Raganorck

Crimson Amadea · Duister als de Nacht Joined: 15 Feb 2002 Posts: 76

Toen iedereen de smidse begon te verlaten hadden Evelyn, Davira en zij samen William naarbuiten gekregen. William was nog steeds bewusteloos maar hij ademde tenminste regelmatig. Met haar ogen had Amadea ook de gang van zaken met Valiant gevolgd en ze voelde zich schuldig, ongelooflijk schuldig want zij was degene die hem om hulp gevraagd had.
Zodra de drie bij de bosrand gekomen waren zei ze Davira en Evelyn voor Will te zorgen, zelf moest ze naar de waard, ze moest weten of er nog een mogelijkheid was iets te doen.

Amadea vond het drietal weer slechts een klein eindje van het strijdgewoel vandaan, ze zag de vreemde opstelling en het bloed dat geleid werd en voelde een innerlijke honger in haar opkomen. De geur en en zicht van het bloed maakten het niet makkelijk voor haar maar ze probeerde het te onderdrukken, terug te dringen terwijl ze zich schaamde voor de reactie van haar lichaam op die van een gevallen kameraad.
"Kan ik helpen?" vroeg ze degene die leek de geneesheer te zijn. Alhoewel ze geen kracht meer bezat om een spreuk te doen was ze alleen uitgeput, de paar lichte verwondingen die ze had opgelopen waren allemaal al hersteld door het bovennatuurlijke bloed dat door haar aderen stroomde en zelfs de kneuzing die Lunea's handen bij haar keel hadden aangebracht begon zich langzaam te herstellen.

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Tja,het was waarschijnlijk het beste voor hem.Ik wist water te vinden.Niet ver hier vandaan,waar de zon nu waarschijnlijk fel zou schijnen.Een rilling ging door mijn lichaam,ik moest er maar niet aan denken als ik hem ook nog ging verliezen.Dan zou mijn leven gewoon één verwoesting geweest zijn.

Hier blijven vriend,hier blijven,me niet achterna komen.Het zou zijn wonde alleen maar erger maken.Ik had het beste met hem voor...
Ik verwijderde steeds verder van hem,maar kwam steeds dichter bij mijn doel.
De slanke bomen waar hij onverwacht op mij vloog,de dikkere elzen,de wilg,het beekje.Ik haalde de kleine waterzak boven,nog steeds leeg,het was lang geleden dat ik hem hd gebruikt.Ik had het nog overwogen hem weg te doen.Gelukkig heb ik dat niet gedaan,anders zou ik hier voor niets staan,bijna niets.

Het frisse water sijpelde de zak binnen,ik deed hem toe en snelde dan terug naar de hond.Ik kon hem niet lang alleen laten,moeilijk om een vriend alleen te laten.Het leek net of mijn adem was aan het einde van zijn leven,maar de rest wou blijven leven,om hem te helpen.

Faranyell Amaleo,woudelf...

Symrustar Auglamyr · Sporenzoeker Joined: 16 Apr 2002 Posts: 8

Met lede ogen zag de woudelf aan wat er voor haar ogen afspeelde. Ze had een plek gevonden aan de bosrand waar ze hoog in een boom gehurkt op een tak zat en de veldslag, want zo leek het, gade sloeg.
Ze moest deze mensen helpen, maar hoe, de gewonden verzorgen of het monster pogen te grazen te nemen?
De wolf die aan de grond haar vergezelde jankte zachtjes, ook zij wilde iets doen. Symrustar knikte naar haar metgezel, ze had een gevaarlijk plan in gedachten dat mits goed uitgevoerd dat beest vast wel kon vellen. Het probleem was echter dat ze bij de muil van het monster moest geraken hiervoor en dat kon wat lastig worden.
Ze maande Nachtsluiper geduld te hebben terwijl ze in haar rugzak begon te rommelen, op zoek naar wat ze nodig zou hebben.... gevonden, enkele flesjes grieks vuur. Ze begon ze samen te binden en een lange lont te preparen...

