Raganorck

ckeetel · Posted: Mon Apr 08, 2002 1:25 pm Post subject: overrompeling...

Voor het gat waar eens een deur en een stuk muur gezeten hebben verschijnt een donkere gedaante met een grote strijdhamer, licht valt vanachter door warrig haar, wat een vreemde rode krans geeft. Arnmack verbijt de pijn die in het vlees van zijn ledematen straalt, kromt een verbrande vinger met moeite om het afdrukmechanisme.
Langzaam schuift hij zijn goede been omhoog en laat de knie als steun dienen voor zijn verbrande armen, tegen het trillen. Op de keel van de man in de deuropening staat nu een glanzende stalen naald gericht.
De ork gromt waarschuwend.

Crimson Amadea · Duister als de Nacht Joined: 15 Feb 2002 Posts: 76

(weer terug van dummnoni)

Amadea dacht dat het einde had genaderd toen ze het vuur naar hen toe zag komen, maar daar was Tuurke, als redder. Ze had het niet verwacht van zo een klein manneke.

Nadat Lunea de smidse had verlaten keek ze naar William, hij ademde tenminste weer regelmatig, plots kwam er echter een schaduw bij de deur... een ork!
Ze trok haar dolk klaar om de rest van de s5 te beschermen zover nog mogelijk echter hij leek niet agressief, meer verward, op zoek en hij brabbelde iets vreemds in hun richting. Ze kon het niet verstaan, behalve Lunea's naam. Ze had geen kracht meer om de ork nog aan te vallen, ook al was ze niet uitgeput geweest dan was het nog erg moeilijk voor haar geweest, ze hoopte maar dat hij niks zou doen en het feit dat hij Lunea's naam kende versterkte dit.

Van William ging ze naar Davira, hij was zij er aan toe?

Dan hoort ze een bekende stem.. "Valiant?" Roept ze.

Galliminus · Posted: Mon Apr 08, 2002 2:12 pm Post subject: in de smidse

Valiant ziet de ork in de 'voormalige' deuropening staan....."Doe geen domme dingen Beest,...Jij bent mijn vijand niet....Wat heb jij te maken met Medarion,...wat voor leugens heeft hij gebruikt om jou aan zijn zijde te krijgen? Je ziet dat je in de minderheid bent,....als je tot roekeloze akties overgaat ben je zeker gedoemd om te sterven! Wees verstandig en geef je over...ik zal er op toezien dat je niet gedood word!"
Valiant hoopt dat zijn bluf als menens word opgevat door de Ork,....de ork is inderdaad niet zijn vijand...........Dan hoort Valiant een bekende stem, maar hij kan de stem niet direkt thuisbrengen..."Ja,..ik ben het..Valiant! Ben je in orde? Waar is Coldrin?"

Valiant Kraakwater; De Waard.

Mordicus · Verloren en Vergeten Joined: 28 Feb 2002 Posts: 46

Mordicus komt bij de stadswal aan, op zoek naar de schijnbaar leidinggevende dwaas van dit stelletje...

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Morcos wreef nog maar eens met zijn hand in zijn haren.
Ehemh,is het niet duidelijk wie dat de leider van dat zootje ongeregeld is!Zei hij op een redelijk stille toon.
Volgens mij wel,maar of ermee te spreken valt is volgens mij een andere zaak.(ziet hem daar hangen)Op het moment doet hem nie veel,maar ik ben d'r zeker van dat hij diegene is die op deze plaats voor de "ongeregeldheid" heeft gezorgd.

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

((mentaal nog niet helemaal terug van dummnoni, dat duurt meestal een week ofzo))

Lunea keek gehurkt vanuit de bosrand naar de situatie. Ze kon proberen heel hard door de menigte te rennen, maar zelf al had ze de energie, er zouden nodeloze slachtoffers vallen en zijzelf zou nooit levend aan het andere einde geraken.

Dit was geen goed plan. Ze zette haar vermoeide brein weer aan het werk, dit was niet haar sterkste kant. Ze miste de Vijf, William zou een plan smeden, Amadea zorgde voor de afwerking, Evelyn dekte met haar boog, bijgestaan door Davira die evetuele verwondingen kon genezen.

Maar Lunea zat alleen, een halfork in het struikgewas.Alles deed haar zeer en ze maakte zich ernstige zorgen om haar vrienden. Afwezig krabte ze de wond aan haar arm weer open. Bloed sijpelde langs haar elleboog op de grond. Lunea bleef krabben en poeren aan de wond. De pijn maakte haar hoofd helder. Nu kon ze gaan denken over een plan en niet malen over het feit dat ze weer gescheiden was van al dat haar lief was.....

