Raganorck

[Windy Chicks]

"Verdomme"

Boos liepen de drie vrouwen naar buiten, het levenloze lijk van Tzanna achterlatend..

Eenmaal buitengekomen gingen ze in een laaghangende mist op..

[Reynaardt La Coste]

Reynaardt`s mond was opengevallen van verbazing. Hij stond aan de toog met de lege glazen die bij de wijnflessen hoorden in zijn handen. Hij hoorde begrippen die hem vaag bekend voorkwamen. Beelden van de winkel van Dikke Anton flitsen aan zijn geestesoog voorbij. Een vreemde magister, een ridder in plaatstaal.

"Heer Andor en Gustav..." wou hij nog tegen de magister met de punthoed zeggen, maar toen waren ze al verdwenen. Een misselijkmakende angst maakte zich van hem meester. Het leek alsof in antwoord van de vlammen in het haardvuur de schaduwen rondom hem leken te flakkeren. Rode lichtjes dansten vaag in de duisternis. Hij kon zich niet herinneren de glazen terug gezet te hebben op de bar, maar hij zag hoe zijn knokkels wit werden door de kracht waarmee hij de toog vastgreep om niet in katzwijm te vallen. Hij voelde hoe er aan hem getrokken werd naar iets, maar hij beet op zijn tanden en hield vast aan Raganorck en bleef.

De stilte die neerdaalde over de taveerne was zenuwslopend. Het enige geluid dat er te horen was, was het druppen van de kraan. Trage druppels die vanuit het gietijzeren mondstuk naar beneden tuimelden, even kortstondig glinsterden in het licht van olielamp en haardvuur en vervolgens met een heldere 'drup' in de spoelbak belandden.

Reynaardt keek verdwaasd om zich heen. Nog een enkele druppel ijskoud zweet gleed traag van zijn ruggegraat naar beneden. Hij zag de andere bezoekers van de taveerne en niemand zei een woord. Plotseling stond een van de studenten aan een tafeltje bij de deur op, legde met trillende handen een koperstuk op tafel bij wijze van betaling en liep met ingehouden passen en ijzige zelf opgelegde kalmte de taveerne uit. Nog voordat de deur goed en wel dicht was zette de student het op een lopen. De deur viel dicht, de ban was gebroken. De taveerne barstte bijna uit haar voegen van het geroezemoes. Hier en daar hoorde Reynaardt kreten van "Ketterij!" en verbaasde uitroepen van "Wat in naam van de Ene was dat?" bij sommigen laaide de angst voor magisters hoog op en een groepje dronkaards zweepten elkaar op om verhaal te gaan halen bij de toren der Magisters. Ze belven echter allevier zitten.

Met knikkende knie-en liet Reynaardt zich op een van de barkrukken aan de toog zakken en steunde zijn hoofd in zijn handen. Wat was dat en wat had dit te maken met Andor en Nathan? Hij wist het niet, maar ergens in zijn onderbewuste voelde hij dat er iets niet in de haak was. Hij keek nauwelijks op toen de flessen wijn voor hem werden neergezet...
_________________
~ Voor een hand vol koperstukken ~

[ckeetel]

Hoeveel kroezen Harry van zijn favoriete bier gekanteld had, kon hij zelf niet meer tellen, niet dat hij vingers te kort kwam, integendeel... Maar zijn concentratie was door het vele bier zodanig, dat hij zijn ene vinger niet meer op de andere kon zetten, op het moment dat hij afrekende bij de serveerster.
Of zijn dronken staat hem een rad voor ogen draaide wist hij niet, maar hij meende een geamuseerd trekje rond haar mondhoeken te zien.

Met grote moeite stond hij op van zijn stoel, rukte zich los van de Haaienaar die hem nog een warm afscheid wilde geven en hem 'vriend' noemde.
Een titel die hem huiveringen bezorgde, hij bezat geen vrienden, enkel 'kennissen' en zo wilde hij het houden.
De commotie in de Taverne ging geheel langs hem heen toen een groep mensen in zijn geheel verdween en de discussie losbarstte, terwijl Harry naar voren strompelde.

Een moment later haakte de punt van zijn linkerschoen achter iets dat op de grond lag en de smid klapte voorover op iets zachts... Rechtstreeks in de dode, starende ogen van een vrouw kijkend, vlak boven lippen hangend waar een trage stroom bloed haar nek en de stoffige vloer steeds roder kleurde.

