Raganorck

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

(...uit de wilde wouden)

Uit grote groffe stenen was de muur van de stadswal opgebouwd en klimplanten slingerden zich over de muur heen,maar dat was nu niets om naar om te zien.Ze lette eerder op de passen van de man voor haar die Echo en Coldrin droeg,hoe en waarom ze hem zo vertrouwde wist ze niet,maar zo zouden de twee toch vlugger de stad in komen.De pijn in haar arm bleef steken,ondanks dat hij nu toch properder was dan voorheen..maar één vraag bleef toch verder steken in haar hoofd.."Naar waar bracht de oude man Coldrin en Echo heen?"

Coldrin · Posted: Wed Sep 18, 2002 11:29 am Post subject: Re: De Poort

'Ik heb er geen idee van waar we ergens heen moeten gaan. Laat ons daarom maar naar de taverne gaan. Daar zullen ze wel weten hoe het verder moet.'

=>naar de taverne, De gewonden

Riandros de Hamer

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Ze knikte en volgde hem...De taveerne was dan ook de enigste plaats die zijzelf kende in heel Raganorck.

(volgt Riandros)

Uriel · Posted: Sun Mar 30, 2003 12:50 pm Post subject: Re: De Poort

Mirko vanuit de Stadswal; de waanzinnige.

De grote poort die toegang gaf tot de grauwe stad was nog dicht. Het was nog te vroeg en de klokken van de tempels hadden nog niet laten weten dat de tijd gekomen was om de poorten te openen. Een paar boeren stonden met hun karren vol waar te wachten en bespraken hun kansen op de markt vandaag. Toen de vreemde man met het roodwitte haar en zijn smerige kleren opdook bij de poort hield het gesprek onmiddelijk op. Wantrouwend keken ze hem aan en hielden hem goed in de gaten. De man keek naar zijn kleding en hij schaamde zich. Hij was niet gewend dat mensen hem zo behandelde. Zwijgend ging hij aan de kant van de weg zitten. Wachtend op het luiden van de klokken en het openen van de poort.

Uriel · Posted: Thu Apr 17, 2003 11:11 am Post subject: poort

Eindelijk begon het traliehek te ratelen en duwden twee stadswachten de zware eikenhouten poorten open. De boeren klommen op hun kar en schreeuwden tegen hun ossen die zich langzaam schokkend in beweging zetten op weg naar de markt.
De man was blij bij het horne van de klokken. Dit was een geluid dat hij herkende en waarvan hij wist dat het onderdeel uitmaakte van wie hij was. Voorzichtig stond hij op en hij kreunde bij de spierpijn in zijn gewrichten. Hij zou een geneesheer moeten zoeken, maar hij kende niemand in deze grote grauwe stad, niet eens zichzelf. zwijgend liep hij naar binnen en hij trachtte de straten te herkennen, maar verder dan een vage indicatie en het idee de straten eerder gezien te hebben kwam hij niet.

Mirko naar Het Duistere District - De levende schaduwen van het Duister

Edited by: Uriel at: 4/18/03 12:20:45 am

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

Het woud was snel doorkruisd, de knagende honger was bijna gewoon geworden en door de vlotte pas was de kou en het constante rillen voorbij. Lunea werd gedreven door iets, ze wist niet wat, ze had het gevoel dat ze iets doen moest, alsof ze iets miste en dat terug moest vinden. Maar wát er miste wist ze niet.

