Raganorck

Ignatius · Duister als de Nacht Joined: 18 Feb 2002 Posts: 57

Ignatius schrok op alsof hij plots uit een droom ontwaakte. Die dame een boodschap overbrengen ?
"Een schitterend idee, mijn beste, schitterend." Ignatius haalde prompt een paar geldstukken uit zijn geldbeugel, in zjin haast lette hij niet eens op hoeveel het was en overhandigde 3 goudstukken aan Reynaardt.
"Hier, ik zou het fantastisch vinden mocht je voor die dame een grote bos bloemen kopen en die overhandigen uit mijn naam. Zie maar wat je kan doen voor dit geld. De rest hou je maar voor de moeite die je doet." Ignatius wees Evelyn aan als degene die zijn hart gestolen heeft.
Zo een mooie lieve oortjes, zo'n glimlach, weer zuchtte hij.

Reynaardt La Coste · Verloren en Vergeten Joined: 18 Oct 2004 Posts: 39

Reynaardt staarde omlaag naar de blinkende munten op zijn hand en knipperde even met z`n ogen.

"Ja, zeker heer, ik zal m`n best doen, heer." Met een onderdanige buiging deed hij een paar passen terug. Deze vent was rijk, schatrijk zo te zien.
Een zilverling was genoeg voor een mooie bos bloemen. De rest van het eerste was genoeg om zijn schulden af te betalen en met de rest... De rest daar zou hij ook nog wel een mooie bestemming voor weten te vinden.

Hij keek de edelman even na toen hij om de hoek verdween. Hier of in de taveerne. Hij zou hem wel weten terug te vinden. Nu nog zorgen dat de dame een bericht terug wilde laten bezorgen. Hij zou hier wel eens heel rijk van kunnen worden.

Reynaardt draaide zich om en liep op Evelyn toe.

"Dag schone dame, mag ik mij even voorstellen? Mijn naam is Reynaardt La Coste, professioneel charmeur."

Met een zwierig gebaar plaatste hij zijn linkerbeen een beetje voor z`n rechter en maakte een buiging.

"Zoudt u mij willen verblijden en mij toestaan u te begeleiden? Raganorck kan een gevaarlijke plaats zijn voor een vrouw van uw schoonheid en gratie."

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

Evelyn schrok even.
'Wat krijgen we nu ?' Dacht ze. Het was lang geleden dat iemand nog een buiging voor haar had gemaakt en het had wel iets grappigs. De stad had inderdaad zijn donkere kantjes, maar deze jongeling kon onmogelijk weten dat zij meer dan haar mannetje kon staan.
"En waarheen zou ik u dan moeten vergezellen, heer ?"

Ignatius · Duister als de Nacht Joined: 18 Feb 2002 Posts: 57

Met een kort knikje van zijn hoofd vertrok Ignatius naar de taverne. Hij keek nog snel even achterom om te zien of Evelyn ook niet toevallig zijn kant op keek, maar dat was niet het geval.
Met een gelukkig gevoel stapte hij door.

(> de Taverne)

Reynaardt La Coste · Verloren en Vergeten Joined: 18 Oct 2004 Posts: 39

"Waarheen u maar wilt, vrouwe." Zei Reynaardt met een scheve grijns.
"Overal waar u gaat, `t is mij eender. Raganorck is een stad om hopeloos in te verdwalen als je je doel niet weet, maar ik weet mijn doel nu en dat is samen met u te dwalen. Ik kan u de Wilde Wouden tonen vanaf de stadswallen, ons wellicht naar binnen praten bij de paleiswacht, u de duisterste kanten van het Duistere District laten zien of u simpelweg naar huis begeleiden, zegt u het maar."

"Maar vertel mij eerst uw naam voordat we verder gaan."

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

Evelyn was duidelijk geamuseerd door deze jongeman.
"Ik ben Evelyn, mijn beste Reynaardt" glimlachtte ze. "Hebt u de gewoonte om zomaar dames op straat aan te spreken en hen voor een uitstapje uit te nodigen ?" Even twijfelde ze aan zijn oprechtheid.