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Oh nee,waarom ziet niemand mij.Faranyell ging terug zitten.Tja,dan zullen ze het zonder....m..?Hee,wat is dat daar,nee,ik dacht dat ik hier aleen zat,of niet?

ckeetel · Posted: Mon Apr 08, 2002 5:16 pm Post subject: Taal...

Arnmack verstaat geen woord wat er tot hem gezegd wordt, maar de man heeft blijkbaar andere dingen aan zijn hoofd. De ork trekt zich terug en laat de kruisboog wat zakken. In de smidse wordt de hamerdrager verwelkomt. Maar de man blijft dat ene woordje uitstoten...col-drin...dat was de man met het litteken...

De ork houdt zijn boog schietklaar op zijn opgetrokken knie, leunend tegen de muur. "Coldrin", Met zijn vrije hand maakt hij een beweging langs de keel en schudt zijn hoofd. Een bezoek aan de godin met de acht poten betekent voor hem een zekere dood. Zeker als de man met het paarse vuur, Medarion er mee te maken heeft. En kort blikt hij naar buiten naar het monster.

Hij vraagt zich af...de half-ork, zou ze zich bij dit leger gevoegd hebben?

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Lunea's gedachten zetten zich op een rijtje. Dit waren beschaafde mensen, die zouden het niet gelijk op een hakken zetten. Waarschijnlijk kon ze gewoon door de gelederen heen lopen en zich bekend maken. Maar dan... dan was er nog het beest, de gevleugelde demon. Daar moesten ze dan nog voorbij.

Een geritsel deed haar opschrikken. Was er beweging geweest in de bosrand? Waren de Ogurs terug? Haar ogen volgden de lijn van bomen en struikgewas, maar konden niets ontdekken. Haar halforkse ogen lieten haar wel vaker in de steek. Maar dit keer was dat anders. Daar zo'n honderd meter van haar af was een boom schuingevallen en leunde richting de stadswal. Ze vergat het geritsel dat ze had gehoord. Hier was haar weg naar binnen. De bocht in de wal zou haar uit het zicht houden. Alleen als de magier of de demon haar kant op zou kijken zouden ze haar zien, en die waren druk bezig met het leger dat voor hun stond.

Lunea trok zich terug uit de bosrand en zo geluidloos mogelijk baande ze zich een weg door het bos richting de boom die de gelederen van de bomen die de bosrand vormden, doorbrak.

Ze was geen goede klimmer en hield liever twee voeten aan de grond. Dan was het nog een goede sprong naar de stadswal. Lunea dacht terug aan de sprong die ze naar het voormalige dak van de voormalige smidse had gemaakt en schatte in dat deze sprong weliswaar kleiner was, maar dat ze dit keer geen solide afzetplek zou hebben.

Toch was dit een plan, een plan dat ze zelf had gemaakt en het enige plan dat ze had. Ze zette een voet op de boomstam en begon aan de klim. Ze probeerde zo min mogelijk met haar armen te zwaaien, dan zouden ze haar zeker zien, maar Lunea was niet bepaald een evenwichts kunstenaar en het malien hielp ook niet mee.

Ze spitste haar oren, klonk daar geritsel achter haar? Geen kans om achterom te kijken, dan zou ze zeker vallen. De boom boog zachtjes door onder haar gewicht.

~Ik ritsel zelf~ bedacht de half-ork, maar ze was er niet gerust op.........

Edited by: red at: 4/15/02 7:07:52 am

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

(ocay,da's goed)

Faranyell Amaleo,woudelf
____________________________________________________

Dus toch!Ik wás niet verkeerd.Er was wel deelijk iemand anders in het bos.Ik schoof terug een beetje op naar de linkerkant wanneer ik hoorde dat het geritsel van die kant kwam.

Ik klom over een boom die over de grond neerlag en kwam zo bij het lage gewas.Wel...nee,dat kan toch niet?Was dat...nee...is dat niet een van de Scharlaken 5?
Ja!Het is ze!

Red!Fluisterde ik op een stille toon.Toon ik zag dat ze me niet hoorde reip ik het iets harder,Red!Ik lachte zachtjes,Nee,nee,da mag nie...

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Haar naam werd genoemd, nee niet haar naam, haar Scharlaken naam! Dan was het zeker geen vijand achter haar in het bos. Lunea liet zich niet uit haar concentratie brengen. Ze wankelde verder over de boomstam en voelde hoe degene die haar had geroepn achter haar aan kwam. Bij elke stap boog de boom door. Lunea maakte er gebruik van. Toen ze dacht dicht genoeg bij de wal te zien, wierp ze een vlugge blik over haar schouder naar waar de demon en en leger elkaar stonden aan te staren.

