Raganorck

[Anoniem]

Hmmmmz,ik heb helemaal niets gehoord van een trouwpartij in deze buurt.Deze buurt staat anders toch nog bekend over zijn roddels.Maar ja,wat moet je zoal hebben?Hetgeen dat ik vooral in huis heb zijn kruiden natuurlijk!Dingen zoals kaas of brood zijn voornamelijk bestemd voor mijn familie,maar anders geef ik je wat mee van dat....

[Galliminus]

"Ooh,..dat zou geweldig zijn,...als ik alleen wat kaas en brood zou kunnen kopen zou mij al gelukkig maken,...Dan kan ik hen tenminste iets aanbieden als zij morgenvroeg hier aankomen! Misschien wat kruiden voor het feestmaal wat ik morgen zal gaan maken,....vlees haal ik morgen wel bij de slager,...als ik hen wat brood en wat kaas aan kan bieden morgenvroeg,.. dat zou al genoeg zijn! Ik weet dat u kruidenier bent,...maar u was ook de enige waar ik nog kon aankloppen op dit uur,..ik waag mij liever niet dieper in de stad rond dit uur,...u weet wel...de moorden die hier plaatsvinden de laatste tijd?".

Manon van Drübeck

[Anoniem]

Och ja,da's verschrikkelijk hier de laatste tijd.Hmm,ik zal wa gaan halen in de keuken.Marvin verdween enkele luttele minuten achter het gordijn en kwam dan terug met een een redelijk groot stuk kaas en een brood.Hij legde het op de toonbank,pakte nog enkele kruiden,"zijn basilicum,marjolein en dragonder goed?",en maakte de rekening.

Dat zijn 9 Nachtstormse Daalders en 1 Stuiver.Zal da gaan,anders betaaldt u het morgen maar als dat bater gaat.

[Galliminus]

Manon legt één Raganorckse Dukaat op de toonbank.."Houd u het wisselgeld maar! Ik ben u eeuwig dankbaar! U weet niet hoe u mij geholpen heeft,....tot ziens,...en bedankt! Moge de Ene God uw pad verlichten!"

Manon keek ook echt opgewekt,...in haar doen en laten wist zij zelf niet meer of het toneelspel of echt was hoe zij reageerde,..behalve hetgene over de Ene God,.. ze meende het wel, ze meende enkel voorspoed want zij geloofde niet in Goden,..anders was haar vervloekte bestaan haar wel bespaard gebleven. Het idee dat zij Witte geholpen had nu gaf haar een vreemd warm gevoel van binnen,...een onbeschrijvelijk gevoel wat zij nimmer ervaren had,..zelfs niet toen zij nog leefde....

Zij sloeg het voedsel in haar jurk en liep de winkel uit,....bijna voelde zij haar levend,..bijna,...Ze wist niet eens meer hoe het was om levend te zijn,..maar dit ene moment was zij werkelijk gelukkig....

Manon van Drübeck

Edited by: Galliminus at: 4/13/02 9:48:04 pm

[Anoniem]

"Heheh,ne gelukkige klant."Marvin gooide de Dukaat omhoog.Het was niet zozeer het geld dat hem interesseerde,maar de eerste klant die gekomen was na zo'n lange tijd."Wel,dat deed goed.Ma t'is nu wel vervelend dat we met minder kaas zitten,enfin."

Marvin wandelde door het gordijn ging terug op de zetel liggen."Heheh,ik was al bijna vergeten dat het naht was.Die bezoeker heeft me blijkbaar een beetje in de war gebracht."En viel daarna in slaap.

