Raganorck

Jackal · Posted: Wed Oct 20, 2004 7:02 pm Post subject:

"Ehh, dank u..dank jullie wel." stamelt ze even. "Mijn naam is Davira." Voorzichtig probeert ze op te staan, wat nog redelijk pijnlijk voor haar is. Maar Davira is nu eenmaal geen persoon om bij de pakken neer te zitten. Is ze nooit geweest.

(Voor een beschrijving van Davira, ik heb een uitgebreide beschrijving bij de karakters gepost. Onder 'Scharlaken 5'.)
_________________
Er is kennelijk iets gebeurd, maar wat? Hoe kom ik hier, waar is hier? Ken ik hier iemand?

Siobhan n'ha Marguerida · Posted: Thu Oct 21, 2004 7:35 am Post subject:

"Wat fijn dat het al wat beter met u gaat. Ik heb u op aanraden van de stadswacht hierheen gebracht aangezien u met zulke wonden niet zomaar op straat kunt overnachten. Redt u het nu verder zelf?"

*Siobhan pakt haar spullen bijeen die ze had neergelegd om Davira te helpen verzorgen. Tegen de priester zegt ze.*

"Kunt u mij uitleggen hoe ik bij die herberg kom? En nog heel erg bedankt dat u vrouwe Davira hebt geholpen."
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

Uriel · Posted: Fri Oct 22, 2004 9:26 am Post subject:

"Hoho, niet zo snel, vrouwe Davira." Valentijn duwde haar met een beetje zachte dwang weer terug op de houten bank.

"Wat u nodig heeft is rust. U kunt hier rusten. Deze tempel is een Huis voor allen die dolen. Zo zeiden de pelgrims ooit dat het Huis van de Ene moet zijn als een oase in de woestenij voor de dolenden in lichaam en ziel. Hier kan iedereen thuis komen en onder de onpersoonlijke beeltenissen van de Ene, man en vrouw, goed en kwaad en zowel leven als dood kan iedereen rust vinden en een luisterend oor. Laat mij nu uw wonden verzorgen zodat u kunt aansterken zoals ooit de vijfde pelgrim onderdak vond in bij een beer."

Daarna keek hij weer op naar Siobhan. "De weg naar de Taveerne is een beetje lastig uit te leggen. De straten van Raganorck veranderen steeds ziet u? De ene keer leidt de steeg hier recht voor de tempel direct naar de taveerne de andere keer niet. Stegen en straten verspringen in een oneindige rondedans. Ik ben er nog steeds niet achter hoe dat komt, maar er wordt gefluisterd dat er een kwade macht achter zit. Hoe dan ook, het beste wat u kunt doen om bij de taveerne te komen, is om gewoon te gaan lopen met uw einddoel in gedachten. Vaak komt u zo waar u wezen wil, vaker waar u wezen moet. Die twee zijn niet altijd hetzelfde, zeker niet in Raganorck..."

Jackal · Posted: Sat Oct 23, 2004 11:04 am Post subject:

Davira gaat weer rustig liggen. "Dank u wel." En tegen Siobhan zegt ze: "Dank u voor uw hulp, ik hoop u nog eens te zien en u dan echt te bedanken voor uw goede zorgen."

Davira blijft enigzins rustig liggen, maar daar is ze niet goed in. Op een gegeven moment valt ze echter toch in slaap, het is een erg onrustige slaap. Wazig komen er een aantal herinneringen naar boven en haar handen beginnen te gloeien. Net als de ketting om haar nek, de hanger is een kristal en deze begint lichtblauw op te gloeien.
_________________
Er is kennelijk iets gebeurd, maar wat? Hoe kom ik hier, waar is hier? Ken ik hier iemand?

Uriel · Posted: Sat Oct 23, 2004 12:40 pm Post subject:

Valentijn begeleidde Siobhan naar de uitgang van de tempel. "Kom nog eens terug. s`Avonds houd ik hier diensten voor de bevolking van Raganorck. De Ene weet dat ze in deze tijd alle strohalmen houvast kunnen gebruiken. Er staat iets te gebeuren, dat voel ik."

Toen hij weer terugkwam bij Davira was ze in slaap gevallen. Zwijgend legde hij een deken over haar heen. Het was hem niet ontgaan dat haar handen gloeiden, evenals de hanger om haar nek. Wat zou dat kunnen betekenen? Zwijgend bleef hij naast haar zitten, zo nu en dan haar voorhoofd bettend met een natte doek.

Jackal · Posted: Sat Oct 23, 2004 1:48 pm Post subject:

Na ruim een uur is de koorts weg en zakt Davira weg in een rustigere slaap. Na iets meer tijd gloeien ook haar handen en de ketting niet meer.
Ze slaapt nu als een blok en de volgende dag zal ze zich een heel stuk beter en uitgerust voelen.
_________________
Er is kennelijk iets gebeurd, maar wat? Hoe kom ik hier, waar is hier? Ken ik hier iemand?

