Raganorck

[Lorna]

Lorna knikte dat ze het begrepen had en zette koers naar de paleiswacht..



((Lorna >> De binnenplaats en de grote hal >> de paleispoort))

[Stadswacht]

((Stadswacht & Lorna Dane vanuit: "Het duistere district >> De straten van Raganorck"))


De wachters liepen naar het huis dat de vrouw had aangewezen. De wachtsman eerste klas probeerde de voordeur, maar deze zat op slot. Hij keek omhoog en zag dat de luiken voor de ramen zaten, behalve bij één raam, daar stonden de luiken en het raam wijd open. "Help me eens omhoog" Zei hij tegen zijn metgezellen. Zij liepen naar de muur en gingen er met hun rug tegen aan staan. "Ik klim door het raam naar binnen en maak dan de deur voor jullie open." De mannen knikten en één van hen stak zijn handen uit. De wachtsman eerste klas stapte op de hand met één voet, daarna klom hij met de andere op de schouders van de man. UIteindelijk stond hij met beide voeten op de schouders van de wachter, die zichtbaar de inspanning van het gewicht van zijn collega en diens wapenrusting op zijn schouders torste. De wachtman eerste klas reikte naar het raamkozijn en greep het vast. Hij zette zich af en met veel moeite wist hij zich omhoog te trekken. Hij verdween door het raam naar binnen.

Na enkele seconden klonk er vanuit het raam een gedempt "Bij de Ene... ". Even later opende de wachtsman eerste klas de voordeur. Zijn gezicht was wit weggetrokken en hij ademde zwaar. "Dit... Het... Het is gruwelijk! De... De schoften!" Hij zocht even steun aan de muur. Hij had als wachter al veel doden en leed gezien, maar zelden was een moord zo afzichtelijk gruwelijk geweest. Hij liep de gang weer in de trap op, naar boven. De twee andere wachters lieten Lorna voorgaan en volgden haar. Boven, in kamer die duidelijk was ingericht als slaapvertrek, met een bed en een wiegje ernaast, lag een figuur bewegingsloos op de grond. Het was een vrouw, die in haar dode armen een baby omklemde, wiens hoofdje er in een vreemde hoek bijhing. De vrouw was overduidelijk gestorven doordat ze leeggebloed was, terwijl ze het lijkje van haar kind in haar armen omklemd had. Er zat een wond in haar nek, van waaruit de bloedsporen over haar jurk en de baby gelopen waren. Uiteindelijk moest ze achterover gevallen zijn, bewusteloos door het bloedverlies en zo gestorven zijn.

Één van de wachters rende terug naar beneden. Door het open raam op de eerste verdieping klonken braakgeluiden vanaf de straat.
_________________
-= Waakzaam in weer en wind =-

[moos]

In het duister, niet zichtbaar voor het gewone oog, hulden zich enige tijd drie gedaanten in de schaduwen. Ze bekeken het voorval, de moordenaars en de martelaars.
"Hmm, interessant.", fluisterde de Huurmoordenaar, "Maar niet iets om lang bij stil te staan. Ik neem aan dat Yuzes ons hiervoor niet hier naartoe gestuurd heeft, dit is enkel kinderspel. Laten we aan het echte werk gaan beginnen en uit deze straten verdwijnen. Iedereen is hier bang of degene om bang voor te zijn, dat schiet niet op. Iemand suggesties? Dief? Katje?"
_________________
Het kwaad van Yuzes

[Manon van Drubeck]

((--> Het Duistere District -- Wezens van de Nacht ))

Manon liep in het midden van de straat richting het pand waar de kadavers lagen. Misschien kon zij deze nog opruimen,.. anders zou ze misschien met de stadswacht moeten 'praten' als deze al weg waren. Even werd haar aandacht naar iets getrokken in een donkere steeg, ze dacht mensen te horen maar er lagen daar wel vaker zattemannen hun roes uit te slapen,..Onbelangrijk. Ze zette haar zekere tred door naar het pand en tot haar frustratie liep er al een Stadswacht rond,.. de beste man had het bloedbad dus gezien. Boven klonk er het geluid van een brakend iemand.. Zijn maag kon er waarschijnlijk niet tegen,.. de zwakkeling.

