Raganorck

[ckeetel]

((Faranyell! Vanonder welk struikgewasje ben jij vandaangekomen? Eh, wel... een groep ogurs en orken hebben de smidse overvallen, Codrin heeft de groep naar een geheime kelder gebracht en de hoeve met hemzelf erin met kruit opgeblazen. Vervolgens is de smid zwaargewond ontvoerd door ogurs ergens anders heen. Amandea is naar de stad gegaan om hulp te gaan halen en teruggekomen om de elementen op het resterende groepje ogurs los te laten. Darvan, Lunea en Arnmack zijn buiten de smidse, waar ze confrontaties hebben gehad met de overgebleven ogurleider (Dachhelm) en een andere ogur. William is ook ergens buiten en de rest van de groep zit nog steeds in de kelder. In de ruïne van de smidse zitten nog twee ogurs en een onbekende, gewonde magiër.))

[Galliminus]

In zijn roes van magie gebruik om zijn zwaar gewonde lichaam te helen voelde hij voor een kort ogenblik de aanwezigheid van Haar. Hij voelde hoe Zij genoot van zijn pijn. Zijn pijn voedde haar onstervelijke hebzucht. Jaren geleden had hij zijn ziel verkocht aan Haar in ruil voor pure macht, pure zwarte magie. Hij projecteerde de woede die hij voelde in haar sadistisch plezier op de vrouw die de machten der elementen over hem had uitgestort.

Medarion stond op en zijn wil was maar op één enkel iets gericht: wraak!
"Sonmatix Levitarix,...Sonmatix Levitarix", prevelde hij en diezelfde verdorven paarse vlammen stroomde uit zijn staf en omringde zijn lichaam. Medarion steeg op,..hoger en hoger. Door het grote smeulende gat in het dak steeg hij ver boven de Smidse. Hij keek woest in het rond, op zoek naar de onfortuinlijke feeks die hem die hevige pijnen had bezorgd,..zij zou boeten!

Medarion Kraakwater

[red]

Lunea voelde hoe er kracht haar lichaam binnen sijpelde, het voelde warm als mede op een koele zomeravond. Waar kwam het vandaan?

Amandea, ze kek haar recht in haar zwarte ogen, ze was bleek, zo bleek. Ze had haar al zo lang niet van dichtbij gezien om de innerlijke strijd tussen afgunst en liefde niet te hoeven voeren. Maar nu zat ze naast haar en raakte Lunea aan. Ze heelde haar. Lunea's emoties waren uitgeschakeld, ze kon niets meer voelen.

Ze zag hoe Dachelm terug naar de smidse was gestampt, hoe Arnmack nog leefde en de andere Ogur mee naar het bos leidde. Er achteraan, ze moest hem helpen! Het was ongeloofelijk dat de Ork nog leefde, hij leek van staal gemaakt. Trots vulde haar, ze wist niet waarom.

Ze maakte zich los van Amandea's handen.
'Heksje' zei ze zacht, de naam gebruikend die ze haar als kind had genoemd toen ze nog samen speelden, zoals hun vaders samen werkten.
'Halfbloed' mompelde zij terug.

'Ze zijn in de smidse...' Lunea wilde het bos in gaan, Arnmack helpen, maar vanuit de smidse kwam een ijzige schreeuw en daar was weer die paarse gloed.

[Galliminus]

Medarion weet dat de missie zo goed als geslaagd is ondanks het verraad van de onderdanen van ToRunn. Medarion lacht sardonisch als hij de beweging onder hem ziet. 'De idioten!,..ze weten niet wat hen overkomen is,...De half-broed en de smid zijn al bij Haar.' Medarion neemt het besluit om te blijven ook al is de missie volbracht. Hij wacht op de soldaten die Raganorck zouden moeten beschermen. Hij weet dat als er een bedreiging is door Orken of Ogurs zal zijn grote broer Valiant ook aanwezig zijn. Medarion stijgt nog hoger op ongehinderd door het zware weer. Hij concentreerd zich op de duistere Oer-krachten die hij heeft verkregen van Haar.
Het paarse licht wat rond hem heen leek te dansen vormde een solide paars-gekleurde bol. Hij zou bescherming nodig hebben voor hetgeen wat hij nu zou gaan ondernemen.

Uiterste concentratie, ultieme overgave.....Hij prevelde woorden die maar door weinig mensen verstaan worden. Hij riep de Oer-Krachten aan die waren vergeten sinds mensen en Elfen de wereld bevolkten. Hij begon zijn ritueel en schreeuwde zijn incantatie uit, iedereen kon het horen.

