Raganorck

[Lialian Ravenne]

Zijn mysterieuse lach en zijn manier van woorden kiezen maakt de sfeer broeierig.. Lialian geniet van het moment en de sfeer.

Haar ogen lezen de woorden die ze gehoort heeft en kijkt hem doordringend met een uitdagende blik aan.
"Wat versta je onder een eenvoudige opdracht?"
met een knipoog dat ze met een goeie verdienste erg geinterreseerd is.
Rijkdom en macht.
Niet alleen om de verdiensten, maar het is ook om het gevaar. uitdaging.

[Razzemedallion]

Razzemedallion stapte de gelagzaal in en ging mompelend aan een tafeltje zitten.

Hij wachte even tot hij bediend werd, veranderdee 4 keer van bestelling en begon dan uiteindelijk te eten wat hem voorgezet werd.

Hij trok zich weinig aan van de rest van de bezoekers...

[Lucifer Lumorfus]

Lucifer hield even zijn adem in toen hij de spanning in Lialians ogen zag opbloeien. Zijn gevoel voor smaak had hem niet in de steek gelaten; hij had haar niet beter kunnen uitkiezen. Ze was mooi, met de schoonheid van een dodelijke afgrond en ze was op zoek naar spanning om haar jonge, rusteloze lichaam mee te voeden. Blijkbaar kon de heer met de imposante schouders haar honger niet stillen. Lucifer wierp hem een dubbelzinnige glimlach toe. Toen wendde hij zich weer tot Lialian.

"Je opdracht bestaat hieruit," zei hij. "Ga naar het Kasteel en zoek de man die de naam Lucer Vincero draagt. Hij is de belangrijkste raadsheer van de Koningin en, naar ik vernomen heb, haar heimelijke minnaar. Kortom, een belangrijk kopstuk in het web van de Nachtstorms. Hij moet ziek worden, zeg, tussen nu en de komende twee weken. Er hoeft geen zwaar vergif aan te pas te komen: een heftige buikkramp van een aantal dagen is voor deze eerste opdracht ernstig genoeg."

Lucifer zweeg een moment en spon toen verder aan zijn weefwerk van woorden. "Vergis je niet, het Kasteel is net als de stad een wanordelijk labyrint, kamers verplaatsen, gangen sluiten en openen. Alleen de Koningin kent er de weg. De Stenen gehoorzamen haar. Ik weet ook niet wat de beste manier is om Vincero te bereiken. Misschien moet je in dienst treden als hofdame of je verbergen in de keuken. Zorg er in ieder geval voor dat verdachtmakingen op geen enkele manier in jouw richting kunnen wijzen. Als je akkoord gaat en slaagt voor deze opdracht, win je niet alleen een rijkelijke beloning maar ook mijn vertrouwen..."
_________________
= Lucifer Lumorfus =

[Lialian Ravenne]

Een vreemde glimlach deed op haar mond hereizen en haar ogen branden van uitdaging en de spanning.
Hmm de oude tijd met Psyche kwam weer boven.. wat een heerlijk gevoel..

De blik die ze Lucifer gaf moet hem wel genoeg zeggen en ze staat op.
"Tot wederziens Lumorfus"
Ze konden er bijde nog wel op aan dat dit niet het laatste was wat ze van elkaar zouden horen..

Voor een moment wacht ze op Bratar en verlaten dan de kamer en de taferne..
Gedachtes rommelde door haar hoofd, hij is niet te vertrouwen.. gevaarlijk..
maar zo ben ik ook niet waar?.
Ze grinnikt zacht

"Zullen we terug gaan?"

>> het duistere district

[Bratar]

"Ja mijn liefste ,laten we dat doen"

Bij het vertrek keek hij lucifer even streng aan, zijn boodschap duidelijk, als Liallan wat overkwam dan ging Lucifer de prijs betalen..

Hij nam haar bij de arm en mee naar buiten, terug naar de andere taveerne.


:>> het duistere district

[Lucifer Lumorfus]

Lucifer opende de deur en liep de Taveerne in. Het laatste wat van de charismatische bard te zien is, is hoe hij de serveerster met een mysterieuze glimlach een gratis kruik kloosterwijn aftroggeld. Terwijl Bratar en Liallian de Taveerne verlaten, klinkt zijn stem, zuiver zingend:

Wat ons wacht aan gene zijde
Is een vraag van alle tijden
Velen gingen reeds erheen
Terug kwam er geen een
Om ons voor te bereiden

"Tot... snel, Liallian."
_________________
= Lucifer Lumorfus =

[Noisa Finnvarra]

((Noisa vanuit "Gannon; de hoofdstraat >> Op de straat))


