Raganorck

[Eduward Eyckenbladt]

Shakti duwde de deur open en liep naar binnen. In het halletje zag hij niks ongewoons totdat zijn oog viel op de deur naar de kelder, deze stond op een kier.
Angst kreeg Shakti in zijn greep, als de indringer beneden was dan kon hij zijn praktijken net zo goed stop zetten... Hij liep voorzichtig naar beneden en zag in het donker dat het gordijn niet geheel dicht getrokken was.
Hij hield zijn mes stevig in zijn hand geklemd en opende het gordijn verder, de stilte hier beneden was haast verstikkend nu, als er hier iemand was dan hield hij zich wel goed stil.

Maar tot zijn opluchting zag hij, zelfs in het donker, dat er niemand hier beneden was, alles stond nog op de plek waar het hoorde en er was geen plek om je te verbergen.
Voor de zekerheid liep Shakti nog even door de kelder maar er was niks te zien. Er was hier niemand geweest nadat hij hier was geweest, tenzij Maya natuurlijk beneden was geweest om spullen op te halen... En opeens kookte hij van woede, hij wist zeker dat hij de kelder had afgesloten voordat hij was vertrokken.
Stamped ging hij de trap weer op, ze zou ervan langs krijgen, ze wist dat ze alles goed moest afsluiten voordat ze weg ging.

Shakti Gumu

[Uriel]

De Gepokte hoorde de man naar binnen komen en over de krakende houten vloer lopen. De man ging naar beneden, naar de kelder. Dat verzekerde hem ervan dat er beneden meer was dan wat alledaagse uiterlijk van dit huisje deed vermoeden. Er was iets in de kelder en de Gepokte wist zeker dat hij deze informatie gebruiken kon. Hij zou het echter nog niet op een confrontatie laten uitlopen, tenzij de man hem zou opmerken. Een paar seconden later hoorde hij de man weer omhoog komen. De woede klonk door in zijn zware tred. Waarschijnlijk was hij erachter gekomen dat er iets niet in de haak was, maar de Gepokte vroeg zich af hoe het kwam dat de kelder de man tot deze conclusie gebracht kon hebben. Hij liet zijn gedachten hier over even gaan en wachtte af of de man naar buiten zou stormen of de woonkamer in zou komen. Alleen in dat laatste geval zou hij geen gelegenheid hebben om erachter te komen wat er zich precies ophield in de kelder wat zo belangrijk was voor de getinte man.

[Eduward Eyckenbladt]

Binnen in Shakti's hoofd ging zijn tirade verder. 'Het was trouwens al lang etenstijd, ze had hier al moeten zijn! Hoe kon ze zo onachtzaam zijn en de kelder niet afgesloten hebben!'
Toen bedacht hij zich dat hij niet eens wist of ze er was, de deur had welliswaar op slot gezeten maar dat deed ze ook wel eens als ze alleen thuis was. Dus Shakti gooide ruw de deur naar de woonkamer open. Tot zijn grote verbazing zag hij een man met een pokdalig gezicht zitten in een van de stoelen.

Shakti keek even of er enig teken was van Maya's aanwezigheid maar er was niets dat erop wees. Toen bulderde hij tegen de man: "Wat moet dat hier, ik heb het niet op met inbrekers zeker niet als ze in mijn eigen huis binnen dringen!" Het was een gedeeltelijke onwaarheid maar dat interesseerde Shakti op dat moment niet. Het mes in Shakti's rechterhand wees naar de hart streek van de man, hij had liever een speer gehad maar dit moest het maar doen.
"Nou vertel op! Hoe ben je hier binnen gekomen!"

Shakti Gumu

[Uriel]

De deur werd woest opengegooid en de getinte man kwam binnen. Zijn gezicht weerspiegelde kwaadheid, verbazing en woede.

"Hoe ik hier ben binnengekomen is irrelevant. Stop uw dolk weg en ga zitten. We hebben zaken te bespreken."

[Eduward Eyckenbladt]

Shakti was even met stomheid geslagen maar keek toen de kamer rond. Er scheen niks te missen, ook droeg de man geen zichtbare wapens, niet dat dit betekende dat hij geen wapens bij zich had.
De hersenen van Shakti werkten op topsnelheid, hij ging alle mogelijkheden af die de aanwezigheid van deze man zouden verklaren, maar vond geen fatsoenlijke reden die volledig dekkend was.

