Raganorck

ckeetel · Posted: Thu Feb 24, 2005 7:57 pm Post subject: De bibliotheek

Boeken, ik weet het
Hij glimlachte licht bij de herinnering aan al die boeken in haar kantoor, waar toen een kleine paiënt op een van de gele stoeltjes aan het lezen was.

Is dit alles wel zo'n goed idee?

Ze liepen de bibliotheek uit, Falko slikte zichtbaar terwijl hij haar zijdelings uitdagend aankeek, hij had niet het gevoel een dokter nodig te hebben, het papiertje verfrommelde hij nors tussen zijn vingers, het hele idee wat ze misschien ging doen stond hem plotseling weinig aan, Falko wilde aan de slag, maar zelfs de gedachte aan de werkplaats boezemde hem vrees en weerzin in. Hij wenste het weg te kunnen stoppen en te vergeten, die ene nacht op de werkplaats toen de wanden van het gebouw implodeerden en die razende verschrikking in de ruimte stond.

Falko Wasselin, gezel van Torgal de Borenbouwer
Dat...dat geluid...achter ons

((Emily en Falko naar: De Tien Torens- Kantoor van Emily Trepiyven, Psychologe))
_________________

Uw Shoppe om de Hoeck

Kilirian · Posted: Thu Feb 24, 2005 9:05 pm Post subject:

Heftig krabbelend op het papier, noteert Kilirian wat Etienne hem verteld.

" een goudstuk, vier zilverlingen en vijf koperstukken." Hij denkt even na voordat hij verder vraagt: " Was dat alles of mist u nog meer?"

Aandachtig luisterd hij als Etienne twee namen noemt. Hij kent de namen niet, maar aangenaam klinken ze niet. Helaas weet hij niet waar ze vandaan komen. " Hoe spel ik die namen?" vraagt hij rustig en wacht op antwoord.

Onverwacht springt Etienne op en valt terug in zijn stoel door een duizeling. Kilirian kijkt bezorgd naar hem.

" Die catalogus lopen we zo samen wel na, ik wil nu eerst hun namen noteren. Wie kwam eigenlijk langs en wat wilde ze van u?"
_________________
Motioning in defence, I, for one, never did really make much sense...

Etienne de Noirvaleur · Posted: Tue Mar 01, 2005 12:24 pm Post subject:

Etienne legt een lange magere hand tegen zijn voorhoofd.

"Auw, mijn arme hoofd... en er is niemand anders die de bibliotheek draaiende kan houden..."

Dan beseft hij dat er iemand tegen hem spreekt. De bibliothecaris doet een oog weer open en probeerd door de witte vlekken de man te onderscheiden die met een notitieblok in de aanslag staat. De heer Kilirian, weet hij, maar het gezicht is bijna onmogelijk te onderscheiden. Hij knippert om de vlekken te verminderen. Drukt met zijn vingertoppen op zijn gesloten oogleden om ze te verdrijven, maar dat maakt het alleen nog maar erger. Hij opent zijn ogen zo ver mogelijk om dan maar om de vlekken heen te zien, maar het mag niet baten.

"Pardon, u zei?" Weet hij zwakjes uit te brengen. Een golf van misselijkheid maakt zich van hem meester, maar hij weet zijn neiging om over te geven te beheersen. Dat zou namelijk geheel en al niet netjes zijn, overgeven in de bibliotheek.
_________________
"Heb ik dit niet al eens ergens gelezen? Jaaa, afdeling PS, subsectie Gamma, Nummer 3356..."

Kilirian · Posted: Tue Mar 01, 2005 12:37 pm Post subject:

Bezorgt kijkt Kilirian Etienne aan. Hij heeft het met de arme man te doen, zo lafhartig te worden neergeslagen in diens eigen bibliotheek. Desondanks wint zijn eigen interesse voor informatie het van zijn bezorgdheid en vraagt hij weer door.