Het duurde even tot het beeld tot hem doordrong, Harry opende zijn mond, raspend haalde hij adem. Een verwrongen blik van doodsangst gleed over zijn gezicht...
Een déja-vu werd hem in het gezicht geslagen, lang geleden, vlak voor die andere smidse in de Hoofdstraat tot de grond toe afbrandde...
Kijk me niet zo aan...het was je verdiende loon pop...kijk me niet zo aan
Hij smeekte de dode vrouw met dubbele tong hem los te laten, maar de woorden bleven hem in de keel steken.

Je hebt niets te klagen...ik zorg nu voor je zoon Roderick, laat me met rust...pop

Harry voelde hoe hij werd opgetild, het volgende moment verruilde de klamme, warme atmosfeer van Den Acker zich voor de kille nachtlucht. Steun aan de muur zoekend, wankelde de Smid weg...richting de Hoofdstraat.

Harry, smid aan de Hoodstraat
Verrot...komen de doden me halen?

((Harry->Hoofdstraat/'t Gannon->'t Huske en werkplaats van Harry de Smid))
_________________


Uw Shoppe om de Hoeck

[Malevijn van Heisterbach]

((Malevijn en Lorin Andor; vanuit het Gannon; Antonius Snuisterijen en Curiosa))

Malevijn had de kap van zijn mantel over zijn hoofd getrokken. Hij vertrouwde het niet zo, zo laat op straat in het hol van de leeuw. Hij had een groot risico genomen door een paar mensen zijn identiteit te onthullen en hij wist niet in hoeverre ze te vertrouwen waren. De aanwezigheid van Lorin Andor stelde hem echter gerust. Hij had het gevoel dat deze man te vertrouwen was, dat deze man hem dingen kon leren die noodzakelijk waren om zijn missie tot een goed einde te brengen. Hij wierp een blik op de vreemde ridder van buiten Raganorck en knikte, ja dit zat wel goed. wat knaagde er dan? Wat veroorzaakte dan zijn onrust?

Op het moment dat hij de straat gevonden had waar de Groene Acker in lag spurtte er een jonge magister voorbij. Het was te stil geweest in de straat, te stil voor een drukke herberg, maar met het slaan van de Taveerne deur leek er achter de houten deur van de Groene Acker een storm los te barsten. Malevijn haalde adem. Er was binnen iets gebeurd, een vechtpartij of iets dergelijks, waarschijnlijk had de spanning die er aan vooraf gegaan was er voor gezorgt dat hij zich ongemakkelijk had gevoeld. Hij liet zich te snel leiden door zijn gevoelens. Geen reden tot paniek zei hij tot zichzelf.

"Zie hier, heer Andor, de Groene Acker, een van Raganorcks` meest befaamde herbergen. Ik heb er veel van gehoord, maar ben er nog nooit echt binnen geweest. Spreek me binnen aan als Malevijn, er zijn mensen die het hoofd van iemand van de Onyx-adel het liefst door de modder zien rollen en in een taveerne als deze zijn er meer oren dan muren om ze in te verstoppen."

Malevijn duwde de deur van de taveerne open en een golf van warmte, lawaai en licht kwam hem tegemoet die hem even deden terugdeinzen voordat hij zichzelf weer herstelde en een blik naar binnen werpen kon.
_________________
Voor eer en gerechtigheid

[Lorin Andor]

Andor liep achter Malevijn aan richting de herberg, hij was blij dat hij iemand mee had die de weg enigsinds kende aangezien hij anders weer hoppeloos verdwaald zou raken.

Maar de weg naar de herberg bleek toch te lang te zijn geweest voor Andor zijn benen. ook al was hij helemaal genezen van de slag die hij ervoor gehad heeft hij was nog niet helemaal bij gekomen. Verzonken in gedachte van het gevecht voordat hij hierheen vertrok hoorde hij Malevijn wat vragen.

"Uh ja is goed malevijn" bracht hij uit terwijl zijn ogen de herberg half aan het inspecteren waren.

"Zullen we anders maar aan een tafel gaan zitten? En ik kan u helaas geen drankje aanbieden, ik denk wel dat u snapt waarom" en tijdens de laatste zin klopt andor op het buideltje waar hij zijn geld van thuis in had zitten.

