Raganorck

William · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 69

William had eerst de dames de kans gegeven,maar daar niemand leek zo'n zwaard te kunnen hanteren besloot hij het maar aan te nemen.
Zijn ergste vrees was echter dat ze het niet konder veroorloven.
Geld was niet iets dat ze naar hartelust konden spenderen en als hij zag wat de dames al allemaal wilden meenemen liet hij zijn eigen liever niets kopen zodat de rest wel goed bewapend was.

"Wat kost het Coldrin?"

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

"Niets ? Moeten wij niets betalen ?" Ze keek eerst ongelovig naar Coldrin en dan naar de anderen.
Dit hadden ze nog nooit meegemaakt. Hiermee compenseerde Coldrin ruimschoots voor wat zij voor hem gedaan hebben, want deze kwaliteit is zeker niet goedkoop.
Evelyn glimlachtte en haar ogen blonken nu nog meer.
Ze nam al de elfen en al de ontploffende pijlen op en keek nog eens vragend naar Coldrin. "Dan neem ik deze als u het goed vindt ?" Ze kon het nog altijd niet geloven en verwachtte dat Coldrin toch nog van gedacht zou veranderen en een prijs zou noemen.

Coldrin · Posted: Tue Mar 12, 2002 8:13 pm Post subject: Re: Niks ?????

'U, u, dat zal ik moeten aanrekenen.' Toen hij Evelyns gezicht zag begon hij te lachen. 'Het is Coldrin meisken en jij. En je moet niets betalen. Wat moet er nog gerepareerd worden of alles in het nieuw?'

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Lunea hield haar mond. Dit was precies wat ze nodig hadden. er waren nog goede mensen op de wereld, mensen die gaven zonder iest terug te verwachten, net als 'haar' 4. Ze keek naar de ongelofige doch vrolijke gezichten en vervolgens naar de gulle smid.

'Mijn bijl is bot.' ze gaf de oude maar trouwe bijl voorzichtig aan Coldrin.

'Mijn werpdolken zijn aan het roesten in chitine lijken.' en ze gaf hem de lege riem.

'En dit.' ze hield haar linker arm gestrekt voor zich uit, pols naar boven en liet een kleine verscholen kruisboog uit een polsband schieten. Althans dat was de bedoeling.

'Het mechanisme werkt niet meer zo goed.'

'Hulp nodig bij het vuur oplaaien?'

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

Evelyn moest ook lachen. ze had een goede opvoeding genoten en dat 'U' zat er nog steeds ingebakken.
"Ik zal er op letten, Coldrin."
Ze begon de pijlen in haar pijlenkoker te steken en tot haar opluchting konden ze er allemaal in.
De enige reparaties die zij nog nodig had, waren aan haar lederen tuniek, maar Lunea had wel nog wat werk voor Coldrin zo te zien.
"Wat doen wij ondertussen, William ? Blijven we hier tot Coldrin met alles klaar is voor Lunea of gaan wij ondertussen verder shoppen in de stad ?"

Coldrin · Posted: Wed Mar 13, 2002 4:53 pm Post subject: Re: Coldrin en Jij.

'Het zal wel gaan,' zei Coldrin, met zijn armen vol wapenspul liep hij naar de smidse.
Hij liet het vuur hoog oplaaien, stak de bijl er even in totdat het metaal roodgloeide. Dan haalde hij het er terug uit en stopte het in een bad met koud water.
Met zijn voet liet hij een slijpsteen ronddraaien en hij zette de bijl ertegen. Gensters vlogen in het rond. Coldrin draaide de bijl rond en herhaalde de handeling. Hij nam een stuk perkament en liet dit op de snede van de bijl vallen, twee helften raakten de grond.

Jackal · Posted: Wed Mar 13, 2002 6:17 pm Post subject: Re: Niks??

Davira was heel tevreden over wat ze uitprobeerde, en dat alles voor niks.. Als ze ooit nog iets voor Coldrin kon doen..
Ze koos de fijnste werpdolken uit, de elfenpijlen en de kruisboog. Toen Coldrin wegliep met de wapens die gerepareerd moesten worden bedacht ze zich iets en liep ze achter hem aan. Tegen de rest mompelde ze: "Ben zo weer terug."

Bij Coldrin aangekomen zei ze tegen hem: "Ik heb nog een verzoekje. Ik heb een zwaard die bijgeslepen moet worden, maar de rest mag hem niet zien. Vooral Amadea niet. Het is het zwaard van mijn vader en ze weten niet dat ik hem heb."

