Raganorck

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Morcos ziet de laaiende vuurlans op de grote groep mensen afkomen.Zijn hart begint sneller te slaan,hij weet dat hij hier wegmoet,maar het gaat niet.Hij krijgt geen beweging in zijn benen.Het beest kijkt zielloos toe,zijn meester eveneens,wanneer de lans op hen afstormt als een horde wilde paarden.
Ik kijk naar beneden,en hef mijn hoofd licht op wanneer de lans zo dichtbij is.Alles lijkt opeens trager vooruit te gaan,de mannen en vrouwen lopen hopeloos weg.Levens flitsten voorbij,levens werden tot de dood geroepen,levens verdwenen.Licht sprong torenhoog op wanneer de lans de bodem raakte,brokken vlogen recht omhoog en vielen in stukken uiteen wanneer ze de grond terug raakten.De regenwolken die net nog een gezegde regen lieten vallen hadden nu nog maar weinig nut tegenover deze vlammenzee.
Diegene,de enige die een grijns liet zien,was diegene die de ravage had aangericht,of liet aanrichtten door een ander.De lafaard...Een laatste kracht,een laatste inspanning en ik viel neer.Ook ik werd geraakt,het was bijna onmogelijk om hier nog uit te geraken.Bijna onmogelijk....

Morcos Verland,wachter van de maan

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Lunea dook terug tegen de grond toen de vuurlans het leger in sloeg.

'Ik wacht niet op je woudelf! Kom of blijf tis mij om het even.'

Ondanks haar woorden wachtte Lunea toch op een reactie van de elf die op de boom stond te twijfelen. Vervolgens draaide ze zich om en liep de stadswal af in de richting van waar eens de smidse had gestaan. Haar oren gespits naar achteren luisterend naar de zachte voetval van de woudelf. Lunea zou wel op haar passen, maar als ze in de weg liep... Ze dacht aan Coldrin en Echo en toen weer aan haar eigen vrienden. Ze spoorde haar afgematte lijf aan om het op een drafje te zetten.

'Hou vol, ik kom.' prevelde ze, maar ze wist niet wat ze doen kon als ze er eenmaal was.

ckeetel · Posted: Tue Apr 09, 2002 6:03 pm Post subject: De Vuurlans

Geluid van een nieuwe explosie, bulderend vuur op het veld....verder weg. Arnmack glijdt naar beneden en grijpt zijn stok, hij ziet heloranje licht door de ramen aan de andere kant naar binnen stromen. Hij bweegt zich naar achteren, zijn boog nog steeds naar naar het midden van de smidse gericht. Buiten brand de aarde, in het midden van het leger en hij voelt de warmte op zijn gezicht...en meer pijn, de huid trekt daar ook als hij zijn lippen over zijn tanden heenhaalt. Er is niks verandert aan zijn situatie, de resten van de hoeve zijn als de muren van een fort, een geblakerde gevangenis om hem heen, hij geeft niet om het leger, het zijn zijn broeders niet, zijn broeders liggen hier, tussen het puin, hij denkt aan de enige die daar in de buurt komt, de half-ork en dat ze misschien daartussen staat. Hij slaat zijn arm om de stok en richt zijn boog naar buiten op het monster dat de hel op de soldaten heeft afgestuurd, zoekt een zwakke plek...het hart?
Het afgebrokkelde raamkozijn stabiliseert de boog. Zijn vinger die de pijl moet afschieten is gezwollen en met moeite krijgt hij de pal naar achteren, dan flitst een smalle ijzeren dood het veld over...

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

De huizen stonden dicht opelkaar gebouwd hier. Heel anders dan in de omgeving van de smidse, daar was het ruimer. Lunea hield een oog gericht op de vleugels van het monster die boven de daken uitstaken. ze moest er nu zo haast wel zijn. Hier links en nu rechts. Plotseling opende de stad zich voor haar en gaf het leger bloot. Achter het leger de smidse, met daarin hopelijk haar vrienden. In het leger was een gat geslagen door de vuurpijl hier achter de linie was het een komen en gaan van mensen. Er was een veldhospis opgericht, niet meer dan een tent, die nu al overvol was.

Lunea trok haar aaneengeplakte haar over haar orkse oren heen en hield haar hoofd laag. ze baande zich een weg door de mensen massa heen. Niemand scheen op haar te letten, de smidse kwam steeds dichterbij, ze was er bijna........

ckeetel · Posted: Tue Apr 09, 2002 7:29 pm Post subject: Effect?

