Raganorck

[daeri]

Niënna stapt dichterbij, wit licht gloeit om haar heen..

"Ik ben Niënna, ik kom van de Ene, ik ben gestuurd om je te begeleiden naar het hiernamaals, ja, je hoort het goed, je bent dood, het spijt me.." zegt ze. "Pak mijn hand en laat mij je begeleiden.."

[Jozef Kindermans]

(( --> Jozef Kindermans en Stadswacht uit 'Het Duistere District - Het Hof der doden en het galgenhuis' ))

Jozef kwam aangelopen bij het armoedige houten huis wat afgewerkt was met pleister wat hevig vergeeld was. Het hoge huis met sierlijk puntdak hing vervaarlijk over de straat, en de open deur leek wel een muil die iedere bezoeker zou willen verorberen. De haren in Jozef's nek stonden even overeind en een koude rilling liep langs zijn oude rug. Hij stond even stil en bekeek de plaats van bestemming. Er liepen Wachten rond en een enkeling liep zenuwachtig te ijsberen.

Hij reikte in zijn lange gewaad en nam zijn ivoren pijp tevoorschijn die versierd was met miniatuur waterspuwers, deze stopte hij met wat tabak en stak deze aan met de inhoud van de kleine zilveren tondeldoos uit zijn binnenzak. Hij streek even met zijn hand over de beschermende talisman van de Ene die hij om zijn nek droeg en pakte zijn lederen chirurgijn koffer weer op.

Mompelend met de pijp in zijn mond sprak hij de Hoofdwachter aan.
"Heerschap,.. kunt u mij naar de onfortuinlijke zielen leiden zodat ik mijn werk kan doen?"

De Hoofdwachter knikte en liep hem vooruit. Het huis was klein, en beneden was er enkel een kleine keuken te vinden met een open trap naarboven. In de keuken stond een pannetje op een grote gietijzeren stoof die hevig aan het overkoken was en witte drab stroomde langs het pannetje op de gloeiendhete plaat, wat een onaangename geur van verbranding teweeg bracht. Jozef liep naar het pannetje en zette deze op het aanrecht. Het was een pannetje melk en Jozef vreesde het ergste.

"Heer Kindermans, volgt u?"

Jozef knikte en blies een grote wolk diepgrijze rook uit zijn neusgaten terwijl hij de pijp uit zijn mond nam. Hij volgde de wacht naar de eerste verdieping. Het tafereel wat zich daar ontvouwde was werkelijk verschrikkelijk. De geur van braaksel kwam Jozef tegemoet toen hij de kamer binnenstapte. Er stond een ruim hemelbed met daarnaast een kersenhouten ledikant met een tinnen mobiel erboven. In de slaapkamer, bij het open raam, lag een vrouw op haar rug die wegstaarde in het niets. Op haar buik lag een zuigeling wiens nek in een onnatuurlijke positie lag.

"Bij de Ene......", mompelde de Grafmeester. Jozef had al veel gezien in zijn leven maar dit soort beelden zouden hem altijd bijblijven. Hij knielde naast de lichamen en wederom liep er een rilling over zijn rug alsof er een koude pulserende ademhaling in zijn nek te voelen was...
De overledenen waren nog aanwezig,.. dat durfde Jozef op de Ene te zweren. Hij legde zijn pijp op de vloer een eindje van hem af zodat deze uit kon gaan.

Hij nam een van de lakens en plaatste de zuigeling daarin. Hij bekeek de baby en onderzocht het op wonden. Hij voelde langs het nekje en alles wees erop dat het met een grote kracht de verkeerde kant op was gedraaid. Het kind had niets geleden, de dood moest abrupt en pijnloos zijn geweest.. Maar dat nam niet weg dat dit een onheilige daad was geweest. Hij sloeg het laken dicht en richtte zich op de vrouw die een grote gapende wond vertoonde in haar nek..

Het eerste wat Jozef opviel was dat het lichaam nauwelijks verstijfd was, in tegenstelling tot de zuigeling. Dit had hij al eens eerder gezien en een koude angst omvatte zijn hart.. 'Het zou toch niet hè?'
Hij opende zijn chirurgijn koffer en haalde er een stolp uit en een bundeltje rietstengeltjes. Met zijn tondeldoos stak hij het riet aan en hield het een stukje boven de wond. Hierover plaatste hij de stolp en met een snelle beweging haalde hij het vuur weg en plaatste de stolp op de wond die direct vacuüm zoog... Hij sloeg het rietstaafje uit en wachtte af...

