Raganorck

[Mordicus]

Mordicus negeert verder de mans opmerking over die mooie vrouw, dat zijn emoties die hij allang al niet meer bezit, waar hij gelukkig van af is weten te komen.

"Aha een mooie vrouw dus, vertel me meer!"
Hij glimlacht om het spelletje mee te spelen, met deze dwaas.

"Dus als een mooie vrouw mijn huis zou binnen lopen zou ze zo worden opgegeten als ik het zo begrijp, wat apart"

[Tlomas Tlodas]

"Jaja, een mlooie vlouw.", knikt Tlomas. Hij wordt steeds enthiousaster omdat er iemand naar hem luisterd. Ook steeds gekker, trouwens. "Mlaar mooie vlouwen luistelen niet naar Tlomas. Stlomme Tlomas, denken ze. Mlaar dat is mooi niet waar! Want vlouw de vlouw is opgeslokt dloor het hluis, en Tlomas niet. TLomas laat zich niet opslokken, doet niet mee aan de dluistere plannen van het hluis. Het hluis wil zielen, om meer te glaan leven. Hoe meer zlielen, hoe meer vleugdd, zeggen ze dan", hij lacht hard om zijn eigen grapje. Dan gaat hij weer verder. "En als het zielen verorbert heeft gaat het verder leven, groter, machtiger, dluisteler. Het wlil de sterren glaan vedluistelen, en heersen over de stad. Het wil groter worden dan de tlorens, dan kasteel, en het hleeft zielen en levens nodig, het lokt ze naal binnen met geheimzinnigheid en, en, en zo. En dan, yummy! Eet het hluis de zielen op. Ze komen nooit meer terug, de zielen. Mlaar het huis wel, en het krijgt nog meer honger, en nog meer honger. Net als Tlomas trouwens."
Hij wrijft over zijn buik.
Ergens in of aanhet huis klappert iets, vermoedelijk door de wind.
"Hoor je? Zijn maag knort. Het wil eten!"
Tlomas klmapt zich aan Mordicus vast.
"We mloeten het tegen hlouden, voor het te laat is.Voor hlet groter wordt dan het kasteel!".

Tlomas.

Alle wloorden bevatten wijsheid

[Mordicus]

Een gek! Een volslagen gek! Mordicus kan het niet helpen om te moeten glimlachen, het is inderdaad veel te lang geleden dat hij iemand echt heeft gesproken en dan vooral niet zo'n dorpsgek als deze. Nee hij moet niet glimlachen, maar zelfs grijnzen, hij wil het zelfs niet tegenhouden, hij kan het ook niet tegenhouden! Hij stapt naar de man toe en legt een hand op een van diens schouders.

"U heeft honger? Wat een toeval ik ook!"
Liegt Mordicus en gaat naast Tlomas staan en duwt hem heel zachtjes richting de deur terwijl hij verder gaat met praten.

"Ik heb een vuurtje opstaan met een ketel gevuld met groentensoep en die is onderhand wel klaar! Mag ik u bij deze uitnodigen om een wat bij me te komen eten? Dan kunnen we het verder hebben over dat huis wat volgens u mensen eet"

Mordicus kijkt zo omhoog naar zijn huis en moet van binnen grijnzen. Dwaas, denkt hij als hij naar Tlomas kijkt, als dat zo was had ik het wel gevoeld, een zielenetend huis...tssss.

[Tlomas Tlodas]

((OOC: Sorry dat ik weer eens zo lang op mij heb laten wachten. Maar Tlomas is er weer eens.)

Tlomas moet een moeilijke beslissing nemen. Aan de ene kant lust hij best wel wat te eten, hij heeft sinds de dag ervoor nog niets gegeten. Aan de andere kant wil hij echter het huis ook niet betreden. Hij weet hoe het afloopt met mensen die het huis betreden. Of althans, hij denkt het te weten. Aarzelend kijkt hij Mordicus aan

"U bent een vliendelijke meneel, hool. Veel te goed vool het hluis, het hluis is namelijk gevaalijk. Soep is wel lekkel. Maar het hluis vind mij ook lekkel. Vind ons lekkel, wil ons opeten. Tlomas wil wel eten, maal niet opglegeten wlorden. U wilt toch ook niet opglegeten wolden."