Trillend ontspant hij zijn wijsvinger...nee, de pijl ketst af, hij ziet het als een blikkerend lichtstreepje ruw weggeslingerd worden. Het monster lijkt het niet eens te merken. Hij pakt er drie en legt er twee in het raam, dan zet hij weer een pijl op. Het ding is taai....onkwetsbaar? Zijn ogen zoeken koortsachtig, letten op de bewegingen van de demoon, of er iets is wat hij probeert te beschermen, maar Arnmack vindt niks...nog niks...

Dan ziet hij iets langskomen een gedaante die hij meent te herkennen, hij schudt zijn hoofd, langs de wal bewegen talloze figuurtjes die haar zouden kunnen zijn...hij is moe, strijkt met een hand langs zijn gezicht. Hij moet zich blijven concentreren, zijn wijsvinger kromt zich onder de boog en hij kijkt weer, naar de vleugels, naar de schubben, naar die wolvekop...

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Ik volgde Lunea voor een tijdje,maar wanneer ze richting de stad verdween,kroop ik van de wallen af.Zo dicht mogelijk bij de smidse,waar ze hoognodig hulp nodig hadden.Overal eigenlijk.Dat monster had een ware ravage aangericht,een laaiende vuurzee!
Ik belandde op de grond en rende snel richting de smidse.Veel te heet hier...maar ik moest er geraken.Voor hun.

Darvan · Nachtdwaler Joined: 07 Feb 2002 Posts: 119

Darvan stond hulpeloos toetekijken, er was niks wat hij dacht te kkon doen. Hij kon het vuur niet doven want er was niet genoeg water, hij kon het demonisch vuur niet in bedwang houden en hij kon moeilijk met water, vuur en een zwaard tegen dat gigantische monster vechten...

Galliminus · Posted: Tue Apr 09, 2002 9:04 pm Post subject: door de stad

Vele soldaten waren omgekomen of zwaar verwond door de infernale aanval. Ze riepen om hulp en hun metgezellen trachten hen naar een veilig heenkomen te sleuren. De weerzinwekkende geur van verbrand vlees hing rond de smidse,..een misselijk makende geur welteverstaan.

Valiant was door de kracht van de explosie weggedrukt,..dieper de ruimte in wat eens de Smidse was geweest. Hij voelde dat ziin achterzijde verbrand was en een stekende pijn ging door zijn rug,..koude rillingen gevolgd door hete steken. Plotseling verscheen er voor hem een paarse lichtflits en hij stond oog in oog met zijn broer,..Medarion. De twee zwegen en keken elkaar een poos zwijgend aan.

"Medarion..",..gromde Valiant...
"Valiant,...grote broer van me...",..klonk er terug met een spottende ondertoon.

De demoon maakte zich klaar voor zijn volgende aanval,....zijn onheilspellende ogen gloeide hels rood op en keken over de vele mensen die zich hadden verzamelt bij de Smidse.....

ckeetel · Posted: Tue Apr 09, 2002 9:33 pm Post subject: In de geblakerde smidse

Misschien dat het tafereel voor hem, Arnmack teveel in beslag neemt, misschien dat het de vermoeidheid is, vermoeidheid door bloedverlies en alles wat vandaag op hem is afgekomen, de explosies, het verlies van zijn broeders, zijn clan, de worsteling met Guez. Maar hij merkt op dit moment niet dat er nog een lichaam in de smidse staat. De man die voor de clans gelijk staat aan de godin met Haar acht poten.

Hij ziet de demoon rondkijken buiten, zich voorbereidend op een nieuwe aanval. Een kleine kans, als het monster dadelijk weer de muil opentrekt en zijn kop achterover gooit. De ogen van de boogschutter vernauwen zich tot spleetjes, verbrande huid op zijn voorhoofd breekt en bloedt. Langzaam gaat de punt van de nieuwe metalen dood naar de bek van het beest. Een positie rechtvoor was zoveel malen beter geweest, dan had hij het recht tussen de opengesperde kaken de keel in kunnen schieten, nu moet hij afwachten welke kant de kop op gaat...

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Lunea was tot de smidse gekomen. Ze zag of hoorde niets meer, ze maakte een omtrekkende beweging langs de ruïne. Hier was een ingang vlak bij waar ze haar vrienden voor het laatst had gezien. Ze stormde naar binnen tegelijk met een paarse flits. Toen bevroor ze. Het was de magier die de demon had opgeroepen. Hij had alleen maar oog voor de man die voor hem stond. Razendsnel nam Lunea de situatie op. 1,2 3 en 4 de scharlaken waren nog bijeen en daar bij het raam een zwaargewonde, halfverbrande figuur. Ze herkende hem aan zijn geliefde kruisboog. Arnmack.

