Raganorck

Darvan · Nachtdwaler Joined: 07 Feb 2002 Posts: 119

Darvan zag tussen de druppels de groep soldaten aankomen en dacht: Wat doen hun hier, het is veels te gevaarlijk hier.
Toen het wezen dichterbij de grond kwam duikte Darvan weg, om onopgemerkt te blijven...

ckeetel · Posted: Fri Apr 05, 2002 6:09 pm Post subject: Zwart

Arn!!!...De boogschutter dacht even zijn naam te horen, dan opent de hemel zich weer en water stort zalvende druppels op zijn gloeiende lichaam, zijn lange haar plakt in een oogwenk weer tegen zijn rug, stukken huid, zwarte as en verbrande kleding spoelen van zijn armen. Even blijft hij zo staan, laat zich helemaal doordrenken, is dit weer de Amandea waar Lunea over sprak? Dan stapt hij het regengordijn door naar de hoeve, terwijl hij haar naam roept, schor, hoestend.

Hij vindt het gat, waar eens een deur voor stond. Balken en puin koelen sissend af in de stromende regen. Hij loopt naar binnen. Merkwaardig genoeg bevinden er zich twee plekken in deze ruimte waar niets verbrand lijkt te zijn. Eentje bij de deur, eentje in de oorspronkelijke smidse zelf, waar mensen ineengedoken zitten...een wonder. "Lunea?" de ene hand klemt om de stok, de andere legt zich op zijn jachtmes. Arnmack loopt langzaam op het groepje af, zoekend naar een bekend gezicht.

ckeetel · Posted: Sat Apr 06, 2002 8:20 am Post subject: Terug naar ToRunn

Op het moment dat Dachhelm de eerste mannen van het leger in zicht krijgt. Klinkt er weer een harde klap op het veld achter hun. De ogurleider draait zich om en ziet de smidse in lichterlaaie staan, dan gaat zijn blik naar Medarion en het monster dat nu boven de hoeve zweeft...de bijldrager grijnst,"De opdracht is volbracht", zegt Dachhelm. "Dat daar is alle afleiding die we nodig hebben, Haar Dienaar heeft blijkbaar uitgebreidere plannen dan die van ons, we gaan terug naar ToRunn." Beide ogurs draaien zich om en verdwijnen in de bosrand.

((Dachhelm en ogur -> ToRunn's kamp))

Galliminus

Medarion prevelt bevelen in een lang uitgestorven taal...De Demoon volgt zijn bevelen zwijgend op en zweeft boven de Smidse richting het grote veld. Hij komt neer tussen de smidse en het bos,...hij is daar om hun weg te versperren...Vechten hoeft niet,..tenzij de mensen anders denken...en langs de demoon willen trekken.

Medarion ziet in de verte de soldaten aankomen en een bekend gezicht.."De idioot,..hij heeft zijn tinnen soldaatjes meegenomen,...tin is zeer smeltbaar grote broer!..",..fluistert hij onhoorbaar voor de rest. Medarion volgt de Demoon naar het veld,...en hij wacht..

Galliminus

Valiant loopt samen met Morcos in versnelde pas op de Smidse af wanneer hij ziet dat de Demoon en zijn broer richting het veld gaan. De regen blust de vuurzee die eens de Smidse was...Valiant was tien jaar geleden hospik en hamerzwaaier geweest in het leger van Raganorck,..toen de orken ook aanvielen. "Coldrin!!! waar ben je??,...Zijn er gewonden?" Valiant bekijkt de ravage die hier aangebracht is,...hij had medelijden met Coldrin,..wat had de Smid gedaan om dit te verdienen?

Even bevriezen de blikken van Valiant en Medarion,..hij ziet een grijns op het gezicht van de Magister.
"Medarion,...hiervoor zal je boeten!! Ik zweer het op Vader!!!",..een furieuze schreeuw en Valiant beseft dat hij zijn mond voorbij had gepraat. Medarion maakte een plechtige buiging alsof hij een Edelman groette,....een gemeen en spottend gebaar.

