Raganorck

[Terra Lunivell]

Terra struikelde half de winkel binnen en maakte een sarcastische lach terug naar Ralvin toen die haar vroeg of alles naar wens was. Heel leuk.

Toen Ralvin zich luidkeels aankondigde bij de mensen in de winkel wou ze dat ze er niet bij hoorde. Het leek wel alsof de man lééfde op aandacht... Ze vond het wel grappig dat hij zo vrolijk was, maar zelfs in de korte tijd dat ze nu met hem rondliep irriteerde ze zich al een beetje. Terra hield haar kap nog even op en probeerde achter hem te blijven staan en nam de winkel en de mensen erin in zich op.

Ze bekeek het meisje achter de toonbank en tot haar verrassing was het Elia, de bard die ze een korte tijd terug dichtbij haar hutje had ontmoet, in de Wilde Wouden. Ze besloot zo wel even gedag te zeggen maar het leek erop dat ze nu nog even bezig was. Terra deed haar kap nu wel af om in ieder geval duidelijk te maken dat ze er ook was, en begon aan wat stoffen te voelen en wat al gemaakte kledingstukken te bekijken. Ze negeerde Ralvin verder maar, aangezien die op zich al veel te veel lol leek te hebben.

[Dorum Iasha]

Terwijl Dorum vlak naast de deur stond kwamen twee personen luidruchtig binnenstormen de neigingen om iemand eens hard te slaan werd voor Dorum met de dag groter. Hij had het gevoel dat hij zijn frustaties op iemand moest uit leven voordat hij geweldadig uit zal vallen naar Lucer. Hij greep zijn speer steviger vast en beet lichtelijk op zijn tong. Zijn lange gespierde elfen lichaam trilde even. Hij kon zijn wraak gevoelens minder goed onderdrukken dan hij had gedacht. Dorum zuchte een keer vrij luid en sloot zijn ogen. Hij keek naar Lucer en wachte tot hij andwoord zou geven op het meisje achter de toon bank. De winkel werd hem te druk. Hij wou hier weg.Te weinig ruimte... Hij moest zijn frustaties kwijt... zo snel mogelijk, maar het kon niet! Als hij iets verkeerd zou doen zou hij weer ontslagen worden en zou hij weer een nieuwe baan moeten zoeken. Wat met Dorum's vaardigheden vrij moeilijk was. Hij moest zich zelf in hand houden, het moest gewoon!

[Elia Sarani]

Het kabaal waarmee de zojuist binnengestormde persoon zichzelf aankondigde maakte dat Elia haar hoofd schudde en haar tanden knarste. Wat een herrieschopper. Tot haar verbazing zag ze dat Terra achter hem aan kwam. Ze glimlachte naar het meisje. Elia werd steeds zenuwachtiger omdat het zo druk werd. Ze zette haar handen in har zij een keek over de schouder van de man die ze net een vraag had gesteld naar de herrieschopper. "Zeg, schreeuwen doe je maar op de straat. Terwijl ik hie rbezig ben wil ik graag met een klant kunnen overleggen. Als dat je niet aanstaat kun je vertrekken." Elia hoopte dat Gunther het niet erg zou vinden, maar ze had geen zin in iemand die zichzelf even luid kwam bespreken. Ze richtte zich weer tot de andere man en wachtte op antwoord.

[Lucer Vincero]

Lucer's wenkbrouwen gingen verbaasd omhoog toen het meisje achter de toonbank hem vertelde dat ze niet wist of hij de drie pakken voor Dorum niet kon maken voor twee zilverstukken. 'Ze was toch zeker de enige hier of was ze misschien een gezel... of zelfs leerlinge van de kleermaker? En waar was de kleermaker zelf dan?' Lucer haalde zijn schouders op en knikte als antwoord op het voorstel van het meisje. Ondertussen waren er twee andere klanten binnen gekomen, een luidruchtige straatmuzikant en een jager.
Het meisje achter de toonbank wees de straatmuzikant terecht met een paar felle woorden, iets wat Lucer ook enigzins verbaasde aangezien het potentiële klanten waren.

