Raganorck

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

`Lunea` mompelde ze, haar zit plek was erg aangenaam en langzaam begon ze zich te beseffen dat ze best wel even zou willen slapen. De regen tikte op de ramen en de huiselijkheid van het kruideke overwelmde haar. Lnagzaam sloten haar ogen zich, maar haar hand klemde zich om haar bijl.

Uriel · Posted: Wed May 21, 2003 1:56 pm Post subject: Re: 't Kruideke:binnen

Mirko schrok zich rot toen Lunea er zomaar uitflapte dat hij zijn geheugen kwijt was. Schichtig keek hij om zich heen. Wie waren deze mensen eigenlijk? Wie weet waren ze wel betrokken bij een complot. Een complot om hem te gebruiken. Nu hij zich niets meer kon herinneren zou hij overgeleverd zijn aan hun propaganda, aan hun bereidheid hem dingen te vertellen, of te verzwijgen. Hij deinsde achteruit en stootte tegen een rek gevuld met kruiden. Het wiebelde, maar viel niet om. Lunea was neergeploft op een stoel en de winkelier deed alsof het verlies van zijn geheugen `normaal` was. Wie weet hadden dezelfde kruiden die hier om hem heen hingen er wel toe geleid dat hij zijn geheugen kwijt was geraakt. Wie weet waren de schaduwen wel zijn bescherming geweest tegen deze wezens die het op zijn krachten voorzien hadden. Hij was tenslotte een magister, toch? Althans naar hun eigen beweren. Hij had ook de mistbank opgeroepen, maar wat moesten ze met de krachten van een magister? De stad was misschien nog wel gevaarlijker dan de wouden waar hij uit weggevlucht was... was hij wel weggevlucht van een veldslag of hadden ze hem dat slechts laten geloven? Hij had gehoord ooit, van iemand, ergens, dat ... bepaalde kruiden zoiets konden doen. Je geheugen wissen en je gevoelig maken voor suggesties. Wat was waar? Hij wou vluchten maar, er was maar een manier om achter de waarheid te komen... afwachten. Hij zou echter op z`n hoede zijn. Hij liet zich niet zomaar voor iemands karretje spannen. Deze mensen waren ook niet wat ze deden voorkomen... er zat meer achter; het moest wel... het was immers wel al te toevallig allemaal...

Edited by: Uriel at: 5/22/03 11:28:16 am

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

Lunea schrok op toen Mirko tegen het kruidenrek aanliep, ze opende haar ogen en haar bijl kwam iets uit zijn ring aan haar riem. Maar toen ze zag dat het slechts Mirko`s onhandigheid was ontspande ze zich weer. De magier zag er angstig uit, ondanks dat de spinelven verslagen waren.

`Als je zo angstig blijft dan zul je de angsten weer oproepen` merkte ze droog op, zich niet bewust dat zo een opmerking een gespannen persoon nog angstiger zou maken. Lunea was altijd al onhandig geweest met dit soort dingen, maar nu haar goden haar wens in vervulling hebben doen gaan, kreeg haar onhandigheid een scherp, kwaadwillend randje.

Edited by: Lunea at: 5/23/03 9:26:04 am

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Marvin gaf Lunea een eigenaardige blik,fronsend met zijn wenkbrauwen,toen ze leek een beweging te willen maken met haar bijl.Mirko leek onhandig,maar wat kon je er aan doen?

Iemand die zijn verstand kwijt is kan het moeilijk ergens gaan zoeken,aangezien hij het niet weet liggen.Spijtig dat hij hem niet kon helpen met dat.Hopelijk zou iemand dat wel kunnen...
"Wel Mirko,misschien acht je me vreemd omdat ik zo raar op je reageer,als je wil kan je boven een bad nemen.Je kan het wel gebruiken.En er zijn nog wel enkele kleren die je even kan lenen."

Marvin Inoran

Uriel · Posted: Tue May 27, 2003 3:02 pm Post subject: Een warm bad

Mirko overdacht het aanbod. Het kon natuurlijk weer een val zijn, maar een bad en schone kleren... Het klonk te aanlokkelijk. Een beetje hees zei hij: "Dankje, ik zal het niet lang maken. Ik wil je niet tot last zijn." Toen hij langs het kruidenrek naar boven liep rook hij de geur van lavendel vermengd met de geur van gerst. Het deed hem denken aan een meisje met bruin haar en bruine ogen en een taveerne. Was dat Danya? Was zei het beeld dat hem in leven gehouden had toen alle andere herinneringen hem ontstolen werden? Wellicht was er dan toch iets waar van wat deze mensen zeiden. Zijn slapen klopten en zijn hoofd bonkte. Eerst een bad en schone kleren. Daarna zou hij wel verder zien.

Boven aangekomen opende hij de deur naar de badkamer. Het bad was leeg, vanzelfsprekend, maar de pomp die in de kamer gemonteerd zat zorgde er al snel voor dat er water in terecht kwam. Koud welliswaar, maar dat kon Mirko niet schelen. De lompen die over waren van zijn kleren trok hij uit en hij onderzocht alle zakken nauwkeurig. Misschien vond hij nog iets van waarde. Hij ontdekte een aantal vreemde voorwerpen die waarschijnlijk met zijn beroep als Magister te maken hadden en een speld met daarop een vreemd wapenschild.

Hij legde de voorwerpen op een stoel in liet zich vervolgens in het water zakken. Hij rilde even, maar het water voelde al snel prettig aan en hij schuurde met een borstel tot zijn huid rood zag, voorzichtiger op plekken waar zijn huid beurs was of er schrammen zaten. Daarna liet hij het water weglopen en vulde het bad opnieuw, ondertussen zijn haren wassend.