Tlomas draalt nog steeds op de drempel en houdt zijn benen stijf zodat Mordicus hem minder eenvoudig naar binnen kan duwen. Plots krijgt hij een Idee.

"Als u nou de gloentesoep naal buiten brengt? Dan kan Tlomas veilig soep eten. Ik bedloel, dan kunnen wij veilig soep eten"

Tlomas.

Alle wloorden bevatten wijsheid

[Mordicus]

(OOC: geeft nix...ben hier ook niet de hele tijd, we maken er gewoon een vijf jaren plan van )

De dwaas lijkt er lang te moeten nadenken, voor iemand zo stom als hem dan, bedenkt Mordicus zich. Of zou het meer de angst zijn en toch te willen eten? Mordicus begint steeds meer geinteresseerd te raken in dat verhaaltje van Tlomas, als er iets met dat huis aan de hand is is het misschien goed dat te weten. Maar het lijkt sterk dat er iets onder zijn oog is weggeglipt en zich heeft verstopt.

"Tuurlijk wil ik niet opgegeten worden, liever eet ik zelf iets op, zoals lekkere groentensoep!"
Mordicus hoort rustig het gebabbel aan van Tlomas en blijft glimlachen, ondanks de pijnen. Bijna is de dwaas zover dat hij over de drempel stapt, maar tot zijn ongenoegen blijft de gek stil staan. Bange dwaas! Als je eens wist wie ik ben en wat ik kan. Mordicus glimlacht gemeen, van binnen dan.

De teleurstelling is ook daar als hij toch niet mee naar binnen gaat, maar goed het is een begin. Als het hem lukt het vertrouwen van die gek te winnen kan hij hem evengoed naar binnen krijgen. Normaal zou Mordicus het op een andere manier doen, maar hij heeft besloten er een uitdaging van te maken of tot hij het echt zat is.

"Mja dat kan, ik snap alleen nog steeds niet waarom u zo bang bent, wat voor kwaad kan dit huis nou doen?"
Ter demonstratie klopt hij even tegen het huis.

"Ik toon mijn gastvrijheid, maar u gaat liever buiten zitten, omdat u bang bent, ik wil niet onbeleefd klinken, maar echt beleefd is dat niet"
Mordicus blijft vriendelijk, veel te vriendelijk.

[Tlomas Tlodas]

(ooc: Vijf jaren plan he? Klinkt goed )

Tlomas schrikt een beetje als Mordicus zegt dat hij onbeleefd is. Niet dat Tlomas nou echt een toonbeeld van beleefdheid is in het algemeen, maar als het zo direct tegen hem gezegd wordt...hij is blijkbaar toch op de een of andere manier opgevoed.

"Nlee, nlee, gloede man, je beglijpt me velkeeld. Tlomas is niet onbeleefd. Tlomas zou graag met de gloede man naal binnen glaan om te eten, alleen niet in dit hluis. Dit hluis is gevaallijk! Dat is het al heel lang. Al jaaren..."

Plotseling stopt Tlomas met zijn woordenvloed. Het was al lang geleden gebeurd, in dit huis, maar het zit nog steeds diep.

Tlomas

Alle wloorden bevatten wijsheid

Edited by: Tlomas Tlodas at: 12/26/02 8:47:14 pm

[Mordicus]

"Dan begrijpen we elkaar waarschijnlijk niet beste man, maar als je toch liever buiten zit dan zal ik wel je bord met soep naar buiten brengen"
Mordicus glimlacht minzaam naar Tlomas en begint toch langzaam zijn geduld te verliezen, hij had hem toch liever binnen gehad, maar misschien door hem op zijn gemak te stellen...

"Ik zal wel een kleed pakken waar we beiden op kunnen zitten, dat lijkt me wel zo gezellig"
Hij schenkt de dwaas zijn vriendelijkste glimlach, wat hem weer de nodige pijn bezorgd, en wacht keurig diens antwoord af.