Raganorck

[Jaap Stoel]

Nathan zuchtte eens diep en ontspande zich lichtelijk. Hij begon langzaam te geloven dat de magier in het rood geen kwaad in de zin had.

"Ik denk dat ik toch eens op zoek moest gaan naar de stadspoorten aangezien iedereen daar met zoveel lof over praat." Een glimlach vormde op Nathans lippen.

"Wat maakt een interdemensionale tovenaar zo speciaal dat ik die arme Janine de stuipen op het lijf jaag?"

[Uriel]

De magister in rood laat een zwakke afspiegeling van Nathans glimlach over zijn lippen glijden. Zijn ogen blijven echter waterige onleesbare poelen.

"Ah, u bent niet via de stadspoorten binnen geraakt heer? Intrigerend, Janine zei al iets over scheuren in de realiteit...."

De magister in het rood liet zijn woorden zachtjes los in de ruimte alsof iedere klank een tere vlinder was waar hij slechts met moeite afstand van kon doen.

"Het is niet zozeer uw oorsprong, er is eerder een buitendimensionale magister in Raganorck gesignaleerd. Het is uw onbekendheid met hetgeen hier ... passend geacht wordt voor mensen in onze tak van wetenschap."

"Volgt u mij..."

De magister in het rood draait zich om en loopt met trage passen de houten trap weer op. Zijn gewaad reikt tot over zijn voeten en hij moet de zoom aan de voorkant een weinig optillen om te voorkomen dat hij zou struikelen. Op de overloop lijkt hij echter nauwelijks met zijn voeten het tapijt te raken, zo zacht, bijna onhoorbaar, zijn zijn voetstappen.

[Jaap Stoel]

"Wat is uw naam trouwens?" Vroeg Nathan terwijl hij achter de rode magister aanliep. "En waar gaan we naar toe?" Op een of andere manier had Nathan het gevoel dat er nog steeds niet helemaal in de haak was. Maar aan de andere kant had hij op dit moment ook geen enkele keus dan de rode magister te volgen.

[Erich Lamento]

Een koude windvlaag deed Erich rillen. Zoals hij zo vaak deed wanneer hij over iets moest nadenken, stond hij voor het het open raam in zijn kleine kantoortje. Het uitzicht over de stad was grandioos, het Gannon strekte zich uit als een breed lint tot aan de poorten van het Kasteel. De poorten waren dicht, dat was ongewoon voor deze tijd van de dag.

Maar waar maakte hij zich druk om, het was een rustige dag geweest en hij had de ochtend kunnen besteden aan zijn studie. Hij spitste zich op het moment toe op de verbetering van communicatie tussen magisters. Vele in de rangen van de magisters waren eigenzinnig en koppig, ze bleven soms vasthouden aan een standpunt dat zeer onredelijk en zelfs soms niet te verdedigen was. Ook de communicatie over een lange afstand liet te wensen over, om de een of andere reden hadden vele magisters moeite om met elkaar te bereiken. Er was al veel onderzoek naar gedaan, maar tot nu toe was er nog geen oorzaak gevonden.

Met een zucht sloeg hij het raam dicht en viel neer in zijn comfortabele leren leunstoel. Ook zijn andere onderzoek had geen resultaten weten op te leveren alle sporen liepen dood. Zijn meest betrouwbare bronnen, als ze die naam al mochten dragen, leken vorige week weer een aanwijzing gevonden te hebben, maar dat eindigde met een halfbezopen barman die geruchten had gehoord. En geruchten waren er wel, dat wist Erich ook wel. In het begin had hij veel tijd verloren met het achterna speuren van die geruchten en ondertussen waren de echte aanwijzingen verdwenen, grondig opgeruimd door de daders.

Hij viste een klein sleuteltje uit het borstzakje van zijn blouse en opende een van de laden van zijn bureau. Het waren rapporten van de afgelopen paar dagen. hij had ze allemaal al een keer vluchtig door gekeken, maar er had niks belangrijks bij gezeten dus het had wel even kunnen wachten voordat hij ze grondig door las. Hij begon bij de laatste dag die hij gelezen had, geen interessante wendingen in onderzoeken, geen illegale activiteiten en geen kwaardaardige wezens. Alles was dus zoals hij het graag had, rustig en onder controle.

