Raganorck

[[MARTIN]]

Xijha probeerde zijn weg te vinden door het doolhof van stegen en huizen die het Duistere District opmaken. Hij loopt al uren de dwalen in het District, natuurlijk is er ook een makkelijkere manier om zijn doel te bereiken, maar dan trekt hij onnodige aandacht. Hij vloekt binnesmonds als de volgende afslag ook doodlopende gang is.
Vervloekt! Dit is al de zoveelste keer dat mijn pad geblokkeerd word. Dan een maar route nemen die niet zo discreet is besluit hij.
Grijpend naar het touw met een haak om zijn middel kijkt hij of de stadswacht hem niet ziet, die deze duistere zaken niet accepteren. Hij slingert het touw omhoog en geeft er een paar kleine rukjes aan, om er zeker van te weten dat het vast zit, daarna hijst hij zich op het gebouw dat de steeg afbakent.
"Veel beter" fluistert hij, terwijl hij de haak losmaakt en het touw oprolt en van zijn uitzicht geniet. Een nieuwe straat strekt zich voor hem uit, een straat van daken en richels, van schoorstenen en afgronden die naar de straat leiden.
Het duurt een moment voordat hij zich georienteerd heeft maar dan sluipt Xijha verder, op weg naar zijn bestemming.

Hij belandt met een zachte ik op het dak, een nauwelijks hoorbaar geluid. Als een kat beweegt hij zich langs het dak, totdat hij bij de dakgoot beland. Hij maakt zijn haak vast en laat zich rustig naar beneden glijden. Hij beland voor zijn bestemming. Het is een vrij normaal huis, tenminste daar lijkt het op van de buitenkant. Over de wacht hoeft hij zich geen zorgen te maken, de steeg bied geen uitzicht op de straat.
Een blik op de deur maakt hem alert, misschien moet ik me wel zorgen maken over de wacht. Hij trekt een dolk uit een van zijn schedes en sluipt zorgvuldig over de neergetrapte deur. Blijkbaar is dat niet het enige wat hiet gebeurt is, merkt hij op als hij de deur naar de kelder ook uit zijn deurpost ziet liggen. Xijha vloekt, ze zijn opgepakt en hij wil zich omdraaien maar verstomd in zijn beweging als hij stemmen uit de kelder hoort komen. Een vrouwenstem schreeuwt, wat weet hij niet, waarop een rustige mannestem op antwoord.
Al sluipend daalt hij de duisternis van de kelder in, terwijl hij een pijl op kruisboog legt en spant terwijl hij de dolk opbergt.

[Leyla Linden]

Leyla hield haar boog op Shakti gericht, maar haar ogen schoten snel omhoog en weer terug, toen ze opeens iets hoorde...
Het geluid van sluipende voetstappen boven haar in de gang...ze keek om zich heen om te zien of zij de enige was die het hoorde, maar ook Shakti richtte zijn ogen een tel omhoog, waar na hij ze snel weer op haar richtte.

Ze maakte een gebaar naar de stadswacht, die het ook gehoord had, en hij ging klaar staan om de binnendringer een "hartelijk" welkom te geven.
Leyla fluisterde naar Shakti:
"Vriend of Vijand...we zullen het snel zien of niet?
Ik kan je iets aanbieden, als dit persoon ook in jou nadeel is, help ik je...als ik mijn spullen terug krijg en je belooft nooit meer iets van mij te nemen!
En waag het niet om te liegen tegen mij, mijn wraak zal dan zeer hard zijn"

Shakti keek haar argwanend aan en Leyla keek doordringend terug....en zag iets....
De stadswacht werd wat zenuwachtig, terwijl Leyla haar boog zo vasthield dat ze het snel naar de deur kon wenden als het nodig was.

"Verdoemd wat moet die persoon hier plotseling, ook Shakti lijkt er niet blij mee te zijn... vreemd" dacht zij.

[Shakti Gumu]

De ogen van de vrouw schoten even omhoog en instictief volgden zijn ogen haar blik maar toen richte hij zijn blik snel weer op zijn belager. Deze gebaarde de stadswacht om een defensieve positie op te nemen bij de de ingang van de kelder. Ze was geen domme tegenstander, als hij zich hieruit wou krijgen zou het niet lukken met geweld, zeker niet nu zijn mes pijnlijk in zijn voet zat.