" Yigghorshq im nominé, Yigghorshq im Dominé.....Yigghorshq Eternica!,...Yiggorshq KOM TOT MIJ!!!"

Er was een monotome zoem te horen,..de grond leek te pulseren. Hoog boven in de lucht hing een paarse lichbol zo fel als de maan zelf. Niet ver naast de bol leek het wel of er een groot rond arcaan teken in de lucht werd getekend. In de grote circel verschenen arcane tekens in een lang vergeten taal,....de taal van de Demonen-Heersers. De arcane circel begon te pulseren met vuur,....vannuit het centrum opende zich iets,....een duister gat waar vlammen uitsloegen. Een onaardse brul was te horen vannuit de hemelen boven de smidse. Iets was op komst........

Het zou nog een geringe tijd duren eer de incantatie compleet zou zijn,..maar veel tijd was er niet,...In de verte waren stemmen te horen en het gerinkel van wapenrusting vanuit de stad,....Waarschijnlijk kwam de Garde van Raganorck eindelijk hun gelederen versterken.

Medarion Kraakwater

Edited by: Galliminus at: 3/31/02 12:22:26 pm

[Darvan]

((ooc: Galliminus die < en > van jouw moeten [ en ] zijn ))

Edited by: Darvan at: 3/29/02 5:14:19 pm

[Galliminus]

((OOC> Done! HTML fanaatje hè?...die EzCodes vergeet ik af en toe ))

[red]

((Faranyelletje, welkom terug. Ehh wat ckeet vergetn was te zeggen is dat Echo ook al gepakt. die zit ergens in de Wilde Wouden in een ork kamp. Als je tijd hebt zou ik toch even gaan lezen, er zaten heeel leuke momenten in.))

[Darvan]

((ooc: valt wel mee hoor dacht help die arme jongen even))

[Anoniem]

(ocay,ik zal effe gaan lezen,m ik moest oorspronkelijk op de hoeve letten,ofwel ben ik opeens verdwenen en uit angst het bos ingevlucht,ben ik opeens toevallig de "gevangenis" van echo tegengekomen en ben ik al 2 weken lang een plan aan het uitbroedden.Zit er in de wilde wouden iemand in plaats van alleen echo?Waarschijnlijk wel,ma ik kan wel nie opeens vanuit het niets opduiken....zal eens gaan kijken....)

[Galliminus]

((Hadden de Damens & Heren deze discussie niet beter in het OOC gedeelte kunnen houden,..het breekt de verhaallijn,....of worden jullie angstig??? ..................euhmzz..."KUISMEID!!!!"))

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

[Darvan]

((OOC: errug stil hier))

Darvan staat langzaam op en sluipt achter de smidse uit het zicht van de vijanden. Hij ziet de de man met de paarse gloed iets doen, wat weet hij niet. Ook voelt hij dat er nog ergens magie wordt gebruikt in de buurt van de smidse. Langzaam klimt Darvan de smidse binnen en gaat achter een berg puin zitten om te kijken of hij nog iemand van de mensen ziet die meevochten tegen de orks.

[ckeetel]

Arnmack staat nog aan de bosrand als hij het figuur van Medarion uit de hoeve op ziet stijgen. Dan begint de grond te trillen en ziet hij dingen in de regenachtige lucht die hij niet kan bevatten. Het enige dat hij begrijpt is dat het niet veel goeds te betekenen heeft. Hij kent de man die nu in de lucht hangt, voornamelijk alleen van horen spreken en hij heeft hem gezien toen hij de vrouw tezamen met een ogur en een dode ork liet verdwijnen. Zijn naam wordt ondr de orkenclans met evenveel vrees uitgesproken als die van Haar.

Het schouwspel heeft hem zo in zijn greep dat hij zelfs de ogur even vergeet, die nu naar hem op zoek is in het bos. Tot zijn grote verbazing ziet hij een duistere vlek in de lucht verschijnen en voelt hij het beven van de lucht.
Bij Holm, fluistert hij, de goden zijn kennelijk nog niet uitgevochten hier... wat staat hun te wachten? Hij zet de stok op de grond en begint richting Lunea en de onbekende te lopen. Hij ziet dat de roodharige vrouw nu ook haar blik naar de hemel gericht heeft...ze lijkt in orde...wat voor gezegend bloed hebben haar voorouders gehad? Dan vangen zijn scherpe oren het rinkelen van harnassen en wapens in de stad. Hij stopt. De stad is gealarmeerd, blijven kan hij niet, hij is nog steeds een vijand. "Een goede strijd, vijandin-vriend, moge Amandea en Holm aan jouw zijde staan". Hij draait zich om , strijden zal hij, vanuit het bos en hij klopt de boog op het zware rode hout, met de eerste, instinctieve pijl op Dachhelm heeft hij zijn leven bij de ogurhorden voorgoed afgesloten.

