Raganorck

Erkenbrandt · Posted: Tue Feb 01, 2005 4:44 pm Post subject:

Erkenbrandt had de bezoeker van een afstandje al aan zien komen en had zuchtend zijn plekje tegen de muur verlaten om stram in de houding te gaan staan onder het poortgewelf. Zijn hellebaard steveig omklemd hield hij de man in de gaten tot deze voor hem stond. Toen de man hem toebrulde keek hij even verbaasd. Waarom schreeuwde de man zo? Hij was toch niet doof? Of zou hij het doen om extra imposant over te komen? Hij besloot de man maar te woord te staan voor de stilte die nu tussen hen op begon te rijzen te lang werd.

"Gegroet, heerschap, en welkom in Raganorck. Als u onderdak zoekt, dan kan ik u Herberg 'De Taveerne' aanraden, waar u voor weinig geld een slaapplaats en een voedzame maaltijd kunt vinden. Ik zie dat u een speer heeft. Ik raad u aan er voorizichtig mee om te gaan binnen de muren van de stad. Raganorck is een stad waar men doorgaans niet schreeuwend en zwaaiend met een wapen over straat gaat. Dat zorgt voor onrust bij de burgers. Maar goed, 'De Taveerne' dus, een goede plaats om tot rust te komen van uw ongetwijfeld lange en moeizame reis. U zult de herberg vast snel kunnen vinden en anders vind de herberg u wel binnen afzienbare tijd. "

Met deze laatste raadselachtige woorden wuifde Erkenbrandt de vreemdeling door en stapte opzij om hem onder het poortgewelf te laten passeren, terwijl hij met een schuin oog de man in de gaten bleef houden.
_________________
-=Erkenbrandt, wachtmeester stadswacht=-

Temur-as Burilgi Ordukhan · Posted: Mon Feb 07, 2005 10:58 pm Post subject:

De man die hem zojuist te woord had gestaan was duidelijk geen reus en dit stelde Temur enigszins op zijn gemak. Hij liep verder de poort door en keek verbaasd om zich heen. Het viel hem op dat de ramen en deuren van de stad gemaakt moesten zijn voor lieden van normaal formaat. Toch vervreemde het bouwsel hem; wat voor types waren deze lieden die zich verlaagden tot het wonen in deze donkere krochten? Vermoeid van de lange reis en alle nieuwe indrukken verlangde hij naar een bed en een maaltijd. Hij versnelde zijn pas en liep verder de straten in op zoek naar de plek die de Taverne werd genoemd.

Ralvin DelTramos · Duister als de Nacht Joined: 02 Dec 2003 Posts: 72

Het paard Haver had hij snel gevonden, dus enkele minuten nadat hij weg was gegaan uit Gunther's winkel reed Ralvin op het beest langs de stadsmuren richting de Wilde Wouden.

Een erg ervaren ruiter was Ralvin - helaas - niet, dus binnen de kortste keren stuiterde hij op lompe wijze van de ene kant van de rug van de knol naar de andere. Terwijl hij wat knorde over de pijn in zijn achterste bedacht hij zich dat Haver wel een ietwat maffe naam was voor een paard. Net alsof je een kat Muis noemt of een koe Gras. Hij had het bijna zelf kunnen verzinnen, bedacht hij met een scheve grijns.

Het paard hobbelde voort op een loom drafje en Ralvin begon een soort van een ritme te ontdekken onder zijn bips. Toen hij eenmaal zodanig doorhad hoe hij gemakkelijk kon blijven zitten zonder er de hele tijd op gefocust te zijn werd hij zelf ook ietwat loom. Hij gaapte en begon zijn omgeving te bestuderen.

De bomen om hem heen begonnen langzaam dichter op elkaar te staan, wat betekende dat hij dieper in het woud kwam. Het gebied werd ook al ruiger - hier en daar lagen afgekapte of omgevallen oude boomstammen en de wildgroei en struiken begonnen steeds meer over het pad heen te vallen.

Hij maakte een soort maf slaperig smakkend geluidje met zijn mond en gaapte nogmaals. Dus dit was dus dat woeste woud. Viel nog best mee.

