Raganorck

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Jaja,hier zit ik dan,Marvin Inoran.'t Is blijkbaar gene goeie dag voor volk.Geen ziektes,des te beter voor die mensen he.Ma voor ons,d'r is nie veel aan te doen.Waarschijlijk hebbeen Ut en Stadus 't zelfde probleem gelijk ik.Weinig volk over de toonbank.Maar da maakt nie veel uit.We zullen nog eens op zoek gaan naar wa kruidekes en bij de bazin van de herberg nog eens wa gaan afleveren.Gaat ge mee,kleinke?
Marvin zat wa tegen zijn kleine dochter Laila te praten,ze was zich thuis maar wa aant vervelen en begon en beetje lastig te worden.Toen ze de beslissing van d'r vader hoorde,ja....

Allé,we zullen dan maar eens vertrekken zeker.Hij stond op uit zijne stoel in de woonkamer,ging door de wikel en deed de deur open.Och got,bijna vergeten,ik moet da bordeke nog omdraaien.Marvin draaide het "bordeke" om(er stond gesloten op geschreven)en samen met zijn dochtertje ging hij naar de herberg op Gannon,het was dichtbij,dus te klagen had ze niet.
En rustig zijn he gij!

Zijn vrouw Nara was gaan wandelen met hun zoon Baster dus zij konden de zaak ook niet openhouden.

(ik ben even naar de herberg maar ben vlug weer terug,dan kan ik terug van dienst zijn)

Galliminus

Eindelijk waren ze allemaal weg,....Manon en Witte hadden zich de gehele ochtend en middag al verscholen in de kelder van de Kruidenier,...versluiert in schaduwen....Zij waren de vorige nacht gevlucht uit de Herberg nadat zij Insonum alleen hadden in de Herberg. Het was idioot dat Manon maar enkele huizen verderop woonde. Ze had het niet kunnen halen of zij zou levende verbrand zijn door De Brenger van Dood,..de zon.. Zij had zich ook beseft dat ze haar Doodswens terug heeft,...maar vreemd genoeg had zij er alles gedaan om Witte te redden,..zij had niet voor haar Laatste Dood gekozen deze ochtend. Het zou niet zo heel lang meer duren eer de zon op was gekomen,..Manon had veel geslapen overdag,..Ze weet niet of Witte wakker is geweest deze dag,..Ze heeft hem in de korte momenten dat zij wèl wakker was niet bij bewustzijn gezien......

Manon van Drübeck

((OOC:sorry,..ik kon het niet laten :evil

))

ckeetel · Posted: Fri Apr 05, 2002 5:23 pm Post subject: Tussen de ckruyderijen :)

Witte wil leven, zijn wil is sterker dan de zwarte massa. Hij drukt zich tegen een koude, vochtige muur.
Zijn lichaam gehoorzaamt hem niet, als hij probeert zijn ogen open probeert te doen. Een vreemde sensatie glijdt door hem heen, alsof hij ineens iedere zenuw en iedere cel kan voelen, aslof hij zich ondersteboven en tegelijkertijd overeind bevindt. De sensatie gaat over in pijn, als hij ieder stukje steen van de grond in zijn huid kan voelen, het hart kan hij voelen samentrekken, pompend, in en uitzettend, wild kloppend in zijn keel. Het ademen doet pijn omdat de vochtige lucht water lijkt. Hij kreunt. Is hij nu Insonum? Waar is Manon? Witte legt de handen op zijn ogen, hij voelt dat ze open zijn, maar of hij is blind, of het zijn de kraaien die nog steeds rond zijn gezicht wolken, hij heeft het benauwd. Hard landt zijn hoofd op de grond, waar hij dacht dat hij zijn handen neergezet te heben.

Roerloos blijft hij liggen, tot het beeld langzaam klopt, waar de grond is, is de grond, waar de lucht is, is de lucht. Wiite drukt zich half overeind en veegt met een arm de vloeistof weg uit zijn ogen, zijn neus en zijn mond. Hij legt zijn hoofd op een knie, concentreert zich op het ademen, als zijn longen tot rust zijn gekomen, heft hij zijn hoofd langzaam op, alles draait nu weer voor zijn ogen, weer legt hij zijn voorhoofd op zijn knie. Dan ziet hij vanuit zijn ooghoeken een ander lichaam naast hem, een bleke schim in het donker. Zijn zoekende hand vind een voet. "Manon?"

