Raganorck

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

''nee geen idee. ze duikt overal vaak op en is dan weer weg. ze had wel ergens een huisle maar ik weet niet meer waar.''
ze nam een laatste slok van haar bier. ze vroeg zich af waarom ze nou heel dat glas had leeggedronken. ze kon niet goed tegen bier en daar werd ze wel gauw een beetje melig van.
opeens liet ze een luide hik en werd nog roder dan ze ervoor was en met een ingehouden lach keek ze naar de zwaardenmeester.

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

hmm, die bierkroes was iets te groot voor haar denk ik
"Zullen we weg gaan Gwendelin?"

Edited by: de Zwaardmeester at: 3/9/03 11:39:55 am

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

"oke, goed"
ze stond op en stapte wat weg van de tafel. het voelde wat lichtjes in haar hoofd. hij mocht niet merken dat die bierkroes veel te groot voor har was, dus streek ze haar kleren glad en probeerde ze zo recht mogelijk te lopen zonder te waggelen.
toen ze uit de gaarkeuken wou stappen struikelde ze bijna over haareigen voeten.

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

Snel vangt de Zwaardmeester haar op bij haar armen.
"Rustig aan, voor je het weet heb je nog zo'n litteken."
Hij glimlacht, maar in zijn blik zit een sprankje van ongerustheid.

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

snel staat ze weer recht. ''naar waar gaan we nu?'' vraagt ze aan de zwaardenmeester.

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

"Ik weet het niet, we zouden te taverne kunnen proberen."
Eigenlijk voelt hij er weinig voor om nog een plaats waar men bier drinkt te bezoeken, maar daar konden ze misschien iemand vinden die weet waar deze Dyradne is. Zachtjes trekt hij Gwendelin, die de deuropening blokkeert, opzij, zodat een oude man met een houten been naar binnen kan. Hoewel het wat frisjes is buiten en de zon zich nog niet heeft laten zien is er veel volk op straat. In een straat als deze, die meestal in de hoofdstraat uitkomt maar toch in het duistere district ligt, is het vaak leuk om te kijken naar de mensen van alle standen en in alle soorten en maten die hier langskomen.
"Hoe komt het trouwens dat je van één kroes bier zo ligt in je hoofd word? Wat drink je dan normaal?"

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

"ik drink meer water, ook al is het verontreinigd. ik kan er tegen"
terwijl kijkt ze naar de vele mensen die langswandelen.

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

"Had dat dan gezegd."
Voorzichtig loodst de Zwaardmeester de Elfin door het straatje dat zojuist nog aan de hoofdstraat grensde, maar plotseling was deze uit het zicht verdwenen, en het koste hem een tijdje om de juiste weg te vinden. Ondertussen begon er zachtjes een milde regen neer te dalen, waardoor de door de vele voeten glad gesleten straatstenen van Raganorck glibberig werden.

((De Zwaardmeester en Gwendelin => De Taverne: Terugkomst v/d Strijd))

Uriel

Dasu haalde opgelucht adem toen hij zag dat hij niet gevolgd werd. Het haardvuur had hem enigszins verwarmd, maar het was niet genoeg geweest om hem volledig te doen ontdooien. Hij had het koud in zijn mouwloze jack en zijn maag rommelde als een bezetene. Al dat eten dat hij had zien langskomen, hij watertande bij de gedachte aan een fatsoenlijk maal. Het zou er voorlopig nog niet inzitten.

Met gebogen hoofd sjokte hij door de straten van het Duister. Waar was hij aan begonnen? Hij mocht dan wel vrij zijn, maar in gevangenschap was hij tenminste veilig geweest. Daar had hij op z`n minst kunnen rekenen op dat weinige water en oud brood dat iedere nacht voor de slaven neergezet werd. Hier was hij niemand en niemand zou zich om hem bekommeren. Toen rook hij de geur van voedsel. Langzaam ging hij op de geur af. Waarschijnlijk was het de geur die opsteeg uit een van de huisjes... maar wie weet viel er iets te halen voor hem...

Hij komt terecht op een steeg die lijkt uit te lopen op `t Gannon. Vanuit een venster waaien de heerlijke etensgeuren hem tegenmoet. Dasu kijkt spiedend om zich heen en rent dan vlug de straat over als hij denkt dat niemand hem ziet. Voorzichtig duwt hij tegen de deur. Deze geeft mee. Binnen ziet Dasu lange tafels staan en lange houten banken. Een storm van lawaai, warmte en etensgeuren doen hem duizelen. Het lijkt wel een beetje op de taveerne. Voorzichtig sluipt Dasu naar binnen. Het volk is hier anders merkt hij op. Hij ziet allerlei leeftijden maar iedereen is overduidelijk arm. Misschien dat hij hier beter op zijn plaats is. Hij weet niet of hij hier moet betalen voor zijn eten. Voorzichtig gaat hij in een verre uithoek zitten en kijkt toe. Misschien dat hij zo kan ontdekken wat het eten hier kost. Hij kan het ook niet riskeren met iemand te praten of al te veel gezien te worden. Voordat je het weet geven ze je aan. Eenieder van hen ziet eruit alsof ze er geen moeite mee hebben een weggelopen slaaf terug te bregen naar zijn oude meester. De beloning zal voor velen meer zijn dan ze in dagen kunnen verdienen met bedelen.

