Raganorck

[Galliminus]

Valiant zit al sinds vanochtend in de grote raadzaal van het Handelaars Gilde. Hun vesting is een van de grote torens, die via de catacomben daaronder toegang verschaft aan de rivier die onder Raganorck doorstroomt.

Valiant had hen al ruim vantevoren betaald om de transactie te versnellen, en toen tegen de middag bleek dat er drie vaten bier ontbraken, werd hij furieus ( althans hij speelde zijn kokende woede, om hen ervan te overtuigen dat ze dit nimmer bij hem moesten proberen). Als hij zijn handel niet had geteld ,hadden ze hem de deur uit laten lopen zonder te vertellen dat er drie vaten ontbraken,..de oplichters!

De Gilde Meester bleef zijn excuses aanbieden, en beweren dat zij er niets van wisten. Toen Valiant tegen de avond nog steeds bij het Gilde was, kwam zijn jongere broer Torgal Kraakwater polshoogte nemen met zijn zoontje Ravon.

Valiant bleef op zijn punten staan, en wilde de drie vaten hebben zoals afgesproken, anders zou hij morgen zonder bier zitten in de Taverne. Torgal stuurde zijn zoontje naar de Taverne om Mathilde in te lichten over hetgeen wat hier voorgevallen is vandaag.

Valiant was niet te spreken over het voorval, en legde het Gilde ook op het hart dat zij dit bij zijn vader nooit hadden durven te doen.
Aangezien het feit dat de Gilde Meester, een oude man, altijd goed bevriend was geweest met Valiant's vader, boog hij uiteindelijk mee met de wensen van Valiant.

Laat in de nacht reed Valiant met een volgeladen kar samen met zijn broer ,meer dan tevreden, het Tien Torens district uit. Het Gilde had één van hun eigen vaten bier afgestaan, en hem de dublonen teruggegeven die hij eigenlijk te veel had betaald.
Toen zij ver buiten bereik van de Torens waren barstten zij in lachen uit...
"Broer, ik zag aan je gezicht dat je moeite had om kwaad te lijken, toen ik binnen kwam met Ravon,.......en toen je onze vader betrok bij het gesprek..." Torgal proest het uit, en vervolgd, " God hebbe zijn ziel, maar hij heeft een diepe indruk achtergelaten bij het Gilde."
Valiant kijkt zijn broer geammuseerd aan, en veegt de lach tranen van zijn gezicht. "Vergeet niet dat de Gilde Meester altijd goed bevriend was met Vader, ze zijn samen opgegroeid"

Ze rijden samen de straat in van de Taverne, en Valiant zal blij zijn als hij Mathilde weer in zijn armen kan nemen naar zo'n lange vermoeiende dag.


Valiant Kraakwater;De Waard

Edited by: Galliminus at: 2/9/02 6:28:48 am

[ckeetel]

De Albino wordt hij genoemd, of De Witte door zijn medesjouwers. Net zoals hij hun noemt bij hun bijnamen. Allen zijn sterke mannen over wiens ruggen dag in, dag uit, vrijwel de hele drankvoorziening van Raganorck gaat.

De 'Zweep' van het Handelsgilde is bijzonder tevreden met deze nieuweling, die precies op tijd kwam om een overleden tonnentiller te vervangen. Een vreemde dood, dat was het wel, samen met zijn vrouw, in bed...
Maar het tekort is snel vergeten, handel moet er gedreven worden en tonnen moeten rollen!
En deze man tilt ze alsof het niets is.

Hij had voor hij hem aannam, nog even gekeurd, nog even in de armen geknepen, op de rug geslagen en tegen de benen getikt, deze zag er niet zo opgeblazen uit als zijn collega's, maar de spieren die de Zweep vond, leken wel van ijzer. Ja, hij is dik tevreden. De Witte zeurt niet en is een harde werker.

"Ey! Zettie mand neer en verdwijn! Ettisier geen zondagsmarkt! Maak dajje wegkomt!" Alleen die meisjes zijn hem een doorn in het oog, ze leiden zijn mannen af en lijken een bijzondere belangstelling voor de Albino te hebben, al lijkt de Witte daar ongevoelig voor.
Weer zwiept zijn stem over hun ruggen:
"Ey! Praten doejje maar met die tonnen, dattis voorlopig jullie enige tijdverdrijf vandaag! Kom op! Schouders deronder!"