Toen er een paar mannen aan het brullen aan een tafel en rijke lachte kwam andor weer een beetje uit zijn gedachte en ging opzoek naar een leeg tafeltje.
_________________
Karakter beschrijving: http://www.raganorck.com/forum/viewtopic.php?t=805

[Malevijn van Heisterbach]

"Maakt u zich over het geld geen zorgen, heer Andor. Van thuis heb ik wat geld meegekregen dat voldoende is om het in de stad een tijdlang vol te houden en om ongewenste vragen te voorkomen. We kunnen zelfs een kamer huren hier in de Groene Acker als het nodig mocht blijken te zijn."

Malevijn liet zijn blik over de taveerne gaan. Het leek een chaos te zijn en de mensen krioelden door elkaar heen. Hij ving flarden van gesprekken op.

"Zomaar verdwenen..." "Zag je dat!" "Verdoemde magisters..." Iedereen leek door elkaar te praten en hij kon weinig opmaken uit de losse flarden en verward door elkaar heen pratende menigte.

Vertwijfeld volgde hij Lorin Andor naar een lege tafel en ging zitten. Hier was meer aan de hand geweest dan een eenvoudig bargevecht. IN het midden van de taveerne hoorde hij een kreet. "DOOD! ZE IS DOOD!"
_________________
Voor eer en gerechtigheid

[Lorin Andor]

Andor luisterde half na wat ze allemaal te zeggen hadden terwijl hij onderweg was naar het tafeltje.

"Malevijn je hebt vast wel een keer van het begrip gochelaars gehoort ofniet. Die kunnen ook mensen zoals zei zeggen, laten verdwijnen."

Dan schuift Andor de oude houtenstoel naar achter, die al meerdere malen als voedsel an de hout wormen gediend heeft en laat zich er voorzichtig inzakken. Op het moment dat hij erin zakt merkt die dat hij toch niet zo wakker geschudt was als hij dacht. En op dat moment gaapt die met beleefd natuurlijk een hand voor zijn mond.

"mijn excuses."

"Ik stel in dat geval voor om heel even wat te drinken en te eten en dan een kamer huren waar we weg zijn uit deze chaos, en waar ik eventueel wat kan bijslapen, als u het niet erg vind."
_________________
Karakter beschrijving: http://www.raganorck.com/forum/viewtopic.php?t=805

[Malevijn van Heisterbach]

Malevijn was gaan staan bij de kreet dat er iemand dood was. Hij had zijn han al op zijn zwaard gelegd en was er bijna op afgegaan om te onderzoeken wat er aan de hand was. Andor`s rustige reactie verbaasde hem.
"... Maar er is daar iemand waarschijnlijk vermoord! Hoe kun je hier dan zo rustig blijven zitten, na al dat je me verteld hebt?"

HIj haalde diep adem en keek even om zich heen om te zien of iemand hem opgemerkt had. Daarna ging hij weer vlug zitten.

"Je hebt waarschijnlijk gelijk... Ik kan me er niet mee bemoeien, binnenkort zal de stadswacht ingelicht zijn en loop ik gevaar ontdekt te worden."

Malevijn keek weer om zich heen, nog steeds nerveus. De aandrang om te helpen, maar de wetenschap dat het hem zelf in gevaar zou brengen streden om voorrang.
_________________
Voor eer en gerechtigheid

[Reynaardt La Coste]

Zonder na te denken greep Reynaardt een van de flessen wijn, opende hem en zette deze aan zijn mond. De drank bracht de hele zaak weer in perspectief, althans zo leek het.

Er waren mensen verdwenen, nou en? De magisters deden wel vaker dingen die op het randje waren van wat wel en niet was toegestaan. De stadswacht zou ze snel genoeg op de huid zitten. Niets om zich zorgen over te maken, toch? Hij nam weer een slok wijn.

Er was iemand vermoord, nou en? Hij had wel vaker een lijk gezien en er ook wel eens een... veroorzaakt. Hij zag de gezichten voor zich van een paar van zijn slachtoffers, maar verdreef de herinnering met een volgende slok wijn.

Hij had het gevoel gehad aangeraakt te worden door een draaikolk van zuigende energie, nou en? Hij had het zich vast verbeeld. Weer een reden om een slok wijn te nemen regelrecht uit de fles.