Galliminus · Posted: Tue Apr 16, 2002 12:20 pm Post subject: Vluchten lost niets op.....

De soldaten die dapper en vol moed het monster te lijf gaan rond de smidse kijken haatdragend naar diegenen die langs hen wegrennen uit de Smidse,..
"Help ons dan toch!?!!", schreeuwd een jonge soldaat om vervolgens met een onmenselijke klap tegen de grond geworpen te worden,...hij raakt een steen die daar ligt en een misselijkmakend krakend geluid is te horen,..de jongen breekt zijn nek. Zijn levenloze ogen staren leeg naar boven.

Yigghorshq begint ondanks zijn woede in te zien dat hij aan de winnende hand is...even leek het alsof hij het onderspit zou gaan delven, maar door de angst die was toegeslagen onder de stervelingen kon hij toch weer de overhand krijgen. Hij sloeg met zijn vleugels,..hij klauwde naar de soldaten. Soldaten vielen,..enkelen probeerde dapper hun aanvallen op zijn kop te richten maar zij waren met te weinig,..Yigghorshq had hen door....Zijn missie zat er bijna op,..hij zou snel terugkeren naar zijn meester om weer op krachten te komen.......

((OOC: vreemd, hoe bijna iedereen weet te ontsnappen terwijl er een grote groep soldaten en een demoon in de weg staat

)

Symrustar Auglamyr · Sporenzoeker Joined: 16 Apr 2002 Posts: 8

Na wat prutsen en doen zaten de flesjes uiteindelijk stevig aan elkaar, Symrustar had ook nog een zakje kruit gevonden en dat er ook maar bij aangeknoopt, hoe groter de knal hoe beter dacht ze. De lont was lang zodat ze hopelijk genoeg tijd had om haar plan te volbrengen, snel klouterde ze naar beneden terwijl ze de meeste van haar bezittingen waaronder haar boog en zwaarden in de boom achterliet. Haar rugzak vertrouwde ze ook toe aan de oude eik.
Beneden aangekomen had ze enkel nog een hoorn met een gloeiend kooltje daarin bij zich die aan een leren veter om haar nek hing, nog slechts een deel van haar pantser en in haar ene hand het zakje wat de bom moest voorstellen en in de andere een klein flesje die ze snel leegdronk alvorens ze op de rug van de grote wolf klom. Het flesje stopte ze gauw weg en samen raceden ze op het gedrocht af.

Edited by: Symrustar Auglamyr at: 4/16/02 2:45:39 pm

Jackal · Posted: Tue Apr 16, 2002 2:40 pm Post subject: Re: Molotov @#%$

Evelyn en Davira sleepten Will naar de beschutting van wat bomen. Davira hield Will in de gaten, maar ze had geen kracht meer om hem te helpen. Samen met Evelyn hielden ze naderende vijanden op een afstand, maar veel pijlen hadden ze niet meer. Ze hoopte dat het snel voorbij zou gaan.
Evelyn keek ook steeds vaker naar haar zwaard. Die zou ze zeker gaan gebruiken als haar pijlen op waren.

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Ik kwam steeds dichter,terug bij de plaats waar mijn vriend lag,maar ook dichter bij die afschuwelijke plek.Ik struikelde haast over mijn eigen voeten door mijn haast,maar probeerde terug in evenwicht te komen.Zo hard had ik nog niet gelopen.Het zweet druppelde van mijn voorhoofd als een op hol geslagen druipsteengrot.(zol lijkt het toch).Maar ik heb voor deze weg gekozen,en ik zal hem blijven bewandelen.Vriendschap blijft vriendschap,ik kan hem gewoon niet verbreken.

Ik kwam uiteindelijk aan bij vriend,gelukkig was hij me niet gevolgd.Met het frisse water verzorgde ik de hond zijn wonden en liet hem er tevens van drinken.Alles was voor hem,er was genoeg.

