Raganorck

Kilirian · Posted: Wed Feb 23, 2005 2:47 pm Post subject:

Met zachte schreden betrad Kilirian de bibliotheek. De immense rust die zich daar had genesteld was een die hij aanbad, alsof stilte een God was die aanbeden kon worden. Het was hetgeen om een mens de kans te geven iets perfect te studeren.

Zijn hoofd liep over van theoriën en hij had er eigenlijk genoeg van. Hij begreep ook niet waarom hij altijd zijn twijfels moest onderzoeken. Immers was er in zijn lijf genoeg reden te vinden dat de Ene bestond. Desondanks twijfelde hij aan diens bestaan, alsof het slechts een figment was, verzonnen om de zielen van Raganorck rustig te houden terwijl buiten de storm zou overwaaien.

Twijfel leek iets wat zich diep in zijn geest genesteld had. De boeken, onderzoeken en paperassen die hij gelezen had waren hiervoor verantwoordelijk en je kon je afvragen of onderzoeker nog wel z'n voordelen met zich meebracht. Een lichte zucht ontsnapte uit zijn keel en wederom rustig sloffend, begaf hij zich richting de balie.

Geschrokken trof hij daar een man aan, gedrapeerd over de balie, met een flinke buil op zijn hoofd, alsof hij was neergeslagen. Of gevallen. Hij keek of er ergens een flink boek bovenop de arme ziel gevallen was.

" Gaat het met u?" vroeg Kilirian, terwijl hij Etienne probeerde te helpen.
_________________
Motioning in defence, I, for one, never did really make much sense...

Aradiake · Duister als de Nacht Joined: 19 Feb 2005 Posts: 67

((OOC: Emily van De Tien Torens - Het Kantoor van Emily.))

Emily stapte de grote bibliotheek binnen. Ze was steeds weer verwonderd over het feit dat deze bibliotheek zo immens groot is, hoewel ze hier al ontzettend vaak geweest is... Ze wilde, zoals steeds, helemaal naar achteren in de bibliotheek lopen en beginnen te lezen in één van haar lievelingsboeken, maar 2 mannen aan de balie trokken haar aandacht.
Ze liep voorzichtig op hen af en sprak hen vriendelijk toe. Het leek alsof één van hen gevallen was ofzo, ze wist het niet zeker en ze besloot het te vragen.
"Hallo, ik ben Emily, psychologe. Wat is er gebeurd?" vroeg ze vriendelijk aan de 2 mannen.

Kilirian · Posted: Wed Feb 23, 2005 8:36 pm Post subject:

Kilirian keek Emily aan en observeerde haar van top tot teen. Gelijk betrapte hij zich erop dat hij geen antwoord gaf en zei: "Ik weet het niet, ik vond hem zo. Misschien kunt u me even helpen?" Kilirian keek haar vriendelijk aan en probeerde duidelijkte maken met een gebaar om de andere man voorzichtig op z'n voeten weer te krijgen.
_________________
Motioning in defence, I, for one, never did really make much sense...

Aradiake · Duister als de Nacht Joined: 19 Feb 2005 Posts: 67

"Natuurlijk", glimlachte Emily. Emily greep de man bij zijn andere arm en hielp hem neer te zitten op een stoel.
"Weet jij wat er gebeurd is?" vroeg Emily vriendelijk aan de man, die haar net van boven tot onderen bekeken had. Ze werd er wat ongemakkelijk van, maar probeerde om dit niet te laten merken.

Kilirian · Posted: Wed Feb 23, 2005 8:56 pm Post subject:

Kilirian gaf een warme glimlach toen Emily hem hielp. Nadat ze met z'n tweeën de man op de stoel hadden gezet, trachtte hij kort te inspecteren hoe erg de buil op het hoofd van de arme drommel was. Hij werd alweer onderbroken in zijn gedachten doordat de vrouw hem wat vroeg. Hij liet daarentegen zijn blik niet afglijden van de buil en beantwoorde op een warme en kalme manier: " Spijtig genoeg weet ik dat niet Mevrouw... helaas weet ik uw naam niet..." Hij keek haar nu aan en wachtte rustig op antwoord.
_________________
Motioning in defence, I, for one, never did really make much sense...

Aradiake · Duister als de Nacht Joined: 19 Feb 2005 Posts: 67

"Ik ben Emily... En u bent...?" vroeg Emily vriendelijk terug. Ze keek heel snel even in het rond om te zien of er niet iemand rondliep die dokter was ofzo, maar ze zag niet zo snel iemand... 'Verdorie...', dacht ze even, maar al snel richtte ze haar aandacht weer op de man, wiens naam ze net had gevraagd...

