Raganorck

[Inwe Surion]

Wat bezorgd keek Gaia naar de stadswacht en de dronken smid. Die moesten toch zeker wel weten wat er daarnet gebeurd was, en dat zij ervan wist?
"Het spijt me, heer," zei ze tegen de stadswacht. "Maar ik weet meer over waarom deze beste man zo kwaad is." Ze liep half rondje om de stadswacht, zodat ze de smid in de ogen kon kijken. Beide mannen waren aardig lang dus ze moest bijna op haar tenen gaan staan om hen goed aan te spreken.
"Uw smederij is een rommel, niet? Ik kan u misschien meer vertellen over wie het gedaan zou kunnen hebben, en meer." Gaia keek de stadswacht weer aan, die met ietwat moeite de smid ondersteunde. "Laat mij met u beiden meegaan, alstublieft, dan kunnen we praten."
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

[Stadswacht]

Ergens was Alferik opgelucht dat de vrouw hen wilde helpen. Iets dapperder zei hij:`Laten we naar de msidse gaan om de schade op te nemen en dan hoor ik graag van u wat u weet en vooral hoe u dat te weten bent gekomen jongedame.`

Het was een knappe dame en als Alferik niet zo gespannen was geweest had hij daar meer op gelet.

Hij hees de smid wat meer op zijn schouder zodat hij hem wat beter kon ondersteunen zonder zelf onderuit te gaan.

`U weet war het is?`
_________________
-= Waakzaam in weer en wind =-

[Inwe Surion]

Gaia glimlachte en was opgelucht over de reactie van de stadswacht. Ze had niet verwacht dat hij haar zou geloven.
"Laat me u helpen." zei ze en pakte de andere arm van de smid, die ze over haar schouder legde. Met zijn drieën liepen ze, ietwat moeizaam, naar de smidse, waar Gaia onder het gewicht van de smid de deur openschopte. Verbaasd liepen ze het huis binnen en zette de smid op een stoel. Gaia keek rond met grote ogen en bekeek ze schade die het wezen aangericht had. Stoelen waren omgegooit, dingen waren uit laden getrokken en er lag overal smidsgereedschap verspreidt over de grond. Vlug stak Gaia een kaars aan die op een houten kast stond, en wendde zich tot de stadswacht.
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

[ckeetel]

In het spaarzame licht van de gloeiende kolen, leek eerst alleen die enkele laden en werktuigen op de grond zichtbaar te zijn, maar toen de kaars ontstoken werd, werd de omvang en de eigenaardigheid van de 'inbraak' echt duidelijk. Midden in de smidse torende een merkwaardig bouwwerk de hoogte in. Weerkaatsingen van die ene aangestoken kaarsvlam schitterden in het staal van nieuwe, gepolijste wapens, wapenrekken en het donkere hout van meubelen, die met een eindeloos geduld naar het scheen, geplaatst waren in de wand van het onding.
In de tocht die vanuit de open deur kwam wiegde een koffiemok halverwege de stapel knarsend heen en weer.

Bovenop de berg prijkte, haast als een teken aan onbekende goden, het Damascine zwaard van Adelbert Nachtstorm, met de kling in de top gestoken.

Zodra zijn dooraderde ogen dat kostbare ornament waarnamen, leek er nieuw leven in de beschonken smid te komen. Bruusk stond hij op, de stoel omstotend, wankelend, terwijl een bevende, gekloofde vinger naar het zwaard daarboven priemde.

K..Kijk dan!...Gr...groddeloos... stin..kende rioolgratten! I..Ik zei 't toch...Uitgrgoeien!...
VVvwelke..a..achterglijke...stinkende...uit zijn bor..g gekropen pestgrat...hep dit...geflikt! Vvvloekt zijn ze!...Jij daar..pop..jij wiswat!

Als vuur spuwde de kleine smid zijn speeksel en gal richting de vrouw die kort daarvoor had verteld meer van dit verschijnsel te weten.Zijn vinger wees niet langer naar het zwaard maar richtte nu op haar, terwijl hij onvast op haar afliep, een zware, rotte bierlucht in haar gezicht werpend toen hij zijn vragen naar haar toe beet. Hij wilde antwoorden...wraak ...straf...de schuldigen aan de muur genageld...gevierendeeld, zoals in de goede oude tijd van Déarc. De beschonken man begon zich hevig op te winden en het leek duidelijk dat hij niet van zijn voornemen af te halen was.

K..ken jij die p..pestrat pop? O..of ben je d...d'r één?..M..moge Isaiah je halen..!