Terwijl ze door de steegjes en straatjes liep werd het steeds mistiger. Noisa was moe van alle gebeurtenissen en door de klamme, kille mist kreeg ze het ook nog eens koud, ondanks de warme mantel van Reynaardt. Ze had moeite om haar weg te vinden. De weg vinden in Raganorck was overdag al moeilijk genoeg, maar nu ze door de mist de Tien Torens niet als herkenningspunt kon gebruiken om haar de weg te wijzen werd het haast ondoenlijk. Doorzetten, dacht ze, in de herberg is een warm haardvuur en warme soep om van op te warmen. In de mist doken af en toe herkenninspunten op, een winkel waar garen, band en linten verkocht werden, een woonhuis met een wapenschild op de gevel, al met al lukte het Noisa om haar weg te vinden door de mistige straatjes en steegjes. Maar ze wist dat ze veel langer onderweg was dan gewoonlijk en dat ze verschillende keren verkeerd gelopen moest zijn.

Tijdens het lopen, en misschien ook wel door de vermoeidheid, begon de pijn in de arm waarmee ze eerder haar val gebroken had weer op te spelen. Ze bekeek de arm eens goed. Het was haar nog niet eerder opgevallen, maar er zat een bloedvlek op haar mouw. Ze stroopte de mouw op en zag een paar schrammen en een blauwe plek op haar onderarm, waar hier en daar nog wat bloed uit sijpelde. Hoewel het grootste gedeelte van de verwonding niet meer bloedde, en het bloed al bijna opgedroogd was, stroopte ze toch haar mouw omlaag en drukte deze tegen de schrammen aan om het laatste bloeden te stelpen. Hierbij drukte ze ook op de blauwe plek. Haar adem siste tussen haar tanden door van de pijn. Snel doorlopen. dacht ze, hier moet snel een verband om.

Eindelijk zag de gevel van herberg "Den Groene Acker" uit de mistslierten opoemen. Noisa glimlachtte vermoeid. Eindelijk thuis. Ze strompelde het laatste beetje verder naar de deur en opende deze. De warmte die het haardvuur door de gelagkamer verspreidde stroomde haar tegemoet. Noisa sloot de deur achter zich. Ze zuchtte diep. Ze was er. Even bleef ze uitblazen bij de deur, maar al snel liep ze de gelagkamer door naar het haardvuur, om op te warmen. Ze liet zich op een kruk bij de griote haard zakken. De warmte van het haardvuur stroomde haar als een vloedgolf tegemoet. Pas toen ze zat merkte ze dat er nog iemand vlakbij het vuur stond.
Met rood doorlopen ogen van het huilen, een blos op haar wangen door de kilte van de mist en haar vochtige haren sliertend voor haar ogen draaide ze zich om, haar pijnlijk arm nog steeds omklemmend. Naast haar stond de bard die wel vaker speelde in de herberg.
_________________
~{ Met klinkende munt }~

[Lucifer Lumorfus]

Lucifer Lumorfus had na het gesprek met Liallian een tweede fles wijn van het naïeve dienstertje weten af te troggelen en had zich voldaan op een bank voor het vuur laten zakken. De vlammen speelden met de schaduwen op zijn gezicht en hij sloot een moment zijn ogen zodat de weldadige, bijna verlammende warmte hem omarmde. Het was een goede avond geweest en als het aan Lucifer lag, zou het alleen maar beter worden. De nacht was immers nog jong en Lucifer verspeelde weinig tijd aan slapen. Maar goed gezelschap zou hij wel kunnen gebruiken.

Hij keek over zijn schouder om te zien of hij de blik van het domme blonde ding kon vangen, maar ze was onnozelheden aan het verkopen aan een andere klant. Toen Lucifer weer naar het vuur wilde draaien, viel zijn oog echter op een niet onaantrekkelijk wezen wiens gezicht smeekte om troost van de mannelijke soort. Lucifer stond op en liet zijn grijns verdwijnen achter een masker van medelijden. De vrouw had blijkbaar iets stoms met haar arm gedaan, want ze omklemde hem alsof hij ieder moment van haar lichaam kon vallen.

Lucifer keek haar aan. "Och vrouwe," zei hij. "Wat is er aan de hand?"
_________________
= Lucifer Lumorfus =

[Simeon Warlandt]

De deur van de herberg opent en de vorm van een man is vaag zichtbaar. Met slepende tred begint de man, die bijna de hele deuropening vult met zijn eigen breedgeschouderde verschijning en bepakking, zichzelf de herberg binnen te werken.

Simeon is thuis. Midden in de deur blijft hij staan, sluit zijn ogen en haalt diep adem. Binnenin hem jubelt het, en duizenden kleine, bijna vergeten details schreeuwen om aandacht. De stemmen, de geuren, de gezichten...Simeon grijnst van oor tot oor, en met een hernieuwde energie tilt hij zijn zware bepakking op zijn rug en sleept het mee tot aan de toog. Een aantal met mos begroeide stukken hout trekken groenige strepen over de planken vloer.