Toen bood ze hem een verleidelijke optie aan, haar helpen tegen deze indringer en misschien een vrij te komen, of een tijd zo niet de rest van zijn leven in de kerkers....
Het was geen moeilijke keuze, zijn leveranciers en ook zijn kopers wisten dat het fout was om ongevraagd binnen te komen in zijn huis. En helemaal als de voordeur duidelijk geforceerd was. Shakti knikte kort en wees toen naar zijn mes dat nog steeds in zijn voet zat en begon toen langzaam voorover te buigen en naar het mes te reiken. Hopelijk vatte ze zijn bewegingen niet verkeerd op en schoot ze hem niet door zijn hoofd.

[Guest]

Leyla schrikt in eerste instantie en richt haar boog weer terug op hem...ze houdt hem gericht onder schot... totdat ze de blik in zijn ogen ziet
Maar ziet ze dat wel goed....wat moet ze nu....vertrouwen....het enige dat ze nu nog kan doen is hem vertrouwen.

Ze pakt de boog in haar rechterhand en houdt die op de deur gericht en gebaart naar de stadswacht om de deur in de gaten te blijven houden.

Ze strekt haar hand uit en biedt hem aan hem omhoog te helpen
Ondertussen roept ze plotseling:
"Waar heb je de boog vandaan vraag ik je, antwoord" en knikt beduidend naar Shakti...

En toch tijfelt ze diep van binnen....hoe kan je zo'n persoon vertrouwen....ze houdt haar reserves en verliest hem geen seconde uit het oog.

[[MARTIN]]

Hij hoort gestommel uit de duisternis komen, het schuren van metaal op steen en het gesteun van een man. Dan is het stil.
Xijha kijkt naar beneden langs de trap die eindigt in de kelder. Zijn voet stoot tegen een losse steen die op de grond en een plan vormt zich in Xijha zijn hoofd. Hij kan iedereen die hier naar boven probeert te gaan makkelijk afschieten. Voor de zekerheid gaat hij alle delen van zijn kruisboog na en zet zich in een meer comfortabele en tactische positie. Dan laat hij de steen de trap afrollen, een hels kabaal is het gevolg als de steen de trap afspringt en met een plof neerkomt.
Meteen hoort hij het gestommel van voetstappen, een wacht staat behoedzaam aan het einde van de trap, als een flits schiet de pijl weg en boort zich diep in de keel van de man, waarbij het leven als een flits voorbijtrekt, en achterover vliegt. Het lichaam ploft naast de steen op de keldervloer. Dood.
Xijha haalt de lijn voor het schieten naar achter en klemt hem vast. Waarna hij een pijl op de zojuist gespannen kruisboog zet.
"Laat die andere maar komen", fluister hij en grijnst

[Shakti Gumu]

Terwijl de vrouw hem omhoog helpt vraagt ze hem waar hij de boog vandaan had. Maar voor hij kon antwoorden hoort en ziet hij een steen van de trap rollen, snel gebaart hij de vrouw om te blijven staan. Helaas kon hij niet verhinderen dat de stadswacht zou reageerde en moest hij hulpeloos toezien hoe de man door zijn keel werd geschoten en dood op de grond neerplofte. Daarna hoort hij de zachte klik van een kruisboog die gespannen werd.

