Raganorck

Ignatius · Duister als de Nacht Joined: 18 Feb 2002 Posts: 57

Ignatius leek te beseffen dat hij hier niet verder weg zou geraken en draaide zich om.
"Ignatius is mijn naam, Ignatius d'Otre." kuchte hij. "Deze stad is mij niet onbekend, ik vind mijn weg wel" bedankte hij Reynaardt in de hoop dat hij hem verder met rust zou laten.

Reynaardt La Coste · Verloren en Vergeten Joined: 18 Oct 2004 Posts: 39

"De naam van deze volksheld, beste mensen, luidt IGNATIUS D`OTRE!"

Luid applaus klonk op uit de menigte.

"Kom mee, ik zie dat deze hele menigte u niet op uw gemak stelt. Ik kan u ook enkele interessante nieuwtjes vertellen, maar niet hier, niet midden op straat." fluisterde Reynaardt, Ignatius toe.

Hij deed een paar passen weg van de menigte en keek toen om, om te zien of Ignatius hem volgde.

Crimson Amadea · Duister als de Nacht Joined: 15 Feb 2002 Posts: 76

Bij het zien dat alles in orde was met de bedelaar voelde ze zich opgelucht, hij leek haar niet gezien te hebben, gelukkig. Ietwat schichtig keek ze om zich heen, de straat afspeurend naar haar sjaal. Ze zag hem een eindje verderop liggen en na even richting de bedelaar zijn redder nood te hebben gekeken stapte ze vlot de kant van de sjaal op. Die wilde ze graag terug hebben, daarna zou ze weer verdwijnen. Haar maag voelde ze weer samentrekken, ze had meer te doen de komende avond en nacht dan te staan nietsen. Even keek ze naar haar handen, misschien moest ze toch maar kijken of ze ergens aan wat werk kon komen. Ze had gemerkt dat ze goed was met naald en draad, iets dat misschien wat werk op kon leveren zonder al te veel in publieke ruimtes te komen.

Uriel · Posted: Tue Oct 19, 2004 11:24 am Post subject:

Een flink eind verderop het Gannon klinkt een luid gekraak als de boerenkar omver tuimelt. De boerenzoon die de kar bestuurde wordt er af geslingerd en komt midden op een kraampje tierelantijntjes terecht dat het onder zijn gewicht begeeft.

De staleigenaar staat vloekend en tierend naast zijn waar. De boerenzoon ligt voor pampes temidden van een een hoop scherven en gebroken planken en het paard sleept een gekantelde kar nog een paar meter voort maar blijft dan trillend en uitgeput staan.

Al snel vormt zich een groepje menigte rond de kar en beginnen de etenswaren die her en der verspreidt liggen op te rapen en in hun mantels te stoppen.

Tintagel · Sporenzoeker Joined: 11 Feb 2002 Posts: 15

Tintagel zuchtte.
Het zat niet mee, had hij net de naam gehoord om er een ballade over te schrijven of die kar met etenswaren verpeste het weer voor hem.
Daar ging zijn publiek...
Hij sprong van zijn ton af en deed een paar passen.
Op de grond zag hij een sjaal liggen, nog van redelijke makelij,al leek ze toch redelijk oud.
Hij raapte ze op en wou ze wegstoppen tot hij een vrouw op hem af zag komen,die blijkbaar naar de sjaal toekwam.

Hij hield het ding voor zich uit en gaf haar zijn mooiste glimlach.
"Is dit van u vrouwe?"
Met een uitnodigend gebaar reikte hij haar d sjaal aan.

Crimson Amadea · Duister als de Nacht Joined: 15 Feb 2002 Posts: 76

De blonde vrouwe sloeg even haar ogen neer en knikte, ze ontweek de blik van de man. Hij had een lied willen zingen ter ere van de redder van de bedelaar maar blijkbaar was het volk meer geinteresseerd in het eten dat nu voor het oprapen lag. Ze kon ook wel wat gebruiken, een appel rolde voorbij maar ze negeerde het, stelen zou ze alleen als laatste mogelijkheid tot overleven. Ze stapte richting Tintagel maar bleef op gepaste afstand en reikte voor haar sjaal.
"Inderdaad minstreel, dank u voor het oprapen."
Ze leek wat schuchter maar ergens warmde ze wel op naar de vriendelijke glimlach en bewoording. Vrouwe, het voelde goed zo benoemd te worden, het leek haar wat bekend, maar het was niet in haar herinneringen terug te vinden.

Ignatius · Duister als de Nacht Joined: 18 Feb 2002 Posts: 57

Nu de aandacht van het volk meer uitging naar het voedsel leek Ignatius opgelucht adem te halen, maar nog steeds was er de drang om hier weg te komen.
"Ja, laat ons iets gaan drinken" zei hij tegen Reynaardt.

Tintagel · Sporenzoeker Joined: 11 Feb 2002 Posts: 15

De minstreel gaf haar de sjaal terug.
Hij merkte dat ze wat schuchter was, wat best vreemd was want zo'n mooie vrouw had vast en zeker vele aanbidders.

"Mijn naam is Tintagel" zegt hij met een buiging, "En hoe heet u,o vrouwe der verloren sjaaltjes?"

Crimson Amadea · Duister als de Nacht Joined: 15 Feb 2002 Posts: 76

Een kleine glimlach verscheen als bij toverslag op haar gezicht, haar lippen krulden nog ietwat schuchter maar blijkbaar kon ze de buiging en het grapje zeker wel waarderen. Haar ogen werden echter ernstiger toen ze hem antwoorde en voorzichtig aankeek.
"Ik vrees dat ik niet veel meer over mezelf herinner mijnheer, alleen dat Crimson een naam lijkt te zijn waar ik vroeger onder ging, of dit echter mijn echte naam is of één waarbij ik altijd genoemd werd om een andere reden kan ik u niet zeggen."