Langzaam liet Shakti het mes zaken en ging hij in de andere stoel zitten. Hij had zelf al meerdere malen in eenzelfde situatie bevonden en had ook toen ondervonden dat kalmte het beste remedie was tegen een razende tegenstander.
"Goed," zei hij rustig, "vertel me nu dan maar waarom je hier bent en wat je van me wilt. Het is duidelijk dat u hier binnen bent gekomen via de voordeur, uw forceer techniek laat nog te wensen over..."
Het mes en Shakti's hand waren ondertussen tussen Shakti's gelaagde kleren verdwenen. Op zijn gezicht was enkel nog een lichte verontwaardiging te zien.

Shakti Gumu

[Uriel]

De Gepokte trok even een wenkbrauw op. "U bent een opmerkzaam man." Hij pauzeerde even en formuleerde de woorden in zijn hoofd voordat hij ze uitsprak. "Ik heb vernomen dat er onlangs een slaaf in uw bezit gekomen is. Deze persoon is voortvluchtig en ik zou hem en u kunnen aangeven bij de bevoegde instanties. Ik zou u zelfs kunnen zeggen dat ik voor een dergelijke instantie werk, al betwijfel ik of u me zou geloven. Nu lijkt u me een redelijk persoon en ik ben zelfs bereidt om u een tegemoetkoming te geven als u voor mij een kleinood zou willen achterhalen waaraan de vorige meester van deze slaaf zeer gehecht was. Uw slaaf draagt een maanvormig amulet; een gestolen amulet. Breng mij deze en ik zal u uw moeite belonen."

Hij sloeg zijn lange benen over elkaar en vouwde zijn handen om zijn knokige knie terwijl hij rustig wachtte op Shakti`s antwoord.

[Eduward Eyckenbladt]

Shakti's gezicht betrok toen de man over Maan begon te praten. Het feit dat deze man wist dat Maan een slaaf was en dat hij nu bij Shakti in dienst was deed Shakti twijfelen aan de intergriteit van deze man.
Met zijn hand streek hij over zijn kaal geschoren hoofd. Deze man was een groter raadsel voor Shakti dan Maan was, ook al sprak deze man en Maan niet...
"Ten eerste wil ik u mededelen dat ik geen mensen bezit." Hij legde de nadruk op 'mensen' aangezien hij wist dat slaafeigenaren de mensen meestal niet als mensen zagen. "Wat betreft uw occupatie heeft u gelijk, u werkt zeer zeker niet voor een dergelijke instantie. Ontsnapte slaven mogen dan soms een beloning opleveren, ze zijn niet zoveel waard dat ze binnen laten we zeggen een paar dagen worden opgespoord..."
Toen liet Shakti zijn gedachten naar het feit dwalen dat deze man het amulet van Maan wou hebben, eerst moest hij weten tot welke lengten de gepokte man zou gaan om het ding te krijgen. Het mocht dan zilver zijn maar niet van die waarde dat het waard was om iemand ervoor in te huren, dan zouden de kosten hoogstwaarschijnlijk hoger zijn dan de waarde van het amulet.
"En wat denkt u te doen als ik weiger het amulet aan u te overhandigen? Laat u mij en de persoon in kwestie dan oppakken door de stadswacht of de paleiswacht? En hoe wou u dan aan het amulet komen? Ik ben er zeker van dat ze iets dergelijks niet zo maar ergens zullen laten rondslingeren... De kans is trouwens erg groot dat de eerste wachter die hem te zien krijgt het afsteelt..."
Hij stond op en liep naar het keukentje. "Kan ik u iets te drinken aanbieden?"

Shakti Gumu

[Uriel]

"Ik zal de slaaf doden en iedereen die mij voor de voeten loopt. Ik denk niet dat u uw eigen leven of dat van uw dames in gevaar wilt brengen voor een simpel amulet, wel dan?"

De Gepokte was langzaam overeind gekomen en had een paar passen gedaan richting de deur, langzame passen, haast onmerkbaar. Zijn handen hingen langs zijn zij en onder zijn mantel waar zijn rechter het heft van zijn slangendolk vond. Hij hield ze verborgen vooralsnog, maar bij onraad zou het staal toeslaan als een blimsemflits, als een slangentong.

