Raganorck

Inwe Surion · Posted: Thu May 12, 2005 7:37 am Post subject:

James keek Erkenbrandt even verbaasd aan. Hoe kon hij nou weten dat hij ook stadswacht was? Hij was immers poortbewaker in zijn ogen, geen stadswacht. Nouja, nu hij het zo bekeek, het was eigenlijk hetzelfde. Hij besloot even te wachten tot Erkenbrandt het had afgehandeld met de reiziger, daar kon hij misschien nog wat van leren.
Hij liep een paar stappen dichterbij en ging een klein eindje achter Erkenbrandt staan. Was de reiziger die binnenkwam nou enigzins opgelucht om eindelijk in de stad aan te komen? Aan zijn gezichtsuitdrukking te zien wel. Het leek een goed man en als het goed was zou de wacht hem vast zo doorlaten, dan kon hij een gesprek met hem aangaan.
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Jaap Stoel · Posted: Thu May 12, 2005 9:52 am Post subject:

Clementius keek naar beneden van de bok naar Bernt Erkenbrant die hem hopelijk routinevragen stelde. Grote zweetdruppels biggelde over zijn gezicht terwijl hij zwaar ademdede. Dit was eigenlijk geen manier van reizen.

"Ik kom uit A....Akandawel." Corrigeerde hij. "En ik ben op zoek naar werk op de universiteit. Mag ik doorrijden?" "Alsjeblieft laat deze man nog niets weten!" Hoopte Clementius vanuit het diepst van zijn hart.

Erkenbrandt · Posted: Fri May 27, 2005 11:27 am Post subject:

Erkenbrandt staarde de man op de bok een tijdje aan.

"Ik begrjip dat u haast heeft om aan de Wilde Wouden te ontkomen, dat is een plaats waar geen sterveling zich te lang moet wagen en waar te pas en te onpas reizigers verdwijnen. Die vervloekte Spinelfen ook."

Hij spuugde op de grond naast hem nadat hij het woord spinelfen in de mond had genomen.

"U wilt werken aan de universiteit? Dan wens ik u heel veel succes met uw nieuwe betrekking, heerschap. Ziet u die tien hoge torens daar, die boven de stad uitsteken? Nee, u moet onder het poortgewelf doorkijken, zo ja. Zie u ze? Wel, als u die in het zich houdt, dan komt u vanzelf bij de universiteit. Deze is namelijk gevestigd in die Tien Torens. En in wat bijgebouwen en kleinere torens. De universiteit is flink gegroeid de laatste paar decennia. Nogmaals, hou de torens in het oog, de straatjes en steegjes in Raganorck zijn verraderlijk en u kunt gemakkelijk verdwalen."

Erkenbrandt deed een stap naar achter en wuifde de man op de paard en wagen door.
_________________
-=Erkenbrandt, wachtmeester stadswacht=-

Inwe Surion · Posted: Sat May 28, 2005 6:30 pm Post subject:

Mooi, de man rijd door, dacht James met een lichte glimlach. Net nadat de man met wagen verder gereden was ging James voor Erkenbrandt staan. Zijn ogen stonden onschuldig en het zou kunnen dat de persoon die tegenover hem stond dacht dat hij kwajongensstreken uit wou gaan voeren.

"Erkenbrandt, kun je me nu vertellen hoe ik een baan als stadswacht kan krijgen?"

James' enigzins onschuldige gezicht veranderde naar serieus terwijl hij deze woorden sprak.
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Jaap Stoel · Posted: Sun May 29, 2005 5:01 pm Post subject:

"Dank u wel." zei Clementius en hij spoorde zijn uitgeputter paard weer aan. met tegenzin trok het beest de wagen de stadspoort door. De tien torens zagen er niet bepaald uitnodigend uit maar het zou beter zijn dan Araxie waar men nu zijn bloed wel kon drinken. Ja hier kon hij verder gaan met zijn werk. Maar eerst de belangrijke zaken. Een warme maaltijd, een goede nachtrust en een glas port voor een warme haard. Mits hij langs de bureaucraten van deze stad kon komen.
Clementius klom van de bok af en liep naar een van de loketten.

"Goedenavond. Ik wou graag een akte van verbijf." zei hij terwijl hij zijn hoofd afveegde met een gekante zakdoek.

Uriel · Posted: Thu Jun 02, 2005 10:19 am Post subject:

((Borgas van Het Gannon; de winkels van het Gannon))

Het had Borgas weer meer tijd gekost dan hij gedacht had. Het had hem veel meer tijd gekost. De hele nacht had hij door de straten van Raganorck gezworven tot de zon weer was opgekomen. Het had zo eenvoudig geleken. Volg het Gannon en dan kom je uiteindelijk vanzelf bij de stadspoort uit. In plaats daarvan had de stad hem rondjes doen lopen. Hij had meer van de stad gezien dan hij ooit gewild had en hij had niet durven slapen uit angst voor het wezen binnen in hem. Uit angst dat de beer zou losbreken als hij niet waakzaam was. De gevolgen zouden vreselijk zijn geweest.