Toen ze zichzelf er zeker van had gemaakt dat ze niet ontdekt was, wipte ze een paar keer op en neer om de boom en gebruikte die als springplank.........

Ze kwam hard neer op de met gras begroeide stenen wal en rolde er bijna aan de andere kant ervan af. Haar ribben herinnerden zich de klap die ze hadden gekregen van de Oguren en zongen pijn door Lunea's lichaam. Ze zette haar tanden op elkaar en haar hand aan haar bijl. Haar ogen gericht op de boom om te zien wie haar volgde en wie haar Scharlaken naam had gebruikt.

Edited by: red at: 4/9/02 7:38:36 pm

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Faranyell...
____________________________________________________
Red!Ik ben het!Faranyell.Ik fluisterde,maar waarschijnlijk zouden ze wel weten dat er iets in het bos zou zitten."Je ziet er precies niet zo goed uit,wat is er gebeurd?"
Wat is er met iedereen gebeurd?
Nadat ik....ik...verdween,na de eerste orken,wat is er met iedereen gebeurd.
Ik kijk verwijtend naar mezelf,ik had zo'n drang vanbinnen om mezelf over die muur te gooien,die die nu voor me stond.Waarom moest ik nu weglopen?Waarom!

Ik zette een voet in de boom,en begon er verder in te klimmen.Hier waren de geuren anders dan op de grond,vuriger en meer stank in de lucht.Van in de stad en van uit de stad.Brrr,het woud had toch nog betere manieren dan....ai,misschien beter dat ik dat niet denk.Verkeerd,aaah,waarom?

Galliminus · Posted: Mon Apr 08, 2002 8:32 pm Post subject: Yigghorshq grijpt in......

Yigghorshq ,de gevleugelde demoon, ziet de grote groep soldaten het strijperk betreden....Zou er dan toch enige weerstand komen? Onbegrijpelijke emoties stromen door hem heen,...een drang tot vernietiging....Wederom heft hij zijn kop naar achter en rood vuur likt rond zijn gelaat,....Zijn kop richt zich tot de immens grote groep mensen die daar vertwijveld staan een een gigantische lans van vuur schiet uit zijn monsterlijke muil. De Lans van vuur raast als een onkontroleerbaar beest over de vlakte en verschroeid het gras waar het overheen vliegt om uiteindelijk temidden van de grote groep soldaten uiteen te barsten.....een vuurzee.

Zijn aanval zal nooit sterk genoeg zijn om een leger uit te roeien, maar velen worden geraakt door zijn infernale aanval......een explosie van vuur.

Medarion verdwijnt in één felle paarse lichtflits,...zijn aandacht is gericht op Valiant,.........Valiant zou sterven!

Darvan · Nachtdwaler Joined: 07 Feb 2002 Posts: 119

Darvan zag de reusachtige lans in het rond vliegen en Darvan besloot er op af te gaan. Zo hard als hij kon rende hij naar de brand van planten, gebouwen en mensen. Weer liet hij regenwolken boven de brand verschijnen en de regen viel weer met bakken uit de lucht, maar het was niet genoeg de vuurmassa breidde zich uit en straks zou het de stad bereiken...

Crimson Amadea · Duister als de Nacht Joined: 15 Feb 2002 Posts: 76

Amadea zag de waard binnenkomen en iets van een bittere glimlach vormde rond haar lippen, er was hulp gekomen, ze betwijfelde echter of het genoeg was om dat monster buiten te weerstaan.
Toen zag ze het antwoord van de ork op Valiant's vraag en schudde haar hoofd, Coldrin had het dus blijkbaak niet overleefd.
"De rest van de S5 zijn er slecht aan toe," vertelde ze, "Lunea is buiten, ik weet niet waar. Evelyn lijkt er nog het beste aan toe te zijn," vervolgd ze terwijl ze haar richting opknikt in de smidse, "Davira poogt zichzelf te genezen en William ademt nog maar daar is dan ook alles mee gezegd. De hond is er ook slecht aan toe."
Temidden van de ravage zag ze er zelf ook slecht uit, alhoewel niet gewond, wel zwaar vermoeid en aan het einde van haar krachten. De bleke wangen waren gekleurd met de bloedtranen die ze had gehuild toen ze dacht dat haar familie en vrienden van deze wereld genomen waren en het blonde haar was verstrengeld tot klitten terwijl ze daar op de grond zat. Lichtelijk rillend van de uitputtingsslag.