Ze versnelde haar pas en leefde zich in om de bezorgde buurvrouw te spelen. Ze moest peilen in hoeverre de stadswacht verdenkingen had omrent de ware toedracht van het onheilige schouwspel.

manon keek de man "angstig" aan en keek wat zenuwachtig om haar heen..
Heer!... als ik het vragen mag, wat is hier loos..?
_________________
Manon van Drübeck
De Gesel van Drübeck

[Lorna.Dane]

Lorna trok haar zwaard op het moment dat ze de vrouw uit het niets zag naderen.Wie was dit en waar kwam zij vandaan.?

Ze wees de resterende wachters snel op haar aanwezigheid en liet wederom hen het woord voeren, sinds zij geen enkele officiele capaciteit had..

[Daniëlle]

"Laten we naar de hoofdstraat gaan en daar aansterken in een herberg," zei Mushin. "De opdracht van de Grote Meester zal zich nog wel aan ons openbaren en dan moeten we sterk zijn."

Mushin keek naar de torens. "Die torens volgen en dan zouden we op de hoofdstraat uit moeten komen, he? Nou, laten we dat dan maar eens proberen."

(Yuzes aanhangers naar hoofdstraat -->steegjes)
_________________
Mushin aka Dief van Yuzes.
Heil de Meester!!!!

[Stadswacht]

Buiten op straat stond een wit weggetrokken wachter voorovergebogen in een hoekje. Zijn hellebaard stond tegen de muur naast hem. Een andere wachter, de wachtsman eerste klas, kwam van de trap naar beneden en keek door de voordeur naar buiten, nieuwsgierig van wie de stem was die hij boven door het open raam had gehoord. Een vrouw met felrood haar sprak hem aan. Uit zijn ooghoek zag hij dat Lorna haar zwaard uit de schede aan het halen was.

"Wat hier gebeurd is? Een misdaad, vrouwe, een grove misdaad. De vrouw en haar kind die dit pand bewonen zijn op een beestachtige wijze omgebracht. Maar wie bent u en wat brengt u hier? Heeft u iets gezien of gehoord?
_________________
-= Waakzaam in weer en wind =-

[Manon van Drubeck]

Manon deed een 'verschrikte ' stap achteruit toen de vrouw een zwaard trok toen ze de stadswacht aansprak,.. de onbeleefdheid zeg! Manon zag er nu niet bepaald uit als een wandadige moordenares,.. in tegendeel zelfs. Dit zou ze onthouden. Met 'angstige' ogen keek zij de vrouw aan. Ze had eeuwen de tijd gehad om iedere emotie die een mens had na te kunnen bootsen. Hier was zij dan ook redelijk goed in geworden. Een talent wat haar in principe een eeuwigheid aan veiligheid garandeerde.

Toen ze in de ogen van de krijger-vrouw keek concentreerde zij zich heel even.. Talloze flarden van wazige beelden schoten in rap tempo door haar hoofd. De meeste negeerde zij... totdat zij Drake en Cassandra zag zitten op de rand van het dak.. Het tweetal was al gezien door deze dame.. Misschien was het al te laat. Ze had jaren haar bestaan geheim gehouden zoals een Ondode Meester behoord te doen.. Nu kwamen er twee Neonaten die al haar werk van macht vergaren en invloed over de stervelingen binnen enkele nachten misschien kon vernietigen. Drake was het gevaar niet,.. die liep als een willoze puppy achter Cassandra aan. Misschien was zij de Sire van Drake. Het was duidelijk dat zij beiden geen goede leerschool genoten hadden. De ondoden zijn de meesters over de levenden... niet de vernietigers van hun enige voedselbron. Eén enkele sterveling doet er niet toe,.. een menigte die je overdag belaagd in je veilige haven wel.



Het was niet dat ze het groepje beslopen had. Als het de soldaten waren die zij pretendeerden te zijn hadden zij haar al vanaf grote afstand kunnen zien aankomen lopen. Had Manon echt slechte bedoelingen gehad was het al te laat geweest voor het tweetal... de incompetente schapen!