Valiant Kraakwater; De Waard.

ckeetel · Posted: Sat Apr 06, 2002 10:34 am Post subject: Een afgesloten weg

Door het dak dat er nu bijna niet meer is daalt het hemelwater naar beneden. Arnmack veegt met zijn verbrande hand het haar uit zijn gezicht, geen Lunea...onrust komt in zijn hart, vergezeld Amandea haar op het pad zonder terugkeer? Nee... de ork gromt. Zijn hand klemt nu vaster op zijn jachtmes, vreemden zijn het...hij is op zijn hoede, maar dan herkent hij er een. Die mantel die kap...het figuur dat zich over Lunea boog. Hij weet niet of ze orks verstaan maar toch stelt hij zijn vraag. " Lunea, hach kogranzoh?" hij vervolgt zekerder, dringender: "Verlaat deze plaats! De goden berijden de luchten en ze hebben een huisdier gez...", plotseling gaat zijn hand van het jachtmes naar de kruisboog als hij een enorme schaduw over de hoeve weg ziet trekken, naar het bos. Ogenblikkelijk beweegt hij zich naar de deur. Door de regen heen ziet hij het monster aan de bosrand landen. Arnmack laad zijn boog en zet hem tegen zijn schouder, niet vergetend dat er andere wezens in zijn nabijheid bevinden.

De weg naar het veilige bos is afgesloten...

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Valiant,wa gebeurt er hier?Morcos stond ogenblikkelijk stil wanneer het enorme wezen recht voor hen neerstreek.En wie is da?Da's precies of jullie kennen elkaar,ik kan het verkeerd hebben ma...Een hand streek achter zijn nek,dit was niet hetgene dat hij in gedachten had.Hij had al van oorlogen gehoord,maar dit was niet hetgene dat er in voorkwam.

Ik draaide me met m'n rug naar de tegenstander,"Misschien zouden we enkele van onze soldaten de hoeve insturen en de rest helpt me dit gedrocht mee,zei hij op fluisterende toon,maar was er zeker van dat dat ding dat achter hem stond het toch horen zou.Anders geraakt er niemand naar dat bos,ik ben d'r zeker van dat daar iets is,anders zou hij de toegang niet versperren.Wat denk je?"

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Faranyell zag het allemaal gebeuren.Het wonder dat er een wolkbreuk op de juiste plaats losbarstte,de groep soldaten met vooraan de herbergier en die man die ze overlaatst nog tegenkwamen bij de smidse,maar ook het monster waartegen bijna niemand op kon.Het lijkt hopeloos,het had de weg afgesloten bij het bos.Maar waarom?Wat was er gebeurd dat zij het bos niet in mogen?Ik geraak er in.

Zo stil als het maar kon rende ik zo dicht mogelijk en op de veiligste plaats waar ik kon zitten om de situatie beter te begrijpen.

Darvan · Nachtdwaler Joined: 07 Feb 2002 Posts: 119

Darvan zag het monster boven de weg zweven iedereen tegenhoudend. Langzaam sloop hij naar de rand van de stadswal en keek naar het bos of hij iets zag. Maar er was niets bijzonders...

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Mijn mond viel open van verbazing.Vanuit het struikgewas leek het wel een wonder te zijn.Ja oke,het monster stond er wel voor,maar toch....het leek een wonder te zijn.Een hele groep soldaten,mannen én vrouwen kwamen door de stadspoort..Ohoh,maar nu was er geen twijfel meer mogelijk.Een hele groep mieren heeft een grote macht tegen de mens.

ckeetel · Posted: Sun Apr 07, 2002 6:22 pm Post subject: Ingesloten

Ineens lawaai en stemmen bij de smidse, vanuit de deur kan Arnmack drie mannen op paarden zien die iets roepen in hun mensentaal. Door het raam kijkend ziet hij beweging op de stadsmuur. Alsof alle inwoners uitgerukt zijn, het monster schijnt behoorlijk wat aandacht getrokken te hebben. De smidse lijkt ontzet te worden, niet voor hem, hij moet hier weg. Met de rug tegen de muur kijkt hij door het andere raam, ook daar is beweging op de wal. Hij ziet bogen, zwaarden, speren. Hij zakt langs de stok naar beneden en legt de kruisboog op de knie. Het is zelfmoord om nu naar buiten te gaan...geen uitweg...nergens...

Alleen de wanden van de hoeve bieden nog bescherming...maar voor hoe lang? Zijn ogen glijden langs de kruisboog, hij zet de boog weer tegen de schouders, voelt het verbrande vlees in handen en armen trekken. De ork zal standhouden voor zolang het duurt, mochten ze hier komen... Misschien dat het monster nog enige afleiding biedt, zodat hij weer terug het bos in kan...

