Raganorck

Uriel · Posted: Wed Nov 17, 2004 11:35 pm Post subject:

((Hemether <-- de Tien Torens; Het huis van de Ene God Heropgebouwd))

De regen had zijn tuniek doorweekt en zonder de mantel die hij als paleiswacht gedragen had, had de regen hem tot op het bot verkleumd. Hemether rilde terwijl hij zonder te kijken het poortje door liep, het Hof der Doden op. Plotseling geschrokken keek hij om zich heen. Hij bevond zich temidden van de graven, terwijl in de verte de donder nog zachtjes rommelt. In het weinige licht dat op deze duistere plaats hangt ziet hij een vrouw staan voor het huis van de doodgraver. Hemether aarzelt even, als het iemand is die een dode melden komt, dan zit ze waarschijnlijk niet te wachten op sympathie van een vreemde, dikkege jongeman zonder toekomstperspectief. Hij zucht even. Was hij maar wat moediger geweest dan had hij deze vrouw misschien durven aanspreken. In plaats daarvan ging hij op een bankje zitten en staarde hij wezenloos naar de graven.

Onder een van die hoopjes aarde lagen ook zijn ouders. Mensen die hij nooit gekend had. Mensen die in het kasteel van de Nachtstorms gewerkt en geleeft hadden en een roemloos einde gestorven waren. Hoe en waarom, zelfs dat wist hij niet. Het enige wat enigszins op een ouderlijke band geleken had, was met Bernt geweest. De oude man had hem getroost als hij zijn knie-en stukgevallen had op de keien van de binnenplaats en hem gestraft als hij appels stal uit de kasteeltuin of brood uit de keuken. Hemether was altijd gelukkig geweest in het kasteel en had niet meer dan gewoon geleken dat hij was toegetreden tot de paleiswacht toen hij oud genoeg was, maar nu. Nu had hij alles weggeven, alles overboord gezet in een opwelling van medeleven met een wezen dat waarschijnlijk net zo verdorven was als de verhalen moesten doen geloven. Elfen waren niet te vertrouwen, hoe vaak had hij wel niet de vreselijke verhalen gehoord over de Spinelfen van de Wilde Wouden? Waarom had hij haar dan toch laten gaan? De elfenvrouw met het licht in haar ogen? Hij wist het werkelijk niet...

Eliza Blomkwist · Sporenzoeker Joined: 10 Dec 2004 Posts: 13

Eliza trok haar omslagdoek steviger om haar schouders. De waterige zon die het Hof der Doden in een koud licht deed baden gaf weinig warmte. Ze versnelde haar pas in een poging de kou te verslaan. Voor de deur van het galgenhuisje van de oude Kindermans stond een vrouw, maar kennelijk kwam ze tevergeefs, want er kwam geen reactie.

Terwijl ze zich langs de graven haaste kwam ze langs een man die in zichzelf gekeerd naar de stenen staarde. Het was drukker in het Hof dan haar lief was vandaag. Ze wilde hem voorbijlopen zonder veel aandacht aan hem te schenken, maar iets in zijn houding raakte haar en in plaats daarvan hield ze stil. Misschien was het beter zich niet met hem te bemoeien, maar Eliza was er de vrouw niet naar zich daar door te laten leiden. Die blik in zijn ogen was alle leiding die ze nodig had. Ze ging naast hem zitten op zjin bankje en begon met zachte stem tegen hem te praten.

"U ziet er uit alsof u hulp kunt gebruiken," zei ze. "Is er iets dat ik voor u kan doen?"
_________________
karakter: http://www.raganorck.com/forum/viewtopic.php?p=13086#13086

Uriel · Posted: Fri Dec 10, 2004 3:09 pm Post subject:

Hemether schrok op uit zijn overpeinzingen. Hij had niet gemerkt dat er iemand stil naast hem was komen zitten. Hij keek de vrouw aan. Haar ogen waren het eerste wat hem opviel; dat en de donkere kringen eronder. Hij wist even niet wat te zeggen. Allerminst had hij gerekend op sympathie. Waarom zijn voeten hem naar het Hof De Doden gebracht hadden wist hij niet, maar toch zat hij hier met voor zich een aantal naamloze graven. Hij moest iets terug zeggen. Nu, anders zou de stilte de spanning alleen maar meer opvoeren totdat deze ondraaglijk werd. Hij wist niets, zijn hoofd was leeg, alleen die ene gedachte dreinde in zijn hoofd.