De sjaal sloeg ze weer over haar hoofd en om haar hals, een deel van de lange blonde lokken verbergend en een groot deel van haar gezicht werd nu afgeschermd voor de meeste van de omstanders. Ze kende echter haar manieren en had de sjaal nog niet zover opgetrokken dat alleen nog haar ogen zichtbaar waren.
"Prettig kennis te maken." sprak ze, ze keek even wijfelend, niet zeker van wat ze nu moest zeggen of doen.
"Laat mij niet langer uw tijd verdoen, ongetwijfeld heeft u belangrijker zaken dan met een vreemde te spreken, een lied componeren misschien nu de inspiratie nog zo kort geleden zich aan uw oog voltrok. Ignatius, volksheld van Raganorck..."

Tintagel · Sporenzoeker Joined: 11 Feb 2002 Posts: 15

Tintagel haalde zijn schouders op.
"Ach zo interessant is hij niet,als hij zelfs niet naar zijn heldenliederen wil luisteren maar liever in de kroeg gaat hangen.."

Hij stopte zijn fluit weg.
"Aan de andere kant is een mooie jongedame eerder een lied waard.U lijkt alsof u heel wat verhalen in uw mars heeft vrouwe"

Hij stak uitnodigend zijn elleboog vooruit alsof hij haar ergens naartoe wou begeleiden.
"Wat zou u denken van een gezellige babbel,met een glaasje erbij,aan een knisperend haardvuurtje in een of andere taveerne?"

Crimson Amadea · Duister als de Nacht Joined: 15 Feb 2002 Posts: 76

Wederom een schuchtere glimlach sierde haar gezicht en kleine blosjes verschenen op haar wangen bij het compliment.
"Uw aanbod klinkt erg aanlokkelijk, ik vrees echter dat ik u slechts weinig te vertellen heb aangezien ik niet veel meer over mezelf weet... maar wellicht dat er iets naar boven komt door een goed gesprek."

Na een kleine aarzeling haakte ze haar arm in de zijne. Sociaal contact leek iets vanuit voorbij gevlogen tijden, desalniettemin voelde het goed. Ze ging iets rechter op staan toen hij haar begeleide, schouders naar achteren en elegant zijn tempo volgend, haar geest herinnerde zich misschien niet veel, haar lichaam blijkbaar wel. Oude gewoontes verleerde je niet zomaar, nog levensstijl of afkomst.

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

Toen Evelyn de menigte naderde begon het al wat uit te dunnen. Er liepen hier en daar mensen weg met voedsel onder hun armen en anderen druipten ook al af.
Aan de rand van wat van de groep overbleef zag ze twee mannen staan, één ervan kwam haar vaag bekend voor, die edelman...
Het duurde even voor ze besefte vanwaar ze dat gezicht kende. Stilletjesaan begon het haar te dagen en een glimlach verscheen op haar lippen toen ze zich plots herinnerde vanwaar ze hem kende. Het goud dat toen zonder zijn toestemming van beurs was verwisseld had ze nuttig besteed.

Tintagel · Sporenzoeker Joined: 11 Feb 2002 Posts: 15

Met een tevreden glimlach zette Tintagel koers naar de herberg.
Wat een waarlijk genoegen dat hij met deze schone aan de arm mocht lopen.Hij zag menig persoon hen aanstaren alsof hij net vreselijk boven zijn stand getrouwd was, en zo voelde hij zich ook naast deze jongedame, benieuwd naar wat ze te vertellen had...

>> vervolgt in de taveerne

Ignatius · Duister als de Nacht Joined: 18 Feb 2002 Posts: 57

Daar was ze. Ignatius bleef stokstijf staan, Zijn mond viel net niet open, en er verscheen een schittering in zijn ogen.
Hoe mooi zag ze er weer uit en wat had ze een stralende glimlach Heb je al ooit zulke lieve spitse oortjes gezien ?
Zijn gezicht begon weer lichtjes rood te kleuren. Bij zijn vorig bezoek aan deze stad was ze hem ook al opgevallen, toen was ze in het gezelschap van nog 4 anderen geweest, nu was ze alleen.
Maar ze was er nog en dat maakte zijn dag goed. Hij was op slag vergeten dat hij in gezelschap was en bleef haar aanstaren toen ze voorbij liep. Hij zuchtte eens diep.

Reynaardt La Coste · Verloren en Vergeten Joined: 18 Oct 2004 Posts: 39

Reynaardt was een stukje doorgelopen voordat hij merkte dat Ignatius hem niet meer volgde. Midden in een zin hield hij op en draaide zijn hoofd om. Snel maakte hij een inschatting van de situatie en volgde hij de blik van de edelman. Een vrouw, natuurlijk een vrouw. Hij zuchtte even en hief in een overdramatisch gebaar zijn handen ten hemel. Bij de Ene, net op het moment dat hij dacht een vette vis gevangen te hebben behaagde het de heer ridder om een mooie deerne aan te staren.

Hij liep terug naar Ignatius: "Heer.... HEER! Als u geinteresseerd bent in gindse dame, wellicht dat ik u dan van dienst kan zijn? Een bericht overbrengen? Een goede bloemenhandelaar die twintig rozen voor een zilverling aanbiedt? Ik ken ook nog wel een goede potsenmaker die er zijn beroep van heeft gemaakt liefdesballaden te dichten?"