" Ik begrijp dat dit mogelijkerwijs niet het juiste moment is, maar ik moet weten wie u neer heeft geslagen. Wie weet kan ik u helpen..." Hij legt zijn hand op Etienne's schouder en knijpt even veelbetekenend. Rustig wacht hij het antwoord af. Hij gaat er niet vanuit dat er een zinnig antwoord uitkomt, ook al wist Etienne dondersgoed hoeveel geld hij mistte. Deze realisatie deed Kilirian denken dat slechts de duizeligheid, die is in korte tijd steeds meester maakte van de arme bibliothecaris, het enigste was wat hem weerhield van antwoord geven.

" Woont u hier ver vandaan?" vroeg hij nogals bezorgd. Hij kijkt om zich heen en tracht te zien of de dame van daarnet er nog was. Verdraaid, hij is haar naam weer vergeten.
_________________
Motioning in defence, I, for one, never did really make much sense...

Etienne de Noirvaleur · Posted: Tue Mar 08, 2005 12:00 pm Post subject:

"Wie?" Etienne kijkt de man even een beetje glazig aan, maar lijkt zich dan te herstellen. "Ik weet niet precies wie van de twee het was, dr. Schwrinkle leek me er niet de persoon naar om iemand met een hard voorwerp en een welgemikte tik op de scalp uit te schakelen. De dame vroeg me zelfs nog haar te vergezellen voor een etentje. De heer Kraaijbeckx, daarentegen zou er wel eens een heel andere moraal op na hebben kunnen houden dan dat de eerste oogopslag doet vermoeden."

Etienne pijnigt zijn hersenen. Normaal kwamen de woorden zo gemakkelijk, de herinneringen zo eenvoudig als dat de letters in een boek woorden vormden. Herinneren was altijd een vanzelfsprekendheid geweest, maar nu leek het alsof hij de kunst verleerd had. Misschien als hij heel even zijn ogen sloot en wat rust nam... maar wie moest er dan de bibliotheek draaiende houden. Hij zuchtte een lange, wanhopige zucht. De bibliotheek was altijd zijn vrijhaven geweest, ver weg van alle geweld, lawaai en narigheid van buiten en nu was hij ook hier niet meer veilig.

"De bibliotheek is mijn huis. Mijn bed staat hierachter in een achterkamertje. Ik... ik kom zelden buiten." Op de een of andere manier schaamde Etienne zich lichtelijk om zoiets toe te geven. Waarom wist hij eigenlijk zelf niet. Wellicht omdat het impliceerde dat zijn leven de bibliotheek was, iets dat te overzien was en omdat het ook tegelijk toegeven was dat hij bang was om naar buiten te gaan, maar dat kon deze man toch niet vermoeden, wel?

"Heer, denkt u dat het wijs is om extra beveiliging aan te stellen? Ik heb liever niet dat er al te veel mensen van buiten ... nuja... u weet wel."
_________________
"Heb ik dit niet al eens ergens gelezen? Jaaa, afdeling PS, subsectie Gamma, Nummer 3356..."

Kilirian · Posted: Tue Mar 08, 2005 2:26 pm Post subject:

Kilirian kijkt rustig naar Etienne en noteert de namen die hij hoort. Het lijkt alsof hij ter plekke veranderd in de sterke arm der wet, maar niets is minder waar; zijn dorst naar kennis is een die hem feitelijk alles doet noteren. Zijn notitieblok ziet er daarom ook uit alsof het door duizend mensen is beschreven met de meest vage informatie die mogelijkerwijs niet eens relevant is.

" Dr Schwrinkle, een dame en de heer Kraaijbeckx," mompelt Kilirian. Hij schrijft de eerste en laatste naam verkeerd op, maar het gaat hem om de uitspraak. Mocht hij ooit wat voor Etienne kunnen doen, dan zal hij gaan zoeken naar deze individuen. Achter Schwrinkle's naam zet hij een icoontje
van een een hoge hoed, achter Kraaijbeckx tekent hij het icoontje van een lange overjas. Achter de dame tekend hij een snoepje. Ogenschijnlijk lijkt het nergens op te slaan, maar in Kilirian's hoofd betekenen de iconen iets wat mogelijkerwijs erg dicht bij de waarheid kan staan. Nu het nog onderzoeken.
" Weet u toevallig ook de naam van de dame?" vraagt z'n stem terwijl zijn geest plaatjes probeert te maken van het drietal die de bibliotheek onveilig heeft gemaakt.