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

Lelah kwam de gaarkeuken binnengeslenterd, gelokt door overheerlijke geuren.
ze haalde haar zwarte haren uit haar gezicht en keek rond. ogen keken niet op toen ze binnenkwam, hier bleken wel meer schooiers te zitten. ze hoestte even zwaar en keek weer verder.
ze zag in een verre uithoek iemand zitten, die wel nieuw hier leek, net als haar. ze beet in gedachten verzonken op haar lip terwijl ze naar de man keek. zou ze het wagen om erbij te gaan zitten, of zich tussen de mensenmassa zetten.
ze zuchtte diep en besloot het er op te wagen. voorzichtig gleed ze tussen mensen en tafels door om uiteindelijk bij de man te geraken.
"eh...hallo..mag ik erbij?" ze keek even rond om te laten zien dat er niet veel plaats meer was in de rest van de gaarkeuken. rood doorlopen ogen keken vragend naar hem.

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Dasu keek verbaasd terug. Hij had haar zien binnenkomen en haar door de mensenmassa zien bewegen. Hij had echter niet gedacht dat ze naar hem op weg was. Hij knikte stom toen ze vroeg of ze erbij mocht komen zitten. Hij was niet gewend dat er hem iets gevraagd werd. Hij was gewend aan orders, opdrachten en zweepslagen. Hij grijnsde, die lagen achter hem. Voorlopig....

Ogenblikkelijk herinnerde hij zich zijn ontsnapping uit de Taveerne. Hij had maar net kunnen ontkomen aan de vrienden van de heer. Wie was dit meisje? Was ze wel te vertrouwen? Wie weet hadden ze haar ingehuurd om hem te volgen en mee naar buiten te lokken. Ze zag er te arm uit om van adel te zijn, of om in diens te zijn als jager van slaven, maar weer arm genoeg om een weggelopen slaaf te verraden... Achterdochtig schoof hij een klein beetje op. Hij zou moeten leren nog voorzichtiger te zijn dan hij nu al was.

Hij wreef over zijn blote armen. De korte tijd in de Taveerne
waren bij nader inzien lang niet genoeg geweest om hem volledig op te warmen en de verse littekens op zijn rug gloeiden onder zijn mouwloze jack. Een voortdurende herinnering aan zijn gevangenschap. Dasu zuchtte,
hij had honger en zag mensen eten, maar hij kon niets betalen... Hij had geen idee hoe het hier werkte. Schichtig keek hij om zich heen. Het was blijkbaar te druk om te merken dat hij niets bestelde, anders had de eigenaar een armoedzaaier als Dasu er waarschijnlijk al lang uit gegooid...

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

lelah glimlachtte zenuwachtig. ze kruistte haar been en schudde lichtjes met haar voet. het was te zien dat ze zich niet op haar gemak voelde.
ze krabte wat over haar been die helemaal open lag. "uhm...ik ben lelah.." ze glimlachtte zwak maar gaf geen hand, daar hong nog bloed aan.voorzichtig heftte ze aan de kant waar de man het niet kon zien haar blousse een beetje op. ze verschoof het verband wat en bekeek de wonde. hij was nog niet gestopt met bloeden. terwijl ze haar blouse weer naar beneden deed vertrok haar gezicht en beetje maar ze wilde niet dat iemand die wond verzorgde. ze vertrouwde niemand tegnwoordig. ze keek naar de man of hij zich ook voorstelde.

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Dasu keek haar een beetje wantrouwig aan. Ze leek onschuldig en zelf nerveus, maar dat kon natuurlijk ook toneel zijn. Hij stond op het punt zijn naam te noemen, maar besefte toen dat dat wel eens genoeg kon zijn om hem te verraden. Snel klapte hij zijn mond weer dicht en hij dacht even na. Vlug keek hij om zich heen op zoek naar inspiratie. Hij zag allerlei armen, gehandicapten, zwangere vrouwen, kinderen, zieken, ouden en allerlei combinaties van deze eigenschappen. Hij zag een man woest gebaren en dat gaf hem een idee. Hij draaide zich weer naar het meisje om en grijnsde breed. Vervolgens wees hij op zichzelf en legde een vinger over zijn lippen. Hij had dit teken gezien van een andere slaaf bij wie de tong was uitgesneden. Niet praten betekende niets weggeven. Dat was het veiligste op dit moment. Toen zag hij Lelah`s gehavende been, bijna had hij wat gezegd, maar weer klapte hij zijn mond net op tijd dicht. Hij wees met een verschrikte blik naar haar been dat open lag.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

Toen Shakti langs de gaarkeuken van Arie liep twijfelde hij even. Veel van zijn contacten kwamen hier wel vaker. Misschien kon hij hier wat informatie vinden, of iemand vinden die die zilveren fluit kon halen voor hem.

Langzaam liep hij door de mensenmassa, geen contacten maar wel mogelijk een persoon die de fluit kon halen. Hij zag er gehavend uit, een ontsnapte slaaf, schoot meteen door Shakti's hoofd. Perfect, hij zag er wanhopig uit, en lichtelijk zoekend alsof hij hier nog niet eerder was geweest.

"Kom," zei hij tegen Maya, "ik denk dat ik iemand zie de wel wat 'hulp' kan gebruiken," zei hij meesmalend.
Hij ging aan een tafeltje zitten vlak naast het tafeltje van de slaaf, hij knikte naar de andere mensen aan het tafeltje en maakte wat ruimte voor Maya.

Shakti Gumu

Edited by: Eduward Eyckenbladt at: 8/31/03 8:47 am

Elia Sarani · Posted: Sat Jul 05, 2003 7:24 pm Post subject: .....

Maya liep achter Shakti in de gaarkeuken in. Ze hield zich klein en probeerde geen oog contact te maken. Ze voelde zich niet op haar gemak met zoveel mensen om haar heen. Ze ging naast Shakti aan het tafeltje zitten en hielt haar handen in haar zakken. De geur die een van de mensen hier met zich mee droeg maakte haar opnieuw misselijk. Voorzichtig keek Maya om zich heen. Hulp? Wie had er hulp nodig? En wat voor hulp bedoelde Shakti....