" Wat verschrikkelijk!!! Bij de Ene! Mijn naam is Manon,.. Manon van Drübeck.. Ik woon hier een eindje verderop en ik ging net naar huis na een lange wandeling Ik heb niets gehoord of gezien.. behalve toen ik hier aankwam en jullie zag... Ik ben bang dat ik jullie verder niet kan helpen.. Hebben jullie het idee,.. dat.... degene die dit gedaan heeft,.. nog in de buurt is?"
Ze slikte eens opzichtig en keek de stadswacht bezorgd aan..
_________________
Manon van Drübeck
De Gesel van Drübeck

[Lorna.Dane]

Lorna bekeek de vrouw even goed, hmm ze leek niet op de personen die zij op het dak had gezien..
Met een zucht stak ze haar wapen weer weg.
Ze was zo nerveus, alsof de schaduwen haar beloerden en elk moment konden toeslaan.

Wat was er hier an de hand...

Ze wierp een blik binnen en aanschouwde de soldeniers in hun werk...

Wie had dit gedaan, en hoe zouden ze ze stoppen?

[Stadswacht]

De wachtsman eerste klas nam het woord, terwijl de twee andere wachters met zichtbare belangstelling naderbij waren gekomen en hun blikken met zichtbare interesse over Manon lieten glijden.

"Eerlijk gezegd weten we niet of de daders nog in de buurt zijn vrouwe, zoals u weet is dit district niet al te veilig en wanen misdagigers zich hier nog wel eens in een vrijhaven. We hebben wel wat mensen aangehouden, maar zij bleken onschuldig te zijn. Echter, we hebben een getuige die de daders heeft gehoord en één van hen het dak op heeft zien vluchten. Het is jammer dat u niets gezien heeft dat ons kan helpen. Helaas zal het waarschijnlijk zo zijn dat níémand in deze buurt wat gezien heeft. Zelfs als met wat ziet houdt men zich vaak liever stil, om zelf niet het risico te lopen een slachtoffer te worden."

Hij werd zich gewaar van het feit dat zijn mannen achter hem stonden te staren naar de vrouw met het mooie rode haar. Hij joeg ze weer het huis in, de trap op, terug aan hun werk.

"U woont hier in de buurt zegt u? Als u iemand spreekt die wat meer weet, wilt u het dan doorgeven aan de stadswacht? We kunnen alle verklaringen gebruiken om deze zaak op te lossen en de kille woestelingen die dit op hun geweten hebben in de diepste kerkers onder het paleis te laten rotten. De dood zou voor hen te eervol zijn."
_________________
-= Waakzaam in weer en wind =-

[Manon van Drubeck]

Heel kortstondig dacht Manon erover na om de stadswachten naar de buurt van Drake en Cassandra te sturen, maar waarschijnlijk vormden die ondoden dan nog steeds een overmacht voor drie wachten en een krijgster.
Het was in ieder geval te laat om nog iets te doen hier, het deed er niet meer toe. De krijgster had de ondoden gezien samen met iemand wiens gezicht ze niet had kunnen zien in het geestesoog van de krijgster.

Ze nam het besluit om maar naar huis te gaan en eens te overdenken hoe ze dit alles zou gaan aanpakken. Het zou ook liggen aan de acties die de andere twee zou gaan ondernemen. Ze zou Drake alleen moeten spreken eerdaags, dat zou al een stap in de goede richting zijn.

"Ja,.. dit district is sterk achteruit gegaan de laatste jaren,.. zeer storend. Ik heb zelf nauwelijks problemen gelukkig. Zolang het gespuis weet dat je hier woont laten ze je meestal met rust... enkele uitzonderingen daargelaten. Wel raar dat er nu zomaar gedood word.. meestal zit er wel een simpel motief achter als een roof of dergelijken. Ik hoop niet dat dit een gewoonte gaat worden.. Als ik iets hoor of iets zie zal ik de eerste zijn die er melding van komt maken in het wachtlokaal van het kasteel.. Moge de Ene u hoeden heren,.. en dame."