Ze rook de stad nog voor ze hem zag, de torens bespot door de bomen van het woud, maar naar mate ze dichter naderde werden de torens groter en de woudreuzen kleiner.
Het slagveld van de smidse had een litteken achtergelaten op de stadwallen, een donkere streep. Dat was niet waar ze langs wilde..teveel herinneringen, dus ze koos voor de poort. De ochtend bracht een stroom van wagens en karren langs de poort. De wachters groeten de bekende handelaren die daar dgelijks kwamen en ongetwijfeld wel eens iets van hun wagens lieten vallen. Ongemerkt wist ze achterop één van de karren te springen, ze had zichzelf tussen de lading wilgentenen gewurmd, een pijnlijke situatie die netelig werd toen ze ontdekte dat er ook de lange stekelige takken van bramenstruiken tussen lagen. Ergens in de stad had ze de kar weer verlaten, kleine stukje huid en kleding opgeofferd aan de tanden van de bramentakken. Ze had geprobeerd zichzelf enigszins te fatsoeneren, maar ze zag er nog steeds uit als een wilde. Ze zocht de smalste straatjes op en begon te wandelen, op zoek naar een herberg die er duister genoeg uitzag. Een plek waar ze niet zou opvallen als ze een maaltijd bestelde. Een plek waar je een maaltijd kon krijgen voor de twee groezelige koper die ze in haar buidel had gevonden.

((Lunea=> Duistere District))

Edited by: Lunea at: 4/18/03 11:05:18 am

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

De nacht was donker en zwart zoals een nacht behoort te zijn. Maar de stad was verlicht als een sterrenhemel op aarde. Heel even bleef Holm verwonderd staan om te kijken naar de wereld van mensen die hun omgeving naar hun hand zetten alsof ze daarmee de wielen van de tijd stil konden zetten of het web van de drie Zusters in de knoop kon brengen.

'HAOHAOHAO' zijn lach bulderde door de straten een verschikte wandelaar keek op en riep snel zijn hond aan zijn zij.

Holm had zich zo onopvallend mogelijk gekleed, een grote wijde grijze mantel die hij altijd droeg als hij deze wereld bezocht. De kap verhulde zijn gezicht en slecht een deel van zijn baard die in twee vlechten over zijn borst hing. Een grote zak droeg hij op zijn rug, hij liep voorover gebogen om de last te kunnen torsen. Het had hem moeite en tijd gekost om zoveel kistjes te verzamelen, het was het waard geweest om zijn broer een hak te zetten. Glimlachend liep hij de stad in....

HOLM God der Orken

(( naar de taveerne))

Edited by: red at: 11/2/03 8:30 pm

Uriel · Posted: Tue Nov 04, 2003 8:04 pm Post subject: Borgas en Syvinna

((Borgas en Syvinna uit De Wilde Wouden; op weg naar de stad))

De vroege wandeling had hem goed gedaan. Het had zijn hoofd weer enigszins helder en zijn hart tot rust gebracht, maar hoe dichter ze bij de stad kwamen, hoe duidelijk de sporen van andere mensen werden. Eerst gewone voetsporen, daarna een karrenspoor en hoefsporen. Het werden er steeds meer totdat ze een pad vormden dat breed genoeg was voor een grote boerenkar dat zich had ingesleten tussen de bermen van het licht glooiende woud. Soms rezen de zijkanten van het pad wel vier of vijf meter steil omhoog en waren ze begroeid met braamstruiken en varens. De minder hoge bomen die langs het pad stonden maakten het gebrek aan lengte ruimschoots goed door hoger op de hellingen te staan.

Langzaam begon het duister van de nacht te veranderen in een lichter grauw. De regen was gestopt, maar nog waren zijn kleren klam onder zijn mantel. Borgas liep vrij hard door, maar hield zo nu en dan zijn pas in om op Syvinna te wachten. Hij zou mee de stad in gaan al was hij bang voor de gevolgen van de nabijheid van zoveel mensen en onverwachte gebeurtenissen. Hij had het beest nog steeds niet volledig onder controle, maar het moest. Hoe anders zou hij Syvinna ooit tot veilig bij de koningin van Raganorck krijgen. Zij vertrouwde op hem... Hij zuchtte even, maar niet van vermoeidheid. nog een paar bochten en dan zou de stad voor hen liggen. Hij had haar nog nooit gezien, maar in de woorden van zijn oude stiefvader was het een stenen puist op de kont van een overspelige bejaarde geweest... Borgas grijnsde. De ouwe man was nooit erg subtiel geweest in zijn beschrijvingen...