Harry, de smid aan de Hoofdstraat
Rioolratten, de zorg van mijn voetzolen
_________________


Uw Shoppe om de Hoeck

[Inwe Surion]

Proberend niet te kokhalzen keek Gaia de smid aan. Ze begon aardig medelijden met de man te krijgen, hoewel ze dat gevoel op de één of andere manier wou verdringen.
"Maak u niet druk, ik heb niets met deze puinzooi te maken. Ik zal u en de andere heer vertellen wat ik weet, en meer ook niet." Met een zo neutraal mogelijk gezicht pakte ze de kaars stevig vast, legte een hand op zijn rug en gaf hem een zacht duwtje naar de stoel waar hij zojuist gezeten had. Haar ogen flitsten even naar de stadswacht en dacht dat deze de situatie waarschijnlijk ook niet echt aangenaam zou vinden. Hij was in haar ogen nog niet zo oud en hij had vriendelijke blauwe ogen. Ze was blij dat ze hem en de smid kon helpen, anders was dit misschien nog eens verkeerd afgelopen.


(OC: Ik kon zo snel het uiterlijk van de stadswacht niet vinden, dus heb ik het zo gedaan. Zeg het me even als ik het fout heb.)
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

[Stadswacht]

((OOC: Alferik heeft idd geen karkateromschrijving, dus best dat hij blauwe ogen heeft en hij zal een jaar of 16-18 zijn. Maar of hij de situatie onaangenaam vind is niet aan jou om te bepalen. Wees voorzichtig met GM opmerkingen!))

Toen Alferik met de SMid en Dame de Smidse binnenliep was hij verrast door de stapel meubelen die daar stonden. De Smid was onzet, dat bleek wel uit zijn tirade en de Dame leek vreemd genoeg niet zo aangedaan. dat de smid zich niet druk moest maken leek hem een onderscahtting van de situatie.

Het was duidelijk dat het hier niet ging om een strooptocht. hij had verwacht een puinhoop in de smidse aan te treffen, maar een zorgvuldige gecontrueerde opeenstapeling van meubelen en serviesgoed.

Alferik genoot van het blinkende staal overal, prachtige zwaarden waar hij als kind al van had genoten. hij had zijn zwaard voor de stadwacht nog niet verdient en leip met een knuppel aan zijn zij. Bewondering voor de beschoinken smid welde in hem op en daarmee ook een beetje woede jegens degenen die dit gedaan hebben.

Wie zou nu een smidse zo op zijn kop zetten en alle mooie dingen laten hangen? Een mysterie, hij hield wel van een goed raadsel. Was het iemand die de smid een poest wilde bakken? Hij kon zich herinneren dat hij als kind ongein uithaalde met de varkensboer door stippen op de varkens te schilderen. Of een populaire grap onder de schoffies van raganorck was het om een beurs aan een touwtje op straat te leggen en hem snel weg te trekken als iemand hem wilde oprapen.

Als dit een grap was was het één die veel tijd had gekost. En als het geen grap was... wie zou dit dan willen doen en waarom in Ene's naam?

Hij besloot de situatie inder controle te houden:

' Heer Smid, kalmeer.' hij pakte een bungelend kopje voorzichtig van de uitstekende stoelpoot die op oogehoogte uit de stapel stak en vulde hem met water uit de lampet kan.
' Drink eerst dit maar eens en luister naar wat de dame te vertellen heeft.'

Hij vond een tweede stoel die niet een onmisbaar onderdeel was van de stapel en schoof die richting de dame.

' Mevrouw, gaat u zitten en vertel mij uw naam, woondistrict en dan rustig wat u weet over deze situatie.'
_________________
-= Waakzaam in weer en wind =-

[Inwe Surion]

Behoedzaam ging Gaia op de stoel zitten die hij haar aanbood. Wat zou de stadswacht haar gaan vragen, en wist ze zich nog wel wat interessants te herrinneren? Zo ongeveer het enige wat ze wist was dat de persoon die hier in de smidse die stapel met spullen gemaakt had, een hoog kinderstemmetje had, hoewel Gaia niet zeker wist óf het wel een kind was. Misschien zouden er meer dingen bij haar opkomen als ze het gesprek aanging met de wacht.

"Mijn naam is Gaia West Gwinvère, ik woon niet in Raganorck, maar reis van plaats tot plaats en overnacht in herbergen en andere onderkomens,"

Even stopte Gaia met praten en vroeg zich af of ze wel moest vertellen dat Damanja bij haar was geweest toen ze hier waren. Nee, dacht ze, dat vertel ik maar niet.

"Ik was op zoek naar een herberg, en aangezien ik nog nooit in deze stad ben geweest, dwaalde ik rond door de straten. Toen ik hier vlak langs liep, hoorde ik zacht gerommel vanuit de smidse komen. Aangezien dit niet klonk als wapengekletter of het slaan met een hamer, en het donker was in het huis, bleef ik even staan. Ik werd nieuwsgierig en liep naar de voordeur, die tot mijn grote verbazing gewoon open stond. Nadat ik naar binnen was gegaan riep ik of er iemand was, en kreeg eerste instantie geen antwoord. Omdat ik geen antwoord kreeg en ook geen geluiden meer hoorde wou ik weggaan, maar toen hoorde ik een zacht stemmetje, het leek wel van een kind, en ze sprak vreemde zinnen,"

Wat was het nou waar het wezen over gesproken had? Gaia dacht diep na en kwam uiteindelijk op een antwoord.