Als Kilirian de uitleg aanhoort over waarom Etienne niet vaak naar buiten gaat, knikt hij veelbetekenend. Hij kent het probleem, alleen overwon hij zijn angst door juist op onderzoek te gaan bij de mensen. Vaak weten zij meer dan een stoffig boek, terwijl een stoffig boek juist meer achtergrond kan geven op het totaalbeeld. Elk verhaal heeft drie kanten immers; de ene kant, de andere kant en de waarheid...

" Beveiliging lijkt op z'n plaats, nu u zo overvallen wordt... maar om nu juist uw leven als gevangenis te beschouwen lijkt me ook niet de oplossing, wel?" Kilirian kijkt hem rustig aan terwijl zijn potlood krabbelende geluiden maakt op het papier.
_________________
Motioning in defence, I, for one, never did really make much sense...

Etienne de Noirvaleur · Posted: Tue Mar 08, 2005 4:17 pm Post subject:

"De dame?"

Naarstig zoekt Etienne zijn geheugen af naar een derde persoon. Een drietal, had hij iets gezegd over een drietal? Hij kan het zich niet herinneren. Waarom kan hij het zich niet herinneren. Een derde gestalte begint vorm aan te nemen achter Dr. Schwrinkle en Craeijbecx, maar het blijft vaag en dan verdwijnt de herinnering volledig...

Zei ik iets over een drietal? Ik kan me niet herinneren dat ze met z`n drie-en waren. Het zou kunnen dat een van hen nog ergens anders in de bibliotheek was, maar ik heb alleen de vrouwe Schwrinkle en de heer Craeijbecx gezien."

Etienne probeerd weer wat rechter te gaan zitten, maar zijn hoofd doet teveel pijn om veel te kunnen bewegen. Via zijn spiegeltjes kijkt hij de bibliotheek in naar de diverse bezoekers. Voordat hij werd neergeslagen stond hij op het punt om te gaan sluiten... Sneller dan goed voor hem is, wendt hij zijn hoofd weer richting Kilirian en even sluit hij zijn ogen om een golf van misselijkmakende stekende hoofdpijn te onderdrukken.

Mijnheer, hoe laat is het?" Hij probeerd het zo nonchalant mogelijk te laten klinken, maar het is voor hem van groot belang om te weten precies hoe groot het gat in zijn geheugen is. Alleen op die manier kan hij proberen vat te krijgen op het onnoembare zwarte gat in zijn herinnering.
_________________
"Heb ik dit niet al eens ergens gelezen? Jaaa, afdeling PS, subsectie Gamma, Nummer 3356..."

Kilirian · Posted: Tue Mar 08, 2005 8:55 pm Post subject:

" dus Dr. Schwrinkle is een vrouw?" Kilirian maakt snel een aantekening en kijkt hierna naar buiten, als Etienne vraagt hoe laat het is.

" Naar mijn weten is het nu laat rond de middag, 4 uur." Hij wacht even voor hij verder gaat. " Misschien kunt u de bibliotheek beter vandaag sluiten en rusten. U kunt zo niet werken..." Hij wil erachter aan zeggen dat hij ook niet het werk van de arme man kan vervangen, maar hij houdt wijs zijn mond.
_________________
Motioning in defence, I, for one, never did really make much sense...

Etienne de Noirvaleur · Posted: Wed Mar 16, 2005 1:18 pm Post subject:

Etienne knikt heel langzaam, bij iedere hoofdbeweging lijkt zijn schedel in miljoenen sterrentjes uit elkaar te barsten dus hij houdt het bij een enkele hoofdknik.

"Een dame, jazeker. Kunt u het geloven? Ze vroeg me nog met haar te dineren. Ik had kunnen vermoeden dat er meer achter zou steken. Al wat ik over vrouwen gelezen heb over de jaren doet me vermoeden dat het zeer valse en verradelijke wezens zijn. Ik hou het voorlopig maar weer bij boeken. Persoonlijke ervaringen lijken de theorie alleen maar te onderbouwen en als de werkelijkheid inderdaad zo is als beschreven is het vrij onnodig om me buiten de grenzen der lectuur te begeven, nietwaar?"

Etienne produceert een zwakke glimlach.