We zaten hier,hopelijk,veilig genoeg,want de teostanden met dat monster veranderden voortdurend.Soms leek het alsof het Goede ging winnen,soms het Kwade.Hopelijk zou het eerste de overhand krijgen.
Het is zo vervelend dat ik nauwelijks iets kan doen.

Faranyell Amaleo,woudelf...

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Mijn lichaam verzoop van het bloed,van andeen soms nog meer.Gebroken zwaarden lagen verspreid over de grond,knarsend vuur brandde op talloze plaatsen,half gedraaide blikken...nee,dit had ik nog nooit meegemaakt.God!Wat miste ik de blauwe lucht met de hemelshoge witte slierten die er in hingen,de goeden zonsondergang,de witte vleugels van een duif,mijn broer.Ik verdrong mijn tranen,hier moest je aan de strijd denken en niet bang zijn voor de dood.Als je blijft geloven in een vriend dan blijft hi voor jou leven.

Een jonge man viel voor me neer,ik hoorde hem nog net iets schreeuwen oven hulp,maar het was te laat om het te verstaan.Hier maakte ik toch tijd voor.Ik knielde neer en sloot zijn ogen die levenloos voor zich uit staarden.
Godver,die heerseres in deze stad zat nu in haar mooie torenkamer waarschijnlijk een kat over zijn pels te krabben,terwijl wij hier...waarom stuurde ze niet meer hulp?Als ze niet vlug iets deed ging de stad er ook aan!

Ik zag een groepje mensen uit de smidse wegvluchten-bloed sijpelde uit mijn mondhoeken-waarschijnlijk waren dat de mensen die onze hulp nodig hadden.
"Godver,het leek erop dat het nauwelijks iets uithaalde tegen die schubbige houd!Boogschutters,houd die pijlen gericht op zijn zwakke plaatsen,niet op die houd!Ge zit toch dat da nauwelijks iets uithaalt!"Zijn oog."

Morcos Verleand,wachter van de maan...

ckeetel · Posted: Tue Apr 16, 2002 4:20 pm Post subject: Weg??

En weer gaat ze, is ze verdwenen. Weg voorzover zijn afgematte zintuigen kunnen reiken. Vriend probeert op te staan, ze zal 'm niet nog een keer ontsnappen. Maar hij moet de pogingen staken, de kracht heeft hem verlaten. Achterover gaat de grote grijze kop en Vriend huilt om haar. Maar zijn huilen is slechts een hijgen en hij laat zijn kin weer op zijn voorpoten rusten. de schaduwen onder het bos lengen zich en strijken door zijn vacht, dan voelt hij koel water en zachte handjes die zijn wonden uitspoelen. Licht tilt hij de lippen over de tanden, de pijn giert door zijn lichaam, maar hij is blij, blij dat ze weer terug is en zijn wond brandt niet meer zo...de grote hond zucht voldaan.

Vriend, de oorlogshond

Symrustar Auglamyr · Sporenzoeker Joined: 16 Apr 2002 Posts: 8

Als de companen bij de demoon aankomen pogen ze zich een weg te banen tussen de soldaten door en met enkele vlotte en vloeiende bewegingen lukt dit dan ook aardig. Symrustar is ondertussen van Nachtsluiper's rug afgegleden en vlak voordat ze zich tot haar gevaarlijke taak zet roept ze Dach, de gehoornde god, aan om haar te steunen in wat ze van plan is te doen, moge Hij haar de kracht en het doorzettingsvermogen geven die ze nodig zal hebben en moge Hij haar helpen in deze strijd.
Dan steekt ze de lange lont aan en grijpt naar de harde schubben huid van het monster waar haar handen aan vast beginnen te lijken plakken en ze begint omhoog te klauteren, toch handig zo'n drankje dat je de mogelijkheid geeft als een spin overal naar boven te kunnen klauteren. Bij het klimmen heeft ze al haar concentratie en lenigheid nodig en ze bid stilletjes tot Dach voor hulp in deze gevaarlijke taak. Ze hoopt maar dat de soldaten het beest voldoende kunne afleiden om haar haar doel te doen laten bereiken, aan Nachsluiper zal het in ieder geval niet liggen, zij weet wat te doen en begint te pogen het monster te irriteren door ernaar te happen en te grommen.