[ckeetel]

Starend naar het donker van het plafond blijft hij een nabeeld van haar zien, alsof ze er nog steeds is, hem vertellend over haar tweestrijd en hij kijkt in haar ogen, praat zacht tegen haar, strekt zijn armen uit en strijkt over haar wangen. "Heb ik je toch beschadigt?" fluistert hij, "is jouw geest nog steeds gewond?". Zwijgend kijkt ze terug. Teder gaat zijn wijsvinger over haar halslijn, dan rusten zijn handen weer op de lakens. Het laatste wat hij wil, is haar pijn doen... "Ik heb je lief...." Zijn ogen sluiten zich en zijn ademen wordt langzaam rusiger.

[Galliminus]

((Faranyell,..ik hoop niet dat je het erg vind dat hier twee verhaallijnen door elkaar lopen,...ik vond het wel geschikt..Manon woont immers maar 3 deuren verder ))

Manon komt terug van 't Kruideke met Kaas en Brood voor Witte. Haastig loopt ze naar boven en slaat de deur naar haar slaapkamer open. Ze loopt naar het bed en gaat naast hem op het bed zitten. "Wakker worden, mijn liefste, ik heb eten voor je gebracht..Je moet eten om op krachten te komen,..Ik heb zonet ook gevoed..We moeten sterk zijn voor het geval Insonum terug keert....Wees niet bang,..samen kunnen wij de gehele wereld aan. Hier pak aan,..brood en kaas...De kruidenier is zo aardig geweest om mij te helpen...De Kruidenier waar wij de vorige nacht hebben doorgebracht..",..Manon lacht onschuldig.

Als Witte het eten betast haalt ze nog een kruik water voor hem en zet die naast hem neer op het kastje bij het bed. Ze speelt met zijn haren en laat haar vingers in een tedere beweging met zijn gespierde rug spelen. "Eet,..mijn liefste, je hebt het nodig."

Manon van Drübeck

[ckeetel]

Weer maakt hij dezelfde fout, nog slaapdronken slaat hij hoestend de achterkant van zijn hand voor zijn mond. Haar vingers die zacht over zijn rug en door zijn haar strijken, geven hem troost.
Voor het eerst ervaart hij echte honger en weer bedroog zijn gevoel hem, toen hij dacht de essentie ervan naar binnen te trekken.

Hij neemt de tijd om te kauwen, en het voedsel geduldig door te slikken. Water verzacht zijn rauwe keel. "Isonum..." Hij had er niet aan gedacht dat zijn Honger nog steeds rond zou waren. Honger en hongerig...hij is nu dus twee apart. Toch ontkomt hij er niet aan om zichzelf te zien. Zich wegdrukkend met de grote witte vleugels, zijn blik op de straten en de huizen gericht, de levensvlammen van Raganorck proevend.

En voor het eerst ervaart hij voldoening. Als zijn dorst en honger eindelijk gestild zijn. Is er niks anders meer waar hij naar verlangt. Het stille donker in de kamer, haar strelende hand, haar lichaam naast hem. Hij wil dit ogenblik vasthouden, diep in zijn hart begraven. Hij ademt alsof dit moment bezield is, maar dit keer voelt het volkomen natuurlijk...

[Coldrin]

Murdoc duwt de deur open en strompelt al vallend de ruimte binnen. Bijna had hij op de grond gelegen ware het niet dat hij zich kon vasthouden aan een tafel die er stond.

Hij probeerde zo goed mogelijk recht te staan, niet te laten merken dat hij gewond was. En liep naar voren, naar de toonbank waarachter de verkoper stond.

Murdoc was na zijn aanvaring met de man zijn zwaard in cirkels gelopen, steeds was hij dit winkeltje voorbij gelopen, elke keer opnieuw. Hij was veel bloed verloren en kon amper op zijn benen staan.

'Vergeef me dat ik hier zo kom binnenvallen,' zei hij met een schorre stem. 'Ik zou wat helende kruiden moeten hebben, dringend.'
Hij voelt het bloed over zijn hand stromen en hoopt dat niemand de donkere vlek opmerkt die stilaan groter wordt op zijn borst. Hopelijk verhullen de schaduwen dit.
'Hebt u helende kruiden voor mij?'