[ckeetel]

Langzaam verdrinken de huizen en de straten van Raganorck in het zachtrode licht van de ondergaande zon. Ook het schuim op het bier dat de Zweep voor zijn jongens heeft laten halen verliest zijn witte onschuld. De sjouwers zitten met hun bezwete lichamen tegen het lage muurtje van een uitrit. Eindelijk rust, eindelijk verkoeling en een goede pul met het gouden vocht uit de handen van de impulsieve Tara, Tara van de herberg "Den Groene Acker" naast het Handelsgilde. Ze flirt met de mannen, tikt er één vrolijk op de billen. "Wil jij iets van mij hebben?", vraagt ze plagerig aan de Albino die met gesloten ogen van de laatste warme stralen geniet.
"Alleen als het van jouw lippen komt ", zegt hij ontspannen (hoeveel waarheid schuilt er niet in die woorden?). Het is even stil, dan voelt hij haar benen aan weerszijden van zijn middel zakken, haar handen zijn kin ondersteunen en haar warme lippen op de zijne drukken. De mannen om hem heen lachen.
Zacht strijkt de lucht van haar ademen langs zijn neus. Dan openen haar lippen zich langzaam, de zijne op de hare dragend. De prikkelende warme smaak van bier glijdt zijn mond binnen. Hij drinkt het en gelijk erachteraan proeft hij haar geest, verlangend, willend...waarom zou hij niet nu even van haar nemen? Twee is hij nu, Insonum de demoon, het krachtige hongerige monster dat in hem woedt en Witte, de 'mens' die zorgvuldig overdenkt en calculeert.

Het is Witte die haar hoofd zachtjes van hem vandaan duwt. Ze is een te makkelijke prooi, te voor de hand liggend en hij houdt van de strijd, het spel, dat zelfs zijn 'menselijke' kant doet overtuigen.

Hij kijkt haar glimlachend aan met gespeelde radeloosheid in zijn ogen.
"Zelfs water smaakt nog goddelijk door die lippen". Ze springt lachend op, drukt het dienblad in haar zij en loopt heupwiegend weg. "Heh, alles aan haar is goddelijk", grijnst zijn buurman.

((-> het Duistere District))

[ckeetel]

Vanuit een smal straatje heeft hij uitzicht op de grote zwarte toren van het Handelsgilde. Het zwakke geluid van gelach, rinkelende glazen en botsende pullen uit "Den Groene Acker" bereiken zijn oren. Licht valt door de kleine ruitjes van de herberg en werpt een schimmenspel van bewegende mensen op de straatstenen aan de voorkant.

Witte is zich bewust van hun zielen en die in de huisjes om hem heen. Toch is er iets anders, iets beladens in de buurt. Iets wat als onstoffelijke, zoekende, tastende handen om zijn geest heencirkelt en de 'glasscherven' in hem doen ontwaken, iets wat hij niet benoemen kan. Hij slaat zijn armen weer over elkaar, leunt met zijn schouders tegen de muur van het hoekhuis.

Hij wacht...al weet hij niet precies waarop.

[ckeetel]

Aan de voet van de toren leunt Torgal tegen de donkere muur, net van de Gildemeester vandaan komend en even ziet hij weer het lachende gezicht van Valiant voor zich, toen ze diep in de nacht vertrokken met dat extra vaatje bier dat zijn broer los had weten te peuteren. Op het smoezelige papiertje dat hem door de Gildemeester in de handen werd gedrukt staat een aantal adressen.

Een dokter kon hij niet regelen, alles is nog op het slagveld, zoveel gewonden te verzorgen... Maar gelukkig...of niet... Eén van de genoemde huizen zit dicht bij de Taveerne in de buurt...de reis erheen zal kort zijn. Ook is er een winkeltje aan verbonden en volgens de Gildemeester zou de eigenaar wellicht enige medische kennis bezitten 'om tijdelijk gewonde soldaten op te vangen', het is geen ongewoon verzoek, zeker niet na de zware slag die gisteren is geleverd...
Ook heeft Torgal erbij gezegd dat zijn broer per boot naar een andere stad gebracht zal worden (en voor de vorm heeft Torgal inlichtingen ingewonnen bij het Handelsgilde en de diverse rederijen), omdat de medische kennis voor Valiant in deze stad niet beschikbaar is en dat het reilen en zeilen van de Taveerne nu op zijn schouders rust terwijl Mathilde en Danya in afwachting van de genezing van Valiant, steun hebben gevonden...ergens bij vrienden. De Gildemeester werd ijverig toen hij hoorde dat de waard met zijn leven vocht, Valiant was tenslotte een goede klant en Torgal slaagde er ternauwernood in de vele vragen en aanbiedingen af te wimpelen.

Zijn donkere vingers strijken over het potlood, schuren de letters weg van alle namen die hij heeft gekregen, het is tijd om terug te gaan naar de Taveerne, iedereen in veiligheid te brengen en de ontvangst voor Medarion voor te bereiden.

((Torgal -> Terugkomst van de strijd -> De Taveerne))

Torgal Kraakwater