Raganorck

[Uriel]

Dasu kon niet ophouden met grijnzen. Hij voelde zich goed, geweldig, vrij! Hij hoorde vogels fluiten in de dakgoot en in de gouden regen die zich aan de achterkant van het huis vastgeklampt had en waarvan hij wist dat deze zich boven door het dak naar binnen wrong. Hij hoorde nog zacht het geratel van karren voor op `t Gannon. Hij zag de glimlach van Lelah naast zich. In een opwelling gaf hij Lelah een por die speels bedoeld was, maar wellicht net iets te hard.

((ooc: Maya: sleep hem maar mee, naar waar je ook gaat...))

[gwendelin]

ze voelde hem porren maar dat was net in de wonde. ze krampte even maar verborg het zo goed mogelijk. ze grijnsde terug toen de pijn wat was wegge-ebt en toen zette ze een aanval terug op maan en begon hem te kietelen. "dat krijg je drie maal terug ." knipoogde ze.

[Elia Sarani]

Maya glimlachte even toen ze naar Lelah en Maan keek. Ze leken zich wel prettig te voelen hier. Ze zou even snel langs het oude huis lopen, wat dekens op halen en als het goed was lag er ook nog wel genoeg om een maaltijd voor vanavond te maken. "Laten we gaan." Zei Maya, en ze liep richting de deur. Plots vloog er langs haar heen een vleermuis. Geschrokken sprong ze achteruit. Het beest woonde waarschijnlijk al langer in dit verlaten pand. "Ziet iemand de vleermuis?" Vroeg Maya. Ze konden het beest maar beter naar buiten doen.

Edited by: Elia Sarani at: 10/8/03 7:32 pm

[Uriel]

Dasu rende het hofje in, op z`n tellen voor de kietelaanval. Tot hij over een uitstekende wortel achterover viel en grijnzend zijn handen opgeheven hield als teken van overgave. Hij hoorde Maya wel ergens om schreeuwen maar verstond verder niet meer waarom...

[gwendelin]

ze lachtte en viel over maan heen. ze hield zich nog tegen met haar handen tegen de zijne en haar blik bleef even hangen bij maan, ze vloog even weg in haar gedachten zoen ze hem zo zag lachen maar gauw schudden ze haar hoofd en stond verlegen recht, stopte vlug wat haar achter haar ogen en stak een hand uit naar maan om hem recht te helpen. ze glimlachtte weer.

[Uriel]

Dasu schrok even toen hij de blik in haar ogen zag... Was hij te ver gegaan? Enigszins in de war liet hij zich overeind helpen. Hij durfde haar niet goed aan te kijken en liep dus maar alvast vooruit richting de straat. Vlak voordat hij het paadje uit was herinnerde hij zich dat hij de kap van zijn mantel niet op z`n hoofd had. Snel trok hij deze tot ver over zijn gezicht. Daarna stopte hij de hanger terug onder zijn mouwloos jack en wachtte bij het nu kapotte hekje op de rest.

[Uriel]

De Gepokte uit Het Duister District; de gaarkeuken.

Hij liep net de duistere steeg uit en hield zich op aan de zijkant van het Gannon. Onder een overhangend deel van een van de hoge vakwerk huizen waar de schrale zon hem niet kon bereiken. Hij speurde het Gannon af. Ze konden ondertussen overal heen zijn. De twee getinte mensen, een zwerfster en een ontsnapte slaaf, maar als er ergens een kans was dat hij ze zou tegenkomen dan was het hier wel en dus wachtte hij... geduldig. In de tussen tijd liet hij zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. De vreemde cijfer en getallenreeksen hadden hem voor een raadsel gesteld en dan was er nog die ene missende pagina, de meester van de Oude Bibliotheek met zijn vreemde woorden, de prenten die nu voorgoed verloren waren, maar zijn gedachten bleven hangen op het altaar voor haar. De zwartgeblakerde houten tafel in zijn studeervertrek. Daar zou het bloed vloeien en zijn wraak voltrokken worden... maar dan? Zijn gedachten werden bruut verstoord. Aan de overkant zag hij een man met elfentrekken een paadje uitkomen dat langs een huis liep met dichtgespijkerde ramen. Voordat de Gepokte de man goed had kunnen zien, trok deze een kap over zijn hoofd en stopte hij iets onder zijn kleding. De kaalgeschoren kop was voor de Gepokte echter duidelijk genoeg... een slaaf... of een ontsnapte slaaf. Hij grijnsde, zijn godin was gunstig gezind vandaag. Nu, als deze slaaf gevolgd werd door stel kleurlingen en een zwerfster wist hij dat hij goed zat. Hij hield de man scherp in het oog vanaf de overkant van het Gannon en vanuit de schaduwen...

