Raganorck

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Na de maaltijd zette hij het pannetje, bord en bestek in de gootsteen. Met de kleine handpomp zette hij het onderwater. Daarna nam hij een glas van het rekje boven de gootsteen en schonk zichzelf een glas wijn in. Bijna morstte hij toen de donder hoog boven Raganorck de wolken geselden en een felle bliksemschicht alles in even in een helder wit licht zette. Vlak daarop ruistte de regen tegen de ramen.

Gunther liep naar het raam en keek naar buiten. Het water belemmerde het zicht, maar hij zag nog net hoe de regen stroompjes vormde op het Gannon en door de putten in het riool onder de stad stroomden. Hij ging weer aan zijn tafel zitten en stak een olielamp aan. Het licht zette zijn winkeltje in een helder geel licht. De grote, rechtte stukken aan elkaar naaien zou hij morgen aan Elia overlaten. Dat zou ze zo door hebben. Zelf zetten hij zich aan de binnenvoering van de mantel van zwaarder materiaal. Hij bedacht zich even en maakte een paar kleine aanpassingen in de voering zodat er netjes weggewerkte zakken ontstonden. Een voor een geldbuidel en twee anderen voor andere dingen. Klanten konden het meestal wel waarderen, dit soort aanpassingen, zolang het verder niet opviel. De kraag van de mantel zou hij pas op het laatste kunnen aanbrengen.

Hij hoestte en moest weer zijn zakdoek gebruiken. Daarna had hij de vieze smaak van bloed in zijn mond. Hij nam een slok wijn en legde zijn werk neer. Plotseling voelde hij zich erg eenzaam. Alleen het tikken van de klok hield hem gezelschap. Verder was er helemaal niets. Hij keek op zijn klok. Meer uit gewoonte dan om de tijd te weten. Hij kon nog niet naar bed, maar hij had ook geen zin meer om ook maar iets te doen. Hij wachtte op zijn contact persoon. Ze waren laat vanavond. Hij liet de wijn ronddraaien in zijn glas en keek toe hoe het rode vocht het lampenlicht weerkaatste...

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Hij moest even ingedommeld zijn, want hij schrok toen hij boven het ruisen van de regen op zijn deur hoorde kloppen. Dat zouden ze zijn, maar het was beter geen risico te nemen. Voorzichtig zette hij zijn wijnglas op de volle tafel tussen meetlint, scharen, spelden en lappen stof. HIj scharrelde naar de deur, waar alweer en harder nu op geklopt werd. Het klonk ongeduldig. Gunther deed het luikje in de deur open. Voor zijn deur zag hij een gestalte in een zwarte mantel, een hoed diep over de ogen. Het enige dat zichtbaar was van de man zijn gezicht was een zilverkleurig puntbaardje. "De wegen van de Ene gaan door onbekende landen..." "Maar onder Zijn hoede ben ik niet bevreesd." Gunther maakte de quote uit de Pelgrimsgeschriften zonder moeite af. Het was zijn contactpersoon. Vlug schoof hij de grendel van de deur en liet de man binnen. Deze snoof en veegde de regen van zijn mantel, waar hij stond lag er al snel een plasje regenwater op de grond dat uit zijn doorweekte mantel druipte. Gunther pakte zijn aantekeningen van achter zijn bureau en gaf ze aan de man. Deze nam ze aan en stak ze onder zijn mantel.
"Een interessante nieuweling in de stad." Zei Gunther, "Ben nu bezig aan zijn mantel, die grijze daar en ik heb een leerlinge aangenomen." "Een leerlinge? Is dat wel veilig?" De man in het zwart klonk lichtelijk geïriteerd. Gunther dacht even na. "Ja ich glaube schön." "Praat Raganorks man," antwoorde de man; "en je moet niet "glauben, maar zeker weten, ouwe gek." Gunther slikte de belediging en boog het hoofd. In de rangorde was hij slechts een klein radertje, maar hij deed zijn werk en zou er beloond voor worden op de dag dat hij voor de Ene zou staan. Hij hield zijn mond en keek naar de vloer. Hij hoorde een paar voetstappen, de deur open gaan en weer dichtvallen en toen hij weer opkeek was de man in het zwart verdwenen. Gunther zuchtte, keek naar de mantel en het glas wijn op tafel en besloot nog heel eventjes te werken voordat hij ging slapen. Het zou zijn gedachten ordenen...

Elia Sarani · Posted: Mon Nov 10, 2003 6:45 pm Post subject: Te laat!

Het voelt niet goed om als je je baan net twee dagen hebt te laat te komen. Elia wist dat nu uit ervaring. Ze wilde Gunther niet teleurstellen maar met alle gebeurtenissen van gister avond had ze de extra uurtjes slaap waarschijnlijk nodig gehad...