Hij zag een boomstam midden op de weg liggen, enkele meters voor hem. Haver schudde een beetje met haar kop en snoof. Ralvin knorde. Leuk. "Nou, wat zeg je ervan, dame? Komen we daar heelhuids overheen?" Hij hielt halt en bestudeerde de stam. Niet zo hoog, niet zo breed. Moest te doen zijn.

"Ja, springen maar paardje!", zei hij terwijl hij Haver een tikje op haar bips gaf. Haver reageerde hierop door HOP! Haar achterste omhoog te gooien zodat de niets vermoedende Ralvin met een boog over de stam gelanceerd werd.

"Verdomme!" Vloekte hij toen zijn al pijnlijke achterdeel in confrontatie kwam met de harde grond. Hij krabbelde snel overeind en keek naar Haver die hem met onschuldige langwimperige blik stond aan te kijken. "Jaja, doe maar zo", mompelde Ralvin terwijl hij de teugels pakte en haar om de stam door een stukje struikgewas leidde alvorens weer op te stijgen en het pad verder te volgen, dieper en dieper het woud in.

=(Ralvin verder in de Wilde Wouden)=

Bjorn Vinglod · Posted: Wed Mar 16, 2005 11:57 am Post subject:

Bjorn-->De weg naar de stad

Als bjorn het veld overloopt, zonder een keer achteruit te kijken,, ziet hij een groot stenen gevaarte opdoemen. 10 Gigantische torens steken uit, en een wereldse Houten poor is zichtbaar in de muren. Bjorn slikt even, en wil dan terug lopen om zich te verwijderen van het groote gevaarte, niet wetend wat het precies is. De muren zien er dreigend uit in het maanlicht. Dan bedenkt hij zich de levende bomen, en staat stil voor een moment. Hij denkt ens diep na.

Of ik moet terug, naar de donkere wouden, waar de bomen me opjagen, en de dieren magische wezens zijn...of ik moet dat gevaarte in. Hoe ben ik hier in Beorgsnaam terecht gekomen....

Bjorn voelt opeens de adrenaline wegtrekken en word overgoten in een melancholische vermoeidheid. Hij denkt terug aan de sneeuw. De ouwe trouwe normale dennenbomen, het edelhert. Dan besluit om de massieve muren van dichterbij te bekijken, hij werpt nog een laatste blik op het 's nachts zo dreigende woud, schud even met zn hoofd en loopt richting de poort.

Erkenbrandt · Posted: Thu Mar 17, 2005 6:00 pm Post subject:

Onder het poortgewelf leunde Erkenbrandt nonchalant tegen de muur, zijn hellebaard stond naast hem. Hij rekte zich eens uit en sjorde wat aan zijn kleding. Hoeveel uren had hij nu al doorgebracht hier? Veel te lang in ieder geval, de aflossing had er al lang moeten zijn. Maar goed, zo ging het wel vaker, een tekort aan wachtsmannen loste je niet zomaar op.

Hij wandelde maar weer eens van onder het gewelf vandaan naar buiten en liet zijn ogen dwalen over de velden en de randen van het Wilde Woud.
Zijn blik viel op een enkeling, een man alleen die het pad naar de stad volgde. Alweer iemand die uit de wouden komt? Het is niet te geloven hoeveel lieden die tocht de laatste tijd schijnbaar overleefd hebben. Zouden de Spinelfen zich dieper in de wouden hebben teruggetrokken? Waren ze misschien voorzichtiger geworden. Hij bromde zachtjes, het was niets voor Spinelfen om lieden door, wat ze als hun territorium beschouwden, te laten trekken. Ze waren vast iets van plan.
_________________
-=Erkenbrandt, wachtmeester stadswacht=-

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

Luitenant Hellebaard had vandaag geen goed humeur. Met stevige passen baande ze zich ene weg door de stad. Ze had teveel mensen gevraagd om de Akte van verblijf, te veel vreemdelingen ontmoet en te weinig mensen om de stad goed te kunnen verdedigen. Daar kwam bij dat de poort naar het kasteel gesloten was en dat het kasteel nu wel makkelijker te handhaven was, maar de stad leek alleen maar chaotischer.

Ze had genoeg van nieuwe rekruten die niet kwamen opdagen en oude rotten die teveel dronken tijdens dienst. Ze had meer dan genoeg van vervalste Aktes en ze had een frisse kijk op haar werk nodig.