"Ach heer, zei u vier uur in de namiddag? Dan, dan is het een dag geleden dat ze hier waren. Het liep tegen sluitingstijd. De Ene mag weten waar ze sindsdien gebleven zijn."

Etienne doet zijn best de schok te verwerken; een dag! Hij heeft een hele dag verspilt door voor pampus te liggen met een buil op zijn hoofd. Erger nog, er is een dag voorbij gegaan zonder dat deze accuraat geregistreerd is. Hij zal de nodige formulieren van ziekmelding achteraf moeten invullen en indienen, deze vervolgens keuren en archiveren en een buiten dienst declareren tegen zijn tegoed aan vrije dagen. Niet dat hij geen krediet aan vrije dagen heeft, het tegenovergestelde is het geval, zijn krediet aan vrije dagen had hem vorig jaar al toegestaan met vervroegde uit dienst treding te gaan en normaal door betaald te krijgen, maar aangezien er geen enkele bibliothecaris beschikbaar is en Etienne van zijn werk houdt, had hij daarvan afgezien.

"Zou u zo vriendelijk willen zijn om mij te assisteren bij het tijdelijk sluiten van de bibliotheek? Ik heb papierwerk te verrichten en ik zie nogal op tegen het opstaan uit mijn stoel aangezien ik bij mijn vorige poging duidelijk gehinderd werd door mijn physieke toestand op dit moment."
_________________
"Heb ik dit niet al eens ergens gelezen? Jaaa, afdeling PS, subsectie Gamma, Nummer 3356..."

Kilirian · Posted: Wed Mar 16, 2005 11:30 pm Post subject:

Bezorgd kijkt Kilirian terug naar Etienne. Terwijl deze een naar een tirade riekende mening laat horen, denkt deze alleen maar aan Emily. Haar ogen lijken hem enigzins te achtervolgen, vooral de laatste blik die hij van haar mocht opvangen. Hij weet niet waar haar kantoor gevestigd is, maar zal er spoedig een bezoek brengen. Al is het alleen om kennis te krijgen van de menselijke geest. Plots herinnert zijn geest dat hij afdwaalt en kijkt hij Etienne weer aan.

"Een dag geleden? Sluitingstijd...hmmm." Merkt Kilirian rustig op, terwijl zijn potlood alweer op het papier kladderd. De notities zijn slordig opgeschreven op het eerste zicht, maar alleen Kilirian zal ze zich makkelijk kunnen vertalen in begrijpbare taal.

Enigzins geschokt kijkt hij Etienne aan als deze hem vraagt hem te assisteren bij het sluiten van de bibliotheek, aldan niet tijdelijk. Hij is niet gewend zoveel voor iemand te kunnen betekenen. Immers ziet hij zichzelf als niet meer dan een onderzoeker, niet een sociaal werker die iedereen helpt, onafhankelijk van huidskleur, inkomen, achtergrond en wat hier allemaal nog meer bij komt kijken. Maar diep in zijn hart weet hij ook dat als hij de man niet enigzins wil helpen, dit hem altijd in een rekening achteraf gepresenteerd gaat worden. Hij zal vaak genoeg de bibliotheek moeten bezoeken nog. Hij lijkt even te hakkelen met zijn woorden, maar hakt de knoop door.

" Ik zal u helpen met lopen, het schrijfwerk zult u helaas zelf moeten doen. Immers weet ik niet hoe u uw bibliotheek wil draaien. Ik heb hier slechts een andere kijk op, dat van een autodidact. En u weet hoe chaotisch deze zijn." Hij grijnst enigzins na het maken van dit flauwe grapje en wacht even voordat hij verder gaat.
" Daarna breng ik u naar uw kamer en wil ik dat u rust. Ik, en nog vele anderen in Raganorck zullen gebruik willen maken van uw bibliotheek en dat kan alleen als u zichzelf genoeg rust gunt om te herstellen van hetgeen wat u is overkomen. En zodra u de kans krijgt, wil ik dat u een gedetailleerd verhaal op schrift stelt voor mij over de gebeurtenissen hier, zodat ik mogelijk na uw herstel wat voor u kan betekenen." Hij bergt zijn potlood en notitieblok op in zijn tas die hij onder zijn jas verbergt en tilt rustig en voorzichtig Etienne op.
" Vertel me waar u heen moet voor uw papierwerk, dan help ik u."
_________________
Motioning in defence, I, for one, never did really make much sense...