"Gelooft u in de Ene?" Het was een rare vraag, maar het was de enige vraag ook die nu nog enigszins zinvol leek om een gesprek mee te openen. Een antwoord op de vraag die de vrouw hem gesteld had wist hij niet. Alleen deze ene wedervraag. Hij kon zich zelf wel voor zijn kop slaan. Wat een stomme reactie. Hij bloosde zijn pappige wangen rood en hoopte maar dat het niet te zeer zou opvallen in het avondlicht.

Eliza Blomkwist · Sporenzoeker Joined: 10 Dec 2004 Posts: 13

Een kort moment bleef het stil, terwijl Eliza de plotselinge vraag tot zich door liet dringen, maar een blik op het gezicht van de jongeman leerde haar dat het onvriendelijk zou zijn de stilte lang te laten voortduren. Ze glimlachte bemoedigend.
"Oh ja. Ik geloof in de Ene." Haar blik dwaalde af naar het kale stukje grond in het westen. "Maar soms is het moeilijk."
De opmerking zweefde een beetje besluiteloos door de lucht, alsof hij niet kon besluiten of hij bij de eerdere zin hoorde of op het leven in het algemeen sloeg.

Daarna bleef ze zwijgen. Zo'n vraag werd zelden zomaar gesteld en ze wilde de man de gelegenheid geven te zeggen wat hij op zijn hart had.
_________________
karakter: http://www.raganorck.com/forum/viewtopic.php?p=13086#13086

Uriel · Posted: Sun Dec 12, 2004 1:55 pm Post subject:

Hemether zuchtte zachtjes. Hij liet de adem tussen zijn tanden door ontsnappen. "Ik geloof ook," zei hij, "maar ik dacht altijd dat het het leven makkelijker maakte. Ik dacht altijd dat de Ene voor mij een pad had uitgedacht. Dat Hij wel wist waar Hij mee bezig was en dat ik me nergens druk om hoefde te maken, maar nu?" Hij rilde even.

De kou deed hem beseffen dat hij zich nog helemaal niet voorgesteld had.
"Ow sorry, ik ben Hemether, ik ben.... was... paleiswacht." Het doet pijn als hij weer beseft dat hij zijn baantje voorgoed vaarwel gezegd heeft. de veilige omgeving van het paleis verlaten heeft waar hij zo gelukkig was. Dat allemaal voor een paar elfenogen. Hij glimlachtte echter door de pijn heen en het leek alsof hij het meisje naast hem nu pas voor het eerst zag. "... en jij, hoe heet jij?"

Eliza Blomkwist · Sporenzoeker Joined: 10 Dec 2004 Posts: 13

"Ik ben Eliza." Ze neeg even haar hoofd.
"Veranderingen kunnen verwarrend zijn," zei ze en ze legde een bleke hand op Hemethers schouder.
"We kunnen niet alles voorzien wat de Ene beschikt. Misschien heeft hij andere plannen met je dan je dacht. Er zijn veel manieren om hem te dienen."
Haar blik dwaalde weer over het kerkhof. Een vreemde plaats om haar vertrouwen in de Ene te bejubelen... Maar dit was niet het moment om daar bij stil te staan.
"Is het kort geleden dat je het paleis hebt verlaten?"

Uriel · Posted: Mon Dec 20, 2004 10:18 pm Post subject:

"Gisteren pas. Kun je nagaan. Ik ben pas weg sinds gisteren en nu ben ik al wanhopig." Hemether perst een glimlach over zijn lippen.

"Papjoch, dat zou Bernt ervan zeggen." Hij schudt zijn hoofd.

"Ik begrijp zelf niet wat me bezielde. Eergsiteren was alles nog in orde, en nu..." Hemether aarzelde even. Hij kende deze vrouw nauwelijks, maar op de een of andere manier had hij het gevoel dat zij het wellicht zou begrijpen.