Een van de poorten aan de stadwal was haar favoriete plek. Als jonge spruit in de stadwacht had haar vader Hellebaard daar wacht gestaan en zijn dochter ingewijd in het leven als stadswacht.

" De stad wacht geduldig.. al jaren, eeuwen, ziet mensen aan zich voorbij trekken, sterven en geboren worden. Leer daarvan meisje, een geduldig mens dat kan wachten ziet veel!"

En wachten kon ze doorgaans goed, wachten op orders, wachten op aflossing, wachten op een goede akte.

'Erkenbrandt!' riep ze verheugd toen ze de man zag staan turen, de Hellebaard, het wapen dat zijn naam aan haar familie ontleende, losjes in zijn hand.
'Alles goed hier, Wachtmeester?'

Luitenant Hellebaard, stadswacht

Bjorn Vinglod · Posted: Fri Mar 18, 2005 12:12 am Post subject:

Bjorn kijkt even naar zijn kleding, en dan naar de aparte kleding van de wacht en het vreemde wapen wat naast hem staat, bjorn heeft zo zijn vermoeden aan zijn kleuren te zien dat hij een leider-figuur is, mogelijk een adel-heer of een rijke handelaar.

Bjorn voelt zich apart, in zijn witte berenvel met bijl schedel en malien. Hij loopt naar de wachter toe. En steekt zijn hand uit. Hij zegt, hoi, mijn naam is bjorn. Ik kom uit de bossen hier, daar werd ik overvallen door bomen gewapend met bogen en staal. Ik was daar niet welkom. Ben ik dat hier wel? wat is deze plek? zo massief, en..ehh..stenig?

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

De wachtmeester kreeg niet de kans te reageren op Luitenant Hellebaard, een vreemdeling benaderde hen. onmiskenbaar een vreemdeling want hij ging gekleed in stukken huid en vacht en zag er nogal verwilderd uit.

Luitenant Hellebaard rechtte zich, ze bezat geen geweldige lengte en haar stadswachtmuts maakte haar maar iets groter. Ze schraapte haar keel,

"Welkom in Raganorck, de stad der steden, thuis van hare koninklijkheid Vrouwe Ophelia Nachtstorm. Eenieder die niet vecht en onrust schopt si hier welkom. En de Wouden zijn inderdaad niet de meest hospitabele plek in dit land."

Ze deed een stap opzij om de man de stad te laten zien en wierp een snelle blik naar Erkenbrandt. Zij was dan wel zijn meerdere, maar hij was de poortwachter en zij een stadswachter....

Bjorn Vinglod · Posted: Wed Mar 23, 2005 9:52 pm Post subject:

Bjorn keek de vrouw even aan..en een lichte blos verscheen op zijn gezicht. Hij kijk haar nog even aan, en wou toen doorlopen. maar er schoot hem iets te binnen.

wat is uw naam mevrouw? een stad? het lijkt meer op een gigantisch fort? verwachten jullie aanvallen? Ik, eh kan u wel beschermen? als dat nodig is? Mooie muts trouwens

Bjorn pakt zijn bijl, gooit hem in de lucht, de bijl draait een paar keer en hij vangt hem op, en kijkt zichtbaar langs de vrouw

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

Ze wist niet goed of ze moest blozen of de man een standje geven. Ze had vaak genoeg te maken met dronkaards en mannen die hun mond voorbij praatten als de lantaarns ontstoken waren een een goede burger al in zijn bed lag.

' Mijn naam is Luitenant Hellebaard, stadswacht van Raganorck, zevende generatie. Een stad jazeker, een fort zou ik het niet willen noemen en of wij een aanval verwachten? Neen! Maar wij zijn altijd voorbereid en paraat!'

Het was een diplomatiek antwoord en ze was ergens trots op zichzelf het zo vakkundig te hebben gezegd.

' U bent welkom om als gast in deze stad te verblijven, mits u zich er ook naar gedraagt! Overtredingen van onze gastvrijheid zullen worden gestraft. Als u hier langere tijd wilt verblijven raad ik u aan een Akte van Verlijf aan te vragen bij het Stedelijk Stadskantoor.'

Ze was even stil toen ze zijn glanzende bijl door de lucht zag draaien, maar vertrok geen spier. Met uigestreken blik ging ze verder:

' Ik raad u aan uw wapens in de schede te houden, mijnheer.Zowel uw metalen wapens als andere.'