Hijgend kwam Elia binnen rennen. Ze had zich het laatste deel van de reis gehaast. "S-sorry....dat...ik zo...zo laat ben." Zei ze tegen Gunther. "Ik heb me verslapen."

Uriel · Posted: Mon Dec 01, 2003 9:03 pm Post subject: Re: Te laat!

Gunther keek op. Een hijgende Elia stond in de deuropening. Hij legde naald en draad neer. Hij was bezig geweest om de binnenvoering van zakken te voorzien. Een secuur werkje, want het mocht niet opvallen. De stugge stof was moeilijker geweest dan hij in eerste instantie gedacht had, maar hij was al aardig opgeschoten.

"Ach geeft, nichts..." Hij glimlachte vriendelijk. "Je hebt je gehaast. Ga eerst eens rustig zitten en neem een kop thee..."
Gunter stond op en liep naar achteren om kopjes en de theepot te halen...

Elia Sarani · Posted: Tue Dec 02, 2003 6:41 pm Post subject: ....

Elia ging zitten. Ze was blij dat Gunther het zo aardig op nam. Ze was eigenlijk nog steeds moe en haar ledematen voelden zwaar aan. Ze vroeg zich af hoe het met Eduward ging en of hij het erg vond dat ze zomaar weg was gegaan. Ze hoopte van niet.

Een kop thee zou er wel in gaan. Elia had last van haar buik door het haastige eten. Toch was vandaag niet helemaal slecht begonnen. Ze had immers een nieuw iemand ontmoet, een heel aardige vrouw. Elia glimlachte.

Uriel · Posted: Wed Dec 03, 2003 8:27 pm Post subject: Re: ....

Gunther scharrelde naar achter, maar voelde weer die nare kriebel in zijn keel. Hij klopte op zijn borst, maar het ging niet weg, het wer er alleen maar erger van. Hij schraapte zijn keel en klopte zich nog eens op zijn borst. Plotseling begon hij krampachtig te hoesten en hij wankelde, stootte tegen het fornuis aan waardoor de theeketel op de grond kletterde en het hete water over de vloerplanken stroomde. Een paar stappen en hij leunde hoestend tegen de muur. Hij voelde hij hoe hij bloed opgaf en proefde de smaak van slijm en bloed in zijn mond. Koud zweet drupte van zijn voorhoofd. Hij moest zich op de grond laten zakken en hoestte weer. Op handen en voeten, met zijn hoofd tegen de muur geleund hoestte hij totdat zijn maag er pijn van deed en zijn keel aanvoelde als schuurpapier...

Elia Sarani · Posted: Sun Dec 07, 2003 7:26 pm Post subject: ....

Elia hoorde de ketel op de grond kletteren. Ze sprong op en rende achter Gunther aan. In de keuken zag ze hem hoestend op de grond. Op handen en knieen. Het was een triest gezicht. Er lag wat bloed op de grond, een paar spetters maar. En veel water. Elia knielde naast Gunther neer en wachte tot het hoesten af gelopen was. Daarna hielp ze hem in een stoel Ze ruimde het water en bloed op, vulde de ketel en zette hem op het voor. Daarna ging ze naast Gunther zitten. In haar ogen glinsterde tranen van medelijden. "Gaat het weer een beetje?" Vroeg ze.

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

((Lucer<<De Koninklijke Vertrekken<<De Kamer van de Honderd Ogen (Ophelia's Vertrekken) ))

Lucer stapte het winkeltje binnen en keek eens rond. Het zaakje zag er niet al te duur uit maar had wel kwalitatief goede stoffen. Dit was precies wat Lucer nodig had.
Zijn frustratie was hij kwijt geraakt op de markt. Met zijn laatste geld had hij een flinke partij hout kunnen opkopen en die weer kunnen doorverhandelen tegen een aanzienlijk hogere prijs. Het had hem goed gedaan te zien dat zijn handelaars kwaliteiten nog steeds goed waren.

"Hallo is hier iemand?" Het was nogal vreemd dat hij de winkel zo kon binnen lopen en niemand achter de toonbank aan te treffen.

~ Ik ben onnavolgbaar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen. ~

Elia Sarani · Posted: Thu Dec 11, 2003 7:25 pm Post subject: ....

Nog voor Gunther tijd had om te antwoorden hoorde Elia een stem. Ze sprong op en liep naar de toonbank. Een klant! Maar Gunther voelt zich nog niet goed..
Elia rechtte haar rug. Ze ging hier werken? Dan kon ze net zo goed nu beginnen. Gunther kon haar later wel helpen.
"Goede morgen." Zei ze beleefd. "Waar kan ik u mee helpen."

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

((Dorum<<De Koninklijke Vertrekken<<De Kamer van de Honderd Ogen (Ophelia's Vertrekken) ))

Dorum zweeg terwijl Lucer het hout verhandelde. Hij keek hoe zijn "meester" wat geld verdiende en volgde hem zwijgzaam. Toen ze de winkel binnen gingen zei hij niets meer. Met zijn speer in zijn hand geklemt stond hij naast de deur om te zien wat Lucer ging doen.