Hij klom een laatste heuveltje op en hield bovenop halt. De zon scheen net onder een donkerblauw regenwolkendek in en weerkaatste onder tegen de wolken. Het licht hield het midden tussen oranjerood en geel en viel in lange banen door een paar verdwaalde mistslierten heen op een grasvlakte die zich uitstrekte van het woud tot aan de zwartstenen muren van de stad. Borgas haalde adem en liet zijn blik gaan van de machtige zwartgranieten muren, over de wirwar van daken met ontelbare schoorsteentjes, over de grote torens die trots en ongenaakbaar elk hun eigen karakteristieke maar altijd neerbuigende schaduw over de lager gelegen gebouwen lieten vallen, over de hoofdstraat die als een zwaardhouw de stad doorsneed van de poort tot aan de toegang van het alles dominerende kasteel Raganorck. Dat was hun reisdoel. Die ongenaakbare vesting die wel leek opgetrokken uit het staalharde zwarte graniet waarop ze stond. Een met de rots en tegelijk hemeltergend met haar torens en dakkapellen. Hoe moesten ze daar ooit in geraken en wat als ze eenmaal binnen waren? Even zonk Borgas de moed in de schoenen, waar was hij aan begonnen? Maar toen voelde hij Syvinna`s aanwezigheid naast hem. Dit was haar terrein... zij zou het wel verder weten, toch?

"Raganorck." Zei hij. Zijn stem klonk hol in de stilte en nu pas merkte Borgas dat de zo vertrouwde geluiden van het woud verstild waren. Alsof er hier een onzichtbare en onbetwistbare grens liep. Een grens die ze al over waren. Vanaf hier was het de stad die heerste en golden de wetten van het Woud niet meer...

Syvinna Amaranth · Posted: Mon Nov 10, 2003 7:18 pm Post subject: .....

Langzaam kwam de stad in zicht. Eindelijk. Syvinna begon nu echter ook twijvels te voelen. Haar voeten deden pijn terwijl ze naast Borgas voortstapte. Door haar hoofd jaagde gedachtes over wat ze in de stad aan zou treffen. Geweldige en misdadige complotten die deze stad in verband brachten met Gerondor spookte door haar hoofd.

Op een rare manier leek de wandeling zich nu vertraagd en versneld tegelijk af te spelen. Syvinna had tijd om elk spoor, elke boom, alles waar ze langs kwamen te bekijken maar toch vond ze, elke keer als ze op keek dat de stad sneller en sneller dichterbij kwam.

Borgas bleef stil staan en het leek een eeuwigheid voor er wat gebeurde. "Dus dit is Ragnarock." Het was een stomme opmerking want al voor ze het had gezegd had Borgas dit opgemerkt. "Wat nu?"

Uriel · Posted: Mon Dec 01, 2003 9:37 pm Post subject: Re: .....

Borgas keek haar verstrooid aan. Wat nu? vroeg ze. Dit was toch zeker haar terrein. Ze was een prinses... hij dacht even na. Een prinses kon niet zo op audientie. Haar kleren waren gescheurd en ze liep op blote voeten.

"Daar." Hij wees naar een vervallen smidse met een put erbij. Daar zouden ze zich op z`n minst kunnen wassen. Daarna zouden ze wel verder zien.

Syvinna Amaranth · Posted: Wed Dec 03, 2003 7:32 pm Post subject: ....

Syvinna keek naar de plek waar Borgas naar wees. Het was misschien wel een goed idee als ze zich daar zou wassen. Langzaam liep ze naar de put toe en ze wilde haar handen in het water steken om zichzelf te wassen.

Het water in de put was groen van het vuil en Syvinna sprong met een kreet achteruit. Hier zou ze niet schoner van worden. "Blech!" Riep ze. Ze wees naar het water. "Hier kan ik me niet in wassen."