Etienne de Noirvaleur · Posted: Mon Apr 04, 2005 3:27 pm Post subject:

"Er valt niet zo heel veel meer te vertellen..." Etienne denkt even na en knijpt daarbij zijn ogen dicht. De hoofdpijn ligt als een dikke deken over zijn vermogen tot rationeel denken.

"Als u de mensen wil verzoeken de bibliotheek te verlaten en een korte ronde maakt om te zien of de ramen dicht zijn en de olielampen gedoofd dan kan ik vanachter mijn bureau de papieren invullen. Ze zijn in dat ladenkabinet bij de deur naar mijn kamer."

Etienne wijst met een slappe hand naar een spreekbuis. "Daarmee kunt u, uw stem versterken zodat deze ook in de rest van de bibliotheek hoorbaar is; koperen buizen, begrijpt u..." Etienne glimlacht zwakjes.

Als ze bij het ladenkabinet zijn haalt hij er een aantal formulieren uit tevoorschijn en wankelt terug naar zijn bureau. Met een vaardige pen en vaste hand begint hij de formulieren in te vullen. Het was zelden dat hij een ziekmelding in moest vullen, maar de gebruikelijke vormelijkheid straalde van het document en zijn pen vond feilloos de invul-lijntjes. Het enige dat hij morgen moest doen was zorgen voor een doktersverklaring. Hij wachtte even tot de inkt droog was en keek via het amalgaam aan spiegeltjes de bibliotheek door. Het zag er allemaal redelijk geordend uit. Hier en daar lagen boeken op tafeltjes daar achtergelaten door slordige studenten of staken er blaadjes tussen de boeken op de planken om aan te geven waar een bijzonder gewaardeert of vaak te raadplegen werk zich bevond, maar hij zag nergens grote gaten. Nergens leek de orde van de bibliotheek te zijn verstoord totdat zijn blik via meerdere spiegeltjes viel op de hoek magische werken.

Hij concentreerde zich, maar dat verhevigde de hoofdpijn alleen maar. De boekenkast die in de verre hoek stond zag er vreemd uit. Hij kon er niet precies de vinger op leggen wat er anders was, maar het beeld liet hem niet los. Er was daar iets veranderd... of... iets verdwenen.... Met een zucht liet hij zich in zijn stoel zakken. Hij zou het morgen moeten zien uit te vinden. Vandaag was hij tot niets meer in staat, niet met zo`n hoofdpijn.
_________________
"Heb ik dit niet al eens ergens gelezen? Jaaa, afdeling PS, subsectie Gamma, Nummer 3356..."

Kilirian · Posted: Mon Apr 04, 2005 8:09 pm Post subject:

Terwijl Ettiene zich achter zijn bureau werkt, loopt Kilirian met enige twijfel in zijn schoenen door de wandelpaden van de immense bibliotheek. Het valt hem op dat niemand meer op dit tijdstip aanwezig is, iets wat hem erg verwonderd. Is hij slechts een van de weinige die hier komt? Hij durft het bijna niet te geloven en gaat verder. Tussendoor stopt hij eventjes om olielampen te doven en weer rustig door te lopen om te zien of er nog mensen zijn.

Nadat hij zijn ronde gedaan heeft, loopt hij naar de spreekbuis die Ettienne heeft aangewezen en begint er door te praten. Eerst schrikt hij van het volume, maar nadat hij gewend is, begint hij overnieuw.

" Wegens ziekte gaat deze bibliotheek eerder sluiten vandaag. Gaarne allemaal vertrekken." Hij schrikt enigzins van zijn woordkeuze, maar hij overtuigd zich ervan dat deze situatie ongewoon is en dus dat zijn woordkeuze gerechtvaardigd is.

Hij werpt nog snel een laatste blik door de bibliotheek, maar zijn voetstappen klinken nog net zo hol als dat ze daarvoor deden. Terwijl de realisatie hiervan hem kortstondig doet rillen, loopt hij richting Ettienne's bureau, waar hij de man aantreft achter een stapel papierwerk.