Lucer besloot om de twee te negeren en verder te gaan met waar hij voor gekomen was. "Ik zou graag zien dat het pak voor mijn lijfwacht, dat in drie dagen af moet zijn, van fluweel is maar wel van die kleur." Hij wees naar de rol met stof aan die het meisje had gepakt. "De andere twee mogen wel van die rol gemaakt worden."
"Wat betreft de pakken die voor mezelf zijn..." Zijn hand ging even over zijn litteken, dat deed hij wel vaker als hij nadacht. "Ik vermoed niet dat u bekend bent met mistbesfluweel? Ik zie de stof tenminste niet in uw winkel," zei hij terwijl hij zijn ogen door de winkel liet dwalen. "Mocht u de mogelijkheid hebben om aan de stof te kunnen komen dan zou ik dit zeer kunnen waarderen, de prijs zal niet gering zijn maar eventueel wil ik de stof wel zelf financieren alles wat u dan overhoudt na het maken van het pak mag u kosteloos houden."
"Mocht u niet aan de stof kunnen komen dan zou ik graag een pak van gewoon fluweel willen laten maken conform de huidige mode aan het hof, maar wel in mosgroen. Het andere pak zou ik graag van zijde gemaakt zien worden, ook conform de huidige mode en een kleuren combinatie van groen en blauw of rood en blauw."
Lucer stopte zijn uitleg over de kleding zodat de winkelbediende notities kon maken of tijd had om het te onthouden.

~ Ik ben onnavolgbaar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen. ~

Edited by: Lucer Vincero at: 12/16/03 10:08 pm

[Dorum Iasha]

Terwijl Lucer aan de bediende vroeg of ze bekend was met de mistbes stof graaide Dorum in zijn zak. Daar vond hij zijn duurste bezit. Een rolletje stof van 100% mistbesfluweel. Hij wreef een keer over de stof. Slechts enkele mensen kenden de stof. Het was duur en moeilijk te verkrijgen. Hij liep naar Lucer toe en gooide het rolletje stof op de toonbank. "100% mistbesfluweel, persoonlijk gehaald van de mistbesplantagge's uit het verre land van Catjoel." Dorum's zware stem klonk niet meer geirriteerd. Hij had ineens 2 keer zoveel respect voor Lucer gekregen toen hij vroeg om een pak van Mistbes. Toen hij dacht aan het land van Catjoel schoot zijn verleden opnieuw heen. Blade...Micheal Blade. Dorum zag weer voor zijn ogen hoe de zwarte magiër zijn stam uit had geroeid. Dorum keek naar de winkelbediende, Dorum wist zeker dat ze hier niet verkochten...

[Elia Sarani]

Elia keek naar de man die zojuist het misbesfluweel op de toonbank had gegooid. “Ik, ik denk niet dat we dat hier verkopen nee,” Zei ze. “Bedoeld u dat we dit mogen gebruiken?” Ze keek hem even vragend aan.

Toen pakte Elia een stuk papier en noteerde:

3 pakken, een fluweel blauw, de andere van de zelfde kleur niet fluweel

2 pakken (huidige mode) een (mistbes) fluweel, mosgroen. De ander groen en blauw of rood en blauw, zijde

Blauw en groen fluweel binnen een week af, de andere daarna te maken. Prijsafspraak wordt gemaakt bij het ophalen van de eerste twee pakken.

Elia zette een krabbeltje onder het papier, pakte daarna een ander stuk en schreef het over. Ze gaf een briefje aan de man met wie ze net overlegd had. Nu Gunther er niet was moest ze zelf wat op proberen te lossen. “Als u mij een moment kunt excuseren ga ik even navragen welke maten ik op moet nemen. Mijn excuses dat ik zoveel tijd inneem.” Elia liep naar achter en liep naar de plek waar Gunther lag. “Gunther,” Fluisterde ze. “Ik weet niet welke maten ik voor een pak op moet nemen.”