[Uriel]

Hij gaf geen antwoord op Nathan`s vragen, maar glimlachte slechts zijn flauwe van iedere vreugd verstoken professionele glimlach bij wijze van plichtpleging.

"We zijn er al."

Zijn stem was niet meer dan een fluistering, nauwelijks hoorbaar door de wind die zich door de kieren van een van de hoge gotische ramen drong en speelde in het trappenhuis.

Hij klopte op een van de deuren in de gang en wachtte tot hij het `binnen` hoorde. Toen ging hij naar binnen en wenkte Nathan hem te volgen. Achter het bureau zat een lange magere man in een leunstoel. Hij had enkele papieren in zijn handen en bekeek ze met zijn starende lichtblauwe ogen alsof de letters van de tekst meer informatie bevatten dan de woorden zelf deden vermoeden.

De magister in het rood boog en liep naar de man in de leunstoel toe. Fluisterend bracht hij hem op de hoogte van de situatie aangaande Nathan en gaf hem een papiertje dat hij in de woude mouwen van zijn mantel verborgen had. Het formulier met Janine`s aantekeningen. Vervolgens boog hij op nieuw en gleed meer dan dat hij liep naar een hoek van de kamer. Daar bleef hij staan als een standbeeld zijn vingers strengelden zich in elkaar als een nest jonge slangen vlak voordat ze bedolven werden door de wijde plooien van zijn gewaad. Achter Nathan viel de deur dicht alsof een onzichtbare hand deze een zetje gegeven had, maar het had ook de tocht van het trappenhuis kunnen zijn.

[Jaap Stoel]

Nathan shrok toen de deur met een klap dichtsloeg en na omgekeken te hebben of er niet nog iemand achter hem stond keek hij naar de man die tegenover hem zat en knikte uit beleefdheid in zijn richting maar de kille lucht zorge er niet voor dat hij zich beter voelde. Hij had het gevoel dat hij naar een soort van magistraat of beul was gebracht om hem te berechten voor een misdaad die hij misschien in ontwetendheid had gepleegd.

[Erich Lamento]

Nadat de magister in het rood Erich de benodigde informatie had verteld knikte hij kort. Het beloofde toch nog een interessante dag te worden. Hij bekeek de onbekende man aandachtig. Hij had kort blond haar en droeg een rode mantel, daaronder was zijn kleding zwart. Zijn gezicht was niet voorzien van duidelijke herkenningstekens zoals een litteken.

Erich stond op en rechtte zijn rug waardoor zijn volledige lengte duidelijk werd. Het was iets wat hij zelden deed, maar in dit geval maakte hij een uitzondering. "Goed Nathan Gustav, ik begrijp dat u hoogste functionaris van het licht bent. Kunt u mij wellicht uitleggen wat dit inhoud? Bent u een magister? En gaat u toch zitten, we zouden niet willen dat u onverhoopt vermoeid raakt." Erich wees naar de kleine kruk die voor zijn bureau stond. In de hoek stond nog een stoel, maar die mocht wat Erich betrof daar blijven staan.

Erich bekeek Nathan nog eens, zijn mondhoeken gingen naar beneden en onwillekeurig ging een van zijn wenkbrauwen omhoog. Het was duidelijk dat Erich nog niet veel respect had voor de onbekende magister, hoogstens een kleine intresse in diens aanwezigheid hier in de dwalende straten van Raganorck.

[Jaap Stoel]

Nathan keek naar de kruk en naar de stoel in de hoek. Even overweegde hij om de kruk links te laten liggen en de stoel naar het bureau te schuiven maar bedacht zich omdat de stoel er redelijk massief uit zag en hij geen gezichtsverlies wou lijden tegenover de man tegenover hem. Dus hij ging zitten en keek Erich strak aan.

"De anwoorden op uw vragen zijn Ja en Ja. Wie bent u?"

[Erich Lamento]

Erich zuchte bij het horen van de mans reactie. Hij had gehoopt dat deze ten minste een klein beetje respect zou tonen voor hem, maar klaarblijkelijk was dit niet het geval of de man was van geen fatsoen gespeend.

