Raganorck

William · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 69

William stapte de kruidenierszaak in.
Hij groette de man beleefd.
"Goededag, ik kom iets bij u kopen"vertelde hij snel, in 1 adem zodat de man niet dacht dat hij weer kwam bedelen.

Hij koos een brood en een paar vruchten en overhandigde hem het geld.

De kruidenier keek verbaasd,
"je geef me een paar kopers teveel", merkte hij op

William glimlachte, "U hebt me vroeger af en toe wat gegven, dit is een soort terugbetaling.Misschien als ik later meer geld heb kan ik u nog meer terugbetalen, maar dit is al wat ik heb en hier kan ik wel een paar dagen op leven."
Hij klopte eens tevreden op het brood en de vruchten.
Hij begroette de man terug en stapte naar buiten, tevreden met zijn aankoop tot hij plots een kar op zich af zag komen. Geschrokken bevroor hij ter plaatse.
Zijn instincten schreeuwden dat hij wat moest doen,maar hij wist gewoon niet wat..

De kar kwam razendsnel op hem af...

Razzemedallion · Guest

Razzemedallion zag de op hol geslagen kar die recht naar een paar omstaanders afstormde.

"Die mensen hebben geen kans!" riep hij uit, snel een toverspreuk naar boven halend.
Hij moest ze redden.
Enegelenvlucht, dat zou hen uit de weg helpen...
of nee, Vriesvastheid, dat zou de kar tegenhouden, euh, welke zou hij nou nemen?

Geen tijd !
In een snelle reactie stak hij zijn handen uit en wees naar de man, op het pad van de kar:

"Oenimamaneemadjuuz"

Zijn toverenergie straalde naar de man toe en plots verscheen er in zijn hand een bos bloemen.

Razzemedallion krabde even in zijn haar. "Oh jee...."

William · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 69

William wou net op tijd opzij springen toen plots een bos bloemen in zijn hand verscheen.
Zijn gedachten onderbroken keek hij vertwijfeld naar de bloemen en naar het aanstormende paard.

Seconden was het enige wat reste tot een levensgevaarlijke aanrijding...

Ignatius · Duister als de Nacht Joined: 18 Feb 2002 Posts: 57

Ignatius floot nog steeds toen hij het rammelend lawaai van een kar hoorde naderen.
Het tafereel voor hem leek hilarisch maar ook ernstig.
Een man met een bos bloemen bleef in de weg staan van de kar en leek niet eens de intentie te hebben om opzij te springen.
Instinctief dook Ignatius op de man af en sleurde hem in veiligheid.
Beiden rolden ze over de grond en kwamen tegen een kraampje tot stilstand.

Reynaardt La Coste · Verloren en Vergeten Joined: 18 Oct 2004 Posts: 39

Reynaardt bleef staan voor een van de steegjes die het Duistere District inleidden. Hij keek om zich heen en zag toen de chaos achter hem op straat. Een voortrazende kar, een armzalig geklede man met een bos bloemen en iemand die er op af dook; een edelman zo te zien. Hij klemde het brood stijf tegen zijn borst en de greep deed hem weer beseffen dat hij te eten had, maar deze chaos achterlatend was ook niet helemaal de bedoeling geweest. Uiteindelijk haalde hij zijn schouders op, het was een mooie dekmantel. De aandacht was in ieder geval niet meer op hem gevestigd.

Hij liep rustiger verder, alsof er niets aan de hand was. Een normale Raganorcker op weg naar een alledaagse afspraak. Een betere dekmantel was er niet. Hij brak een stukje brood af en knabbelde er aan. Het was vers en het was al een tijd geleden dat hij echt iets substantieels gegeten had.

William · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 69

William rolde over de grond, de bloemen kraakten en werden verpletterd door hun rol.

Met een smak kwam hij tot stilstand.
Even zag het zwart, toen begon hij zich te realiseren wat er gebeurd was....

Crimson Amadea · Duister als de Nacht Joined: 15 Feb 2002 Posts: 76

Ook Crimson verstijfde bij het zien van de aanstormende kar.
"William!" ze riep het uit. Even duurde het voor haar benen op gang kwamen en ook zij richting de bedelaar sprinte. De afstand was echter te groot ondanks het bloed dat in haar begon te kolken en haar versnelde. Een ander was gelukkig wel op tijd en samen doken zij net op tijd weg. Het gevaar was geweken voor de bedelaar en de andere mensen leken op tijd opzij gesprongen te hebben. De commotie was echter groot en ze stond nu haast midden in de drukte die was ontstaan op enkele stappen van William, haar bleke gezicht en zwarte ogen niet langer afgeschermd door de sjaal die nu ergens achter haar lag, afgewaait door de snelheid. Met een bezorgde blik keek ze richting de bedelaar en nu pas begon het haar te dagen dat ze een naam had uitgeroepen.

William · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 69

William was eve nhet noorden kwijt.
Hij draaide zich om en bemerkte dat zijn schouder vreselijk pijn deed.
Hij zag een man naast hem liggen.De man die hem weggeduwd had.

"Gaat het?" vroeg hij met trillende stem.
Hij had geen besef van zijn omgeving..