Zijn angst werd werkelijkheid... Hij hoopte echt een stroperig rode substantie in de stolp te zien lopen maar de stolp bleef leeg........
Er zat geen bloed meer in het lichaam van de vrouw. Jaren geleden dacht hij toch echt dat de laatsten van de Bloedzuigers van Raganorck waren gedood.... Alles wees erop dat zij terug waren gekomen...

Jozef was verward,.. en bang. Om de Wachters te ontzien nam hij zijn Pasdraad en legde deze langs de vrouw in de lengte en breedte. Hij noteerde haar grootte en ruimde zijn spullen weer op...
Hij stond en keek op naar een eventueel aanwezige Wacht..
_________________
Jozef Kindermans
Grafmeester

[Lorna Dane]

Lorna dacht even na, haar woonplaats, tja, die had ze hier niet echt..

"U kan me vinden in de taveerne van de Kraakwater,laat daar een boodschap achter en ik hoor het wel.
Als ik voor u nog wat kan betekenen doe ik het graag.Ik hoop dat u die schoften vind."

Ze knikte hen een groet toe, en ook de Doodgraver, en vertrok toen, de donkere steegjes in..

>> taveerne

[daeri]

Niënna begrijpt na een aantal pogingen dat de vrouw niet beseft dat ze dood is en haar voor gek verklaard.. ze besluit de vrouw nog even haar gang te gaan tot ze zelf beseft dat ze niks kan oppakken..

"Maar... maar.." stammelt de vrouw..

"Ik zal het je laten zien.." zegt Niënna..

Ze pakt de vrouw bij de hand en neemt haar mee naar boven waar Josef Kindermans bezig is met de autoptie..

"Dat is Josef.. je kent Josef toch? Hij is de chirurgijn van Raganorck.. hij onderzoekt hoe je gestorven bent.." zegt Niënna.. "Geloof je me nu..?"

"Maar mijn baby dan..?" vraagt de vrouw..

"Zij is ook gestorven.. laat me je nu mee nemen naar de volgende engel.. uiteindelijk zal je je man weer zien.. het is al een tijd terug dat ik hem begeleid heb.."

De vrouw stemt toe en Niënna neemt haar mee naar de volgende engel..
Midden in de kamer waar de Grafmeester bezig was met zijn autopsie opende zich er een wervelende poort met een fel licht aan het eind. Ongezien voor stervelijke omstanders begeleidde Niënna de moeder met haar kind naar de eindeloze gang. Aan het einde van deze tunnel waren twee personen te zien waarvan Niënna wist dat één ervan Ecthelion was...

"Mijn taak zit er op.. voor vanavond" denkt Niënna.. maar misschien staat haar nog meer te verwachten..

Ze liep het huis uit en gaat daarna een donker steegje in waar ze weer haar gewone ik werd.. waar ze er net zo uit ziet als ieder ander.. en besloot eens lekker door te zakken in de Taverne..


>> De Taverne, .:.:. De Gelagkamer 1 .:.:.

[Stadswacht]

De wachtsman eerste klas stond, nadat hij afscheid had genomen van Lorna, te kijken naar het onderzoekingen van Jozef. Één van zijn mannen kwam de kamer in lopen en fluisterde hem wat in het oor. Hij knikte en stuurde de wachter weer naar buiten. Daarna wachtte hij rustig af tot Jozef klaar was met zijn macabere taak. Opeens moest hij even rillen. Hij kreeg het heel koud, alsof er een ijskoude windvlaag dwars door hem heen trok. Toen was het weer voorbij. Hij keek naar de deur, maar die was inmiddels gesloten door de vertrekkende wachter. Zelf had hij al eerder het raam dichtgedaan. Hij haalde zijn schouders op. Toen Jozef klaar was deed hij een stap naar voren.