"Er was onraad in de vertrekken van de raadsheer van de koningin, Lucer Vincero. De man houdt er dan ook een huis-elf op na. Kun je nagaan, daar kwamen er meer op af. Ik was toevallig in de buurt en samen met een collega grepen we in. De duisterelf werd naar de martelkamers van de Zilveren Schaduw afgevoerd en de andere elf, niet die van heer Vincero, een ander, een vrouwtje moest ik zelf naar de martelkamers brengen."

Hemether pauzeerde even. Hij had niet direct in de gaten dat zijn verhaal wel eens onsamenhangend kon overkomen. De woorden stroomden als een waterval van zijn lippen. Hij keek de vrouw naast hem aan, zocht haar blik. "Snap je? Elfen doen dingen met je hoofd. Je denkt niet helder meer. Volgens mij ben ik betoverd.'

Jozef Kindermans · Sporenzoeker Joined: 30 Oct 2004 Posts: 13

Jozef kwam het Hof opgelopen en zag in de verte enkele personen staan. Zo zag hij niemand en zo was het druk.. Hij zou later wel even gaan kijken wat ze kwamen doen.. Hij moest eerst zijn brouwsel controlleren. Het stond nu al enige tijd te pruttelen en het zou weldra klaar zijn... Hij zou voor eens en voor altijd bewijzen dat de geesten van de overledenen waargenomen konden worden..

Hij moest ook nog naar de Werkschuur achteraan het hof. Enkele wachters zouden weldra een kist op komen halen die groot genoeg was voor de twee kadavers van vanavond; de moeder en haar zuigeling.

Terwijl hij naar het Galgenhuisje liep zag hij daar een excentriek figuur staan voor zijn deur... Ze hield een klein bundeltje vast in haar armen en Jozef vermoedde het ergste.. Dode kinderen moesetn geen trend worden,.. hij had vanavond al twee autopsies moeten verichten.. Het was nooit zo druk geweest.. Hij hoopte niet dat dit kind door dezelfde omstandigheden gestorven was... en die vrouw,.. zij zou toch geen wezen van de nacht zijn?
Jozef's hart klopte in zijn keel... hij bleef op afstand staan onder de grote olielamp op de splitsing.. zodat de anderen op het Hof hem ook zouden zien..

"Jongedame?... U komt voor mij?"
_________________
Jozef Kindermans
Grafmeester

Faye · Posted: Sun Jan 02, 2005 2:33 pm Post subject:

Faye liep wat dichter naar de man toe, en bekeek hem beter, zou hij de man zijn die het hof bewaakte? "Mijnheer, bent u de bewaarder van dit hof? Ik heb hier een zuigeling, dood geboren.. Ik vroeg me af of u mij kon vergezellen naar zijn, weldra, eeuwige rustplaats.." ze zuchtte even.. "Ik hoop dat ik u niet van last ben zo laat in de nacht.." ze liep wat nerveus heen en weer, ze voelde zich nooit prettig in het bijzijn van mannen.. Ze bedaarde zich zelf wat en bleef stil staan en keek om zich heen.. "Het is nooit aangenaam om een dood kind ter wereld te brengen, zeker niet als het het kind is van iemand wie je kent.."

Jozef Kindermans · Sporenzoeker Joined: 30 Oct 2004 Posts: 13

Een wind kwam opzetten vanaf het Hof en er waaide wat los zand op. Zijn olielamp flikkerde even en hij hield deze wat meer langs zijn lichaam hangen. Het zand wreef Jozef uit zijn gezicht en netjes bijgehouden baard. Hij bekeek het bundeltje wat de vrouw op haar arm had. Het was altijd vreselijk als een kind dood geboren werd, maar hetgeen hem het meeste aangreep was dat ouders het kind vaak geen naam gaven als het dood ter wereld kwam. Was dit om afstand te nemen,.. om het weg te doen als een mislukt object? Ergens kon hij niet geloven dat hun verdriet er minder om werd... het zou hen enkel opvreten naar verloop van tijd..

Jozef kon het nooit laten om de naamloze zuigelingen toch een naam te geven, hij schreef meestal iets kleins op de kale grafsteen in Alchemisten Runen..

"Mijn naam is Jozef Kindermans, de beheerder van het Hof, loopt u maar mee, mevrouw"
Jozef's stem was heel zacht en straalde een innerlijke rust uit. Hij knikte naar haar en keek met zijn waterige kraalogen in die van haar. Het viel hem op dat ze zijn blik ontvluchtte...