"U lijkt me een redelijk man dus ga ik er van uit dat u een verstandige keuze maakt. Ik doe liever zaken met u, daarom biedt ik u ook deze mogelijkheid. Ik heb zo`n vermoeden dat u vaker nuttig zult kunnen zijn. Als ik u of uw gezellen kwaad had willen doen dan had ik dat wel gedaan bij uw nieuwe huis aan `t Gannon, of toen ze hier voorraden voor de nacht kwamen halen, of toen u zojuist de kelder inging om te controleren of daar alles was zoals u het had achtergelaten. Nee ik heb niets kwaads met u in de zin, maar als u mij geen andere keuze laat dan zal ik evenmin aarzelen. Mijn doel staat helder voor mijn geest en zoals u ziet hoef ik de dood niet meer te vrezen."

Hij negeerde de vraag of hij wat wou drinken. Hij at of dronk zelden en nooit iets waarvan hij niet zeker wist of het betrouwbaar was.

[Eduward Eyckenbladt]

"U spreekt duidelijke taal, ik zal kijken of ik het kleinood voor u kan bemachtigen zonder de man zijn eer al te veel aan te tasten..." Het was Shakti niet ontgaan dat de man langzaam was opgestaan en richting de deur was gelopen. Ook dat de handen van de man niet meer in het zicht waren, was een duidelijk teken dat men deze man niet moest dwarsbomen.
"Maar ik wil u erop wijzen dat het bestelen van een, zoals u zegt, 'slaaf' niet makkelijk zal zijn, dus ik zal het niet snel kunnen leveren."
Shakti liep naar de deur en opende deze om de man gelegenheid te geven naar buiten te gaan. "Een laatste vraag voor u vertrekt: Waar kan ik contact met u opnemen als ik deze taak voor u volbracht heb en kan ik een vergoeding verwachten?"

Onderwijl het praten dacht Shakti na over wat de man verder gezegd had. De man was in korte tijd meer te weten gekomen over zijn activiteiten dan de hele stadswacht en de paleiswacht samen... Als Shakti nog meer zaken zou willen doen met deze man dan zou hij iets moeten vinden waarmee hij de kennis die de man van hem had teniet kon doen.

Shakti Gumu

[Uriel]

De Gepokte dacht even snel na. Het zou onverstandig zijn om deze man veel meer dan nodig was te laten weten.

"Ik zal over een poosje weer contact met u opnemen. Aan `t Gannon of hier, wat u wilt."

De Gepokte lachte allervriendelijkst toen de man de deur opende. "Ik voorzie een vruchtbare samenwerking en u zult zien dat mijn beloning voor goed geleverde arbeid naar werken is."

Daarna stapte hij de gang in en liep door de voordeur naar buiten. Hij liep eerst een stukje verder het Duister District in, voordat hij begon aan de weg terug naar het kasteel. Het was tijd om te gaan zien hoe ver zijn leerlinge ondertussen was. Hij was tevreden met zijn dag in de stad. Ze was goed besteed; Haar werk verliep voorspoedig.

((De Gepokte naar De Dwalende Kamers; in Duister Gehuld))

[Eduward Eyckenbladt]

Shakti ging ook naar buiten en sloot de deur weer af. Even dacht hij erover om de man te volgen, maar besloot dat hij op dit moment te weinig wist van hem om het risico te lopen ontdekt te worden.

Hij liep snel terug naar het Gannon en vervolgde daarna zijn weg naar de eetgelegenheid. Hij moest eens even een hartig woordje spreken met Maya...

((Shakti>>Gannon>>Eetgelegenheid 'De Gazelle'.))

Shakti Gumu

Edited by: Eduward Eyckenbladt at: 1/7/04 5:27 pm

[Leyla Linden]

"Als hij dit gedaan heeft....ik wurg hem ik..." denkt Leyla
Leyla loopt door de straat met de stadswacht.
"Dus," zegt de stadswacht, "een aantal zilveren juwelen zijn gestolen uit uw werkplaats? En u denkt dat deze zich bij meneer Gumu bevinden?"
"Jah", zei Leyla,"Ik ben bang van wel en ze zijn me te dierbaar om te missen"

Ze lopen richting het huis van Shakti. Als ze bij de deur aankomen is die op slot. De stadswacht kijkt Leyla indringend aan.
"Weet u zeker dat u dit wilt doen, als ik er niets aantref zal meneer Gumu niet erg blij met u zijn" zegt hij.
Leyla knikt en denkt "Als ménéér Gumu het wel gedaan heeft wurg ik hem" en kijkt vriendelijk naar de stadswacht en daarna went ze haar blik naar het gebouw.
"Ga even aan de kant mevrouw", zegt de stadswacht.
Hij neemt een aanloop en beukt de deur tegen de vlakte.

