Raganorck

Gashyr · Posted: Wed Sep 10, 2003 10:05 am Post subject: Magnificiusus

Een vaag gevoel van angst bekroop hem toen de halfork hem aankeek, zou ze hem aanvallen? Zijn spieren spanden zich en wij schraapte zenuwachtig met zijn hoeven over de gladde straatstenen. Ze viel, ze was er erger aan toe dan op het eerste gezicht leek, maar toch kon hij het niet nalaten een zucht van opluchting te slaken. En toen, vannuit het niets verscheen een jongeman met rood haar, maar hij was niet alleen. Met hem kwam nog iets, de Centaur zag het niet, maar hij voelde de aanwezigheid van magie, ongecontroleerde, opzichzelf bestaande magie. En het verdween weer. Horan schonk geen aandacht aan het elfenmeisje, maar keek de jongeman eens aan.

"Haal een arts, ... urm haal... Marvin!"

"Magnificiusus?"
Toen pas herkende Horan hem, een van de zovele leerlingen die door de Toren der Magie struinden, geen bijzonder begaafde, geen probleem geval, een doorsnee leerling. Waarom hij zich deze knaap, terwijl hij in zijn leven zoveel leerlingen had gezien? Misschien wel gewoon zijn apparte achternaam, of zijn haar.
"Magnificiusus, gij onbeschofte vlegel, wat is dat voor een begroeting! En kalmeer toch, we zullen zowel deze dame die jij "Lu" noemt als de schurk die naast haar ligt naar de taverne brengen, daar kunnen ze rusten in relatieve veiligheid."
Toen pas viel het elfenmeisje hem op. Horan deed een paar passen naar haar toe en legde een hand op haar schouder.
"Meisje, is alles goed met je?"

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Mirko keek de centaur verbaasd aan. "Magnificiusus..." hij proefde de naam even op zijn tong. Hij klonk bekend, maar meer als de naam van een artiest in kroegen en taveernes. Hij schudde zijn hoofd. "Ken ik u, heer?" vroeg hij toen enigszins bedeesd. De centaur kende hem in ieder geval wel en was in een positie om hem voor vlegel uit te maken...

dyradne · Verloren en Vergeten Joined: 01 Mar 2003 Posts: 29

"Ik ben oke." zei ze even naar de centaur opkijkend. nog steeds verbaast dat deze wezens echt bestonden. "beetje geschrokken dat wel... maar ben je van plan die man ook nog te helpen?" zei ze met een lichte walging in haar stem.

Gashyr · Posted: Tue Sep 23, 2003 9:56 am Post subject: Re: /

In de dikke donkere laag wolken verscheen een gat waardoor de maan haar zilveren licht op het taffereel scheen. De centaur die fier overeind stond hoewel hij nog zwaar ademhaalde van de inspanningen, zijn nog natte vacht glimmend in het maanlicht. Voor hem lagen de bewusteloze lichamen van de lijvige edelman en de halforkse krijgster, en naast haar geknield de roodharige magister. Recht voor hem stond het elfenmeisje, haar gave was de oorzaak van deze situatie.

Horan liet zijn blik van Mirko naar Dyradne en weer terug gleiden. "Later, Magnificiusus" was alles wat hij de magister zei voor hij het elfenmeisje weer aankeek. De walging in haar stem en de haat in haar ogen troffen hem diep, dit meisje zag niet in dat de edelman ook een slachtoffer is, een slachtoffer van angst en vooroordelen.
"Ja meisje, het is mijn bedoeling zowel deze man als haar, zijn aanvaller, naar de relatieve veiligheid van de taverne te brengen en ik zou je willen verzoeken je gevoelens aan de kant te zetten en mij te helpen". Weer keerde hij zich naar de roodharige magiër. "Jij ook Magnificiusus."

dyradne · Verloren en Vergeten Joined: 01 Mar 2003 Posts: 29

ze begreep het moeilijk maar knikte aarzelend. "ik zal helpen..." antwoorde ze. aarzelend keek ze even op naar
dentaur, die haar opeens nog meer intimideerde. "wat moet ik doen?"