Kilirian · Posted: Wed Feb 23, 2005 9:09 pm Post subject:

"Kilirian Avondrood..." Kilirian stak zijn hand uit naar de dame, en glimlachtte vriendelijk. Hij herinnerde zich plots dat hij haar naam al horen zeggen, toen ze aankwam lopen. Vergeetachtigheid was niet iets wat hij nu kon veroorloven. Desondanks sloeg hij zich niet en public voor zijn voorhoofd.
_________________
Motioning in defence, I, for one, never did really make much sense...

Etienne de Noirvaleur · Posted: Wed Feb 23, 2005 9:11 pm Post subject:

Etienne kreunde nog een keer en keek dankbaar naar de mensen die hem op zijn stoel tilden. De bibliothecaris inspecteerde voorzichtig de buil op zijn hoofd met de toppen van zijn vingers. Hij knipperde met zijn ogen toen hij voelde hoe beurs het was. Vlug inspecteerde hij zijn lange magere vingers, Er was gelukkig geen bloed te zien.

"Bedankt voor uw hulp, mijnheer Kilirian, vrouwe Emily." Zei hij vormelijk. Hij kende beiden. Ze waren immers al eerder in de bibliotheek geweest en iemand met Etienne`s ijzeren geheugen vergeet nooit een naam of een gezicht.

Toen herinnerde hij zich iets. Vlug gleed zijn blik over de papieren op zijn bureau, toen gleed zijn hand naar zijn portefeuille in zijn binnenzak. Die zat er nog. Daarna trok hij een laatje open. Met grote ogen keek hij in het laatje. Iemand, een onverlaat, dat gespuis! Zijn handen trilden. Niet zozeer van woede, maar meer van verontwaardiging omdat iemand, een zondaar in de ogen van de Ene, zijn persoonlijke domein achter de balie geschonden had! Er waren een paar geldstukken weg. Het was niet zoveel, maar het ging verdorie om het principe.

"Ik ben beroofd! Dat!"
Ogenblikkelijk realiseerde hij zich de situatie en dwong hij zichzelf kalm te blijven. Woede zou hem niets opleveren, alleen een ijzeren kalmte kon hem helpen de situatie volledig te doorgronden en de meest rationele conclusie en aanpak te kiezen.

"Mijn excuses. Ik ben zojuist van enige geldstukken beroofd; dat is wat er gebeurd is." Zei hij vervolgens ijzig kalm terwijl hij zijn das rechttrok en een denkbeeldig pluisje van zijn jasje plukte. Vervolgens haalde hij een hand door zijn haar om het weer glad in model te strijken en trok een grimas toen zijn hand over de buil ging.
_________________
"Heb ik dit niet al eens ergens gelezen? Jaaa, afdeling PS, subsectie Gamma, Nummer 3356..."

Aradiake · Duister als de Nacht Joined: 19 Feb 2005 Posts: 67

"Heeft u gezien wie het gedaan heeft?" vroeg Emily vriendelijk aan de man. Ze had hem al eerder gezien, maar had nog nooit kennis met hem gemaakt.

Kilirian · Posted: Wed Feb 23, 2005 9:27 pm Post subject:

" Het doet me deugd u in ieder geval weer volledig bij bewustzijn te zien. U was net nogal... " Kilirian leek moeite te hebben met het zoeken naar het juiste woord, iets wat hem weinig overkwam. Hij werd te weinig geconfronteerd met dit soort dilemma's, concludeerde hij.

" Hoeveel geld mist u?" Alsof het plichtsmatig was, trok hij een notitieboekje uit een van zijn jaszak en haalde een potlood erbij. Een getraind was niet nodig om te zien dat al flink wat pagina's waren beschreven met allerlei informatie, datums bij inbegrepen.
_________________
Motioning in defence, I, for one, never did really make much sense...

Aradiake · Duister als de Nacht Joined: 19 Feb 2005 Posts: 67

"Ik zie dat u goede en verdere hulp zal krijgen van mijnheer Kilirian. Ik ga u beiden dit laten bespreken en ik sla aan het lezen. Daarvoor ben ik oorspronkelijk gekomen." glimlachte Emily vriendelijk tegen de 2 heren.
Emily knikte hen vriendelijk toe, bekeek Kilirian nog even wat vriendelijker dan ze anderen bekijkt, en liep dan rustig naar achteren in de bibliotheek.

Ze keek haar ogen uit toen ze weer voor de laatste rekken stond. Hier was ze al zo vaak geweest, maar toch bleef ze het indrukwekkend vinden. Ze pakte haar lievelingsboek van de plank en begon te lezen...

Kilirian · Posted: Thu Feb 24, 2005 2:40 pm Post subject:

Terwijl Emily wegloopt, Bekijkt Kilirian haar aandachtig.