De stadswacht loopt naar binnen en Leyla volgt hem.
Ze komen een hal binnen waar niets vreemds te zien is. Ze lopen de hal door en komen een woonkamer binnen. Ze splitsen. Leyla onderzoekt de woonkamer en de stadswacht vindt de slaapkamer van Shakti.
"Niks hier" hoort Leyla na enkele minuten en teleurgesteld roept zij "hier ook niets".
Terwijl ze teruglopen en zij een hele preek krijgt over onverantwoordelijk gedrag, ziet ze plotseling een deur in de hal.

"En deze dan?" zegt Leyla snel waarmee ze een woordenvloed waar "ik heb wel wat beters te doen dan..." vaak in voorkwam onderbreekt. De stadswacht kijkt en schudt en zegt "nee, die heb ik niet bekeken".
De stadswacht loopt naar de deur en probeert hem te openen.
"Hij is op slot laten we maar..."maar zijn zin afmaken kan hij niet. "Ho, één deur is al ter vlakte...waarom deze dan ook niet?" vraagt Leyla.
"Ok uw keuze mevrouw, het is uw opdracht" ,zegt de stadswacht.

Hij neemt een aanloop en knalt tegen de deur op. "Oef die is wel wat harder dan de andere."
Nogmaals neemt hij een aanloop en deze keer knalt de deur open en de stadswacht dondert met een noodvaart van de trap. Leyla rent snel de trap af en ziet nog net hoe de stadswacht over de grond rolt onder een gordijn door.
"Gaat het" roept Leyla geschrokken en rukt het gordijn opzij.
Dan valt ze plotseling stil. Wat een zilverwaar...kannen, kettingen en andere sieraden, zwaarden met de bijhorende schilden belegt met de mooiste edelstenen...echt alles.

Snel rent ze op de stapel sieraden af en herkent gelijk haar stijl en haar merkteken. "Zie hier", roept ze, "het bewijs...mijn tatoeage staat erop als mijn merkteken en ik geloof niet dat ménéér Gumu die tattoage ook draagt, wel?"
Terwijl ze zich omkeert naar de stadswacht die nog ligt te kreunen op ed grond flitsen haar ogenlangs de atributen aan de wanden en plotseling ziet ze een boog.
"Dat kan niet waar zijn" fluistert ze "de boog van mijn vader....maar die droeg hij bij zich toen ze vertrokken...dat kan niet" Ze loopt naar de boog toe en neemt hem in haar handen. Ze streelt de markeringen in het hout, het is die van haar vader. Een traan rolt over haar wang, ze mist hen...
Dan voelt ze een onmacht en woede in haar opborrelen.
"Mijn vader zou die boog nooit wegdoen...die arrogante...vieze....ik ik...." schreeuwt ze
De stadswacht word lichtjes bleek en angstig door de vlammen die in Leyla's ogen zijn gaan branden.

[Eduward Eyckenbladt]

((OOC:Shakti<<Gannon<<Eetgelegenheid 'De Gazelle'.))

Shakti komt conflicterende emoties aan bij zijn oude huis waar hij tot de schokkende ontdekking komt dat zijn voordeur is ingetrapt. 'Dit is de tweede keer vandaag!!! Jaren ben je veilig in een huis en dan, wanneer je net besluit om van plek te veranderen wordt er twee keer ingebroken in je huis!!!' Dan ziet hij dat de kelderdeur ook weg is en knapt er iets binnen in hem.
Hij is de ruzie met Maya vergeten, al hoewel de blinde woede wel terugkeerd. In een fractie van een seconde heeft hij zijn mes getrokken en laat hij alle rede varen. Met twee passen is hij het halletje door. Als het de gepokte man was zou hij nu terplekke sterven, en ieder ander ook. De trap neemt hij met drie en soms zelfs vier treden tegelijk naar beneden.

Eenmaal beneden ziet hij twee mensen, een vrouw die zijn koopwaar aanraakt en een onfortuinlijke stadswacht die om de een of andere reden op de grond ligt. Dan begrijpt Shakti de situatie. 'Zij moet een van zijn leveranciers zijn... en die stadswacht was zo dom geweest om haar te helpen.... Dat zal hij helaas met de dood moeten bekopen... en zij ook.'
De bijna twee meter lange neger stort zich vloekend in zijn moedertaal op de stadswacht met zijn mes op de nek van de man gericht.