"Excuses, ik kan het niet laten. Ik ruim het zo allemaal wel even op. Eerst wil ik gra..."

Op dat moment vangt zijn blik een bekend gezicht. En wat voor gezicht. Hij kan zich een slechtere eerste persoon bedenken om bij thuiskomst aan te treffen dan Noissa. Simeons uitdrukking betrekt echter als hij ziet hoe ze kijkt. Als hij vervolgens haar tranen ziet en de wond op haar arm loopt hij resoluut naar de haard. Hij wil graag weten wat er mis is maar zich er niet teveel mee bemoeien...zeker gezien het feit dat ze schijnbaar al gezelschap heeft gevonden. Hij kent de man van gezicht meent hij, maar zijn naam is hem ontschoten...

Hij geeft Noissa een vriendschappelijke zoen op de wang.
"Hallo schoonheid. Lang niet gezien."
Zijn blik staat ernstig.
"Als ik iets voor je kan doen roep je maar...wil je wat drinken?"
Hij kijkt vriendelijk naar Lucifer.
"Niet dat ik denk dat deze heer je niet uitstekend kan opvangen hoor. U ook iets? Een kan wijn voor u beiden? Je ziet eruit of je wel een glas kan gebruiken Noissa."
_________________
**De schoonheid des levens zit in de details**

[Pace]

((Pace vanuit "Gannon; de hoofdstraat >> Op de straat))

Pace vond gelukkig snel de weg naar de Tien Torens. Dit is de buurt waar hij moest zijn. Hij had echter totaal geen idee waar hij moet beginnen.
Hij keek even rond en zijn oog viel op het uithangsbord van "Den Groene Acker", een herberg en veiling.
Voor Pace leek een herberg een geschikte plaats om te beginnen. Dus ging hij naar binnen.

Achter zich sloot hij de deur, en bestuurde kort maar aandachtig het aanwezige volk. Op het eerste zicht niet veel volk dat hem direct kan helpen. Blijven staan was geen goede optie, dus ging hij maar naar de barman en bestelde een frisse pint. Hij betaalde met gepaste munt en vervolgens nam hij plaats aan een tafel. Hij koos zijn plek zo dat hij een goed overzicht had over de aanwezigen en om zo een geschikt iemand te vinden die hem wegwijs kon maken in deze drukke stad.
Uit de verhalen van de avonturiers die bij hen thuis langskwamen wist hij dat je altijd subtiel te werk moest gaan, Dus stomweg rondvragen had geen zin.
Hij nam nog enkele slokken van zijn pint.
Pace trok een vies gezicht, dit bier is maar flauwtjes. Thuis hadden ze tenminste het echte bier, het beste bier. Maar dat bier komt van brouwers ver buiten de stad. Pace zal er aan moeten wennen.

Al vlug besefte hij dat er hier meer verhandeld werd dan gestudeerd. Overal zag je hevige discussies, vaak over prijzen.
Behalve de drie personen aan de haard. Het meisje hield haar arm stevig vast en had duidelijk pijn. Haar ogen waren rood van de tranen. Verder waren er nog twee mannen bij. De ene breedgeschouderd, de andere zag er vriendelijk uit en was gekleed als een bard. Pace vroeg zich af of zij studenten waren die hem misschien konden helpen.
_________________
asta la victoria siempre

[Razzemedallion]

Razzemedallion schoot wakker uit zijn overpeinzingen...

Zweet druppelde langs zijn voorhoofd, zijn diepe rimpels gefronst tot een pijnlijk gezicht..
-Dit was niet goed...-

De mentale oproep die hij net ontvangen had van Benedictus zelve was meer dan duidelijk, er was wat gaande in de Tovenaarsburcht..
Hij moest hier weg, en snel ook,eventueel nog de nodige kennis meenemen, die hij kon verzamelen, maar dan moest hij zo snel mogelijk hier weg...alleen was het 'hoe' niet zo evident...
Hij zou een teleportatiespreuk kunnen gebruiken....

Maar voor hij ging, eerst nog een slok !

Hij stond op zn stapte kwik als een hoentje op de bar af en bestelde een glas mede.

[Lucifer Lumorfus]

Lucifer keek verrast op toen de houtsnijder zich bij hen voegde. Het was Simeon Warlandt, een oude bekende van hem. Geen echte vriend, met vriendschappen had Lucifer weinig, maar hij mocht Simeon graag, omdat hij bij Raganorck hoorde, net zoals de louche praktijken van Lucifer bij Raganorck hoorde. Beiden hadden ook hun talenten op één of andere wijze van de generaties voor hen geërfd. Lucifer sloeg de houtsnijder vriendschappelijk op de schouder. "Oude jongen," zei hij. "Waar heb jij in Enesnaam gezeten al die maanden?"