"Vreemde dame, maar wel erg vriendelijk, dacht Kilirian, Zal eens wat vaker in de bibliotheek moeten komen voordat ik haar begrijp."
Hij maakte hierover een notitie op z'n papier en noteerde gelijk erachter dat hij dit voor iedereen in Raganorck moest doen, die van enige interesse is.

"Hoeveel geld zei u dat u mistte?" Vroeg hij Etienne, en keek hem rustig aan, wachtend op een antwoord.[/i]
_________________
Motioning in defence, I, for one, never did really make much sense...

ckeetel · Posted: Thu Feb 24, 2005 3:03 pm Post subject: De bibliotheek

Door een deur van de bibliotheek komt een gedrongen breedgeschouderde jongen naar binnen die een wat verfomfaaid briefje in zijn zwartbeteerde vingers houdt. Zijn gezicht is bleek en grijsachtig, een typisch kleurtje voor iemand die de zon niet vaak gezien heeft, een typisch kleurtje ook voor iemand afkomstig uit de Aankele Haaie, de ondergrondse haven.
Op zijn hoofd draagt hij een eenvoudige leren muts over roestkleurig, schouderlang haar, dat achter half vastgebonden zit in een korte, lage staart. Hij staart naar het papiertje in zijn handen om dan weer de bibliotheek in te kijken. Op zoek naar iets wat hij op het eerste gezicht niet kan vinden.

azram-né
Met een hoodknik groet de jongeman de beide heren in het passeren, vluchtig bekijken zijn ogen het tafereel van de man die zit en de ander die in de weer is met een notitieblokje. Dan glijden zijn blikken naar achter, naar een vrouw een eind verderop achterin de bibliotheek en is hij beide mannen voorbijgegaan.

Eindeloze rijen zware houten kasten met nieuwe en beduimelde werken, sommige hangen uit hun banden, uit anderen steken linten of stukken papier, daar waar studerenden een belangwekkende passage markeerden. Hij sloft ze hoestend voorbij.

Hij staart naar het briefje en van het briefje naar de vrouw wanneer hij vlak bij haar is. Hij heeft het lef niet om haar nu aan te spreken en zijn gezicht lijkt van grauw naar asgrauw te veranderen, hij wacht geduldig terwijl ze een boek vastheeft en de pagina's langzaam omslaat.
Van het ene been leunt hij op het andere been, rondkijkend en terug naar haar...

Dan lijkt hij een besluit genomen te hebben en schraapt hij de keel... zijn stem is schraal en rauw, alsof de baard in de keel maar half doorgezet is.
azram-né, dokter Emily, ze zeiden dat ik u hier kon vinden, ik kwam voor de tweede afspraak

Falko Wasselin, gezel van Torgal Kraakwater, de botenbouwer
Dat...dat geluid....achter ons
_________________

Uw Shoppe om de Hoeck

Aradiake · Duister als de Nacht Joined: 19 Feb 2005 Posts: 67

Emily hoorde dat iemand haar aansprak. Ze keek op welke bladzijde ze aan het lezen was, sloeg het boek toe en keek dan naar de jongeman die haar net aangesproken had.
“Aram-né Falko.” Glimlachte ze naar de jongen. “Ik was op je aan het wachten en je weet dat ik dol ben op lezen.” Ging ze vriendelijk verder.
“Zullen we naar mijn kantoor gaan?”

Emily wachtte rustig op het antwoord van de jongeman en keek hem vriendelijk glimlachend aan.

Etienne de Noirvaleur · Posted: Thu Feb 24, 2005 4:02 pm Post subject:

Hoeveel er mist? Etiienne haalt vlug zijn laatste plaatje van zijn geldbuidel en de inhoud ervan voor de geest en zegt dan zonder te twijfelen.

"Een goudstuk, vier zilverlingen en vijf koperstukken."

Dan kruipt er een denkrimpel over zijn hoge voorhoofd.

"Er was meer, maar dat hebben de heer Craeybeckx en de zogenaamde dr. Schwrinkle verzuimd mee te nemen. Men zou verwachten dat als het ze om het geld..."

Nog voordat hij zijn zin heeft afgemaakt dringt het tot hem door waar het deze criminelen, dit uitschot, dit vleesgeworden vuil van het Duistere District om te doen was.

"Boeken, ik moet mijn catalogus nalopen..."

Vlugger dan goed voor hem is komt hij overeind. Een plotse aanval van duizeligheid doet hem weer op zijn stoel belanden en zijn perkamentkleurige huid verschiet naar een zure melkachtig wit.
_________________
"Heb ik dit niet al eens ergens gelezen? Jaaa, afdeling PS, subsectie Gamma, Nummer 3356..."