Galliminus · Posted: Fri Apr 05, 2002 5:36 pm Post subject: 't Kruideke

Manon word wakker van de fluisterende stem die zij hoort,...Overdag is zij veel te zwak,..meestal slaapt zij. De stem is die van Witte...
"Witte,..je bent in orde! Ja ik ben het,.........ga nog even slapen liefste,..als het donker is neem ik je hier vandaan,..naar mijn huis."

Zij kruipt tegen hem aan als ze ziet dat zijn ogen in het niets weg staren,..het lijkt alsof hij haar niet ziet. "Het komt goed,.Witte,..rust nog een beetje,.Ik ben ook moe." Ze sluit haar ogen en concentreert haar op de sluier van onwetendheid die zij om hen heen had gespannen,...het was moeilijk om die in stand te blijven houden overdag...Ze kon niet anders,..ze hoopte dat het stand bleef houden voor de veiligheid van de mensen in dit huis.

Manon van Drübeck

Edited by: Galliminus at: 4/5/02 7:37:22 pm

ckeetel · Posted: Fri Apr 05, 2002 7:08 pm Post subject: 't Kruideke

Voor zijn ogen blijft ze een bleke vlek, maar tegen zijn huid voelt hij haar haren en haar huid, zo aards, zo echt... Witte legt een arm om haar heen, laat haar hoofd tegen zijn borst rusten. In orde... hij leunt achterover tegen de muur. Het moet gelukt zijn...hij lacht schor. Ze hebben het gehaald. Hij streelt met zijn duim zacht over haar koude schouder. Geen droom, geen verwrongen gedachte, ze is hier zoals ze is, Manon...Ze is niet aan stukken gereten, hij is niet Insonum, even vraagt hij zich af wat hij wel is, maar vermoeidheid overvalt hem. Voor hij weer wegzinkt, drukt hij Manon's slapende lichaam dichter tegen zich aan, het komt goed fluistert hij hees in haar krullen...dan wordt de pijn verzacht onder een zware, vergetelheid brengende deken.

De kraaien in zijn hoofd beginnen hun kracht te verliezen.

Edited by: ckeetel at: 4/5/02 10:45:48 pm

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

allé,we zijn d'r se.Na een wandeling over Gannon kwamen Marvin en zijn dochter terug thuis.Nara en Baster waren waarschijnlijk al gaan slapen.Stil zijn he gij.
Hij opende de gordijn die zorgde voor een afsluiting tussen de winkel en de woonkamer.We zullen je nachtkleed pakken,ge moogt nog een beeke drinken,ma dan naar boven,het is al laat genoeg.

Na dat alles ging Marvin samen met zijn dochter de trappen op,stopte ze onder en gaf haar nog een flinke nachtzoen,en omgekeerd."Slaapwel,papa..."slaapwel kindje.
Mmmmmh,wacht even,hier is uwen beer nog,bijna vergeten he!Slaapwel zotteke....

Marvin daalde de trappen nog even af om te zien of alles in orde was.De deuren waren goed toe zo te zien.Maar waarom had hij dan het gevoel dat hij bespied werd?Mmh,zolang zijn vrouw en kinderen maar geen gevaar liepen.En daarna beklom hij de trappen....

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Het was ochtend en Marvin's vrouw Nara was al beneden het eten aan het klaarmaken.Waw,da rook lekker.Zoals elke dag feitelijk.Baster lag waarschijnlijk nog in bed en Laila,ja da's nie moeilijk,onder de tafel natuurlijk."Waar zit dieje kleine toch?Ze zit nie in haar bed,en ook nie,ah daaaaar zit ze,onder de tafel.Kom hier,petotterke."

"Seg Nara,heb jij gisteren de deur laten openstaan of zo,om te verluchten.Het zou kunnen,ik hed gisteren enorm het gevoel dat ik bespied werd,ma het leek me tevens dat Het hier al langer zat...

Galliminus · Posted: Sat Apr 06, 2002 3:07 pm Post subject: 't Kruideke

Manon word wakker en voelt dat de zon onder is. "Witte, wakker worden,..liefste." Ze helpt hem overeind en de twee lopen , nog steeds naakt, naar boven,..de winkelruimte van 't Kruideke in. Zij probeert zo geruisloos mogelijk haar weg naar buiten te vinden. Met onnatuurlijke behendigheid forceerd zij het slot wat hen toegang zal verschaffen tot de nacht en een veilig heenkomen.