Uriel · Posted: Sat Oct 23, 2004 1:56 pm Post subject:

Als de koorts begint te zakken houdt ook het gloeien op. Wonderlijk, denkt Valentijn. De kracht van de Ene is toch nog sterk in dit huis.

Hij staat op en haalt nog een deken voor zichzelf. Hij is moe, maar kan zijn patient hier slecht alleen laten. Hij gaat weer naast haar zitten, met de deken om zich heen geslagen. Vechtend tegen de slaap probeert hij zo lang mogelijk zijn ogen open te houden, maar al snel dommelt hij weg.

Tussendoor schrikt hij een paar keer wakker. Hij had een onrustige droom. Er was iets, iets bedreigends, in het kasteel, maar hij kan de droom niet precies achterhalen. Voordat hij weer in slaap sukkelt controleerd hij even of Davira`s deken nog goed licht en of de koorts ook inderdaad wegblijft.

Morgenvroeg de verbanden verwisselen denkt hij nog voordat hij weer in slaap valt.

Siobhan n'ha Marguerida · Posted: Mon Oct 25, 2004 9:19 am Post subject:

->>Siobhan vertrekt en gaat naar Taveerne.>>
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

Jackal · Posted: Fri Oct 29, 2004 4:04 pm Post subject:

Als Davira wakker wordt, gaat ze bij een raam staan. Ze staart naar buiten.
_________________
Er is kennelijk iets gebeurd, maar wat? Hoe kom ik hier, waar is hier? Ken ik hier iemand?

Uriel · Posted: Fri Oct 29, 2004 5:32 pm Post subject:

Valentijn werd langzaam wakker. Hij wrijft de slaap uit z`n ogen en schrikt als hij merkt dat Davira weg is. Hij kijkt z`n tempel rond en ziet haar bij een raam staan tussen twee van de metershoge mensvormige beelden in van de Ene die langs de tempelmuur aangebracht zijn. Davira`s silhoutte is bijna even onherleidbaar als de ruw uitgehouwen beelden.

Langzaam komt hij overeind en loopt naar haar toe. Z`n sandalen kletsen op de stenen vloer en het geluid galmt tegen de muren.

"Voelt u zich al wat beter, vrouwe?" Hij praat zacht maar de ruimte versterkt het geluid in tienvoud.

Jackal · Posted: Sun Oct 31, 2004 3:35 pm Post subject:

Davira schrikt op als ze de man hoort lopen. Ze was ver in gedachten verzonken geweest. Ergens herkende ze deze stad wel, maar het stemde haar verdrietig dat ze zich absoluut niet meer kon herinneren waarvan. Net zoals ze zoveel dingen niet meer kan herinneren.
Ze draaide zich om naar Valentijn. "Ja, ik voel me fysiek weer in orde. Dank u wel voor uw goede zorgen, kan ik iets terug doen? Trouwens, mijn naam is Davira en u bent?"
_________________
Er is kennelijk iets gebeurd, maar wat? Hoe kom ik hier, waar is hier? Ken ik hier iemand?

Uriel · Posted: Mon Nov 01, 2004 12:10 pm Post subject:

"Valentijn." De priester van de Ene dacht even na.

"Mijn zorgen gelden iedereen die ze nodig heeft. Ik kan niets terug verlangen omdat het voor mij niet meer dan menselijk was om u op te vangen."

Even viel er in korte stilte en Valentijn dacht na. Toen begon hij te spreken zonder dat hij zelf helemaal bewust was van het feit dat z`n lippen bewogen. Hij voelde een aandrang om de gedachten die door z`n hoofd spookten in klanken om te zetten. Hij sprak met zachte stem, maar hij was gemakkelijk te verstaan.

"Weet u, het geloof heeft het zwaar te verduren hier in Raganorck. De adel leeft een bestaan verstoken van de troostende en tegelijkertijd bezielende kracht van het geloof. Ze verlustigen zich in hun goddeloze bestaan zonder moraal. Ze zien niet in dat het hun maakt tot een willoze marionet van hun angst. Het maakt ze tot medogenloze wezens die nauwelijks nog iets menselijks hebben. De stad heeft hun ziel gekraakt. De stad wordt geleid door deze mensen die zo gevangen zijn in hun eigen wanhoop dat de enige manier om te overleven is om hard als de stenen te zijn waarvan ze hun paleis gebouwd hebben."

"Daarnaast wordt in de Toren der Wetenschap gezocht naar de antwoorden op levensvragen, maar ze zijn uit het oog verloren dat sommige antwoorden niet rationeel te vinden zijn. Levensvragen beantwoord je vanuit je hart. Het zijn vragen die de kern raken van wat het is om mens te zijn. Ze denken de wijsheid in pacht te hebben, maar negeren tegelijkertijd de wezenlijk kracht van het gevoel en daarmee ook het geloof. Ze zullen nooit vinden wat ze zoeken met hun experimenten en theorien en leven een leeg bestaan zonder ooit de voldoening te krijgen daadwerkelijk essentiele vragen te kunnen beantwoorden."