Hij bekeek de houtsnijder van top tot teen. Er was iets aan hem veranderd, maar wat, daar kon Lucifer de vinger niet op leggen. In ieder geval maakte Simeon een vermoeide indruk en Lucifer gebaarde naar de banken. "Ga zitten," zei hij. "Je ziet eruit alsof je de Wilde Wouden van voor tot achter hebt doorkruist! Wil je wijn?" Hij gebaarde naar de kan die hij van het dienstertje had afgetroggeld. "Wijn maakt je weer mens. Dat geldt ook voor u, vrouwe," zei hij met een innemende glimlach terwijl hij haar op een plaats aan zijn zijde wees.
_________________
= Lucifer Lumorfus =

[ckeetel]

((Harry vanuit-'t Gannon-'t huske en de werkplaats van Harry de smid))

Nog immer met dezelfde uitgestreken grijns, die zijn gezicht nog afschrikwekkender maakte dan ooit, betrad de kleine kalende smid de drukker wordende taverne.
Het wulpse serveerstertje, dat met een vol dienblad langs hem heen wilde lopen, vond hem op haar pad. Ze was langer dan Harry, maar zijn geringe hoogte gaf hem een bijzonder goed uitzicht op haar prachtige welvende boezem, die hij dan ook aansprak.

Een Jankende Joncker schoonheid, een halve vinger schuim

Een beroepsmatig kreetje ontsnapte aan haar, toen hij d'r een harde speelse tik op haar billen gaf, hij proefde haar afschuw bij het weglopen, waardoor zijn grijns mogelijk nog breder werd. Geïnteresseerd in haar was hij het allerminst, maar reacties op zijn uiterlijk schonken hem een bepaald genoegen.
Zijn ogen vielen op Pace, een jongeman met zijn zwarte haar in een staart gebonden, kennelijk geobsedeerd door een bleek grietje bij de haard.
Noisa, Lucifer en Simeon, een mooi stelletje...

Al kwam hij vaker in Den Acker, Harry bezat enkel 'kennissen' en dat wilde hij zo houden...

Maar de smid was goedgemutst, had trek in nieuwe verhalen en hij richtte zich tot de langere, onbekende Pace en knikte naar diens buidel.

Als je langer kijkt verlies je meer dan je ogen, jochie... Wil je iets van me drinken?

Harry, de smid aan de Hoofdstraat
Uw interesses, mij een zorg
_________________


Uw Shoppe om de Hoeck

[Pace]

Een kleine man kwam de herberg binnen, duidelijk een man die meer met de handen werkt, en zeker geen wetenschapper hier, dus keek Pace maar verder naar de overkant, naar de haard, waar de jonge dame en de twee heren zaten. Hij zag maar half hoe de kalende kleine man aan het achterwerk van de serveuse prutste.
Voor hij het wist stond diezelfde man bij hem.

"Als je langer kijkt verlies je meer dan je ogen, jochie... Wil je iets van me drinken? "
Pace besefte dat de man het in de eerste instantie over zijn buidel had, dus moffelde hij zijn kostbare munten maar beter weg. Dan keek Pace eens naar zijn glas, dat blijkbaar al leeg was, en dacht even na. Al was hij beter bier gewoon, zo'n traktatie wil hij niet weigeren.
"eeuh ja, geen probleem voor mij hoor! zet u maar."
Dit was trouwens de enige manier om te ontdekken wat de man van Pace wou.
_________________
asta la victoria siempre

[ckeetel]

Het dienstertje kwam hem zijn Jankende Joncker brengen, misnoegd keek de kleine smid van de kroes die ze 'm bracht naar haar.

Eéntje maar?!? (En hier zette Harry grote nadruk op) Twééé heb ik gezegd pop... Twéé Jankende Jonckers, wilde je fooi? Zet er dan verdomd wat vaart achter...

Hij richtte zich weer minzaam op Pace, die hij het bier toeschoof.

Harry Dirkijn Theoderic Wolfraemzoon, wapensmid aan het Gannon, bij zijn introductie maakte Harry een plichtmatige buiging, Jouw kop heb ik hier nog nooit gezien...nieuw hier zeker, wat is jouw naam? En met een blik naar de haard, Ken je hen?

Hij had de ogen van de jongeman weer naar de haard zien gaan...
Simeon had hij een tijdje niet gezien en het viel de smid op dat de breedgeschouderde houtsnijder wat veranderd was, hij zag er slechter uit, het gezicht leek hem bleker en de man had wallen onder zijn ogen gekregen...

Harry, de smid aan de Hoofdstraat
Mijn bier pop, en snel een beetje
_________________


Uw Shoppe om de Hoeck