De twee stappen de nacht in....Gelukkig is er niemand op straat. Manon ondersteunt Witte enkele tientallen meters waar ze voor een klein huisje stopt op een hoek. Het huisje telt twee verdiepingen.
Wederom moet zij het slot breken om hier binnen te geraken,..haar sleutel zat nog in haar jurk die zij achtergelaten had in de Herberg bij de Tien Torens. De twee gingen naarbinnen en Manon bracht Witte naar de tweede verdieping en legde hem neer op het grote hemelbed waarvan de lakens robijnrood waren. Ze bracht Witte een kruik water,.."Drink,...je hebt het nodig om op krachten te komen...Ik heb geen eten in huis,..ik eet nooit.,......Hoe voel je je nu?"

Manon van Drübeck

ckeetel · Posted: Sat Apr 06, 2002 8:28 pm Post subject: 't Kruideke

Wiite hoest na zijn eerste slok en lacht met een gebroken, vermoeid geluid. "Onhandig ", zegt hij, zijn stem laat hem in de steek, dus fluistert hij nu. "Zelfs water drinken is een uitdaging..." Weer heft hij de kruik op en drinkt voorzichtiger nu. Vreemd, dat verlangen naar deze vloeistof, alsof het een ziel op zich is. Daarom had hij willen ademen, maar de sensatie bedroog hem. Het ging zo makkelijk en soepeler toen hij Insonum was. Ut had het over een nieuw leven, maar deze nieuwe werkelijkheid, dit nieuwe voelen, slaat hem hard. Hij voelt zich als een greep zonder het scherpe lemmet...onthand...leeg.

Kwetsbaar...hij moet de krachten en de grenzen van zijn lichaam opnieuw ontdekken. "Het heeft tijd nodig" zegt hij schor. Daarentegen zijn er andere dingen die hem opvallen...hij herinnert zich weer het moment in de herberg toen Manon hem op het randje van de dood bracht, de details in het plafond, de lakens onder hem. Zijn zicht is weer teruggekeerd al kost het hem moeite scherp te stellen, samen met zijn gevoel koestert hij de dingen om zich heen. De kruik met de gladde glazuurlaag, de glooingen erin die de vingers van pottenbakker gemaakt hebben, de fijne lijnen van een duimafdruk op de onderkant van de handgreep...hij zet zijn voorhoofd tegen de buik van het aardewerk en voelt het koele steen.

Zijn hoofd rust weer op de lakens en hij kijkt Manon aan. Wat schim was,wordt nu duidelijker. Hij strekt zijn hand naar haar hoofd, naar het haar wat als een donkere massa over haar schouders valt en pakt voorzichtig een streng rood tussen zijn vingers. Zacht is het en het knispert haast onhoorbaar als hij zijn duim en wijsvinger over elkaar wrijft. Met de rug van zijn ringvinger strijkt hij op de achterkant van haar arm, voelt de milde weerstand van de meegevende huid. Hij bestudeert het halflicht en het donker dat haar lichaam nu is, de fijne schaduw onder haar jukbeenderen, haar lippen, de mooie witte lijn van het stukje borstbeen wat hij kan zien, het zachte licht op de rug, de rest van haar lichaam in een verhullend donker latend. Hij geniet voor de eerste keer zonder iets te willen of te verlangen, geniet van het aardse, het echte, van de schoonheid ervan. Witte legt zijn hand om haar bovenarm en drukt stevig zijn vingers in haar huid, "mooi", fluistert hij alleen maar. Maar zelfs dat woord haalt het niet bij wat er echt in hem omgaat. "Hoe is het met jou?" vraagt hij zacht, "heb je gevonden wat ik je ontnomen heb?"

Edited by: ckeetel at: 4/7/02 12:49:44 am

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Allé vrouw,we zulen de winkel eens open doen,'t word tijd dat d'r nog eens mensen over de vloer komen want anders kunt ge dat hier gene winkel meer noemen he!Met een lach op zijn gezicht,waardoor zijn brilletje een beetje opsprong,verdween Marvin achter het gordijn.Je hoorde het belletje rinkelen wanneer hij de deur opendeed,en ze zo liet staan omdat je de deur niet terug toe hoorde vallen.

Ik heb de deur maar even laten opstaan,de winkel moest maar eens verlucht worden.Bha,ik werd haast mottig toen ik achter da gordijn verdween.Maja,da word wel vlug verholpen.