" Ik zal binnenkort u komen opzoeken, om te controleren of het goed met u gaat. Ik zal nu ook vertrekken, u heeft uw rust immers nodig."

En ik wil weten wie u dit heeft aangedaan... denkt hij kalm.

"Neem uw rust en schroom niet de bibliotheek een aantal dagen gesloten te houden. Uw gezondheid gaat voor. Ik spreek u binnenkort weer." Met snelle passen loopt Kilirian de bibliotheek weer uit, zijn notitieblok al weer heftig bestuderend. Hij houdt niet van lange afscheidsmomenten, maar is dit alweer kwijt doordat de info die op zijn notitieblok staat hem niet aanstaat. Wat heeft zich in naam der Ene zich voltrokken in de bibliotheek? Zuchtend loopt hij naar buiten en mompelt: " sommige puzzels brengen niet alleen antwoorden, maar ook problemen..." Stug loopt hij door.

((Kilirian naar Tien Torens: Zeven-Pelgrims-Plein - Handelstoegang tot de Aankele Haaie))

http://www.raganorck.com/forum/viewtopic.php?t=967
_________________
Motioning in defence, I, for one, never did really make much sense...

Etienne de Noirvaleur · Posted: Sun Jun 05, 2005 10:06 am Post subject:

Midden in de nacht schrok Etienne wakker. De hoek magische boekwerken was voor zijn geestesoog blijven zweven en telkens werden zijn gedachten er weer naar toe gezogen als een tong naar een losse tand. Het denken had hem afgemat en uiteindelijk was hij toch in slaap gevallen, ondanks zijn hoofdpijn. Hij wist wat er aan de hand was! Een van zijn boeken was verdwenen en hij wist zeker dat niemand het geleend had. Boeken van de afdeling magische werken waren niet te leen, slechts te raadplegen omdat de Toren der Magisters niet wou dat er amateurs zelf aan de slag gingen met de studie van magie.

Etienne stond op, zijn hoofd duizelde nog een beetje, maar de hoofdpijn was minder. Hij graaide naar zijn brilletje, vond hem ogenblikkelijk waar hij hem altijd legde, links naast het waterglas drie centimeter van de rand van zijn nachtkastje en zette hem op. Vervolgens sloeg hij met de tondeldoos die altijd in de bovenste la van zijn kastje lag een vlammetje in een houtspaander en stak de kaars naast zijn bed aan. Hij sloeg zijn ochtendjas om zich heen tegen de kou, nam de kaars op en liep van zijn slaapvertrek, door zijn kleine woonkamer en keukentje naar zijn kantoor. Vlug bladerde hij door het uitleenregister, maar hij wist zeker dat er niets genoteerd zou staan over het uitlenen van magische werken. Hij deed het voor de vorm, het was immers beter om dit soort dingen volgens de richtlijnen te doen.

Toen hij inderdaad niets vond in zijn register liep hij tussen de boeken door en bij het licht van de kaars vond hij zijn weg naar de hoek met magische boekwerken. Daar vond hij wat de hele tijd aan zijn geheugen geknaagd had. Waar er een klein zwart boekwerk zou moeten staan, was nu niets meer dan een gat te zien. Etienne zoog de lucht tussen zijn tanden door naar binnen wat de kaars in zijn hand even deed flakkeren. Even dacht hij schaduwen te zien bewegen, maar hij weet het aan het onregelmatige kaarslicht. De angst deed koude zweetdruppels langs zijn magere ruggegraat naar beneden lopen. Wat als hier geen procedure voor was? Er was nog nooit een magisch boekwerk uit de bibliotheek ontvreemd. Wat moest hij nu doen? Welke formulieren moest hij invullen en hoe moest hij ooit uitleggen dat boek MA, Subsectie Zeta, nummer 0003 verdwenen was! Het was gewoon verdwenen, zonder een spoor na te laten! Het was bijna meer dan hij aankon en hij stond op het punt weer flauw te vallen.