Tenslotte liet hij zich even onderuit in het bad zakken en voordat hij het wist waren zijn ogen dicht. Het water werd lauw, daarna warm totdat er damp vanaf kwam. Onwillekeurig bewogen Mirko`s handen in zijn slaap. Hij kwam los van het bad en zweefde een halve meter boven de badkuip in een dikke wolk van stoom die onder de deur door kroop. Slapend en woelend weefden zijn handen arcane figuren van water en vuur. Hij droomde van de veldslag, van de duizenden stampende spinnenpoten. Vanuit de hoeken van de badkamer staarde een duisternis met rode ogen hem aan en voedde zich met de nachtmerrie van zijn schepper.

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

Lunea was opgestaan uit de kussens toen Mirko naar boven was verdwenen. Ze voelde zich niet op haar gemak er broeide iets, ze was gespannen en reageerde op elk geluidje. Ze slenterde wat door het kleine huisje en bekeek de kruiden. Ze leken allemaal op elkaar in gedroogde vorm. Had ze maar beter opgelet toen in het orkdorp de kruiden werden uitgelegd. Wel herkende ze het zeepkruid en werd subtiel herinnerd aan haar eigen huidig geur. Ze haalde haar neus op toen ze ineens zichzelf duidelijk rook. Buiten was het in de geuren van de stad niet opgevallen. Ineens begreep ze de gezichtsuitdrukking van Marvin ook een beetje beter. Ze greep een takje zeepkruid en draaide zich om naar de kruidenier, maar haar blik werd getrokken naar het trapgat waaruit flardje rook ontsnapten....
Was haar eiegn geur dan zo penetratnt dat het de geur van vuur en rook overstemde? Ze was halverwege de trap toen ze rook dat het geen rook wat maar mist..of damp?

Uriel · Posted: Tue Jun 03, 2003 7:07 am Post subject: Waar rook is...

((Blaat comments are not allowed))

Zijn handen bewogen in een vlammende fury en in een magie van water en vuur. Zijn hoofd gloeide en zijn lichaam was nat van het zweet. Hij zweefde een halve meter boven het kokende water, vast verzonken in zijn nachtmerrie en ondertussen werden zijn krachten opgeslorpt door het schaduwwezen met zijn rode ogen. De spinnenpoten stampten om hem heen en de lege blikken van de elfen in die lange duistere tunnel achtervolgde hem. Plots was daar een licht, een uitgang, een meisje met bruine ogen! "Danya", zuchtte de magister in zijn slaap.
Het wezen voelde dat het zich niet verder voeden kon en verdween. Met een schok werd Mirko wakker en werd de magie verbroken. Gillend kwam hij terecht in het gloeiende badwater. Zo snel hij kon denderde hij eruit. Zijn huid voelde rood verbrand aan. Hij moest weg hier, wie waren deze mensen? Wat had hij hier eigenlijk te zoeken? Hij had maar een aanwijzing en dat was Danya. Volgens Lunea woonde ze in de Taveerne waar ze eerder die dag geweest waren. Dat was zijn enige kans enige grip te krijgen op deze hele rotzooi. Vlug trok hij de kleren aan die hij van Marvin gekregen had. Hij propte de paar eigendommen die hij had in zijn zakken. Aan de andere kant van de deur kon hij de stemmen van zijn vrienden, achtervolgers? al horen. Hij haalde nog een keer diep adem, gooide de deur open en rende zo snel mogelijk langs de anderen heen de trap af en de deur door. Zo snel als zijn voeten hem dragen konden verdween hij in de straten van het Duistere District. Bang als hij was dat ze hem volgen zouden...

Mirko naar de Taveerne; de gastverblijven; het binnenplein achter de taveerne.

Edited by: Uriel at: 6/16/03 9:44 pm

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Marvin was ondertussen terug aan het werk geslagen in de winkel totdat opeens een hevige kreet werd geslaakt vanuit een bovenkamer.Van Mirko!Als vanuit een reflex liet hij alles vallen waarmee hij bezig was om naar boven te gaan,maar nog voor hij midden op de trap was stormde een angstige Mirko langs hem en Lunea heen."Wa...?!"Verbaasd keek hij naar de weggestormde Mirko en trok met een nog verbaasder gezicht zijn neus op..Daar was zeker iets losgeslagen...

Marvin Inoran

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

(( ooc Uriel.. ik wilde reageren op je post, maar hij is weg!.. Je bent nog steeds naar buitengestormd... ik psot gewoon en maak ev. later nog een aanpassing kee?))

Ineens vloog de deur open en zag Lunea in een flits Mirko voorbij stormen.. ze greep naar de trapleuning zodat ze niet achterover eraf zou vallen. Daar waar Mirko's hand haar aangeraakt had was haar malien roodgloeiend heet en kort siste het op haar huid voordat het afkoelde. De pijn gaf losse teugel aan haar opgekropte woede en ze rende Mirko achterna naar buiten...

De deur van het Kruideke zwaaide open en Lunea stond in de gietende regen, binnensmonds vervloekte ze het weer. Het gordijn van regen had de magier opgeslokt en alle geuren uitgewist. Haar knokkels toonden wit en het hout van haar bijlsteel kreunde zachtjes. Ze moest haar woede kwijt en zette het op een rennen....

De enkelingen die in de hevige bui buiten rondliepen door de straten van het duistere district zouden het beeld van een woeste roodharige met bloed en modder besmeurde halfork zich nog lang herinneren..

(( Lunea... => DD;Op de vlucht....))

Edited by: Lunea at: 7/5/03 9:35 pm