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Hey,weet ge wat ik nu gehoord heb!Een troep Orken belegerd de stad en onze vrouwe heeft er een hele bende op uitgestuurd om,ik weet nie,mensen aan die nieuwe smidse aan de stadswal te gaan helpen.Da's wa ik gehoord heb.Toch ma raar he....enfin.Misschien dat we beter wa klaar maken voor het geval dat ze iets nodig hebben.

Galliminus · Posted: Mon Apr 08, 2002 12:26 pm Post subject: 't Kruideke

"Ik weet het niet Witte,.....Ik voel het Beest niet meer in me,..De drang om alles wat puur is te vernietigen is verdwenen. Aan de ene kant wil ik het liefste sterven,..mijn Laatste Dood, maar ik kan jou niet alleen laten,..ik wìl jou niet alleen laten. Ik geniet van je aanzicht,...Als ik naar je kijk voel ik een tinteling door mijn onstervelijke lichaam gaan,...Ik weet niet wat ik voel. Alles in mij schreeuwd dat ik niet meer wil bestaan,......maar als ik aan jou denk voel ik me schuldig voor de zelfvernietigings drang die ik voel...Ik ben in de war Witte,...Ik weet niet meer wat ik voel."

Manon buigt voorover en pakt Witte stevig vast,....."Ik zal proberen om wat te eten voor je te vinden...Ga nergens heen..Wacht hier op me, ik ben zo terug..Ik beloof het.........................liefste"

Manon trekt een jade groene jurk aan en steekt haar lange rode haar op. Ze ziet er uit als een dame,..een jonge Deerne. Ze gaat naar buiten richting 't Kruideke.

Manon van Drübeck

((naar Het Duistere District-De één zijn Dood))

Galliminus · Posted: Mon Apr 08, 2002 12:33 pm Post subject: Re: 't Kruideke

Het is laat op de avond als er op de deur van 't Kruideke word geklopt. Manon bedenkt een leugen om de kruidenier te overtuigen om haar wat voedsel te verkopen op dit vreemde uur. Ze zou in kunnen breken en nemen wat zij verlangde, maar op de een of andere manier leek het haar fout om zo Witte te helpen. Ze wist niet eens wat zij moest kopen,...het was eeuwen geleden dat zij met voedsel in aanraking was gekomen...Ze klopt nog een keer op de deur van 't Kruideke.

Manon van Drübeck

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Marvin lag rustig op de zetel te slapen wanneer er op de deur geklopt werd.Oh nee,wrijft eens met zijn hand over zijn gezicht om zijn ogen open te maken,wie kan da nu zijn.
Hmmm,'k zal toch ma eens gaan kijken.Misschien is het nen klant.

Marvin stond op van de zetel die nog geen 2 min.geleden een zalige rust bood en ging deur de gordijn,langs de toonbank,nar de deur.

"Oh,waarmee kan ik u van dienst zijn vrouwe?"

Galliminus · Posted: Mon Apr 08, 2002 1:48 pm Post subject: 't Kruideke

"Euhmzz,..Het spijt me dat ik u stoor op dit vreemde uur maar ik woon hier enkele huizen verder en ik besef me zonet pas dat mijn ouders morgen op bezoek komen met de man waaraan zij mij hebben uitgehuwelijkt,...Het klinkt raar meneer, maar ik heb er alles aan gedaan om dat te verdringen,...nu heb ik niets in huis waarmee ik hen kan verblijden,...geen eten, geen brood,..niets....Ooh,..alstublieft, help mij, ik mag mijn ouders niet teleurstellen.....het spijt me dat ik zo laat aan kom kloppen,...maar ik was vanmiddag in slaap gevallen op mijn bank en werd net wakker,.....alstublieft?!!?"

Manon heeft de ballen verstand van koken of voedsel,..maar hetgeen waar zij wel ervaring in heeft is het overbluffen van een menselijke geest zonder gebruik te maken van haar bovennatuurlijke krachten van dominatie,....Zij wist hoe ze met stervelingen om moest gaan,...geef ze een overvloed aan informatie en zij zijn eerder gedwongen om aan je verzoeken te voldoen. Manon genoot hiervan,...ze hoefde niets of niemand te doden of te verwonden,..dit was puur....dit was voor Witte,..haar.......haar....Geliefde?!?

Manon van Drübeck