Reynaardt La Coste · Verloren en Vergeten Joined: 18 Oct 2004 Posts: 39

"Evelyn." Hij proefde de naam op zijn lippen alsof het een dure wijn betrof. Hij kon dure wijnen erg waarderen, maar had er zelden het geld voor.

"Ach nee, vrouwe.. Evelyn, ik nodig alleen jonge dames uit waarvan ik weet dat een kennismaking met hen ten goede zal komen van mijn eigenbelang." Zei hij met nog steeds diezelfde scheve grijns. Zijn ogen fonkelden toen hij haar zijn arm boodt.

"Kom, vrouwe en laat me niet langer in spanning aangaande uw bestemming."

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

"Uw eigenbelang ?" Deze kerel was dus van plan op de een of andere manier van haar te profiteren.
Vroeg of laat zou hij wel op de proppen komen met wat hij van haar verlangde, dacht ze, en eigenlijk kon een beetje gezelschap geen kwaad. Misschien viel er voor haar ook wel wat winst te maken uit de situatie.
"Nou, ja, het toeval wil dat ik helemaal in mijn eentje op weg ben naar de stadswallen, ik wou het zicht dat je vandaarop hebt op de omgeving nog eens in me opnemen. Het is ondertussen zo lang geleden dat ik hier nog was."
Ze nam zijn arm.

Reynaardt La Coste · Verloren en Vergeten Joined: 18 Oct 2004 Posts: 39

"Eigenbelang, jazeker. Is het dan niet volkomen zelfzuchtig van mij om op zulke wijze inbreuk te maken op uw tijd en u op deze schandelijke wijze een deel van uw vrijheid te ontnemen?"

Hij glimlachte toen ze zijn arm nam. "De stadswallen, een uitstekende keus."

Hij begon met haar in de richting van de stadswallen te lopen. Vlak bij een bloemenzaak hield hij halt. "Een moment vrouwe, er is nog iets dat ik afhandelen moet." Hij verdween naar binnen en kwam even later weer naar buiten met twee bossen bloemen. Een kleintje van een koperstuk, zorgvuldig samengesteld van eenvoudige veldbloemen die opviel door zijn eenvoudige schoonheid en een grote bos vol exotische uitbundige bloemen die overduidelijk meer gekost hadden, maar door de samenstelling pijn deed aan de ogen.

"Ik had beloofd u deze aan te bieden uit naam van de heer Ridder Ignatius D`Otre en u te vragen of u nog een boodschap had voor dit heerschap." Hij overhandigde haar de grote bos met een licht spottende buiging.

"... en uit naam van mijzelf, slechts een eenvoudig burger wil ik u deze kleine bos eenvoudige bloemen schenken. Natuurlijk vallen ze in het niet bij hetgeen een ridder u schenken kan, maar ik hoop toch dat ik u niet beledig met zulks een klein gebaar."

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

Evelyn nam de bloemen in ontvangst.
"Integendeel, het is heel lang geleden dat iemand mij nog bloemen schonk, en dan nog 2 bossen op een dag." Ze glimlachtte weer en rook eens aan beide tuilen.
De naam van de ridder zei haar niets, of toch...
"Zie mij hier nu staan met mijn armen vol. Maar zeg eens,... die Ignatius, is dat die heer waarmee ik u daarnet zag staan praten ?"

Reynaardt La Coste · Verloren en Vergeten Joined: 18 Oct 2004 Posts: 39

"Jazeker vrouwe, een ware volksheld onze Ignatius en nog bescheiden bovendien. Zag u niet hoe hij beschaamd het hoofd afwendde toen de bard een loflied wou componeren op zijn heldhaftige redding van een simpele bedelaar. Net alsof hij niet zou willen dat zijn naam gekoppeld werd aan het redden van een arme ziel, iemand zonder rang of stand. Werkelijke lovenswaardig."