[Elia Sarani]

Maya schudde haar hoofd. Ze was eigenlijk wel blijf dat Lelah en Maan lol hadden. Een glimlach speelde om haar lippen. Ze liep achter Maan aan, die naar buiten was gelopen. “We moeten naar het duistere district.” Zei ze. Ze wilde zo snel mogelijk weer terug zijn, dan zouden ze nog tijd hebben om een beetje een aangenaam plekje in te richten voor vanavond, al was het alleen maar om te slapen. Dekens, wat eten…..kaarsen hebben we vast ook nog wel. Dacht Maya bij zichzelf terwijl ze richting het oude huis liep.

(Maya >> het duistere district.)

[gwendelin]

lelah keek even raar naar maan, die opeens vreemd deed. ze haalde haar schouders even op en liep toen achter maan en maya aan.
lelah >> duistere district

[Uriel]

Dasu of Maan zoals ze hem nu noemden keek op straat even om zich heen, maar zag verder niets verdachts. Toch had hij het vreemde gevoel bekeken te worden. Maya en Lelah liepen plotseling langs hem heen. Richting het Duister District zei Maya. Maan had geen flauw idee welke kant dat op was, dus sloot hij snel aan en volgde hij de twee dames op de voet.

De Gepokte zag een getinte vrouw en een andere vrouw die er duidelijk uitzag alsof ze al enige tijd op straat geleefd had voorbij lopen. De slaaf volgde hen gedwee. "Precies zoals het een goede slaaf betaamt..." Dacht de Gepokte. Hij vroeg zich af wat deze man kosten mocht. Voor dergelijke dingen zou hij echter eerst de eigenaar moeten spreken. Het drietal liep vlak langs hem heen en vanonder het mouwloze jack van de slaaf zag de Gepokte heel even een glinstering van een zilveren maansikkel. Hij grijnsde, dit was de juiste slaaf, nu hoefde hij hem slechts te volgen totdat hij wist wie de eigenaar was. Het drietal ging een hoek om en de Gepokte volgde...

((De Gepokte en Dasu/Maan ook naar het Duister District; Gumu en Ranu voor al uw louche zaken.))

Edited by: Uriel at: 10/21/03 1:30 pm

[Elia Sarani]

Maya liep het nieuwe pand binnen, de hal door naar de keuken en legde de bundel op een de tafel. “Laten we hier maar een plekje maken.” Zei ze tegen Lelah en Maan, terwijl ze bedachtzaam de ruimte rond keek. “Maan als jij het vuur aan zou kunnen maken, en Lelah als jij hier op wilt ruimen.” Maya wees het meisje op een dode rat in de hoek. “Dat soort dingen moeten weg.” Zelf liep Maya naar het L-vormige vertrek waar ze een bezem had zien liggen Inderdaad. Ze pakte het ding op. Het hout was oud en verder leek de hele bezem alsof hij zo uit elkaar zou vallen. Maya haalde haar schouders op. Voor nu kon het wel. Ze liep terug naar de keuken en begon de vloer te vegen.

[gwendelin]

Lelah legde haar spullen weg en liep naar de dode rat. ze bekeek het even scheef en pakte hem toen op aan zijn staart. ze liep er gauw mee naar buiten en gooide hem in een vuilbak. ze liep terug naar binnen en veegde de restjes weg met een vod die in de buurt lag.