Toen ging de taveerne deur open en zag hij Malevijn en Lorin Andor naar binnen stappen. "Kijk aan, alsof je het over Iesaiah zelf hebt..." Hij was ondertussen hardop gaan denken, een volgende slok wijn leegde de fles tot op de bodem en met een klap zette hij deze weer op de bar, waarna hij omviel, van de bar rolde en aan de kant van de barman op de grond belandde en brak. Reynaardt kreeg een waarschuwende blik van de barman die volledig langs hem heen ging.

Hij nam de tweede fles wijn en stond op, wankelde even op onvaste benen, maar hervond toen zijn evenwicht. Hij greep zich vast aan het dichtsbijzijnde 'object'; een man in een mantel die zo ongelukkig was om naast hem aan de bar te staan. "Kijk, daar heb je Lorin Andor en Malevijn. Die weten vast meer van wat hier aan de hand is. Ik zal es even met ze gaan babbelelen..." Zei Reynaardt tegen niemand in het bijzonder en begon in de richting van Malevijn`s en Andor`s tafeltje te slingeren.
_________________
~ Voor een hand vol koperstukken ~

[Lorin Andor]

Andor zag wat malevijn dacht toen hij begon over de moord.

"Malevijn vergeet niet wat jou doel is, en vergeet ook niet dat je daardoor niet zou willen doen wat je blieft. Denk eerst na over de consequenties, voordat je dat doet, maar vergeet niet te luisteren naar wat je gevoel je toezegt."

Dan kijkt Andor weg van malevijn als hij zijn naam hoort.

"Ah gezellig een dronken man die ons al eerder gezien heeft, en die blijkbaar zijn mond snel voorbij kan praten."

Andor wenkt hem vriendelijk naar de tafel

"Als hij bij ons zit kan hij minder aan andere vertellen."
_________________
Karakter beschrijving: http://www.raganorck.com/forum/viewtopic.php?t=805

[Malevijn van Heisterbach]

Malevijn werpt een vlugge blik in Reynaardt`s richting.

"Ik had kunnen vermoeden hem hier aan te treffen. Raganorck leidt je in vreemde bochten."

Hij zuchtte, Reynaardt was in een erg beschonken toestand, maar het was beter om hem inderdaad bij hen aan tafel te hebben dan om hem te laten rondzwalken. De jonge Raganorcker wist al meer dan goed voor hen was daarbij leek hij toch al op weg naar hen.

"Wie weet, hij heeft waarschijnlijk gezien wat hier gebeurd is en hij kan ons hier zonder lastige vragen aan een kamer helpen... als hij niet te dronken is."

Malevijn zetten een vriendelijke glimlach op en schoof een stoel aan tafel zodat Reynaardt kon gaan zitten.

"Reynaardt, ga zitten. Weet jij wat er hier aan de hand is? Een dode in de herberg is geen kleinigheid."
_________________
Voor eer en gerechtigheid

[Lupijn]

Lupijn stond treurig tegen de bar aangeleund. Vrouwe Ezra en de mensen die bij haar hadden gestaan waren kort geleden verdwenen. Hij had het niet gezien. Hij had het niet wíllen zien. Hij wilde de blik in haar ogen op het moment dat ze afscheid hadden genomen vasthouden als herinnering, niet haar vertrek. Om hem heen gonsde de herberg als een bijenkorf die leegeroofd werd door een hongerige beer. Stemmen van verontwaardiging, van verbazing en in verschillende stadia van delirium zoemden door de ruimte. Hij was zich er vaag bewust van, maar zijn gedachten aan Vrouwe Ezra drongen de geluiden naar de achtergrond. Hij liet de woorden die ze sprak bij hun afscheid door zijn hoofd spelen. Ze had gezegd dat hij een beter mens was van binnen dan hij zelf dacht. Hij glimlachte. Haar aanwezigheid en haar woorden hadden hem weer hoop gegeven. Het was slechts een klein waakvlammetje van hoop in de duisternis, maar zolang hij het zou koesteren, zou het alleen maar kunnen groeien. Hij zuchtte eens. Hij was blij voor haar, dat ze terug kon naar haar volk, maar tegelijkertijd treurde hij om het feit dat de kans klein was dat hij haar ooit weer zou zien. Hij veegde eens over zijn ogen.