De knipoog pastte in totaal niet bij haar gezichtsuitdrukking en leek te geoefend of te vaak uitgevoerd om natuurlijk te zijn.

Bjorn Vinglod · Posted: Tue Mar 29, 2005 4:51 pm Post subject:

Tuurlijk mevrouw..tot uw orders ik zal mij wel gedragen. wat dragen jullie hier allemaal rare kleren? ze zijn wel mooi. maar ja ik moet ervandoor. Ben nogal dorstig.

Bjorn rechte zijn rug en maakte en lompe maar goed bedoelde buiging. En lachte breed, zijn ene gouden tand reflecteerde in het licht.
Toen bloosde hij bij de glimlach en liep snel naar binnen.

wat een aardige maar strakke mevrouw dacht Bjorn toen hij wegliep. Hij glimlachte bij de gedachte.

---> op de straat

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

`Wat een vreemde vreemdeling.` sprak Luitenant Hellebaard tegen Erkenbrandt toen Bjorn de stad in was gelopen.

Als de wachtmeester de blos op haar wangen had gezien en de twinkeling in haar ogen gaf hij daar geen blijk van.

(( Lt Hellebaard naar de straten van Raganorck om elders weer op te duiken))

Inwe Surion · Posted: Fri Apr 22, 2005 8:49 am Post subject:

((James vanuit -> Gannon, de hoofdstraat -> Huize Zuthiz))

Eenmaal bij de stadspoort aangekomen, zag James een bekend iemand staan. Glimlachend liep hij in de richting van de man.
"Goedemorgen, Erkenbrandt! Hoe gaat het met je?" Dan man keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. Deze twee kenden elkaar al langer. James liep vaak in en uit de stadspoort, als hij met zijn vrienden ging trainen in de Wouden, wat deze man overigens nog steeds onverantwoordelijk van hen vond. Hoewel James en volwassen man was, was zijn kinderlijke zelf nog steeds duidelijk aanwezig.
James boog zich wat dichter naar de man toe.
"Ben je misschien net een stadswacht tegen het lijf gelopen? Ik heb een baan nodig, man. Iets wat me bezig houdt als ik niet bezig ben met een toernooi."
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Jaap Stoel · Posted: Wed May 11, 2005 8:42 pm Post subject:

Een kleine koets getrokken door een enkel paard hobbelt met een redelijke vaart over de weg. De bestuurder van de koets heet Clementius Bodenaar en hij heeft haast. Het paard hijgt en schuimt van vermoeidheid maar de zweep houdt het beest tegen zijn wil en dank op gang. Hij is al enkele uren onderweg en in de verte ziet hij de grote stad Raganorck over de boomtoppen verschijnen als een vloedgolf over de horizon.

"De hemel zij geprezen" Dacht Clementius terwijl hij zijn rijdier inhield. Hij hield inwendig zijn vingers gekruisd en bad tot de ene dat hij de geruchten voor was en dat ze nog niet wisten wat er in Araxie gebeurt was. Het was hopen dat ze hem binnen wouden laten.

Erkenbrandt · Posted: Wed May 11, 2005 10:41 pm Post subject:

Bernt keek luitenant Hellebaard na en zag een bekend gezicht naderen. Hij knikte de man toe en was verrast dat deze hem aanprak. Hij trok zijn wenkbrauw op toen de man vroeg of hij een stadswacht had gezien. Herkende deze burger zijn uniform dan niet? Zijn glimmende borstkuras? Het feit dat hij bij de stadspoort op wacht stond? Erkenbrandt grijnsde.

"Stadswacht? Nee, niet gezien. Probeert u het eens bij het paleis."

Hij rolde met zijn ogen en draaide zich weer om richting de wouden, waar net een paard en wagen kwam aangereden over de weg die zich vanuit de wouden tussend e velden door slinergde naar de stadspoort. De man die op de bok zat leek wat nerveus en het paard schuimbekte van vermoeidheid. Erkenbrandt stak zijn hand omhoog om de de wagen te stoppen.

"Gegroet, reiziger. Waar komt u vandaan en wat brengt U naar Raganorck als ik vragen mag? Heeft u koopwaar op uw wagen?"
_________________
-=Erkenbrandt, wachtmeester stadswacht=-