[Dorum Iasha]

"Uiteraard niet!" Hoe durfde ze dat te denken dat kleine mensen kind. Al zijn spieren in zijn lichaam spande zichen hij graaide het stukje stof terug en stopte het snel terug in zijn zak. Pissig door deze "belediging" zuchte hij een keer hard. Hij had bijna uitgehaald naar het mens als hij zich niet op het laatste moment had kunnen beheersen. Hij liep terug naar de deur en bleef daar wachten tot Lucer klaar was met het regelen van de kleding.

Edited by: Dorum Iasha at: 12/18/03 7:16 pm

[Uriel]

Achter het gordijn en in de bedstee probeerde Gunther zich op te richten. Ogenblikkelijk moet hij zich weer vermoeid op zijn matras laten zakken. Hij kucht, minder luid en heftig dan eerst, maar hij voelt zich zwak en zijn lijf doet pijn van het schokken. Hij voelt zich oud, oud en vermoeid. Binnen in zijn winkel klinkt de koekoeksklok vier maal en Gunther verzinkt in melancholie. De grote donkere wouden van zijn thuisland, de glooiende heuvels en de witte huizen met de puntige daken en zwarte dwarsbalken zal hij niet meer zien, nooit meer...

[Ralvin DelTramos]

"Zeg, schreeuwen doe je maar op de straat. Terwijl ik hier bezig ben wil ik graag met een klant kunnen overleggen. Als dat je niet aanstaat kun je vertrekken."

Ralvin grijnsde breeduit naar het meisje achter de kassa. "Mijn excuses schone dame! Mijn moeder zaliger heeft me geleerd me altijd netjes voor te stellen..."

Hij verplaatste zijn aandacht naar de lappen stof die in de winkel lagen en begon die te inspecteren. Hij kon wel een nieuwe broek gebruiken, maar het moest niet van zo'n flutstofje zijn dat na één kroeggevecht al uit elkaar viel van ellende. Bovendien moest het er wel een beetje presentabel uitzien, wilde hij ooit nog een beetje hoger uitstijgen en nieuwe kansen krijgen.

Na een tijdje vond hij een stof die hem wel beviel en hij ging stilletjes staan wachten, wat voor hem een hele prestatie was. Het lag in zijn aard om de aandacht op zich te willen vestigen, al kon hij op zijn tijd wel respect opbrengen voor mensen die daar niet van gediend waren.
Terwijl hij wachtte dwaalden zijn gedachten af naar zijn eerdere reizen, en het land waar hij de mooiste tijd van zijn leven had gehad. Hij mistte het, en hoopte er eens te kunnen terugkeren. Zoals altijd wanneer hij aan het land van de Entari dacht, werd hij rustig. Het kostte hem geen moeite meer zich in te houden en hij kreeg zowaar een serieuze uitdrukking op zijn gezicht, en zijn ogen leken dingen te zien die alleen hij kon zien.

Verimar à Entarion vëlime...

Hij zuchtte.

[Elia Sarani]

Elia kreeg geen antwoord van Gunther. Ze zuchtte en stond op. "Moment." Mompelde ze tegen de wachtende klanten. Ze zocht onder de toonbank en tot haar grote opluchting vond ze wat ze zocht. Een briefje waar Gunther op had geschreven welke maten ze nodig had. Elia glimlachte en stond op. "Goed. Als ik even uw maten op zou mogen nemen meneer, en daarna van uw lijfwacht." Elia liep om de toonbank naar hem toe en begon de nodige maten op te nemen die ze daarna noteerde op een briefje. Toen ze alle maten van de man op had genomen ging ze door naar de lijfwacht. "Was er verder nog iets?" Vroeg ze terwijl ze de volgende set met maten opnam.