"O, het spijt me dat ik u in zo`n lastig parket gebracht heb. U heeft inderdaad nogal uw handen vol aan al deze mannelijke genegenheid, als u mij de woordspeling vergeeft. Misschien kunnen we ze beter eerst even bij u thuis afleveren. Als het niet al te ver is zijn we zeker terug tegen de tijd dat de zon ondergaat boven de Wilde Wouden. Waarlijk er is geen mooier uitzicht in heel Raganorck dan dat."
_________________
~ Voor een hand vol koperstukken ~

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

"Bij mij thuis ? Dat zal moeilijk gaan." Evelyn keek even in de verte alsof ze met haar gedachten naar huis reisde.
"Ik logeer momenteel in de taverne. Maar ik heb wel een bericht voor deze Ignatius." Ze pauseerde even.
"Zeg hem dat ik zeer gevleid ben door zijn aandacht en deze attentie, maar ik kan er niet verder op in gaan. Ik ben namelijk al een tijdje verloofd." Weer waren haar gedachten eventjes mijlenver, maar ze herpakte zich snel.
"Van zodra ik hier bereikt heb wat ik wil, reis ik terug en gaan we trouwen. Ik hoop dat hij niet al te erg teleurgesteld is en ik zal van zodra ik de gelegenheid heb hem persoonlijk bedanken." Ze keek even naar de bloemen. "Misschien kan hij deze dan maar beter aan iemand anders geven." Ze gaf de grootste ruiker terug aan Reynaardt. "Jij kan deze misschien ook beter besteden." En gaf toen het kleinere ook terug.
Haar stemming was prompt omgeslagen, ze herinnerde zich weer waarom ze hier was, en had er niet veel hoop in.

Reynaardt La Coste · Verloren en Vergeten Joined: 18 Oct 2004 Posts: 39

"Ah, het spijt me dit te horen. De heer Ignatius zal teleurgesteld zijn."

Met z`n handen weer enigszins onbeholpen vol bloemen weet Reynaardt voor de verandering even niets te zeggen. Hij was nooit goed geweest in troosten.

"Maar... ik ken deze stad, Evelyn. Ze zal eenieder die haar niet veroorloven kan genadeloos verslinden." Zijn blik wordt ernstig en hij kijkt haar doordringend aan. Het liefst had hij haar bij de armen gepakt. Ze moest toch de ersnt inzien van overleven in een stad als Raganorck?

"Geloof me, ik heb al trotsere vrouwen zien vallen als de honger toeslaat. Ik zou het mezelf niet vergeven als dat ook met jou zou gebeuren. De bordelen in het Duistere District zitten vol met vrouwen voor wie de stad duurder was dan ze zich veroorloven konden. Een taveerne kost geld, veel geld, iedere dag weer en ik weet niet hoe lang je bezig denkt te zijn met deze... zoektocht, maar iets zegt me dat dat langer is dan een paar dagen, of zelfs maar weken." Hij legt de grootste van de bos bloemen op een stalletje waar ze langs lopen en geeft de marktvrouwe een vlugge knipoog. Ze giechelt wat, maar Reynaardt heeft zich al weer omgedraaid en kijkt welke invloed zijn woorden hebben op Evelyn.

"Luister, ik heb een voorstel. Deze Ignatius loopt over van het geld. Geld dat, eerlijk gezegd jij en ik veel beter gebruiken kunnen. Wat ik van je vraag is simpel. Hou hem een beetje aan het lijntje. Laat hem je geschenken bezorgen. Ik zal er zelf voor proberen te zorgen dat hij je dingetjes blijft sturen. Een mooi sierraad, een bosje bloemen, wat luxe reukwater. Je hoeft niet eens te weten wat. Ik zal al het vervelende werk doen. Hem voorstellen aan de handelaren, berichten overbrengen van hem naar jou en omgekeerd en de 'geschenken' ook weer verkopen. In ruil hiervoor bezorg ik je een kamertje en een gedeelte van de opbrengst. Het enige dat jij hoeft te doen is de man aan het lijntje houden zolang je hier in de stad bent. Zodra je weer vertrokken bent zal hij van mij niet horen waar je heen bent."