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Faranyell dwaalde op het moment wat rond in het huis,ze was wel niewsgierg naar al hetgene dat zich hierin kon bevinden.Eze had de scharlaken 5 voor een tijd verlaten en ging op jacht naar onbekende dingen en naar de spoorloze hond."Waar hangt die nu toch uit?"voor de tweede keer vroeg ze dit al af.Op die lange baan kon hij niets doen,dan kon ik nu wel begrijpen.Behalve als je er een chitine zou zetten zou het enig effect hebben gegeven,maar ik was niet van m-plan om dat te doen.Na alles wat dat dier heeft meegemaakt.Nee,dat dan niet meer.....

Het huis was groter dan ik verwachtte.Wanneer ik de trappen was opgegaan zag ik de badkamer die nog half in het water lag,sinds wanneer vroeg ik me niet af.Dat was me duidelijk.
Aan een andere kant zag ik een slaapkamer die uitkeek over de Wilde Wouden.
Ik stapte de kamer binnen en keek ut het raam.Beneden hoorde je de geluiden van slijpend staal en ijzer,oplaaiend vuur,en alles wat er bij hoorde bij een smid...

Maar wanneer ik terug in mijn gedachten was verzonken horde ik het lawaai niet meer.Wat kon ik een dromer zijn.Hoe zou het nu zijn in De Wilde Wouden?Met al die wezens waarvan ik de helft nog niet heb gezien,de wind die ik dagen niet heb gevoeld,de aarde onder de Hessing-bergen,al die bomen die ik nog niet eb gezien en diegene die ik al wel heb gezien.Hoe zou het met ze gaan?

Coldrin · Posted: Wed Mar 13, 2002 7:08 pm Post subject: re:

'Is het een speciaal zwaard? Natuurlijk, het is van je vader, maar heeft het nog andere vaardigheden? Ik zou dat graag eerst weten voordat ik eraan begin te slijpen, anders zou ik meer verkeerd kunnen doen, dan goed.
Oh ja, als je straks terug gaat, zou je dan de bijl al mee kunnen nemen en Echo roepen? Als je wil?'
Coldrin nam de bijl van achter hem.
'Aangescherpt en bijgeslepen,' zei hij.

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

Echo had een tijdje beneden het uittesten van de wapens gadegeslagen en daarna Coldrins werk in de smidse. De manier waarop hij het koppige materiaal van de wapens in de door hem gewenste vorm wist te dwingen was wonderlijk, magisch bijna. De vonken die als sterren door het duistere vertrek schoten, deden haar een stap terugnemen uit ontzag.

Van de smidse was Echo vervolgens Faranyell gevolgd en ze sloeg het elvenmeisje gade terwijl ze vanuit de kamer die uitzicht bood op de Wilde Wouden naar buiten staarde. Echo zuchtte en glimlachte. "Wonderlijk mooi is het Woud," zei ze toen, zacht, bijna fluisterend, bang om Faranyell te storen in haar gemijmer. "Mooier dan wat dan ook op de wereld, vind je niet?"

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

"Oneindig mooi.Als de sterren in hun blauwe hemel,als het water in een berg....Fris en licht,mar ook donker en mysterieus..."Zoveel geheimen die erin zitten,zoveel dat ik nog niet heb gezien."Oneiding mooi....oneindig.

"Vanwaar ben je eigenlijk?Vroeg ik aan echo terwijl ik naar buiten staarde.Ik zou niet kunnen raden hoe of vanwaar je bent.Verband met De Wouden....heb je in elk geval.Dat kunnen diegenen zien die met hun ogen kijken....

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

Echo liep een paar stappen het vertrek in en ging op het bed zitten met haar benen onder zich gevouwen. Met haar vingers streek ze nadenkend over de licht gekreukte lakens. "Ik kom uit de Wilde Wouden, dat is alles wat ik weet," zei Echo tenslotte. "Zo lang als ik me kan herinneren, heb ik er gewoond. Alleen. Het is eigenlijk een raadsel waar ik vandaan kom en wie mijn ouders zijn. Dat weet ik zelf ook niet. Ik sprak een vreemde taal, had een naam en een paar bezittingen, dat is alles waarmee ik ben opgegroeid. Het Woud heeft me grootgebracht. Eigenlijk had ik het nooit zo op andere mensen, ik vermeed de stad en het contact met anderen zo veel mogelijk. Tot..."

Echo sloeg haar ogen neer en een lichte blos kleurde haar wangen. Weer overviel dat gevoel van onhandigheid haar en ze draaide de zoom van haar jurk zenuwachtig rond haar vingers. "Wel..." vervolgde ze toen stamelend en glimlachte toen om haar eigen verlegenheid. Faranyell had waarschijnlijk weinig moeite Echo's gedachten van haar gezicht te lezen. "... Tot nu."