"De vreemdeling sprak over diens moeder. Ook zei ze dat ze een raam wilde hebben... het was heel erg vreemd. De stem klonk heel verdrietig..."

Alsof ze er een hallucinatie in haar hoofd opborrelde herrinnerde ze zich een zin die het wezen gezegd had.

"'Als mijn nieuwe huis geen raam heeft, komt er geen nieuwe moeder naar het huis'. Ik weet nog dat ze dat zei!"

Verwachtingsvol en opgelucht keek ze de stadswacht aan, en toen de smid.

(OC: Ik heb de laatste zin verwijderd en ook het stoel-incident verbeterd )
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

[Stadswacht]

((OOC: Nu we toch met Oc's de draad aan het vertsoren zijn... Alferik had net de Dame een stoel aangeboden, dus je krukje opscharrelen is een beetje uit de toon. Kleinigheidje. Verder hoop ik wat meer duidelijkheid te kunnen scheppen. Als je in je stuk schrijft dat Gaia bv nadenkt voor ze iets zegt, kan ik gerust in mijn post zeggen dat De dame veel nadenkt voor ze iets zegt.
Maar je laatste zin uit je laatste post is weer op het randje.. door te zeggen dat de smid en de stadwacht na te lijken dneken, vul je hun emoties in.. terwijl misschien de smid helemaal niet nadenkt maar nog steeds boos is, of in slapp is gevallen. LAs je mijn post nog even leest schrijf ik weliswaar dat ik een kopje water voor de smid pak en hem een stoel geef ( en de dame dus ook ) Maar het is helemaal vrij aan de medespeler om die ook aan te nemen... Zo misschein wat duidelijker?.

Dit zal ik verwijderen als het gelezen is zodat de draad niet erg verstoord wordt en ik wacht even met reageren om te kijken of Harry nog iets wil zeggen))
_________________
-= Waakzaam in weer en wind =-

[ckeetel]

Eerst woedend maar dan wat verbouwereerd door de doortastendheid van de geuniformeerde ambtenaar heeft de smid de beker van de stadswacht aangenomen. Door de door dronkenschap ongecoordineerde beweging echter, glipt de mok uit zijn handen, waarbij het water over zijn schort uitgestort wordt en langs zijn broek zijn beroete lederen laarzen inglijdt.

In een vergeefse poging het stuk servies op te vangen, verliest de aangeschoten smid enigzins zijn evenwicht, de potsierlijke, maaiende beweging gaat harkerig over in een ergelijk gebaar naar de vrouw die zojuist vertelde over de vreemde stem, kort overmand door een ombestemd schuldgevoel. Een dode vrouw in 'Den Acker' en nu dit relaas...zijn de doden werkelijk opgestaan...proberen ze nu genoegdoening te krijgen voor een gebeurtenis van tien jaar geleden? Hun zoon Roderick heeft hij in zijn armen gesloten! Ze zouden hem dankbaar moeten zijn! Opportunistische ratten!
Nee..nee, dan deze vrouw, met dat ongelofelijke verhaal... misschien is ze ingehuurd door een concurrent, om hem te dwarsbomen...
Natuurlijk...dat is het...zo'n vervloekte pummel uit het Duistere District...

E...een k..klucht zeg ik je! K..kolder! Onmogelijk! U ...hoort het meneer de stadsw..wacht! W..wie zegt...dat d..dit dakloze juffie d..dit zelf niet geflikt heb..e..en dit sprookje uit haar mooie d..duimpje zuigt! V..voor wie werk je e..eigenlijk pop?

Harry, de smid aan de Hoofdstraat
pummels en beunhazen...aan de hoogste boom
_________________


Uw Shoppe om de Hoeck

[Inwe Surion]

Verschrikt door de plotselinge bewegingen van de smid is Gaia opgestaan en deinst achteruit. De vraag van de man schiet als een bliksemflits door haar hoofd heen. Wat bedoeld hij? Denkt hij soms dat zij dit ongeval veroorzaakt had en dat zij degene was die al deze troep gemaakt had?
Ze keek verbaasd om zich heen. Hoe kon de smid dit denken? Goed, hij heeft er alle reden toe, aangezien ze zelf het hele verhaal goed wist te vertellen en dus aanwezig was geweest bij de gebeurtenis. Wat als de stadswacht en de smid haar niet geloven? Zou ze in het gevang gegooit worden? Kwam er een rechtzaak?
Ze slaat haarzelf in gedachten voor haar hoofd. Vervloekt, Gaia, hou op met jezelf gek lopen maken! Er zal niks gebeuren zolang ze de waarheid bleef zeggen. Tenminste, dat hoopt ze.

"Ik werk niet, zoals ik u al zei, dat zweer ik. Ik ben slechts op zoek naar een korttijdig baantje hier in Raganorck, om wat geld te verdienen voor het vervolgen van mijn reis."
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.