Hij voelde een hand op zijn schouder en ontwaakte uit zijn gedachten. "Vrouwe Ezra?" Zei hij hoopvol en draaide zich om. Nee, het kon natuurlijk niet, ze was weg. In plaats daarvan stond een man in een vergevorderd stadium van dronkenschap tegen hem aan te praten terwijl hij een fles wijn innig omarmde. Lupijn ving de namen op en keek de dronken man na terwijl hij naar een tafeltje liep waar twee andere heren zaten. Voorname heren, zo te zien. Hij keek verder rond. Voor het eerst werd hij zich bewust van het tumult in de herberg.
_________________
-=Lupijn=-

[Lorin Andor]

Andor zat rustig te wachten totdat reynaard hen kwam vergezellen aan de tafel toen hij plots in eens vanuit die richting een hele bekende naam hoorde.

"Vrouwe Ezra Frodikus???" kwam er gelijk bij hem uit.

"Euhm excuseer mij heel even Malevijn ik moet heel even naar die man toe"

Nadat gezegd te hebben liep Andor rustig naar lupijn toe, terwijl alles in zijn hoofd tierde

zou het echt ezra zijn, en wat doet die hier dan, waar is ze, hoe kwam zei hier, is alles nog goed met haar......
maar stel dat hij haar niet bedoeld hoe erg beschaam ik dan nu mijn uitstaling... maar hopen dat ik het bij het goed eind heb

Als andor bij de heer is aangekomen begint hij zo beleefd mogelijk te praten, en daarmee de nieuwsgierigheid en spanning te onderdrukken.

"Gegroet heerschap, sorry dat ik u stoor, maar ik had een vraag. Ik hoorde tijdens mijn gesprek met de heer die daar aan tafel zit een naam voorbij komen, Vrouwe Ezra" en aarzelend zegt hij er achter aan "frodikus?"
_________________
Karakter beschrijving: http://www.raganorck.com/forum/viewtopic.php?t=805

[Lupijn]

Lupijn zag hoe één van de voorname heren, die aan het tafeltje zat waar de dronken man naartoe gelopen was, opstond en naar hem toe kwam. Nu pas viel het hem op dat de helft van 's mans gezicht rood was en dat hij een zware malienkolder droeg met daar overheen een duur fluwelen wapenrok. Hij had twee zwaarden bij zich. De man zag er bepaald imponerend uit.
Net toen hij zich afvroeg wat de man van hem wilde, vroeg de man tot zijn grote verbazing naar vrouwe Ezra. De verrassing was van zijn gezicht te lezen. Hoe kón iemand hier weet hebben van het bestaan van vrouwe Ezra? Ze was immers maar heel kort in Raganorck geweest. Hij was haar tegengekomen toen ze door de stadspoort kwam en ze was sindsdien in zijn gezelschap geweest. En, behalve de magisters waarschijnlijk, waren er niet veel mensen die zich bezig hielden met theorieën over het bestaan van andere werelden. Was ze deze man voor die tijd al tegengekomen? In de wouden? Of misschien op haar thuiswereld? Ze had gesproken over het ernstige gevaar waarin haar vrienden verkeerden op haar wereld. Was deze man iets verkeerds van plan? Hij zou voorzichtig moeten zijn.

"U stoort mij niet, heerschap. Maar, als ik zo vrij mag zijn, wie bent u? En Wat is uw interesse in vrouwe Ezra? Want het is inderdaad juffrouw Frodikus over wie ik sprak."

Hij keek de man aan, nieuwsgierig naar diens reactie.
_________________
-=Lupijn=-

[Lorin Andor]

Als Andor hoort dat het de ezra is wie hij denkt dat het is is die opgelucht, maar dan vraagt hij zich snel af waarom hij opgelucht zou moeten zijn, en gelijk beginnen al die vragen weer door zijn hoofd te spoken.

"Natuurlijk heer mag u vragen wie ik ben, ik zal u wat besparen en het houden op Lorin Andor, mala se Gandor. En wat mijn intresses zijn in haar??"

Andor kijkt even verbaasd, maarja die man kent hem natuurlijk niet.

"Het is een goede vriendin van mij, kunt u mij alstublieft vertellen waar ze is."

De vragen spoken nog steeds door zijn hoofd en een ongeruste blik valt van het gezicht van andor af te lezen.

"... alstublieft..."
_________________
Karakter beschrijving: http://www.raganorck.com/forum/viewtopic.php?t=805