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Raar dat eigenlijk niemand,volgens mijn weten toch,jou heeft opgemerkt in het woud voor zo'n lange tijd.Dat er mensachtige wezens verblijven in De Wilde Wouden komt niet zo vaak voor.
De omen zin mijn vrienden en tevens ook alles wat ik eb gehad totdat ik vrienden leerde kennen,echte vrienden,waarmee ik in elke hoek kon gaan.....en niet op een plaats zoals sommige in de wouden.Mijn ouders zijn,net als jou eigenlijk,de planten de bomen en de bloemen.Alles wat er in deze wereld zichtbaar leeft.Allemaal tesamen,op sommige plaatsen niet in volstrekte harmonie,maar dat kun je niet van iedereen verwachten natuurlijk.Leven blijft leven en verdoemde dood gaat dood.Leven gaat door een levensweb,en dood blijft erin vasthangen.

Alles wat ik leerde kennen bekwam mijn vriend,op een paar uitzonderingen na natuurlijk(chitines bv).Jarenlang heb ik alleen rondgedwaald met een,umh,nu kapotte fluit die door de hele wouden klonk.De vogels die je nu hoort kunnen voor een groot deel elfen zijn,de krijs van een valk wordt beantwoord door de brul van een leeuw.Het geheimzinnige gehinnik dat je,wanneer je in de eeuwigheid luistert,hoort,is afkomstig van de eenhoors,de enige die er hier in deze bossen zitten.Misschien ben je ze in je leven ooit tegengekomen maar ik betwijfel het,zelf heb ik ze ook maar alleen gehoord,maar dat is het enigste voor mij om te weten dat ze nog steeds bestaan.Wezens van het leven....Dingen die ik zie staan,zijn ooit een levend deel van deze aarde geweest,nu staan ze stil,maar wanneer ze kapot vallen,worden ze soms terug in de natur gesmeten en daar kunnen ze terug overwoekerd worden door een ander deel van de aarde.Alles begint dan terug opnieuw met dat deel,ooit zou dat kunnen gebeuren bij mij,maar ook bij iemand anders,alles kan,en alles mag zijn gang gaan.Tegenhouden kan je hem moeilijk,maar vaak wil je dat ook niet....

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Lunea luisterde naar de twee in de kamer terwijl ze naast de deurpost stond. Het was niet haar bedoeling om ze af te luisteren. Ze was er toevallig langsgelopen en haar Orkse oren hadden het gesprek opgevangen. Met name door het noemen van de eenhoorns was ze blijven luisteren.Ze had zo graag een eenhoorn gezien!

~De eenhoorn zou vast hard wegrennen als ze mij zag.~decht Lunea.

Ze benijdde het meisje, om haar onschuld en schoonheid.

~Was ik maar zo zacht en delicaat,~wenste Lunea, ~Dan zou er zo een eenhoorn uit mijn hand eten.~

ckeetel · Posted: Wed Mar 13, 2002 10:15 pm Post subject: Het beloofde water

Voeter was de groep even naar binnen gevolgd. Hij had een tijdje stilgestaan op drie poten en gezien dat de wanden draaiden, de mensen met elkaar in gesprek gingen en naar de ruimte erachter om met de wapens te oefenen. Het had iets als vanouds, de voorbereidingen op een strijd, maar ook iets wat hem deed herinneren aan al die tijd dat hij op de herbergvloer gelegen had. Het stond allemaal nog te vers in zijn geheugen. Hij had nog steeds zin in die frisse duik, het was zo lang geleden...

De grote hond verliet de smidse. Al hobbelend verdween hij de bossen in, met de neus op de grond op zoek naar een fijn watertje, dieper en dieper het woud in, tot hij eindelijk de geur ving van water. Een ondiep bosbeekje met een bodem van grijze keien. Waar de stenen bovenkwamen hadden mos en algen zich vastgezet. Voeter plantte zijn linkervoorpoot op zo'n kei, en slobberde enthousiast het frisse water. Dook vervolgens het stroompje in. Even later stond hij langs de kant zijn dichte vacht uit te schudden. Weer drukte zijn neus tegen de bosbodem en hij snoof lang en diep. Langzaam gingen de haren in zijn nek rechtovereind en richtte zijn kop zich grommend op. Hij rook iets, iets slechts. De geur was vers. Het alarmeerde al zijn zintuigen en hij dacht aan 'zijn' groep bij de stadswal. Ogenblikkelijk keerde hij terug op zijn schreden. Hij dacht niet eens meer aan zijn gewonde rechterkant, zelfs die poot zette hij weer neer, ondanks dat zijn wond weer openbarstte door de onverwachte druk, rendde hij door. Toen hij in de verte de smidse rook kreeg hij vleugels en hij rustte niet voordat hij bij de deur was. Alles was hier in orde. Maar de onrust verliet hem niet meer en zijn wond likkend, bleven zijn ogen gericht op de rand van het bos.