Ignatius · Duister als de Nacht Joined: 18 Feb 2002 Posts: 57

Ignatius klauterde overeind en begon zo goed mogelijk het zand, slijk en ander vuil van zijn kledij te vegen. Hier had hij geen permanente schade opgelopen, maar zijn imago was een andere zaak.
Hij snapte niet wat hem was overkomen. Wat hij daarnet gepresteerd had moet louter voortgekomen zijn uit een reflex waarvan hij niet wist dat hij die had. De man die hij weggeduwd had bleek een bedelaar te zijn en even snoof Ignatius misprijzend. Zijn vader moest het weten, hij zou zich een breuk lachen.
Hij deed een stap achteruit, want misschien had deze sukkelaar wel een ziekte.
"Ja, het gaat." zei hij.
Toen hij een bleke vrouw zag naderen die de bedelaar bleek te kennen wilde hij zich zo rap mogelijk uit de voeten maken, zijn vermoeden dat beiden ziek waren groeide.

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

Ze stapte de straat op en bleef in het midden even staan.
Welke kant zou ze oplopen ? Die keuze werd al gauw gemaakt toen ze in de verte nogal wat commotie zag. Een drukke menigte was meestal een gelegenheid om haar hobby uit te oefenen, maar ze had er zich al in geen maanden mee beziggehouden.
Ze verwonderde er zich over dat dit het eerste was wat in haar opkwam. Oude gewoontes verleer je blijkbaar niet zo snel. Daarom twijfelde ze even. Zou ze toch niet beter de andere kant oplopen ?
Ze draaide zich om en begon van de drukte weg te lopen. Na een paar stappen bedacht ze zich en keerde terug. Iets trok haar naar die plek, het was haar niet duidelijk wat dat was, maar ze had geleerd op haar intuïtie te vertrouwen.

Reynaardt La Coste · Verloren en Vergeten Joined: 18 Oct 2004 Posts: 39

Hij liep een hoek om, een binnenplaatsje op. Daar trok hij zijn mantel uit en draaide hem binnenstebuiten. In plaats van een zwarte mantel, was deze nu donkerblauw. Wellicht een klein verschil, maar hij had geleerd dat dit soort kleine nuances net genoeg konden zijn om een getuigeverklaring waardeloos te maken. Vervolgens haalde hij de hoed van z`n hoofd en stopte die in een zak van z`n mantel.

Vervolgens liep hij een paar straatjes om en kwam weer tevoorshijn op `t Gannon een paar meter van de groep omstanders vandaan.

Hij speurde even rond. De enige die er veelbelovend uitzag was de edelman die de zwerver gered had. Een rare situatie overigens. De man leek helemaal niet op wat men van een volksheld zou verwachten. Reynaardt moest lachen om het ietwat bizarre tafereel.

"Hey, heer ridder! Wat is uw naam?! Het volk moet weten wie haar volksheld is!"
Riep hij over de hoofden van de menigte. Een aantal mensen begonnen te lachen. Enerzijds omdat ze de grap van dit alles wel inzagen, maar meer om de spanning van de afgelopen paar minuten kwijt te raken.

Ignatius · Duister als de Nacht Joined: 18 Feb 2002 Posts: 57

"Euh,..." Ignatius bloosde nu nog erger. Als hij zijn naam bekend maakte zou die verbonden worden met het redden van een zwerver, en laat dat nu net iets zijn wat hij zich niet kon permiteren.
Het werd hier ook te druk voor hem.
"Excuseer," zei hij toen hij zich een weg door de menigte wou banen. Hij wilde zich rap uit de voeten maken.

Reynaardt La Coste · Verloren en Vergeten Joined: 18 Oct 2004 Posts: 39

"Aaaaah! Heer ridder, dit kunt u het volk toch niet aandoen? Vertrekken zonder dat het weet wie ze moet eren? Wacht! Ik kom naar u toe!"

Handig manouvreerde Reynaardt zich tussen de menigte door. Hij had zijn doelwit gekozen dus bespaarde hij zich de moeite om te zien of er nog ergens een mindere geldbuidel voor het grijpen hing.

"Ha, daar ben ik dan." Zei hij terwijl hij met een sierlijk gebaar een lok bruin haar uit z`n gezicht wreef. "Reynaardt, dat ben ik. Reynaardt La Coste, waarmee kan ik u van dienst zijn edele heer? Een tour door de stad, de beste restaurantjes, de weg naar waar de dames van lichte zede hun beroep uitoefenen, of wellicht een slaapplaats in een van Raganorcks befaamde taveernes?"

Zijn handen beschreven drukke cirkels terwijl hij voortratelde, ondertussen was zijn oog gevallen op de zichtbaar goed gevulde geldbuidel van dit heerschap. Een rijpe pruim, zo voor het grijpen, dacht hij bij zichzelf, vandaag was waarlijk een geluksdag.

william. · Guest

William wou de man bedanken maar deze leek zich snel uit de voeten te willen maken, vol in de aandacht van de menigte.
Hij leek niet erg opgezet met zijn actie van daarnet en hem er nu mee confronteren zou misschien niet op prijs gesteld worden.
Nee,het lot zou hen nog wel eens samenbrengen waarna hij hem zijn dankbetuiging kon geven.

Hij kroop recht en merkte de bloemen op.Waar waren die vandaan gekomen?
Hij schudde nietsbegrijpend zijn hoofd en maakte zich voorzichtig uit de voeten terwijl de menigte enkel Ignatius en Reynaert in het oog hield...

Hij kroop tussen hen door en verdween in de straten.

Tintagel · Sporenzoeker Joined: 11 Feb 2002 Posts: 15

De samentrekkende menigte was meteen een goede zaak voor Tintagel die wat verdienste zag.
Hij ging bovenop een regenton staan en haalde zijn fluit boven.

"Heer,oh Heer !! Toe, meld ons uw naam zodat ik er een heldenlied kan overschrijven!""riep hij naar Ignatius toe.