Het was een impasse, als hij en de vrouw naar boven probeerden te komen zouden ze worden neergeschoten en als de indringer naar beneden kwam zou hem het zelfde lot zijn beschoren.
"Wie is daar en wat moet je?" riep hij naar boven terwijl hij zocht naar iets bruikbaars. De kelder stond vol gestolen goederen, daar moest toch iets bruikbaars bij zijn? Er stonden enkele potjes en kruikjes met stoffen voor alchemie maar die zouden hem van weinig nut zijn. Ook zouden de tonnen vol wijn hem niet helpen. En helaas was de stadswacht op de deur gevallen en kon hij dat niet meer als schild gebruiken... Misschien kon hij daarvoor iets anders gebruiken, die spiegel misschien?
Het zou zijn tegenstander waarschijnlijk genoeg verwarren om hem even respijt te geven, maar een pijl van een kruisboog zou er dwars doorheen gaan. Weer liet hij zijn blik door zijn kelder gaan, als hij nu maar iets had dat hem iets meer bescherming bood. Toen viel zijn blik op een grote serveerschaal misschien kon hij die op de achterkant van de spiegel binden.
Touw was niet moeilijk te vinden, hij had altijd wel ergens een kleine voorraad liggen. Zachtjes legde hij de spiegel op de vloer, daarna bond hij de serveerplaat op de achterkant, deze bedekte niet de hele achterkant van de manshoge spiegel maar het was in ieder geval een stap vooruit.

Toen begon de wond in zijn voet te veel pijn te doen om te negeren, als hij er nu niets aan deed dan zou hij wel eens dood kunnen bloeden... Hij ging naast zijn bouwsel zitten en deed langzaam zijn schoen uit. Een zachte kreun verliet zijn mond toen hij dit deed. Een lap witte satijn moest maar dienst doen als verband. Shakti bond het stevig vast en ging toen weer staan en pakte de spiegel met de serveerplaat op. Het touw zat zo vast dat hij het aan de achterkant kon vasthouden zonder dat een van zijn lichaamsdelen uitstak. Het totaal was niet licht maar zou zeker afdoende zijn.

Geduldig wachte hij af tot de indringer zou reageren, misschien had hij zijn bouwsel helemaal niet nodig en kon dit voorval vreedzaam worden afgehandeld.

[Guest]

"Wie is daar en wat moet je?" sprak een man vanuit de kelder. Xijha hoorde het geschuifel van voetstappen, licht en nauwelijks hoorbaar. Hij was verbaasd, van wat hij boven gehoord, ging hij ervan uit dat er twee mensen waren. Een vrouw en een man, de wacht die nu dood aan het einde van de trap lag. Dit moest dus een derde partij zijn.
"Ik ben alleen op zoek naar de bewoner van dit gebouw, als uw weet waar ik hem kan vinden, zal ik misschien het leven sparen van uw en uwere compagnon" sprak Xijha "Weigert u, dan zal ik uw helaas moeten ombrengen" voegde hij eraan toe.

[Leyla Linden]

Nou weet Leyla het zeker....Shakti staat aan haar zijde.
Hij kent de indringer niet en is beter bekend in dit soort situaties.

Vele gedachten schieten door haar hoofd...
Welk figuur in vredes naam schiet zomaar iemand neer zonder te weten wie het is en waarom die daar is???
Hij kent Shakti niet...hoe wist hij dan dat het niet Shakti was??
Duidelijk een pure gek zonder echte bedoelingen dus.

Ze kijkt opzij naar Shakti en ziet hem de pijn van zijn voet verbijten.
Ze kijkt snel rond om haar en ziet een plant...bloedmos...die moet ze hebben. Ze gebaard naar Shakti haar bedoelingen en ze sluipt er stil naar toe en plukt er wat van. Ze loopt terug en bukt naar Shakti's voet. Hij schrikt eerst maar laat haar dan begaan. ze haalt de doek eraf die al kompleet doorbloed is. Ze stopt wat van het mos is de wond dat goed zijn werk doet. Het bloed van de wond wordt door het mos afgestoten en daardoor blijft het in de wond zelf. Slechts de druppels met vuil absorbeert het.

Ze kijkt naar beneden naar haar rok en twijfelt even, maar pakt dan een dolk van een van de tafels naast haar en snijdt haar rok tot op zeer korte lengte af.
Van het stuk rok dat ze geluidsloos afgesneden heeft snijdt ze 2 dunnere lappen. Met de ene verbindt ze de voet van Shakti en met de ander wikkelt ze haar haar vast. Zo heeft ze gelijk niks dat haar meer in de weg kan zitten bij een confrontatie.

Haar kennis van vechten heeft haar altijd al in het voordeel gewerkt. Niemand verwacht kracht en vechtkennis bij een vrouw en dat feit zal zij nu weer eens handig kunnen gebruiken. Ze pakt de koker met pijlen van de wand en hangt die op haar rug.