(Ooc:Ik hoop dat je het goed vind Uriel :S)

[Uriel]

((ooc: prima, wellicht een beetje gemeen om Gunther juist nu een toeval te laten krijgen, maar Elia redt zich prima in der eentje ;-). ))

[Lucer Vincero]

Lucer zocht in zijn zakken naar een klein lapje stof dat hij voor dit soort gevallen bewaard had. "Ik wil dat op elk pak dit embleem geborduurd wordt, als het mogelijk is op de rechter borst," zei hij terwijl hij het lapje overhandigde waarop zijn wapen stond. Het was een zwarte valk met gespreide vleugels, ooit een geliefd beeld in zijn thuisland, maar nu verworpen tot een verboden afbeelding.
"Op donkere pakken moet het zilvergrijs zijn en op de lichtere pakken moet het fluweelzwart zijn." Hij haalde uit zijn beurs een koperstuk en gaf het aan de winkelbediende. "Dit is alvast voor de moeite. Ik verwacht dat de pakken klaar zullen zijn op de afgesproken data."

"O voordat ik het vergeet, ik zou graag een schriftelijke garantie willen dat ik de pakken hier besteld heb, ik zou niet graag over 3 dagen terug willen komen en dan te horen krijgen dat er geen pakken besteld zijn of dat de datum anders is..." Onderwijl haalde hij zijn zegel ring tevoorschijn en een stukje was.

~ Ik ben onnavolgbaar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen. ~

[Elia Sarani]

Op een van de papieren waarop Elia de bestelling had geschreven schreef ze op dat ze hier op deze dag besteld waren. Haar handtekening stond er al onder dus gaf ze hem aan de man. "Dit moet genoeg zijn."
Daarna gaf ze hem toch ook maar het koperstuk terug. "Het is heel aardig, maar ik kan het niet aannemen omdat er nog geen werk geleverd is. Bovendien kunt u het vast beter gebruiken dat ik. Was dat alles?"

(Urgh, de kortheid)

[Terra Lunivell]

Terra liep wat rond in de winkel en voelde hier en daar aan wat stoffen. Het duurde allemaal zo lang.... Ze voelde zich niet op haar gemak in onbekend gezelschap, en zelfs haar nieuwbakken metgezel leek nu zijn mond te houden en af te wachten.

De mannen in de winkel leken Elia een moeilijke opdracht te geven. Terra keek af en toe vanuit een ooghoek naar wat er gebeurde en nam de gezichten in zich op. Niet dat ze er een reden voor had; ze deed dit altijd. Ze achtte het handig gezichten in haar geheugen te prenten voor als ze ze later nog eens tegen zou komen. Terra observeerde altijd alles en iedereen; je wist maar nooit wanneer het van pas kon komen.

Ze had het idee intussen al iedere stof in het zaakje geinspecteerd te hebben en zuchtte. De stad was überhaupt niks voor haar; ze was liever gewoon in haar hutje of er ergens omheen met Argen.
Ze had intussen al gevonden wat ze zocht; een enigszins ruwe donkergroene stof; nondescript en stevig. Ze twijfelde alleen nog of ze er voor een keer iets extra's bij zou doen; ze had band gezien met een goudkleurig knopenpatroon op donkergroen. Misschien voor de onderkant...

Ze schudde haar hoofd een beetje en friemelde met haar rechterhand aan de onderkant van haar lange koperrode vlecht. Als ze maar zo klaar waren... Ze had intussen alles wel gezien en dus vond ze het een goed idee om zich weer in het donkerste hoekje van de winkel op te stellen.


((woohoo eerste post van 2004... dat werd tijd )

[Lucer Vincero]

Lucer haalde zijn schouders op en nam het koperstuk weer aan. Daarna hield het staafje rode was in de vlam van een kaars en liet enkele druppels op het papier vallen. Daarna drukte hij zijn zegel erin, nu was de overeenkomst officieel.
"Goed u ziet mij weer over drie dagen weer." Hij liep de winkel weer uit opweg naar het kasteel.

((Lucer>>De Binnenplaats en de Grote Hal>>De Galmende Hal.))

~ Ik ben onnavolgbaar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen. ~