Met moeite kon hij zich overeind houden door zwaar tegen de boekenkast aan te leunen. De kaars in zijn hand beefde en de schaduwen dansten op de muren. Etienne haalde diep adem voordat hij met een hand tegen de boekenrekken steunend en met de andere zijn weg bijlichtende met een kaars zijn weg terugzocht naar de balie. Daar ging hij zitten en haalde diep adem voordat hij bijna panisch in zijn lades begon te rommelen om de juiste papieren te vinden om in te vullen. Na een paar ogenblikken gaat hij weer overeind zitten, haalt nogmaals diep adem en dwingt zichzelf tot kalmte. De kaars staat vlak bij op zijn balie en geeft nu een regelmatiger licht. De voorheen dansende schaduwen lijken tot rust te zijn gekomen. Daarna gaat hij weer op zoek naar de formulieren; rustiger nu.
_________________
"Heb ik dit niet al eens ergens gelezen? Jaaa, afdeling PS, subsectie Gamma, Nummer 3356..."

Uriel · Posted: Wed Mar 07, 2007 12:00 pm Post subject:

Hij vulde formulier Groen 7 in, vermiste boekwerken. Hij vulde formulier Geel 3 in, onvoorziene omstandigheden en uiteindelijk na enig twijfelen vulde hij ook formulier Blauw 2 in, diefstal met mogelijke schadelijke gevolgen. Daarna voelde hij zich rustiger. Groen 7 stopte hij in de administratie, evenals Geel 3 van beiden zou een kopie gaan naar het paleis, de geldschieters van de bibliotheek in de hoop genoeg geld los te kunnen krijgen om het vermiste boekwerk te kunnen vervangen. Over Blauw 2 twijfelde hij even. Was dit een zaak voor de stadswacht, of was het beter dit formulier te zenden aan de Toren der Magie? Tenslotte besloot hij Blauw 2 nogmaals in te vullen en een van elk aan stadswacht en Toren der Magie te zenden.

Etienne borg vervolgens zijn schrijfgerei netjes op en legde de formulieren in het vakje uitgaande post zodat hij ze morgen kon verzenden. Daarna nam hij de kaars van tafel en liep terug naar zijn bed. Hij zette de kaars op zijn nachtkastje, hing zijn kamerjas aan het haakje achter de deur, legde zijn bril naast het waterglas drie centimer van de rand van zijn nachtkastje, ging liggen en blies de kaars uit.

Slapen wilde echter niet lukken. Hij lag de hele nacht te woelen en toen `s ochtends het eerste licht door de ramen naar binnen viel en hij wist dat hij op moest staan, was hij al dood moe. Hij vervulde zijn ochtendroutine met een traagheid die hem zelf frustreerde waardoor hij een kwartier later dan gebruikelijk achter zijn balie zat. Ook dat irriteerde hem mateloos, evenals de bezoekers die hun best deden stil te zijn, maar toch in Etiennes beleving meer herrie maakten dan een groep koperblazers in een kathedraal.

Halverwege de dag stond hij op. Hij kon het niet meer aan. Hij zette een bordje op de balie met "Wegens ziekte gesloten" en bulderde door de koperen buizen dat iedereen ogenblikkelijk de bibliotheek verlaten moest. Verbaasde bezoekers zetten hun boeken terug, chagarijnig onder elkaar mompelend verliet een groep studenten de bibliotheek. Toen iedereen buiten was hing Etienne het bordje gesloten op de deur van de bibliotheek. Met een zucht ging hij in zijn keukentje zitten, zijn hoofd in zijn handen. Wat nu, wat nu? Zo kon hij toch onmogelijk werken? De gedachte aan zijn eigen falen, maakte zijn functioneren compleet onmogelijk. Er was maar een ding dat hij kon, echt goed kon, en zelfs daarin had hij nu gefaald...

Aradiake · Duister als de Nacht Joined: 19 Feb 2005 Posts: 67

((Psychologe Emily van haar kantoor naar hier))

Emily had het bordje "Gesloten" niet zien hangen. Ze deed de deur naar de bibliotheek open, liet die op een kiertje staan en liep meteen naar haar favoriete afdeling. Daar pakte ze één van haar lievelingsboeken, zette zich neer in een comfortabele stoel en begon te lezen.

Al gauw was ze diep verzonken in het boek en merkte ze niet op dat ze de enige was in de grote bibliotheek.