Ze kijkt naar Shakti.....wat is hij van plan. Dan richt ze haar ogen weer op de trap. Ze is klaar om de indringer op te vangen.

[[MARTIN]]

Stilte. Het was te stil naar Xijha´s mening. Het duurt veel te lang, vooral omdat ik een simpele vraag stelde
Zijn blik bleef gefikseert op de wacht die aan de voet van de trap lag, gelukkig had hij het schuren van metaal gehoord, anders had die schacht een ander doel getroffen.
Maar wie is het derde persoon? Wie is daar voor mij naar binnen gegaan? Misschien is het de eigenaar zelf wel! Hij had de enige goed genoeg voor de klus wel kunnen neerschieten!
Xijha vervloekte zijn gehaaste actie, hij had de wacht moeten weglokken terwijl hij de kelder en hun aanwezigen kon bekijken.
En nu zitten we beiden vast, als ik geen aanstalten maak om iets te doen, maken zij ze evenmin.
Hij wachtte af.
_________________
"..Dolce et decorum est pro patria mori.."
No Darkness without Light.

[Shakti Gumu]

Shakti's gezicht verkrampt even als de vrouw zijn voet verbind, maar merkt meteen daarna dat het helpt. Hij knikt haar dankbaar toe en blijft even staan om zijn evenwicht te hervinden. Dan gaat hij verder met zijn plan, hij pakt de spiegel weer op en zet die tegen een serveerkarretje. Voorzichtig bindt hij de twee aan elkaar vast en test of het geheel wil rijden...
Als dit het geval is zoekt hij zijn zwavelstokjes op en stopt hij die onder de bovenste laag van zijn kleren. Daarna rijdt hij het geheel richting de deuropening, helaas niet zo stil als hij gehoopt had. De wieletjes waren lang niet geolied en dat was te horen. Zacht piepend en ratelend verplaatste hij het geheel tot naast de deuropening.
Toen gebaarde hij de vrouw dat ze naar het donkerste hoekje van de kelder moest gaan, en probeerde duidelijk te maken dat er een hendel moest zijn en dat ze daaraan moest trekken. De opslagruimte was nog leeg aangezien hij geen tijd had gehad om deze bij te vullen, dus zouden ze nu zonder al te veel moeite en lawaai naar buiten moeten kunnen.

Hopelijk snapte ze wat hij haar duidelijk probeerde te maken. De man die op de trap stond had geantwoord maar Shakti had het nog niet nodig gevonden om te antwoorden. Laat hem maar lekker denken dat de eigenaar van het pand niet aanwezig is, dat scheelt mij weer een hoop werk. En nu zosnel mogelijk hier weg...
"De eigenaar is hier niet, je zult het met mij moeten stellen... Ik bied je nog de kans om hier zonder kleerscheuren weg te gaan, maar als je dit weigert kan ik niet voor mijn daden of je leven instaan..." Shakti grijnsde toen hij dit zei, eigenlijk kwam dit hele gedoe hem wel goed uit, het bespaarde hem in elk geval een reis naar de gevangenis...

[[MARTIN]]

De wielen maken snelle trillingen die door de kelder weerkaatsen, afketsen op de muren en uiteindelijk de trommelvliezen van Xijha bereiken.
Hij is verward door het geluid. Wat zijn ze in hemelsnaam aan het doen daar beneden?
"De eigenaar is hier niet, je zult het met mij moeten stellen... Ik bied je nog de kans om hier zonder kleerscheuren weg te gaan, maar als je dit weigert kan ik niet voor mijn daden of je leven instaan..." Word er door een mannenstem geantwoord. Barst!
Hij verdoet zijn tijd hier, de eigenaar is al lang weg, hij kan nog omhoog en weggaan via de daken.
Te laat weet hij.
Rustig begint hij aan de afdaling naar beneden.
_________________
"..Dolce et decorum est pro patria mori.."
No Darkness without Light.

[Shakti Gumu]

De man op de trap kwam naar beneden lopen, en zo te horen deed hij niet eens de moeite om dit te verhullen. Hij liet Shakti geen keus meer, met een laatste duw rolde Shakti het geval voor de deuropening. Hopelijk leverde het hen genoeg tijd op om te ontsnappen.