Jozef liep naar zijn huisje en wees de vrouw naar de ruime houten bank voor zijn huisje. Hij nam de grote sleutelbos uit zijn zakken en opende de deur. Hij hing zijn olielamp aan de grote haak in het midden van de kamer. Een doordringende lucht kwam naarbuiten. Een lucht van lang kokende planten en minder plantaardige middelen.. Hij zette het vuur van de grote gesloten pot wat lager en draaide de stoom-schroeven geheel dicht.

Hij liep naar een van zijn kasten en haalde er wat formulieren uit. Hij nam zijn schrijfgerei en zijn schrijbord en stapte naar buiten. Hij ontstak de olielamp op de kleine veranda en ging aan de kleine gietijzeren tafel zitten.

"Mijn excuses dat ik u niet binnen ontvang,.. maar ik ben bezig met een balsem middel. Ik zal u dadelijk begeleiden naar mijn werkruimte waar we een kistje kunnen uitzoeken en het kind zolang kunnen opbaren in de kelder,..als u dat wenst...

Maar ik had eerst enkele vragen die ik beantwoord wil hebben..
Ik zou graag willen weten wie u bent en wie de ouders zijn van het kindje,.. willen zij bij de begrafenis zijn? Ik neem aan van wel... Ook wil ik weten hoeveel de ouders uit willen geven aan de begrafenis of crematie,.. het tweede is natuurlijk minder prijzig.

Ik zou nog graag het kind willen onderzoeken alsook de moeder,.. ik wil weten waar het mis is gegaan. Het zijn enkel formaliteiten die ik verplicht ben om vast te leggen... of komt dit ongelegen? Ik kan ook wachten tot morgen."

Jozef zag aan de vrouw dat de golf van formaliteiten haar ietwat om de oren sloeg... Jozef was dan ook zeer vermoeid en dacht zelf ook niet al te helder meer na. Hij nam de eventuele gevoelens van de vrouw niet in ogenschouw.
Maar dacht zij werkelijk dat je een doodgeboren kind zomaar kon gaan begraven in het midden van de nacht? 's-Nachts worden de doden met rust gelaten,.. in de tijd van de levenden worden zij pas ter aarde gesteld.
_________________
Jozef Kindermans
Grafmeester

Eliza Blomkwist · Sporenzoeker Joined: 10 Dec 2004 Posts: 13

"Betoverd? Dan begrijp ik dat je overstuur bent." Eliza was niet overtuigd dat de elf inderdaad een spreuk had gebruikt. Voor zover ze wist was magie een lang, moeizaam proces, niet erg geschikt om je huid mee te redden als je haast had. Ze herinnerde zich hoe haar vader dagen lang in zijn labarotorium doorbracht en wanneer hij uiteindelijk naar buiten kwam maar zelden iets had bereikt dat zijn inspanning rechtvaardigde. Maar dit was niet het juiste moment om Hemether daar mee te confronteren.
"Dus je hebt je orders niet opgevolgd en daarom ben je vertrokken?" veronderstelde ze. "Dan heb je een plek nodig waar je alles rustig op een rijtje kan zetten. Een kerkhof is geen plek om dat te doen."
Dat was waar genoeg, en bovendien had ze vanuit haar ooghoeken een oude man zien aankomen. Jozef Kindermans, als ze het goed zag. Ze moest er niet aan denken dat hij haar zou vragen wat ze hier kwam doen en ze tekst en uitleg zou moeten geven over haar bezoeken aan de Hof der Doden. Het was beter om zo zachtjes aan te vertrekken.
"Als je wilt kun je vannacht bij mij slapen," bood ze aan.

Uriel · Posted: Mon Jan 10, 2005 9:38 pm Post subject:

Hemether keek haar licht geschrokken aan, maar glimlachtte toen.

"Dat is erg aardig... Ik had nog niet nagedacht over waar ik de nacht door zou moeten brengen."

Hij lijkt even te twijfelen, zijn wenkbrauwen kruipen als twee rupsen naar elkaar toe en lijken daar een vreemd soort ontmoetingsritueel uit te voeren.