Was getekend: Murdoc Harding

[Anoniem]

Marvin ziet de strompelde man binnenvallen."Ohoh,natuurlijk kan ik je helpen.U ziet er niet bepaald gezond uit,zou ik durven zeggen."Volgens mij zijn,eens zien,de violenwortel,de sassafras en de krulzuring lijken mij het beste.De valeriaan zou enige pijn moeten verminderen.De andere drie hebben een herstelvermogen.

Marvin deed de kruiden in een papieren zak en gaf ze aan de bezoeker,die op een vreemde manier rechtstond."Als deze niet werken dan zou je nog eens moeten langskomen."

"6 Daalders graag."

[Coldrin]

'Neen, geen violenwortel, sassafras of krulzuring. Ik heb Ranzige Vlierenmade, Notariabele Venkel,' Murdoc dacht na. 'En Lotus, witte of zwarte, heb ik nodig.' Zijn gezicht verstrakte, deels van de pijn, maar ook een deel door de irritante verkoper die voor zijn neus stond.

Even had Murdoc inwendig gekookt toen de man zo een uitbundig bedrag vroeg voor het kleine beetje kruiden dat hij in een papieren zak deed. Een papieren zak dan nog wel, normaal zouden zo een kruiden in een glazen bokaal gestoken moeten worden, elk afzonderlijk en niet te samen. Als hij niet zo gewond was, was hij al lang naar het woud gegaan om de kruiden te halen, gratis en voor niets. (maar hij wist dan ook niets van de Ogurs en orks en al het ander kwaads dat daar ronddoolt af.)

Langzaam richt Murdoc zich nog wat meer op, probeerde een uitdagende houding aan te nemen.
'Komt er nog wat van?' vroeg hij, zijn raspende stem had een onheilspellende klank gekregen.

Was getekend: Murdoc Harding

[Anoniem]

Ohoh,Marvin deinsde achteruit,had dat dan meteen gezegd.Dat maakt het bedrag meteen minder.Van die vlierenmade heb ik minder,maar van de rest heb ik genoeg.

Marvin pakte vlug alles wat de man nodig had,ik zal u Witte Lotus geven,zwarte heb ik niet."Zo te zien bent u haastig!"
Mmmh,nee Laila,nu niet.Zijn dochter was binnengeslopen en zat nu wat te brabbelen over speelgoed en al da gedoe.

't Is misschien beter dat u niet tegen iedereen zo'n dreigende houding aanneemt,'k zou nog durven zeggen dat u daardoor gewond bent geraakt.Marvin zag een kleine bloedvlek op de kleren van de man wanneer hij zich groter probeerde te maken.Hier,da maakt er 3 Daalders van.

[ckeetel]

((OOC Drie daalders voor Witte Lotus??!! Is dat wel echte? ))

[Anoniem]

(pppff,6 is teveel en 3 is te weinig,ik ben nog niet echt met die daalders en stuivers en al da gedoe verwant als sommige andere verkopers hoor)

[Coldrin]

((OOC: zes daalders voor het vorige was te veel, Witte Lotus is natuurlijk vele malen duurder.))

Murdoc grabbelde de zak uit de handen van de verkoper.
Het was een geluk bij een ongeluk. Hij had een verkoper van de Witte Lotus gevonden.
Murdoc draaide zijn rug naar de verkoper en liep weg.

Vlak voor hij de deur uit zou lopen, draaide hij zich om. Vanuit een van zijn zakken diepte hij een goudstuk op, een van de weinige Raganorckse gouden dukaten. Deze wierp hij naar de man.
'Je zou jezelf nog in het zak zetten. Die witte Lotus alleen al is meer dan deze gouden dukaat waard.'
Hij verliet het gebouw en liep terug naar zijn kamer.

((Murdoc verdwijnt naar de tien torens.))
Was getekend: Murdoc Harding