Valentijn leunde met beide handen op de stenen vensterbank van het raam en tuurde uit over de straten van het Tien Toren district. Hij wist niet precies waarom hij dit vertelde. Hij zag een arme bedelaar door de straat sjokken op weg naar nergens. Van de andere kant kwam een groepje studenten. Ze liepen ondanks het vroege uur al lallend over straat. Waarschijnlijk kwamen ze net van een feest dat de hele nacht geduurd had. Ze liepen de bedelaar bijna overhoop. Valentijn schudde meewarig zijn hoofd. Zoveel mensen leefden langs elkaar heen hier in Raganorck en soms had hij het idee een strijd te strijden die al lang geleden verloren was.

"Alleen onder het volk is de religie nog levende. Ik doe mijn best om die kleine vlam van geloof te koesteren en te voeden op een manier zoals het de Ene zou behagen. Dat is nog niet zo vanzelfsprekend als het lijkt."

Valentijn pauzeerde even. Hij was bang dat hij al te veel gezegd had, Hij had ook geen idee hoe Davira hem zou kunnen helpen. Toch bleven de woorden komen als een onophoudelijke stroom.

"Een groot aantal priesters hebben ondanks hun vurige geloof het uiteindelijke doel uit het oog verloren. Ze willen hemel en aarde bewegen om de kerk te herstellen, maar ze zien niet dat ze door de manier waarop ze te werk gaan zelf al ver zijn afgedwaald van de essentie van het geloof in de Ene."

Valentijn draaide zich om naar Davira en met een weemoedig glimlachje zei hij: "U ziet het aan het aantal priesters hier? Ik ben de enige, maar als u vanavond naar de dienst komen wil, dan bent u van harte welkom. Het geloof mag dan in een serieuze crisis verkeren, maar ik geef het zo makkelijk niet op. Ik voer hier een strijd voor de ware essentie van het geloof in de Ene. Die strijd wordt echter niet gevoerd met geld, macht, staal en terreur, maar met compassie, oprecht geloof, mededogen, genade en menslievendheid. Als u iets voor me doen wil, probeer dan te houden van de mensen om u heen. Een klein gebaar is vaak al genoeg om een kettingreactie op gang te brengen die zorgt voor iets meer licht in de Duisternis waarin Raganorck gehuld gaat."

Jackal · Posted: Thu Nov 04, 2004 6:53 pm Post subject:

Davira luisterde geduldig naar Valentijn, ondertussen keek ze naar buiten. Valentijn's blik volgend en langzaam keek ze met zijn ogen naar de mensen en er kwam een warme glimlach op haar gezicht.
"Ik snap wat u bedoelt. Liefde voor de mensen moet men eerst voorleven." Dan verdwijnt haar glimlach weer. Angstig tuurt ze naar buiten.
"Kan ik hier nog even blijven? Misschien kunt u me meer vertellen over de Ene."
_________________
Er is kennelijk iets gebeurd, maar wat? Hoe kom ik hier, waar is hier? Ken ik hier iemand?

Uriel · Posted: Fri Nov 05, 2004 4:59 pm Post subject:

Valentijn merkte dat de stortvloed aan woorden gestopt was. Hij hoorde Davira`s stem als van ver.

"Natuurlijk kunt u hier blijven, graag zelfs en dan zal ik u alles vertellen over de Ene en zijn pelgrims. Ik ben maar alleen in deze tempel en de zorg voor alle verdwaalde zielen die hier onderdak komen zoeken wordt me soms bijna te veel."

"Ik heb een aantal boeken, boeken over de pelgrims in een klein kamertje achter het altaar. Als je wil kan ik ze je wel laten zien. In hun reizen beschrijven ze hun tochten met en voor de Ene."

Toen Valentijn zich omdraaide en weer naar het altaar keek, leek het alsof de ene vlam die altijd achter op het altaar brandde, helderder was geworden, of was dat slechts zijn verbeelding geweest?

Jackal · Posted: Sun Nov 07, 2004 10:19 pm Post subject:

Davira merkte dat Valentijn naar de vlam achter op het altaar staarde. Haar blik verplaatste zich naar de vlam en ze voelde een warmte binnenin haar.

Hier, in het huis van de Ene, zou ze rust vinden. En misschien kreeg ze dan wel haar herinneringen terug. Voor het eerst voelde ze weer hoop.

"Dank u, vertelt u me eerst wat meer over de Ene. Daarna hoor ik graag meer over de pelgrims en hun reizen."
_________________
Er is kennelijk iets gebeurd, maar wat? Hoe kom ik hier, waar is hier? Ken ik hier iemand?