Genoeg! Hier moest een einde aan komen, de smidse was een dodenval, elke aanval leek op hier gericht te zijn. Er moest iets gebeuren, ze moest iets doen. Met een enorme strijdkreet, haar bijl opgeheven rende ze op de magier af.........

'AAAAARRRRRRRRHHHHHHHHH'

Crimson Amadea · Duister als de Nacht Joined: 15 Feb 2002 Posts: 76

Ook Amadea had haar kans schoon gezien toen de magier was verschenen tussen haar en Valiant. Ze had de dolk die ze in eerste instantie getrokken had toen de ork was binnengekomen nog steeds in haar hand en wierp zichzelf naar voren om de dolk te pogen tussen de magiers schouderbladen te planten. Het feit dat de magier net zei dat hij Valiant's broer was drong nauwelijks tot haar door, alleen de ellende die hij had veroorzaakt en nog steeds veroorzaakte.

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Met een snak haalde ik adem uit de vuurzee en daarna werd ik terug bedolven door de lans.Met een laatste inspanning slaagde ik er in zo dicht mogelijk bij de nog steeds uitdeinende vuurzee te komen.Mijn kleren waren overal verbrand,evenals mijn lichaam.Ik moest er nog niet aankomen of het leek net alsof het ergens aan vast plakte en ik wou het er van af rukken.Het leek net of mijn vel scheurde.Vol pijn.

Nu was het genoeg,dat beest had genoeg gedaan om een kokende woede onstelpend te maken.Godver,bijna de helft van onze groep was verbrand.Vooral de voorste rijen hadden het zwaar te verduren gekregen."Stom beest...."was het enige dat ik uit mijn mond kreeg,en ik viel neer van uitputting.

Morcos Verleand,wachter van de maan.

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Faranyell liep steeds rechtdoor naar de smidse toe.Vragen flitsten door haar hoofd."Wat zou er gebeurd zijn,waarom moeten ze dit nu meemaken.Waarom veranderd alles door die ellende?"Ja,waarschijnlijk was alles ook veranderd.
de dolken die ze van Coldrin had gekregen leken een enorme drang op haar uit te oefenen,ze moest ze gooien,het leek net of ze dat vertelden,maar naar waar?

Mordicus · Verloren en Vergeten Joined: 28 Feb 2002 Posts: 46

Mordicus wordt overvallen door de plotse vuurzee die als een vloedgolf op hem af komt denderen. Het hellelicht doet pijn aan zijn ogen en weet net op tijd nog een beschermend schild van wervelende schaduwen om hem heen te werpen. De vlammen slaan op een klein stukje van hem af om hem heen.

De vreselijke hitte doet hem snakken naar adem, maar krijgt niets anders als droge lucht binnen. Dan is de warmte voorbij en laat hij zijn schild zakken. Hij wankelt even en ondanks dat de vlammen hem niet geraakt hebben voelt het alsware hij rood verbrandt is door de zon.

Hij kijkt om zich heen wie of wat die vuurzee heeft ontdekt en ziet verderop, achter de smeulende puinhopen een gevleugelde demon. Hij fronst en besluit hier niet langer te blijven, Mordicus weet niet of hij nog zo'n aanval op dit moment kan overleven.

Galliminus · Posted: Wed Apr 10, 2002 1:26 pm Post subject: Vlammen

Medarion fronst wanneer twee van bemoeizuchtige insekten hem trachten aan te vallen...De Half-Ork is geen probleem,..het idiote wicht stormt op hem af als een bezetene, schuin naast zich ziet hij een dolk flitsen. Een lach komt op zijn gezicht.

Een vingervlugge beweging en de realiteit lijkt te veranderen binnen de Smidse. Personen veranderen van plaats,..Op de plaats waar Medarion zonet was stond Valiant nu. Hij ziet het immense wapen van Lunea op hem afkomen,..maar het is te laat. Het wapen schiet langs zijn lichaam en slaat een diepe wond langs zijn borst en buik, bloed spettert in Lunea's gezicht. Achter Lunea flitst een dolk in haar richting.

Valiant's ogen draaien weg en hij valt neer op de smeulende vloer van de vernielde Smidse. Medarion is nergens te zien,...enkel een schaterende lach weerklinkt vanuit een onbepaalbare plaats.

Edited by: Galliminus at: 4/10/02 3:27:16 pm