Daarna draaide hij zich om en liep richting de donkere hoek van de kelder, hij hoopte dat de vrouw al begrepen had wat ze moest doen want veel tijd zouden ze niet hebben.
Tijdens het lopen haalt hij zijn zwavelstokjes alvast tevoorschijn, die zou hij nodig hebben.

[Leyla Linden]

Leyla keek naar achteren naar de hoek die Shakti aanwees. het enige dat ze ziet zijn 2 muren die in 1 punt samekomen.
Ze sluipt er in ieder geval maar heen, hij deed iets met zijn hand...maar wat bedoelde hij??? "Ik snap hem echt niet" denkt ze en loopt maar gewoon zevor mogelijk de hoek in als ze kan

"Owkeeij wat doe ik hier en wat zoek ik heir in deze hoek" denk ze.
Opeens ziet ze dat een doekje die daar hangt vrij bol staat....dat klopt niet denkt ze en schuift het opzij...
" Hah denkt Leyla en kijkt eerst goed of ze nog ergens een slot ziet. Dan opent ze voorzichtig de hendel en duwt tegen de muur. Een luik opent zich en er valt wat stof in de gang erachter. Jammer genoeg opent het luik zich niet geheel geluidsloos maar gelukkig maakt Shakti zoveel lawaai dat het onmogelijk is voor de indringer het te horen.

Ze kijkt nog even naar het luik en denkt vlug na.
Ze rijkt omhoog naar het luik en hangt even flink aande hendel terwijl ze het luik vast houdt....
Knap "gelukkig is hij geen zilversmid" denkt Leyla, "die was oud en brak gelukkig mooi en simpel af"
De hendel is precies bij het begin afgebroken
Dan keert ze zich om naar shakti en kijkt naar wat hij doet

[Shakti Gumu]

Tot Shakti's opluchting heeft ze begrepen waarop hij duide, het luik stond open en zouden ze nu een goede kans hebben om te ontsnappen. Hij versnelde zijn pas en bij het luik aangekomen duuwde hij de vrouw aan de kant en werkte zichzelf behending naar boven door het kolenhok. Daar streek hij het zwavelstokje over de stenen muur van zijn huis. Het stokje ontvlamde, zodra dat gebeurde liet hij het in het kolenhok vallen en bleef liep hij zo snel hij kon weg. Zijn snelheid was helaas iets wat tussen rennen en hinken in lag door zijn gewonde voet. Hopelijk kon hij genoeg afstand tussen hem en zijn achtervolgers brengen zodat hij ongezien in de massa's van de stad kon verdwijnen.

Het vlammetje werd een steekvlam op het moment dat het de bodem van het kolenhok raakte. De kolenstof op de bodem, de wanden en in de lucht zorgden ervoor dat het vuur snel in intensiviteit toe nam.
Even pauseerde hij in zijn vlucht om te kijken hoe zijn plannetje verliep. Het vuur sloeg al uit het kolenhok omhoog, het zou niet lang meer duren of zijn hele huis zou van de aardbodem verdwenen zijn...

[Leyla Linden]

Leyla schrok even en verbeed zich toen, ze wist het al in het begin....never trust a Dief..

Leyla keert zich snel om en weet dat dit seconden werk zal worden. Een voordeel heeft ze wel gehad aan de samenwerking. Ze had zich voorbereid op een gevecht en haar haar was al vast gebonden en alle ledematen strak bedekt zonder enig fladderende kleding nog. Ze pakt dus alleen nog maar het doekje dat voor de grendel hing en bindt het voor haar mond. Ze pakt wat bloedmos en klemt dat in haar hand en pakt de kan van de tafel achter haar en giet het water eruit over haar hele lichaam en kleding en ademt nog 1 keer diep in en knalt dan door de gang.

Al bukkend en met tranende ogen springt ze snel door het einde van de gang. Buiten....gelukkig....alleen wat traanogen maar zelfs door de tranen heen ziet ze een figuur de straat uit verdwijnen....

Die is nog niet klaar met haar...