"Ik begrijp dat mijn vragen inderdaad met een simpel 'ja' beantwoord kunnen worden, maar ik had toch van u verwacht dat u zou uitwijden over de des betreffende onderwerpen. En om op uw botte doch directe vraag antwoord te geven, ik ben diegene die u zal helpen uzelf niet in al te grote problemen te werken in deze wereld. U kunt mij aanspreken met Magister Lamento."

Erich stond ondertussen weer door het raam naar buiten te staren, hij had zijn handen ineen geslagen achter zijn rug. "Om dus terug te komen op het onderwerp, en ik zal deze keer mijn vraag beter stellen, wat houdt uw funtie in? En aangezien u magister bent, wat is uw specialicatie?

[Jaap Stoel]

Nathan ging verder met een nog licht verontwaardigde toon in zijn stem die moediger en vastberadener klonk dan hij eigenlijk was.

"Dat is beter. Ik begin het namelijk een beetje zat te worden om rondgemarcheerd te worden zonder ook maar iets verteld te krijgen. Ik ben hier een gast en ik krijg het gevoel dat jullie mij eerder voor een crimineel of een spion aanzien."

Nathan rechtte zijn kleding even best onder de indruk van zijn relaas en ging toen verder terwijl hij zijn best deed om statig over te komen iets wat in het bijzijn van de heer Lamento best een opgave was.

"Nou heer Lamento. In het kort betekend de titel dat ik en alleen ik verantwoordelijk ben voor alle communicatie tussen Kendy en de regerende macht. Ik ben inderdaad magister zoals u dat noemt en ik hoopte hier boeken te vinden over reizen tussen werelden."

Nathan moest heel even stoppen om zijn adem terug te vinden maar ging toen vlug door om zijn vraag te kunnen stellen voordat de man zou beginnen met stomme vragen over zijn werk.

"Wat bent u van plan om met mij te gaan doen?"

[Erich Lamento]

Erich draaide zich abrubt om na het korte relaas dat Nathan had afgestoken. "Nathan Gustav, u bent zich klaarblijkelijk niet bewust in welk een penibele situatie u zich bevindt. U beschouwt uzelf als een gast in deze stad wat niet geheel onbegrijpelijk is. Maar, u bent wel in Raganorck zonder Akte van Verblijf en zonder een bewijs te bezitten betreffende verantwoordelijk gebruik van magie. De eerste van deze overtredingen is niet een groot probleem. Was u door de Stadswacht aangehouden en u had u niet kunnen legitimeren dan had u hoogstens een boete moeten betalen en een Akte van Verblijf moeten aanvragen bij de daarover gaande instantie. Het tweede geval is van serieuzere aard. Had u onverhoopt magie gebruikt in de stad en iemand had u naar uw Magister-papieren gevraagd en u had deze niet kunnen tonen, dan had u waarschijnlijk de binnenkant van de Koude Kerkers kunnen inspecteren. Gepast respect voor de mensen die u zojuist behoed hebben van deze situatie zou worden gewaardeerd." De woorden kwamen emotieloos van Erichs tong rollen. Hij had lang geleden al geleerd dat het een grotere impressie bij mensen achter liet als je geen enkele emotie toonde dan wanneer je ze vrijelijk ten toon stelde. Hij liet de woorden inzinken bij de man. Het waren ware woorden, maar ze waren op het moment ook verdraaid handig. Zoals gewoonlijk gaf het wetssysteem van Raganorck hem de hefboom die hij nodig had om andere mensen in zijn macht te krijgen.

Erich veinsde een blik van bezorgdheid toen hij verder sprak. "Een Akte van Verblijf is via mij niet moeilijk te bemachtigen, Magisters-papieren zullen van uw kant enige inspanning vereisen. Het feit dat het u gelukt is te reizen tussen werelden betuigt al van een zekere bekwaamheid in de magie, maar of u deze bekwaamheid ook kunt reproduceren in Raganorck is niet gegarandeerd. Een ander punt waarvan de autoriteiten graag zekerheid zouden willen hebben is de vraag of u verantwoordelijk gebruik maakt van uw verworven talenten. Deze zaken kunnen worden vast gesteld hier in de School der Magisters maar hierbij verwachten we wel uw volledige medewerking."