Edited by: ckeetel at: 4/7/02 9:23:50 pm

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Lunea was geen spoorzoeker, maar het unieke spoor dat Arnmack had achtergelaten was duidelijk te volgen. Een voetstap en een stokafdruk. Het spoor leidde naar de stad en werd op dit moment vertrapt door het leger van Raganorck. De gespreidde vleugels van de demon zette het leger in de schaduw van het waterige zonnetje dat door de onnatuurlijke regen scheen. Had Amadea nog kracht gehad voor dit??

Aan de rand van het bos stond de halfork te kijken naar het leger en de demon. Weer was ze alleen, verwijderd van vrienden. De Vijf zouden veilig moeten zijn nu alle aandacht naar het leger en de demon ging. Ze kon alleen maar hopen dat ze Arnmack hadden gevonden en dat Davira haar genezende gaven had gebruikt. Maar juist toen ze naar voren wilde stappen om zich bij het leger aan te sluiten herinnerde ze zich dat ze een bebloede halfork was met een bijl in haar hand en dat Arnmack een hele ork was en gewond of niet vijand is en blijft vijand.

Haar verradelijke herinneringen brachten haar terug naar de tijd voor de Vijf. Terug naar haar eenzame tocht van het door Ogurs vernietigde Orkdorp van haar overleden moeder. Ze had alleen als jonge halfork door de bossen gelopen, op weg naar huis, het andere thuis, haar menselijke vader. Ze stuitte op een dorp en wilde er om hulp vragen. Maar ze had nog geen drie stappen op de weg gezet en en jong meisje van ongeveer haar eigen leeftijd had grote ogen op gezet en heel hard gekrijst

'Ork!!!! ORK!!!!!'

Lunea zakte door haar hurken en bekeek de situatie, ze moest terug de stad inkomen........

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Het was een geritsel door de struiken,waarschijnlijk zou het nu wel duidelijk zijn dat er ook wezens aan de andere kant van het monster waren.
Maar ik kon hier toch niet blijven zitten en niks doen!Neenee...er moest een andere weg zijn.
Ik keek naar de 10 torens.Waarschijnlijk zou je daar dezelfde miserie gezien hebben.Ik moest hier trouwens weg zien te geraken.Wanneer ze zouden beginnen met het beest en diegene die in de lucht hangt te bekogelen met alles wat ze hadden,heheh,ik moest hier weg.....

Ik kroop terug wat meer naar de linkerkant,de begroeiing was er iets minder.Misschien zouden ze me dan kunnen zien.Mmmmh,'t is wel een risico,zou dat monster me zien,maar het gevaarlijkste leek me nog,als die gevleugelde mij zou zien.Maar het ging om mijn vrienden.Ja,ik moet het doen....wanneer het woord "vrienden" door mijn hoofd raast,dan zal het wel een betekenis hebben.

Eerst haalde ik nog iets uit mijn zak...de drie dolken die ik van Coldrin gekregen had.Ze waren het enigste dat ik nu bijhad,niets anders...ik nam ze alledrie in een werpmogelijkheid in mijn handen en ging rechtstaan,hopend dat de slechten me niet zouden zien.

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Langs alle kanten kwamen er mensen op de bron van het geweld af.Het leek wel alsof ze ons wouden overrompelen in plaats van,die dingen,waartegen we moesten strijdden.Het gebeurde allemaal zo vlug,ik had nooit gedacht dat de soldaten die de stad waren ingegaan om hulp te halen met de halve stad terugkwamen.Ongelofelijk!

Wel Valiant,ik heb zo'n vermoeden dat we er nu wel doorgeraken zeker.

Galliminus · Posted: Mon Apr 08, 2002 12:42 pm Post subject: overrompeling....

Valiant kijkt om en ziet de vele soldaten de open ruimte tussen de Smidse en de Stadswal betreden. Hij kijkt Morcos aan,.."Misschien maken we inderdaad een kans nu,...maar tegen welke prijs? Waarom zouden we de demoon aanvallen zonder gegronde reden? Ik wil eerst weten wat er hier gebeurt is,...het waarom houd mij intens bezig op het moment." Valiant zou ook het liefste de strijd beginnen,..niet om de demoon,..niet om het waarom, maar om zijn vervloekte broer Medarion voor eens en voor altijd het zwijgen op te leggen.

Valiant loopt naar de resten van de Smidse,..."Hallo!!?!?,....zijn jullie in orde? Coldrin,..waar ben je?"

Valiant Kraakwater; De Waard.