"Een planken vloer of een bank is meer dan goed genoeg en ik heb nog wat over van mijn soldij..." voegt hij er bedeesd aan toe.

Faye · Posted: Wed Jan 12, 2005 10:45 pm Post subject:

Faye kuchte zachtjes in haar vuist, ze wist niet goed wat ze moest zeggen, de moeder van de jongen wou niks van hem weten, het was triest, maar waar, en zij zelf, zij voelde er eigelijk ook weinig voor. Ze zocht woorden in haar hoofd.

"De moeder van het kind zou er niets voor voelen onderzocht te worden, wat u met de jongen doet maakt haar niks uit, dat kan ik u beloven. De moeder is een vriendin van mij, ik heb haar door haar zwangerschap geholpen, helaas kwam haar zoon te vroeg, twee maanden als ik het goed heb. Er hoeft geen ceremonie plaats te vinden, dus opgebaard zou hij niet hoeven worden. De moeder van deze jongen wil niks meer met het kind te maken hebben, als je het mij vraagt was het een opluchting voor haar dat hij dood geboren werd. De vader.." ze zuchtte even, de vader was onbekend, ze wist niet hoe ze het kon zeggen zonder haar vriendin zwart te maken.. ze vervolgde haar zin.. "De vader is helaas vorig getij heen gegaan.. U zei dat crematie het goedkoopst is, dan zou dat waarschijnlijk het lot zijn van dit kind.."

Ze keek om zich heen, ze had van reizigers gehoord dat andere steden massagraven bezaten.. Ze vroeg zich af of Raganorck er ook een zou bezitten, maar ze durfte het niet te vragen omdat het misschien ongevoelig zou staan. Ze keek nog steeds om zich heen en schrok toen een groep vogels op trok.. Ze keek weer terug naar Jozef en wachtte zijn antwoord af..

Eliza Blomkwist · Sporenzoeker Joined: 10 Dec 2004 Posts: 13

Eliza kon het niet helpen, ze moest wel lachen om die rappe opeenvolging van emoties die over Hemethers gezicht trokken. Ze probeerde de onvermijdelijke hoestbui die daar op volgde te onderdrukken, een onderneming waar ze al haar energie voor nodig had en die gedoemd was te falen. Ze wendde zich van Hemether af om enigzins haar fatsoen te houden terwijl ze de opgekuchte klodders slijm uitspuugde.
Het duurde even voor ze weer genoeg bij zinnen was om antwoord te geven.

"Het lijkt me dat je nog tijd genoeg hebt om je soldij uit te geven. Vanavond ben je mijn gast. Mijn houten vloer is helemaal voor jou." Ze glimlachte voorzichtig. "Kom maar mee, het is niet zo ver, meestal."

Uriel · Posted: Sat Jan 15, 2005 12:15 pm Post subject:

Hemether schrok danig van haar hoestbui. Dit was niet gezond meer! Met ogen zo groot als schoteltjes zag hij het slijm op de grond liggen, maar wendde snel zijn blik af. Hij wilde niet dat Eliza zag dat hij gezien had dat... Nee dat soort dingen wilden mensen liever niet over praten wist hij uit ervaring.

"Gaat het een beetje?" Vroeg hij bezorgd. Hij kon het niet laten. Ze was zo aardig voor hem en hij maakte zich nu eenmaal zorgen. Hij was toch altijd al slecht geweest in liegen en dingen verborgen houden. Bernt zei altijd al dat hij zo doorzichtig was als een glas water uit Kandawel.

Hij stond op en stak klunzig een arm uit.

"Als je me de weg wijst dan breng ik je wel naar huis. Misschien moet je eens een doktor laten kijken naar die hoest van je..." Had hij nu teveel gezegd? Hij wilde zich nu ook weer niet al te zeer met haar zaken bemoeien. O stommeling die hij was. Als het werkelijk zo erg was als het leek dan was ze vast al bij een doktor geweest. Hij wou nog iets zeggen, maar besloot toch maar zijn mond te houden. Alles wat hij zei zou het alleen maar erger maken. Hij liep rood aan van schaamte, maar hoopte vurig dat Eliza het niet zou zien in het weinig licht hier op het hof der doden.

((Hemether en Eliza (met toestemming) naar: het duistere District; Eliza`s huisje))