Hij dacht aan Syvinna en aan Dyma en hoopte dat ze veilig waren. Hij kon nu niets meer voor ze doen. Het enige dat hem te doen stond was zijn hoeve terug krijgen. Dat zou hem hopelijk in staat stellen om Syvinna te helpen. Wat ze nu nodig had was een edelman met een manier om het kasteel binnen te komen en niet een woudloper die en een houtvester.

Uiteindelijk zag hij de poort in de verte, met de Wilde Wouden erachter. Hij zag de soldaat die de poort bewaakte, een jonge knul en een man met een paard en wagen. Zonder iets te zeggen liep hij op het drietal af en groette ze met een handgebaar. Hij hoopte dat niemand van hen hem zou vragen wat hij te zoeken had in de Wilde Wouden. Hij kende de waarschuwingen voor Spinelfen en wilde dieren maar al te goed en wou het liefste zo snel mogelijk naar huis, zijn zwaard halen en dan naar de Hoeve Barnsteen om zijn erfrecht op te eisen en de afstammelingen van Adelbert van zijn hoeve te verdrijven. Er zou weer een Barnsteen het bewind voeren over de hoeve Barnsteen.

Inwe Surion · Posted: Fri Jun 03, 2005 12:33 pm Post subject:

James trok een gezicht die snel weer van zijn gezicht gleed. Hij groette de vreemde man met een glimlach. Het was een bijzonder kalme man en zo te zien ook erg aardig. James had altijd een goede indruk bij mensen, ook als ze later onaardig leken te zijn zag James dat al vanaf het moment dat hij ze voor het eerst zag. Dat was altijd wel een voordeel, aangezien hij daardoor goeie en betrouwbare vrienden en vriendinnen maakte.
"Goedemorgen." zei hij er toch nog maar achteraan.
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Uriel · Posted: Fri Jun 03, 2005 1:10 pm Post subject:

Borgas werd door de jongen uit zijn gedachten losgerukt. Hij knikte hem toe en wou doorlopen. Toen drong het tot hem door dat hij niet wist wat de toestand in de hoeve was. Hij had geen enkel idee wat hij aan zou treffen op het moment dat hij de hoeve binnenkwam. Hij gromde inwendig, maar realiseerde zich dat hij hulp nodig zou hebben als hij dit avontuur tot een goed einde brengen wou.

Hij nam de jongen goed in zich op. Bijna een jongeman, maar zou hij hem aan het gevaar moeten bloot stellen? Borgas wist het niet, hij twijfelde. Hij had nooit veel op gehad met andere mensen en wou ze er ook niet mee lastig vallen, maar aan de andere kant. Zonder hulp was zijn missie wellicht gedoemd te falen. Hij wist niet of het het noodlot was, of simpelweg een domme ingeving die hem een besluit deed nemen.

"`K ga het woud in... een gevaarlijke missie... ik kan wel wat hulp gebruiken."

Hij wist niet goed hoe hij de jongen... nee de jongeman moest inschatten of hoe te vragen of de jongen zou vechten voor geld of voor gerechtigheid. Hij was nooit goed geweest met woorden.

Inwe Surion · Posted: Sat Jun 04, 2005 9:13 am Post subject:

James keek verbaasd naar de man. Hulp in het woud? Dit was wel héél toevallig. James wist veel van het woud af, dus hij zou goed kunnen helpen. Maar hij had niks van bagage bij zich - en hij kende man niet. Hoe lang zou die reis duren en hoe moest hij helpen? James, ophouden! Raak niet zo in paniek! Laat ik eerst vragen hoe ik kan helpen, dan kijken we wel verder.
Twijfelachtig liep James wat dichter naar de man toe, en keek hem aan.
"Als u wilt, zou ik kunnen helpen..." zei hij. "Wat kan ik voor u doen?"
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Uriel · Posted: Sat Jun 04, 2005 10:32 am Post subject:

Borgas wist niet goed wat te antwoorden. Hij bromde even, toen hij nadacht en zijn ogen over het woud liet gaan. De bomen stonden als een groene muur aan de andere kant van het stuk grasland dat de stad van het woud scheidde. Twee onverbiddelijke muren recht tegenover elkaar, maar daar in het woud wist hij de weg en veranderden de paden enkel als er een drinkpoel voor de wilde dieren opdroogde.

Borgas keek de andere mannen bij de poort even aan. Ze leken niet bijster geinteresseerd in de woudloper en de jongeman.

"Vragen stellen op een hoeve..." Borgas wist dat de jongeman waarschijnlijk meer informatie hebben wou, maar kon niet al te veel zeggen met de poortwachter zo vlak naast hem. "De hoeve Barnsteen. Duurt een dag of vijf." Voegde hij er tenslotte aan toe.