Manon maakte een lichte buiging en zette haar pas door richting huis. Ze liep over de Distelgaarde langs het Hof der Doden en nam de korte weg naar huis langs 't Kruideke. In de steeg riep zij de sluiers van de nacht op die haar verhulde voor ongewenste ogen. Ze liep langs enkele fustendragers die niet bewust waren van haar aanwezigheid.. In de verte zag ze haar huis opdoemen op de kleine heuvel langs de Oude Pepermarkt. De villa behoorde tientalle jaren geleden toe aan een koopman die van 'ouderdom' was gestorven. Hij had het huis achtergelaten aan zijn 'matraisse' Dorah van Drübeck.. wie het huis weer achterliet aan haar dochter Manon,.. althans op papier. In werkelijkheid had Manon de oude gierigaard gedood nadat ze hem gedwongen had een laatste testament te schrijven.

Ze liep achterlangs door de roestige poort van het rijkelijk versierde hekwerk. In de tuin stonden nog steeds de talloze beelden van bekende Raganorckers, al waren veel beelden in slechte staat of geheel van hun sokkel gebroken. Het onkruid overheersde alles en klommen in de oude appelbomen.
Het huis was begroeid met taloze klimplanten en het zachte blauw wat het huis sierde was vaal geworden in loop der jaren. Ze keek even raar op toen ze uitkeek over de Oude Pepermarkt. Ze hoorde het geluid van stromend water wat sereen kabbelde. Er stond een fontein in het midden van het plein. Het maanlicht scheen in het wateroppervlak. De fontein was overgroeid met mos en het beeld van Onyx Nachtstorm was even verweerd als de beelden in haar tuin. Deze fontein had daar nooit gestaan. De stad was weer aan het veranderen,.. Manon had nooit kunnen wennen aan deze wereldvreemde veranderingen die te pas en te onpas gebeurde.

((Manon; De levende schaduwen van het Duister --> De Oude Pepermarkt ))
_________________
Manon van Drübeck
De Gesel van Drübeck

[Lorna]

Lorna keek de vrouw even na en wendde zich toen tot de stadswachten.
"Nou mijne heren, meer kunnen we niet doen vrees ik.
Ik zal waakzaam zijn in de nacht, wie weet kom ik meer te weten, maar op dit moment vrees ik dat onze wegen zich gaan scheiden..Tenzij u me nog nodig hebt voor iets ?"

[Stadswacht]

De wachters keken de verschijning met het rode haar nog lang na, terwijl de wachtsman eerste klas zich richtte tot Lorna:

"Nee, dame, op het moment kunt u niets meer doen. U heeft uw burgerplicht gedaan, waar we u erg dankbaar voor zijn. We zullen ervoor zorgen dat de eventuele nabestaanden ingelicht worden en dat beide slachtoffers een fatsoenlijke begrafenis krijgen als er geen nabestaanden zijn. Ik zou wel graag uw verblijfplaats willen weten voor het geval we u nog nodig hebben, bijvoorbeeld om de dader te herkennen. Waar woont u?"

De wachtsman keek haar met een vragende blik aan, terwijl zijn beide collega's blijkbaar de dame met rood haar uit het oog verloren waren, want ze wilden het huis weer inlopen. Hij riep naar één van de wachters "ga de doodgraver halen!", waarna de man verdween in de straten. Daarna wachtte hij weer op Lorna's antwoord.



((Een van de wachters naar: "het duistere district >> Het Hof der doden en het galgenhuis"))
_________________
-= Waakzaam in weer en wind =-

[daeri]

Niënna heeft met behulp van haar speciale zintuig de twee verloren zielen gevonden en stapt het huis binnen waar de moeder en het kind net vermoord zijn.. Niemand kan haar zien, behalve de verloren zielen.. Ze ziet de vrouw staan met het kind op dr arm, de vrouw kijkt onbegrepen, omdat niemand haar ziet.

Wees niet bang.. zegt Niënna, Ik kom in de naam van de Ene, ik zal je naar een betere plaats lijden.. pak mijn hand.

[Uriel]

De vrouw schrikt en keert de engel haar rug toe om het kind te beschermen. Over haar schouder kijkt ze de jonge vrouw met ogen groot van angst aan.

"Wa... je... wie...?" Stamelt ze.