Uriel · Posted: Thu Dec 11, 2003 10:18 pm Post subject: Re: ....

"Es geht schön..." mompelde Gunther terwijl de winkelbel rinkelde. Hij probeerde voorzichtig overeind te komen, maar weer brak het zweet hem uit. Hij kwam niet verder dan tot op z`n knieën voordat hij weer hevig hoesten moest. Kuchend zocht hij steun aan de muur en trok zichzelf half overeind. Elia was al naar voren, maar Gunther kon haar toch niet aan haar lot overlaten? Het was tenslotte pas haar tweede dag en hij had haar nog niet verteld van... zijn gedachten stroom werd onderbroken door een nieuwe hoestaanval en deze keer was er weer bloed bij. Zijn keel brandde en hij viel weer terug op z`n knieeën. Moeizaam sleepte hij zich naar z`n bedstee. Hij kon haar niet helpen. Nu niet. Hij klom erin en ging liggen. Rillend trok hij de deken over zich heen om deze gelijk weer van zich af te schoppen. Hij had het koud en warm tegelijk...

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

"Een goede morgen, ik zou graag een aantal uniformen laten maken voor mijn lijfwacht hier." Lucer bewoog met zijn hoofd in de richting van Dorum. "Ze moeten allemaal egaal blauw zijn, ongeveer deze kleur," hij wees een rol blauwe katoen aan. Daarna legde hij twee zilverstukken op de toonbank. "Er moeten minstens drie gemaakt worden denkt u dat dat lukt van dit geld? En ik zou ook graag nog een of twee pakken voor mezelf laten maken, minstens een van de pakken voor mijn lijfwacht moet binnen drie dagen af zijn en ook een van mijn pakken moet ook dan klaar zijn.

~ Ik ben onnavolgbaar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen. ~

Elia Sarani · Posted: Sat Dec 13, 2003 8:11 pm Post subject: Re: ....

Elia keek de man met grote ogen aan. Zo veel. Dat kon ze allemaal niet nu doen. En ze wist ook niet hoeveel het koste. Ze dacht even na. "Ik-ik zou u nu niet kunnen vertellen of dat allemaal lukt van twee zilverstukken meneer. Drie pakken voor uw lijfwacht en twee voor u zelf? Wilt u die ook van dezelfde stof?" Elia pakte de rol blauwe stof erbij.

"Vind u het goed als we dit afspreken? Over drie dagen is er een pak voor u en een pak voor uw lijfwacht klaar. In de week die volgt zullen we de andere drie pakken klaar maken. Als u de eerste twee pakken op komt halen kunt u alles afrekenen."
Terwijl Elia wachte op een antwoord raasde er alweer gedachten door haar hoofd. Ze moest waarschijnlijk maten opnemen. Maar welke? Ze zuchte. Het was allemaal zo ingewikkeld.

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Dorum had inmiddels wel genoeg van Lucer's verkleed partijdjes. Het gele shirt was tot nu toe het ergst geweest maar hij zag Lucer er wel voor aan om hem ook nog een roze tegeven. Nu moest er ook nog een kostuum ... drie kostuums voor hem worden gemaakt. Als Lucer zo zou doorgaan kon Dorum niet meer voor zichzelf instaan.

Ralvin DelTramos · Duister als de Nacht Joined: 02 Dec 2003 Posts: 72

Ralvin had zich een weg gebaand door de mensen en stond er zelf versteld van hoeveel mensen die hem onbekend leken hém wel leken te kennen. Hij was in een vrolijke bui en had van de aandacht en begroetingen in het algemeen genoten, en vond het bijna jammer toen hij Gunther's kledingzaak zag. Hij draaide zich om naar Terra en merkte dat ze de kap van haar mantel over haar ogen had getrokken en ietwat schichtig om zich heen keek. Hij fronste en bedacht zich dat ze waarschijnlijk niet gewend was aan de drukte en dat hij daar misschien rekening mee had moeten houden. Nou ja, te laat nu. Hij pakte haar bij haar mouw en trok haar niet al te hardhandig de winkel binnen.

"Zo mevrouw! We zijn gearriveerd, was alles naar wens?", zei hij met een grote grijns op zijn gezicht terwijl hij een triomfantelijk gebaar naar het enigszins stoffige interieur van de kledingwinkel maakte.

Hij draaide zich nog steeds lachend om naar de mensen in de winkel en zag dat ze niet de enige klanten waren, en dat Gunther een nieuwe medewerkster had.
"Goedendag goede mensen!", riep hij enthousiast en hij maakte weer een buiging. "Ralvin DelTramos is de naam, zwakbegaafd muzikant en waarschijnlijk degene die u binnen niet al de lange tijd weer ietsje rijker zal maken".