"Heer Kindermans, één van mijn wachters heeft in de buurt navraag gedaan om de indentiteit van de onfortuinlijke slachtoffers te achterhalen. De buren hebben natuurlijk niets gezien van wat er zich hier heeft voorgedaan, maar we weten nu wel de namen van de slachtoffers. De naam van de vrouw is 'Mara', dat van haar dochtertje 'Ide'. Mara's man, Krijn Krijnszoon, een stenensjouwer, is een maand of zeven omgekomen, toen hij van een steiger viel. Nu we de namen weten kunnen we de vrouw en het kind in ieder geval begraven bij hun man en vader. De ouder van zowel de man als de vrouw zijn al lang geleden overleden en van verdere familie is niets bekend."

Hij stak zijn hand in zijn zak en haalde er een stoffen buideltie uit. Hij opende het zakje en schudde de inhoud rinkelend op zijn gehandschoende hand. Het waren vijf zilverstukken.

"Verder vonden we dit. Ik neem aan dat het voldoende is om moeder en kind een fatsoenlijke begrafenis te geven..."

Hij deed de munten weer in het zakje en overhandigde het aan Jozef.
_________________
-= Waakzaam in weer en wind =-

[Jozef Kindermans]

Jozef bekeek de inhoud van het buideltje en noteerde de namen van de slachtoffers in zijn notitie boekje. Misschien kon hij de namen van de twee nog toevoegen aan de grafsteen van de overleden heer des huizes. In principe was dit bij lange niet genoeg voor een plechtige begrafenis, maar hij zou het door de vingers zien. Het zag er wederom niet naar uit dat er mensen aanwezig zouden zijn bij de uitvaart behalve hemzelf en een Priester van de Ene.

"Hmzz.. ja. Ik zal de zuigeling dan in dezelfde kist als de moeder moeten plaatsen en ik zal ze laten begraven bij hun echtgenoot en vader. Ik zal zodadelijk de kist klaarzetten buiten de loods aan het Noordeinde van het Hof. De loods ligt over de achterste grafheuvel, aan het water. Als u enkele mannen kan sturen om de kist op te halen en hen diezelfde kist vol laten terugbrengen zal ik hen morgen begraven, mits ik een Priester van de Ene kan vinden die de uitvaart ook kosteloos wil doen."

Jozef pakte zijn spullen en dekte nu ook het lichaam van de vrouw af met een deken die op het bed lag. Hij liep het huis uit en ging weer terug naar het Hof der Doden.

((Jozef Kindermans --> Het Duistere District; Het Hof de Doden en het Galgenhuisje))
_________________
Jozef Kindermans
Grafmeester

[Stadswacht]

Nadat heer Kindermans verdwenen was hadden de wachters de lichamen naar beneden gebracht en buiten op een kar gelegd die ze even tevoren hadden gevorderd van een lompenhandelaar. De wachtsman eerste klas had niet het geduld gehad om netjes te wachten tot de kist klaar was die heer Kindermans zou klaarzetten, hoe sneller de lichamen van de vrouw en haar kind zouden rusten in de aarde, des te eerder zouden ze hun rust vinden bij de Ene. Ze hadden de lichamen weer netjes afgedekt met de lakens die heer Kindermans eerder in het huis over hen heen had gelegd. De wachtsman eerste klas had het huis afgesloten en via één van de buren was hij uitgekomen bij de huisjesmelker die het pand verhuurde. Hij had hem de situatie uitgelegd en de sleutel overhandigd. De man bromde wat over achterstallige huur, maar had al snel gezwegen toen hij de blik in de ogen van de wachtsman had gezien. De wachters hadden koperstukjes bij elkaar gelegd en van het geld wat bloemen gekocht welke nu op de kar lagen als een laatste groet aan het overleden tweetal. De wachtsman eerste klas zat op de bok van de kar en mende het paard, terwijl één van zijn wachters ervoor liep en de ander erachter. Zo ging de treurige optocht stapvoets door de straten van het Duistere District tot ze uiteindelijk de straten achter zich lieten en de uitgestrekte dodenakkers van de Hof der Doden voor hen lagen.

((ooc: Stadswacht naar "Het Duistere District >> Het Hof de Doden en het Galgenhuisje"))
_________________
-= Waakzaam in weer en wind =-