Raganorck

[Guest]

Langzaam daalde hij af in de duisternis. Hij was behoedzaam met elke stap, nog vijf treden, nog drie, nog een. Xijha stond aan de voet van de trap en staarde de duisternis in, waar een ander oog naar hem terugkeek. Een flikkering van metaalglans raakte zijn blik en hij dook omlaag. Geen geluid. Stilte. Geen schacht die afketse op de stenen. Geen barbaar die op hem af kwam stormen met een bijl. Niks. Hij observeerde zijn tegenstander nog eens goed, want die bewoog niet...tenzij hij ook bewoog. Hij sprong omhoog en dook naar naar voren. De spiegel gaf mee en brak, terwijl Xijha doorgleed op het roltafeltje waarop de spiegel gebalnceerd was. Met een schok kwam de kar tot stilstand en hij vloog eraf. Xijha krabbelde overeind, er was niemand hier, behalve een verzameling van de meest extravagante en ook waardeloze spullen. In de verte hoorde hij het echooende geluid van voetstappen. Er was nog een uitgang! Vluchtig keek hij om zich heen en zag een kleed dat bewoog alsof er een zachte bries waaide.
Xijha beende erop af, maar juist op dat moment barstte het kleed in vlammen en begon rook de kelder binnen te dringen. Hij deinsde terug van de vlammende inferno en rende naar de keldertrap.
Opgesloten! Als een rat in de val. Voor de zoveelste keer vervloekte hij zijn achteloosheid. Hij sprintte de trap op om te zien dat het vuur zich al verder verspreid had, een zee van vuur stond tussen hem en deuropening, een mond opengesperd naar de vrijheid. Rondom hem begon het gloeinde spaanders te regenen. Zijn blik speurde naar een uitweg. Daar! Het raam
Met een aanloop sprong Xijha door de met vuur omkransde raam en rolde de straat op. In de rode gloed ziet hij een vrouwelijk figuur afgetekend tegen de nachtelijk zwartheid slechts een paar meter van hem vandaan.

[Shakti Gumu]

Aan het einde van de straat kijkt Shakti nog eenmaal achterom en ziet dat de vlammen zoals hij al verwacht had het grootste deel van zijn huis in bezit hebben genomen. Enkele mensen uit de buurt waren naar zijn huis toegerent en keken nu hoe het brandde, tussen die kleine menigte zag hij de vrouw staan die bij hem was ingebroken en de man die daarna was gekomen. Van de stadswacht was niks te bekennen die zou dus nog in het huis moeten zijn. Des te beter, dan kon hij een veilig heenkomen zoeken.

Hij slikte even en draaide zich toen resoluut om. Het was toch moeilijker dan hij had verwacht om zijn oude huis zo in vlammen te zien op gaan. Zo snel als hij kon maakte hij zijn weg richting het Gannon. Zijn voet deed behoorlijk pijn maar dat moest hij zolang maar negeren, eenmaal in het Gannon zou hij veilig zijn. De mensen massa zou hem verbergen, zelfs met zijn exentrieke gelaat.

((OOC:Shakti->Het Gannon->Eetgelegenheid 'De Gazelle'.))

[[MARTIN]]

Voorzichtig bewoog Xijha een stukje, de vrouw scheen hem niet op te merken. Zo stil als hij kon, in de krakende kakafonie van het brandende huis rende hij naar de steeg naast het huis en haalde zijn werptouw tevoorschijn. Met een droge ~klunk~ bleef de haak aan het uiteinde vastzitten aan de rand van het dak en hij begon omhoog te klimmen, zijn spieren brandde van de inspanning, zo vroegtijdig na zijn ontsnapping. Met wat moeite hees hij zichzelf op het dak en haalde het touw weer binnen.
Vermoeid begon hij zijn weg terug over de daken van het Duistere District.

((OOC: Xijha naar Het duistere district: De straten van Raganorck))

[Shakti Gumu]

((OOC:Shakti<<Gannon;de hoofdstraat<<Eetgelegenheid 'De Gazelle'.))

Shakti slikte toen hij de rokende puinhoop zag die eens zijn huis was geweest. Met een blik in het gat wat ooit de kelder was geweest stelde hij vast dat er niks van waarde meer was; het goud en zilver was allemaal gesmolten in de intense hitten en de edelstenen waren gebarsten of kapot gesprongen. Alle houten meubels waren natuurlijk ook stuk, en de paar sierwapens die hij had verworven waren nu verwrongen tot groteske slierten koud metaal.

Ondanks zijn gewonde voet had Shakti het vrij snel gevonden en hij was blijkbaar nog voor Brennar gearriveerd. Hij liet zich neervalllen op een krat die tegenover de puinhopen stond. Het vuur had verder weinig schade aangericht, ook al had het huis praktisch tegen de omliggende huizen aan gestaan. Klaarblijkelijk was de brandwacht van Raganorck gewend aan dit soort branden.

Voetstappen kondigden de komst van Brennar en Stigge aan, ten minste dat was wat Shakti vermoedde. Maar toen Stigge alleen om de hoek van de straat kwam keek Shakti lichtelijk verbaasd. Hij kende Brennar als een man van zijn woord, dus als hij niet kwam moest er iets aan de hand zijn. Shakti zuchtte, dit kon er ook nog wel bij.

"Een goedendag Shakti," zei Stigge terwijl hij de gekleurde man een hand gaf. "Dit ziet er niet al te best uit, ik hoop niet dat dit het huis is dat je gerestaureerd wilt hebben."
Shakti schudde zijn hoofd. "Natuurlijk niet en doe je niet dommer voor dan je bent Stigge, helaas betekend dit wel dat er meer tijdsdruk op het werk aan het andere gebouw komt." Shakti gebaarde naar de zwart geblakerde resten van wat eens zijn huis was geweest. "Maar waar is Brennar, is er iets ernstigs gebeurd?"

"Brennar is opgehouden bij zijn andere project Shakti, er was daar ook een brand en de eigenaar van het gebouw is gewond geraakt. Niet ernstig gelukkig maar het is een goede vriend van Brennar en dus heeft hij besloten om over hem te waken de volgende paar dagen, totdat hij weer wakker wordt." Shakti knikte, nog meer branden. Het was een veel voorkomend iets in Raganorck, ook als ze niet werden aangestoken.

"Goed zullen we dan maar vertrekken van deze naargeestige plek, ik heb hier niks meer te zoeken en jij moet nog kijken hoeveel de restauratie van mijn nieuwe huis gaat kosten." Met moeite stond hij op en begon hij de straat uit te lopen; hopelijk bracht hen dit naar het Gannon.
Stigge volgde hem op de voet, hij was benieuwd wat de man had weten te bemachtigen.

((OOC:Shakti & Stigge>>Gannon;de hoofdstraat>>Eetgelegenheid 'De Gazelle'.))