Shakti Gumu

Edited by: Eduward Eyckenbladt at: 1/22/04 9:58 pm

[Leyla Linden]

Eén split seconde is Leyla, met de boog van haar vader nog in de hand, helemaal van de wereld geslagen. Maar keihard kwam ze weer op beide benen terecht toen ze Shakti zo op de stadswacht af zag rennen.

Ze grijpt snel naast zich naar de pijlenkoker die aan de wand hangt en trekt er een pijl uit. Ze spant de boog maar twijfelt even. Ze kan hem nu zo doden...wraak nemen...wil ze dat? Dan richt ze en schiet. De pijl verlaat de boog en het enige dat Leyla nog hoort en ziet is de pijl die door de lucht suist.

De pijl ketst met een knal tegen het handvat van Shakti's mes.
De klap is hard genoeg om het mes uit zijn hand te stoten en om hem flinkt te laten schrikken. Het mes tuimelt naar beneden en valt ongelukkig met het lemmet naar beneden
precies in de voet van Shakti. Die een enorme schreeuw geeft.

Leyla schiet naar voren met een nieuwe pijl in haar boog en richt die op Shakti voor hij zich kan bukken om het mes te pakken. Hij blijft half gebukt staan en kijkt haar doordringend, vol haat, maar ook met kleine angst aan.
"Waar heb je deze boog weg, spreek op, waar!!! schreeuwt Leyla.

De stadswacht kijkt vanaf de rond naar dit schouwspelkan het allemaal niet meer volgen...en komt langzaam omhoog en kijkt bang van Shakti naar Leyla en weer terug. "Ik dacht toch echt dat ik met een dame hier naartoe liep...niet met een strijder" ,mompelt hij in zichzelf.

Leyla Linden

[Eduward Eyckenbladt]

Shakti zou net het mes in de nek van de stadswacht planten toen een pijl hard afketste tegen zijn mes waardoor deze zeer pijnlijk in zijn voet terecht kwam. Een harde vloek verlaat zijn keel maar voor hij het weet staat de vrouw naast hem met een pijl op een boog gespannen en op hem gericht.

Shakti moest door deze onverwachte wending van gebeurtenissen helaas de stadswacht loslaten. Deze krabbelde nu langzaam overeind terwijl de vrouw al schreeuwend aan hem vroeg waar hij de boog vandaan had. Eerst begreep Shakti haar niet en de pijn in zijn voet hielp ook niet mee. Eigenlijk wou hij wel bukken om het mes eruit te trekken maar dat risico wilde hij niet nemen en zo zou ook het bloeden voorlopig minder erg zijn.
Toen hij even over de vraag had nagedacht en zijn ogen door zijn kelder had laten gaan, had hij opgemerkt dat de boog die altijd aan de muur gehangen had verdwenen was en bij nadere inspectie zag hij ook dat de boog die de vrouw in haar handen had dezelfde boog moest zijn. Rustig, alsof er niks aan de hand was, ging hij in gedachten na van wie hij de boog had gekocht. Normaal gesproken kocht hij zulke spullen niet, wapens brachten niet genoeg op om echt winstgevend te zijn. Maar dit was een uitzondering geweest, de man van wie hij hem had gekocht wou hem de rest van zijn koopwaar alleen verkopen als hij ook de boog kocht, en de boog was ook van een hoge kwaliteit en fijn bewerkt dus was de keuze snel gemaakt en had hij hem in zijn inventaris opgenomen. Iets waar hij op het moment spijt van had.

Met zijn hele uiterlijk kalm begon hij langzaam te spreken. "Ik heb deze boog eerlijk gekocht van een koopman, ik begrijp niet waarom u en de stadswacht hier aanwezig zijn en ik met mijn eigen wapens verwond en bedreigd wordt."
Langzaam veegde hij een paar druppels zweet, die zich op zijn wenkbrauwen hadden verzameld, weg. Hij bestudeerde de vrouw die hem onder schot hield met zijn eigen boog. Ze had fel blauwe ogen die hem woedend aankeken alhoewel hij ook enige angst meende te bespeuren. Haar haar was donkerbruin met rode en paarse lokken, hieruit kon hij afleiden dat ze zeker niet arm was aangezien verf relatief duur was. Verder had ze op haar gezicht naast haar oog nog een klein blad motief laten tatoëren. Haar kleding bestond uit een groene rok en een blouse.
De rok kon hem in het voordeel werken, ware het niet dat er ook nog een pijl op hem gericht was. Een snelle ontsnapping zat er dus hoogstwaarschijnlijk niet in.

Shakti Gumu