Met grote passen verdwijnt hij in de bosrand.
Behorende tot het selecte groepje van fijnste boogschutters in Man-Tau's leger, is hij samen met een aantal van hen meegestuurd op deze missie. Arnmack zingt een strijdlied, een ode aan Holm terwijl hij op een boomwortel liefdevol een zware pijl op zijn kruisboog laad. Hij bidt om een scherp oog, een vaste hand en nieuwe kracht die hem via de wond heeft verlaten.

Edited by: ckeetel at: 4/2/02 5:13:23 pm

[ckeetel]

Dachhelm werpt zijn blik omhoog, evanals de twee andere ogurs staart hij naar het gat in het dak waardoor Medarion is opgestegen. Even zijn ze afgeleid en merken niet dat de man met de witte ogen de hoeve binnenklimt en zich verschuilt. Boven zich zien ze een felpaarse bol en nog iets duisters wat in de lucht verschijnt. Dan beginnen aarde en lucht te trillen. Waarmee is die Dienaar van Haar nu weer bezig? In de verte klinkt een vaag gerucht van een gewapende macht. Uit de richting van de stad.

"Naar buiten!" gromt Dachhelm, "we gaan eindelijk schedels splijten..." Met de bijl nog steeds over zijn schouders geslagen en gevolgd door de twee ogurs, verlaat hij de hoeve.

[Anoniem]

Yuach!Wa nen stank hier!Ik trok m'n gezicht dierct naar een andere kant,alsof het leek dat ik voor de stank ging weglopen.Het leek net of de anderen die stank precies gewoon waren.

Ons groepje met de soldaten van de stad en de anderen kwamen steeds dichter bij de oorsprong van het geweld dat er zich opborrelde.Ik haalde "mijn" zwaard uit de schede.Het was te zeggen,dit had ik nog gekregen van die smid nadat hij mijn zwaard ging repareren.Tja,niet veel aan te doen nu,ik zal het hiermee moeten stellen....

Morcos Verleand,wachter van de maan

[ckeetel]

Een dodelijke glanzende streep is het, de massief metalen naald met weerhaken ijlt door de lucht. De ogur die achter Dachhelm loopt, grijpt naar zijn nek, verkrampt even. De twee strijders voor hem gaan het veld over. De ogen van de achtegebleven man zoeken naarstig het veld aan zijn zijkant af. Dan loopt hij door, stijf, probeert de naald uit zijn nek te trekken.

Een hoop spieren...in de nek van een ogur. Arnmack zat er blijkbaar iets naast, hij had de strot, een luchtpijp of een ruggegraat willen raken, maar zijn hand trilde, kracht, mompelt hij. Dit keer laadt hij snel en klemt een paar pijlen tussen zijn tanden, hij weet waar het groepje nu op af stevent...

Dan hoort hij een geweldig kraken vlak naast zich. Guez is teruggekeerd en staat nu aan de bosrand, langzaam dwaalt de blik van de reus naar opzij. Arnmack voelt de ogurogen in zijn nek, hij hoort de morgenster rinkelen als de bol weer omhoog geheven wordt. De ork is een boogschutter, ondanks de kracht in zijn armen, zoekt hij niet graag confrontaties of tweegevechten op, hij is gespecialiseerd in het vinden van zwakke plekken van tegenstanders en het op grote afstand onschadelijk maken ervan. Maar nu reageert hij snel. Hij draait zich om en zet de boog op de ogurhand in het kruis. Arnmack drukt af. De stalen naald boort zich met enorme kracht door de klemmende hand heen, ver in het zachte, weke vlees, spierlagen en botten daarachter. De morgenster ploft enkele decimeters van het hoofd van de boogschutter vandaan en de Guez stort voorover, op het lichaam onder hem.

Arnmack vangt het gewicht boven hem met een hand op en hij drukt het spastisch bewegende lijf omhoog en van zich af. De lucht boven hem is licht en de ork glimlacht vermoeid. Hij heeft wat geleerd van haar...