Erich ging weer zitten in zijn stoel en vouwde zijn handen op zijn bureau. "De plannen die we met u voor hebben zijn nog niet precies vast te stellen. Het hangt af van de lengte van uw verblijf. Blijft u lang dan zullen we de gelegenheid hebben u aan de reguliere bekwaamheidsoefeningen te laten doorlopen. Als u echter van plan bent binnenkort weer te vertrekken dan zullen we hier meer vaart achter moeten zetten. U moet uiteraard op de hoogte worden gebracht van de stromingen van magie in Raganorck. Wellicht kun u dan verder uitweiden over uw ervaringen betreffende magie."

"Hebt u vragen over hetgeen ik u zojuist heb proberen uit te leggen?"

[Jaap Stoel]

Nathan moest toegeven dat hij daar nog niet aan had gedacht. Natuurlijk ook niet want het idee van vergunningen was iets dat kompleet buiten zijn ervaringswereld stond. Maar openlijk toegeven deed hij niet hoewel de grootmeester het misschien zou kunnen zien in de lichte verandering in Nathans uitdrukking. Even dacht Nathan na over wat het hele gebeuren nou betekende. De papieren waren enkel een middel voor deze man om druk uit te oefenen. Prima dan. Als dat de weg was naar de libris arcana dan zou hij meewerken.

"Nee, geen vragen. Laten we dan de wielen van bureaucratie draaiende houden en deze papieren regelen."

Pas daarna realiseerde Nathan dat de man dacht dat hij zelf voor passage had gezorgd. Dit was iets waarmee Nathan misschien druk uit zou kunnen oefenen op Erich Lamento. Nathan onderdrukte een glimlach en keek de grootmeester aan.

[Uriel]

De man in het rood had al die tijd zwijgend bij de deur gestaan. Zijn waterige ogen beurtelings op de magister Lamento en op Nathan Gustav gevestigd terwijl ze spraken. Hij slurpte ieder woord op als water dat drupte op een uitgedroogde spons. Nathan Gustav leek mee te werken, maar in hoeverre dat een zekerheid was, zou de toekomst moeten uitwijzen.

Hijzelf was veel meer geinteresseerd in de manieren en bewegingen van Erich Lamento. Het gebeurde niet vaak dat hij de magister persoonlijk aan het werk zag en al helemaal niet in een kwestie als deze. Wat er ook mocht voorvallen in de toekomst; hij zou er eventueel zijn voordeel mee kunnen doen. Kennis was macht en iedereen dorste naar macht binnen de gelederen van het Magistraal Onderzoeks Departement.

[Jaap Stoel]

Nathan had al een hele tijd geen aandacht meer besteed aan de in het rood geklede collega van meester Lamento. Dit was omdat hij het eens was geworden met 2 dingen. Het eerste was dat de man met de introductie van de heer Lamento niet langer belangrijk was en het tweede was dat net zo als de heer Lamento Nathan hem niet kon uitstaan. Ze waren voor zover Nathan ze kende en wou kennen niet plezant. Hij maakte er een punt van om deze twee heren voor nu maar gerust te stellen en met ze mee te werken maar ook geen seconde langer dan dat het nodig was.

[Erich Lamento]

Het was een tijdje stil geweest in de ruimte terwijl Erich nadacht over wat de volgende handeling moest zijn. Hij was zich er goed van bewust dat de rode magister zijn handelingen nauwgezet volgde. Het kon hem weinig schelen, dit soort dingen waren normaal voor Erich. De handelingen waren vrij standaard bij het verschijnen van een onbekende magister. Er waren ook wel andere iets geweldadigere manieren om macht af te dwingen, maar Erich prefereerde dit. Het was zoveel netter, en vaak was het ook meteen duidelijk in welke positie het 'slachtoffer' zich bevond.

Erich kwam tot de beslissing dat het belangrijk was om Nathan Gustav een Akte van Verblijf te regelen. Dat zou een beetje zekerheid bieden voor de man. Erich wenkte de magister in het rood. "Begeleid Nathan Gustav terug naar Juffrouw Janine, zij zal de benodigde papieren weten te regelen. Breng hem daarna weer terug naar hier, we zullen nog het een en ander te bespreken hebben." Hij knikte de beide mannen ten afscheid en begon door een aantal papieren te bladeren.