Inwe Surion · Posted: Sat Jun 04, 2005 2:13 pm Post subject:

Hij moest toch even nadenken, voordat hij antwoord zou geven. James was er niet zo heel zeker van of dit zo toevallig was - hij zei namelijk altijd bij zichzelf 'toeval bestaat niet', en daar geloofde hij serieus is. Waarschijnlijk was dit, dramatisch gezegd, 'lotsbestemming', om het zo maar te formuleren. James keek de man nog eens aan. Het was een woudloper, zo te zien, en James kon bijna raden dat deze man veel van het woud afwist. Zou hij meegaan met hem? Was het wel de bedoeling? Oké, James, we wagen het erop.
"Goed, ik zal met u meegaan, als u dat prima vind. Vind u het erg dat ik nog even snel naar mijn thuis ga voordat we vertrekken, om nodig bagage te pakken? Als u hier wacht, ben ik binnen tien minuten terug."

Voordat de man iets kon antwoorden rende James met de nodige haast richting zijn ouderlijk huis.

((James naar -> Gannon, de hoofdstraat -> Huize Zuthiz))
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Uriel · Posted: Sun Jun 05, 2005 1:29 pm Post subject:

Borgas knikte, maar betwijfelde of de haastige jongeman het zou zien. Hij liep onder het poortgewelf door naar buiten, langs de man op de kar en langs de poortwachter. Met eindelijk weer gras onder zijn voeten, haalde de woudloper diep adem. Had hij hier goed aan gedaan? Hij wist het niet zeker. Het zou hem goed uitkomen als iemand anders de vragen stellen kon die hij eigenlijk moest stellen. Het zou teveel in de gaten lopen als hij zelf plotseling opdook op de hoeve. Het leek zo simpel, maar hij had het gevoel aan de rand van een afgrond te staan en tot in de diepe krochten van het labyrinth te kunnen zien.

Hij tilde zijn hoofd op en keek omhoog naar de lucht; grijs zoals altijd, maar niet erg onheilspellend. Het voelde alsof er ergens een gat zat dat hij niet vullen kon; een groot gat met de naam van een jonge prinses erin. Hij vroeg zich af hoe het met haar ging...

Inwe Surion · Posted: Mon Jun 06, 2005 11:51 am Post subject:

((James vanuit -> Gannon, de Hoofdstraat -> Huize Zuthiz))

Ondanks het harde rennen kwam James bij de stadsmuur aan met nauwelijks een spoortje van vermoeiing. Hij keek rond en zag dat de vreemdeling buiten de stadsmuur op het gras stond te wachten. James rende naar hem toe.
"Nogmaals hallo." zei hij met een vrolijke ondertoon en glimlachte. Hij nam een hap van een sappige rode appel, die hij onderweg aangeboden had gekregen van een van een aardige vrouw die hij al langer kende. Heerlijke appels waren het altijd al geweest. De vrouw verbouwde ze zelf in haar kleine tuintje aan de rand van Raganorck. James kreeg er vaak een aangeboden en hij kon geen genoeg van de appels krijgen, dus nam hij ze graag aan.
"Zullen we vertrekken, of heeft u nog wat af te handelen hier?"
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Uriel · Posted: Fri Jun 17, 2005 7:28 pm Post subject:

Hij knikte tevreden toen hij James na niet al te lange tijd weer terug zag, kangend aan een appel. Zijn maag bromde bij het zien van voedsel, maar hij negeerde het. Even dacht Borgas na. Hij had nog heel veel af te handelen hier, maar dat was voor een andere tijd. Hij schudde zijn hoofd en begon te lopen. Eten kon hij wel weer als ze eenmaal in het woud waren. Hij zou langs een paar van zijn strikken komen. Een geroosterd konijn zou er zeker vanavond wel ingaan.

Hij wierp even een blik omhoog, naar de grauwe wolken boven het woud. Het zou een bewolkte dag worden en het zou niet droog blijven ook. Hij bromde en trok zijn mantel wat dichter om zich heen. Met grote woudlopers passen zette hij zich in beweging.

Inwe Surion · Posted: Sat Jun 18, 2005 8:28 am Post subject:

Met enige moeite kon James de woudloper bijhouden, maar hij werd niet moe aangezien zijn benen goed getraint waren. Ze liepen een tijdje zonder wat te zeggen door, en James begon zich een beetje te vervelen. Met enige twijfel keek hij de man naast hem aan.
"Zeg, zou u wat meer willen vertellen over uzelf? Het zou wel fijn zijn om te weten met wie ik op reis ben." Het was geen vreemde vraag, zoiets kon je verwachten als je als woudloper even iemand van de straat plukte om te vragen of hij mee wou gaan naar een onbekende plek waar zaken af te handelen waren. De man sprak even niet en liep nog een eindje door, totdat James in de verte een hoge rots zag, die wel boven de bomen leek uit te torenen. Hij stond op een grote open plek midden in het woud. James kreeg even de kriebels. Hij voelde dat er wat mis was met die grote steen, maar wat wist hij niet. Ach James, laat je nou niet onderdompelen in de mythes over de wouden, dat maakt je alleen maar onnodig bang.

((James en Borgas naar -> De wilde wouden -> Een bouwwerk midden in het woud))
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.