Ze draaide zich om. "Laten we maar gewoon gaan. Als de koninklijke familie van goede huize is kijken ze door het vuil heen en zien ze dan ik ook van koninklijke afkomst ben." Syvinna was hier zelf vol van overtuigd. Ze wachte tot Borgas haar verder zou lijden.

Uriel · Posted: Wed Dec 03, 2003 9:17 pm Post subject: Re: ....

Hij haalde zijn schouders op. Stak zelf wel even zijn knuisten in het vuilige groene water. Het zorgde ervoor dat zijn handen en polsen koud werden en de schok van het koude water verdreef de slaap enigszins. Daarna veegde hij zijn handen af aan zijn broek. Syvinna zou wel gelijk hebben, zij wist immers hoe dat soort dingen werkten.

"Nog een ding." Zei hij en haalde haar schoenen vanonder zijn mantel tevoorschijn en zette ze voor haar op de grond. Daarna glimlachte hij even en liep richting de poort. Tevreden met zijn vooruitziende blik om de schoenen mee te nemen.

Hij zag vanaf een afstandje dat de poort juist open gegaan was. Diverse karren stonden in de rij om als eerste op de markt te zijn en hij hoorde de boeren tekeer gaan tegen de stadswachten die naar hun mening de poort niet snel genoeg opende. Hij zuchtte; het stadse gekrakeel en dit was pas het begin.

Jiriki · Verloren en Vergeten Joined: 14 Dec 2002 Posts: 29

Het beestje in het vreemde groen/blauwe ei wat zich nog steeds in Borgas zijn zak bevond, begon het steeds nauwer te krijgen. Het leek wel of zijn huisje steeds kleiner werd! Dit was zeer verontrustend. Het was hier nu zo lekker warm, hij kon zich die barre kou nog herinneren. En die vreselijke dreun vooraf. De gedachte alleen al bezorgde hem rillingen. Na deze vreselijke gebeurtenis was het gelukkig weer warm geworden, en hoewel zijn huisje nu wel erg vaak bewoog waren er geen harde dreunen meer voorgekomen. Het wiegen van zijn huisje was eigenlijk wel prettig.

Maar het werd te klein, hij zou hier uit moeten. Ook begon hij wel te verlangen naar wat er achter de muren van zijn huisje lag. Hij probeerde zich om te draaien dit lukte nog maar nauwelijks, en hij besefte dat hij zijn hele huisje aan het schudden maakte.

Hij moest hier weg, maar hoe? Voorzichtig duwde hij met het harde puntje van zijn neus tegen de muur. Dit voelt niet al te hard dacht hij. Deze gedachte beangstigde hem, zou zijn huisje zo uit elkaar kunnen vallen? Hij probeerde zijn neus weg van de muur te draaien. Maar het enige wat hij hiermee bereikte was dat zijn huisje weer begon te bewegen.

Uriel · Posted: Fri Dec 05, 2003 4:06 pm Post subject: Re: terug van weggeweest

Borgas voelde iets bewegen in zijn zak. Hij bromde verbaasd, maar toen realiseerde hij zich het in konijnevel gewikkelde ei in zijn binnenzak. Het ding bewoog! Hij haalde het ei tevoorschijn en keek er eens naar. Hij voelde hoe het groen blauwige ding bewoog. Hij liet zich op een uitstekend stuk muur zakken en hield het ei in zijn hand. Aandachtig hield hij het in de gaten. Toen keek hij op naar Syvinna en glimlachte. "Volgens mij krijgen we bezoek, prinses."

Syvinna Amaranth · Posted: Sun Dec 07, 2003 7:42 pm Post subject: ....

Syvinna keek nieuwschierig naar Gunther. Wat voor bezoek? Ze liep naar hem toe en keek naar het ei. Ze glimlachte. "Oh! Wat voor ei is dat? Waar heb je het vandaag gehaald?" Ze ging naast hem zitten. Het was wel een beetje een foute tijd voor het ei om uit te komen. Maar wie was zij om daar iets van te zeggen. Ze keek aandachtig naar het ei als of ze niet van plan was naar iets anders te kijken tot het uitgekomen was.