(P.S. Daar moest dus cocktail staan achter molotov, ezboard was het er echter niet zo mee eens geloof ik

)

Edited by: Symrustar Auglamyr at: 4/16/02 11:00:44 pm

ckeetel · Posted: Tue Apr 16, 2002 11:04 pm Post subject: Meer hulp voor Valiant

Anas kijkt niet op of om, geconcentreerd op zijn werk, terwijl Torgal nu zwakker wordt en over zijn broer heenbuigt, vraagt hij grommend de onbekende die haar hulp aanbiedt: "Familie? Donor? Genezer? Dokter?" zijn handen drukken nog steeds Valiants borst in, kneden het hart terwijl de levensadem de longen aan het werk houdt. Torgal richt zich op, "Iedere hulp is welkom....wat kun je?"

Symrustar Auglamyr · Sporenzoeker Joined: 16 Apr 2002 Posts: 8

(This message was left blank)

Edited by: Symrustar Auglamyr at: 4/17/02 9:50:27 am

Crimson Amadea · Duister als de Nacht Joined: 15 Feb 2002 Posts: 76

"Uhm.. donor?" Alhoewel haar bloed al wel bovennatuurlijk was kon ze Valiant onmogelijk besmetten aangezien ze nog niet geheel veranderd was en als het aan haar lag zou dat ook nooit gebeuren, misschien bevorderde het de genezing alleen maar aangezien het haar wonden ook een tikkeltje sneller liet helen.
Om de daad bij het woord te voegen zakte ze door haar knieen zodat de genezer makkelijker de naald kon zetten en stroopte ze haar mouw op.

ckeetel · Posted: Wed Apr 17, 2002 10:11 am Post subject: Een donor !

Terwijl Torgal, zich steeds lichter in zijn hoofd voelend. onder het waakzaam oog van de dokter het werk overneemt, prepareert Anas een weg voor het nieuwe bloed voor Valiant. Dan pakt hij een stevige naald, klemt de arm van de vrouw af en steekt de lange holle buis in haar ader. Hij waardeert het feit dat ze meedenkt en haar arm voor hem uitgestoken houdt...iemand die tenminste opschiet. Dan spoelt ook haar bloed door het glas naar het lichaam van de waard. En houdt de veearts de lichaamsfuncties weer gaande. Zonder op te kijken zegt hij tegen haar "Ga tegen de muur zitten, je ziet wat bleek...over niet al te lange tijd ga ik die ander loshalen" en hij knikt naar Torgal die weer over zijn broer gebogen zit, maar het hoofd steeds meer laat hangen...

((de medici onder ons zullen wel kromme tenen krijgen, zo'n cocktail van bloedgroepen...

))

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Ja!Dat is het!alles leek opeens duidelijk.zo duidelijk.Blijkbaar hebben die klappen mijn geheugen opgefrist in plaats van het te doen verdwijnen. Boogschutters,iedereen!Richt die lansen en speren en alles wat je ook maar kan hebben naar die keel van da monster!Als er een zwakke plek kan zijn dan is het volgens mij die!Anders kan het gewoon niet meer,ik zou geen enkel ander idee hebben.dacht ik nog. Nee,wacht,WACHT!

Een kleine figuur klom behendig naar boven via de schuuben van het monster.We moeten dat beest....bezig houden.Ik hof mijn arm op en sloeg hem dan naar beneden.Teken dat we met z'n allen erop af moesten stormen. Als er iemand is die de stad nog kan beschermen,dan zijn wij het!Laat hier jullie moed zien,laat zien waarvoor jullie gekozen hebben!

Morcos Verleand,wachter van de maan....