[Uriel]

Met een plof liet Maan de kaarsen op tafel vallen. De keurige stapel bleef een moment staan, maar daarna rolden er een paar weg. Vlak voordat een bijzonder actief examplaar de rand van de tafel bereikt had, had Maan de kaarsen onder zijn armen op tafel weten te krijgen en ving hij hem behendig op. Hij legde hem vlak naast de anderen op het houten blad en hield zijn hand er even boven alsof hij bang was dat het ding weer aan de wandel zou gaan. Verontschuldigend haalde hij even zijn schouders op en grijnsde breed. Daarna verdween hij snel richting de haard.

Hij keek er even in. De haard was stoffig en al lang niet meer schoongemaakt. Hij leunde met een hand op de stenen ondervloer en keek recht omhoog door de schoorsteen. Zoals hij al half had verwacht zat deze vol met roet en prijkte er ergens halverwege een bijna helemaal vergaan vogelnestje. De roet was nog niet het ergste. Het was het vogelnestje dat hem zorgen baarde. Het zou de boel verstoppen als hij de haard aanmaakte en de hele kamer zou gevuld worden met een dikke blauwe walm. Hij dacht even na en keek de keuken rond op zoek naar iets bruikbaars. Zijn ogen lichtten op toen hij de oude doek zag, waar het eten in had gezeten. Hij snelde naar buiten, naar het binnenpleintje, haalde een paar stenen, greep de doek en rolde de stenen er in. Met een zwart beroete en een witte hand gebaarde hij wild naar Maya dat hij naar boven zou gaan en de doek met stenen door de schoorsteen naar beneden wou laten vallen en of dat ok was?

Zonder een antwoord af te wachten stormde hij de trap op naar de zolder. Hij sprong naar het touwtje van de trap en trok deze naar beneden. Op zolder negeerde hij de katjes die mauwend om hun moeder riepen. Hij liep regelrecht naar het gat in het dak en klom op de wankele goot. Hij grijnsde toen hij het uitzicht zag dat hij vanaf hier had over het pleintje beneden hem. Lang bleef hij echter niet staan, maar schoof voorzichtig langs het kapotte dak naar de schoorsteen toe. Daar aangekomen liet hij de doek gevuld met stenen in de haard vallen. Het rommelde hard en met een harde dreun kwam het pakketje beneden aan. Vlug wierp hij van boven een blik in de schoorsteen. Het nestje was verdwenen, maar beneden zag hij een roetwolk en vaag daar doorheen zijn pakketje... Hij hoorde kuchen beneden en bedacht zich toen dat het niet de meest subtiele oplossing was geweest voor het schoorsteen probleem. Zonder haastwerk klom hij weer naar het gat in het dak en ging terug naar beneden. Voordat hij de keuken inging hield hij even halt. Hij hoopte dat Maya en Lelah niet al te boos zouden zijn, daarna opende hij de deur...

[Elia Sarani]

Maya begreep niet wat Maan haar probeerde te gebaren maar voor ze dat duidelijk kon maken was hij al weer weg gestormd. Ze haalde haar schouders op. Ze was net klaar met het vegen van de vloer en vroeg zich af waarmee ze de grote hoop stof en vuil naar buiten zou verplaatsten. Ze had net besloten het geheel gewoon naar de uitgang te vegen toen ze verast werd door een grote wolk roet. Ze hoeste en kuchte toen ze stofdeeltjes inademde.

Toen Maan de keuken in kwam lopen keek Maya hem even geergerd aan. De wolk was ondertussen al gaan liggen. Ze was net klaar geweest met de vloer en nu lag het gedeelte om de haard vol met roet. Met een zucht begon ze de zwarte massa bij elkaar te vegen. "Ik krijg het nu toch wel koud Maan." Zei ze terwijl ze al weer glimlachte. "Misschien wordt het toch eens tijd om de haard aan te steken."

[gwendelin]

lelah had wel iets gehoord maar wist niet wat er aan de hand was. ze liep naar maya toe en zag de kamer vol roet liggen. ze kon even een glumlach niet onderdrukken en keek maan en maya even aan. "wat is hier gebeurd?" vroeg ze.