Uriel · Posted: Thu Sep 25, 2003 1:54 pm Post subject: Re: /

Mirko knikte. Hij was blij dat er iemand initiatief nam, dat iemand wist wat te doen en een plan had. Een simpel plan, iets praktisch dat uit te voeren was, maar de Taveerne? Daar was Danya. Plotseling brak hem het koude zweet uit. Wat als hij haar niet herkende? Wat als zij hem niet herkende? Wat als Danya een droom was en helemaal niet bestond? Wat als hij zo anders was dan voordat hij wegging? Wat moest hij zeggen? Hoe kon hij dit uitleggen?

Hij zat daar nog steeds met Lunea`s hoofd op zijn schoot, maar zijn brein maakte overuren en zijn blik was gericht op oneindig. Door de vermoeidheid kon hij niet meer helder denken. Hij ging rond in cirkels, maar zag geen oplossing voor zijn dilemma. Lunea moest naar de Taveerne, hij moest haar helpen, maar hij kon niet naar de Taveerne, maar Lunea moest naar de Taveerne... Tenslotte keek hij de centaur weer aan. Ook de centaur had een stukje van de puzzel, net als Lunea. Beiden waren onderdeel van zijn verleden en beiden gingen naar die ene plek die hij wel kende, maar niet heen wou, voordat op zijn minst een paar stukjes puzzel op hun plek gevallen waren. Ook Danya was er in verwikkeld, maar zij kon net zo goed een droom zijn. Al het wachten achter de Taveerne had immers niets opgeleverd... Tenslotte keek hij de centaur aan. Stap 1: Lunea moest naar de Taveerne. Daarna zou hij wel verder zien. Hij hoefde haar immers haar maar tot daar te brengen...

Met moeite probeerde hij een arm onder haar door te krijgen en haar op te tillen. Het mislukte grandioos. Hij was verzwakt en zelfs als hij dat niet geweest was, was de Half-Orkkrijgster met haar maliën nog steeds te zwaar voor hem geweest. Hij beet op zijn tanden, maar ook een tweede poging verzande in het niets... "Ze is te zwaar..." mompelde hij en liet zich terug op zijn knieën zakken. Stap 1 werd problematischer dan hij gedacht had. Alles was altijd problematischer dan hij van te voren gedacht had...

Uriel · Posted: Tue Oct 28, 2003 1:28 pm Post subject: Re: /

(( ooc:Gashyr? Tijd om met Horan verder te schrijven lijkt me. We hangen hier al een hele tijd vast en ik wil met Mirko verder... Mod, gaarne verwijderen nadat we idd verder gegaan zijn.))

Gashyr · Posted: Wed Nov 05, 2003 12:10 pm Post subject: Re: /

((ooc: sorry!))

Horan schudde zijn hoofd. "Help me haar over mijn rug te tillen."
Hij zakte naast Lunea door zijn poten en pakte haar onder haar armen om haar op te richten. Met een gezamelijke inspanning lukte het de magisters de orkse met wapenrusting en al over zijn rug te hangen. Horan stond met enige moeite op, haar benen bungelden aan zijn linkerkant en haar armen hingen slap naar beneden aan zijn andere zijde, ze lag met haar rug naar boven.
"Magnificiusus, meisje, kunnen jullie onze lijvige vriend dragen?"

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

"Dyradne is mijn naam." zei ze naar degene die de half ork over zijn rug had gehongen. ze man optillen zou zwaar worden. ze pakte zijn benen en wachtte tot de andere zijn bovenlijf zou opakken.

Uriel · Posted: Thu Nov 06, 2003 11:43 am Post subject: Re: ...

Mirko knikte. Het was niet zover naar de taveerne en met z`n tweeën zou de man te dragen moeten zijn. Het orkenzwaard aan zijn zij zat in de weg, dus haalde hij het uit zijn riem en legde het op de bolle buik van de man en tilde hem op aan zijn schouders. Hij was zwaarder dan Mirko gedacht had en hing in een onflatteuze boog tussen hem en Dyradne in. Zijn handen sleepten over de natte keien toen de kleine stoet zich langzaam richting taveerne bewoog.

((Mirko (en co?) naar de Taveerne; de gelagkamer. (Aan jou de eer Horan) ;-) ))

Coldrin · Posted: Wed Dec 03, 2003 5:07 pm Post subject: Re: ...

Een gestalte, donker als de nacht, gleed door het duistere district.
Ni'ldroc was zijn naam en hij was op zoek naar een hond die eens zijn vriend was, maar nu zijn vijand.
Deze hond had zijn zwaard gestolen en Ni'ldroc was hem op het spoor.

((=> Wilde Wouden => Ater Sanctum))