Reynaardt keek haar ernstig aan.

"Geloof me maar, ik doe dit heus niet voor iedereen. Een vreemdeling in deze stad kan een vriend goed gebruiken, laat mij deze vriend zijn en je helpen Evelyn."
_________________
~ Voor een hand vol koperstukken ~

The Chosen One · Dwaler Joined: 24 Oct 2004 Posts: 4

Wat een drukke straat. Het gevoel dat hij hier weg moest nam sterk toe. Het lawaai pijnigde zijn oren, de zonlicht reflecterende diamanten knopen op de jassen van de personen verblindde zijn ogen en de overheersende lavendel lucht maakte hem ongevoelig voor andere, minder aangename luchtjes.

"Wilt u misschien eens een van mijn overheerlijke zelf gebakken broodjes proberen, eerbare heer?"

De vraag kwam uit het niets, zonder aankondiging. Met een snelle, soepele beweging draaide Maeglin zich om naar de man. "Zie ik eruit alsof ik honger heb?" De vraag was retorisch bedoeld. Maeglin keek de man aan met een boze blik. "Het enige waar ik misschien trek in heb, is in jouw overheerlijke zelf gebakken lever! Nu uit mijn zicht."

Mensen zijn vervelend.

Dat was de enige conclusie mogelijk. Ze zijn nog erger dan ratten met hun voortdurende gekibbel over geld, waren en andere onzin. Aan de natuur aandacht besteden is er niet bij, dacht Terúnya bij zichzelf.

Met snelle passen probeerde hij zich uit deze drukke straat te benen. Al die onbenulligheden die ze hier uit voeren, het deed pijn aan zijn ziel om te zijn hoe ze hun kostbare tijd verspillen. Nee, bedacht hij zich, het was een fout om hier te komen. Zij zijn mijn aandacht niet waard. Zij hebben geen recht op mijn hulp.

Hun problemen zijn niet meer dan kleine details vergeleken met het eerbare werk waar hij zich mee bezig hield. Hij zou zichzelf wel venerabel willen noemen in vergelijking met deze onnozele figuren.

In zijn ooghoek zag hij een man praten met een vrouw. Hij hield een paar bloemen in zijn hand en de vrouw had tranen in haar ogen. Na enkele luttele ogenblikken leek de vrouw eerder verdrietiger dan opgevrolijkt door de bloemen. Typisch mensen bedacht hij zich nog eens. Zij kennen geen eer, manieren of waardering.

Zo snel als hij kwam was hij ook weer weg.

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

Evelyn dacht even na.
"Het spijt me, maar dat kan ik niet. Een paar maanden geleden zou ik zelf een dergelijk spelletje hebben voorgesteld en ik zou het vol overgave hebben gespeeld, nu niet meer, dus. Ik heb trouw beloofd en ik hou altijd mijn beloftes, ik vind dat heel belangrijk. Een dergelijke onderneming zou al gauw als iets anders geïnterpreteerd worden, en dat wil ik niet." Haar gedachten waren weer even bij hem. "De kosten van de taverne kan ik wel een paar dagen dragen, wees daar maar niet ongerust over, en anders weet ik wel hoe ik aan geld kan geraken zonder mij onder de vrouwen van lichte zeden te moeten mengen. Jij lijkt anders ook wel aan je brood te geraken, Reynaardt, ik denk dat wij verwante zielen zijn wat dat betreft." Ze leunde naar voren en drukte hem een zoen op het voorhoofd; toen ze weer rechtkwam had ze zijn geldbeugel in haar hand. Ze liet die even voor zijn ogen bengelen en knipoogde. "Als je begrijpt wat ik bedoel."