Raganorck

Siobhan n'ha Marguerida · Posted: Wed Dec 15, 2004 10:18 am Post subject:

*Siobhan neemt de blikken van de smid waar, maar merkt meteen dat deze man haar niet als een stuk wild ziet zoals dat op haar eigen wereld wel vaak het geval is. Ontspannen staat zij te luisteren, naar wat hij haar vertelt en voorstelt. Ze ziet dat zijn blik naar haar oor gaat.*

"Mijn oorring leg ik niet af, heer. Het is het teken van mijn gilde waar ik in een zware proeve om heb moeten vechten. Wel heb ik in deze wereld een bedrag aan goud verborgen dat ik eventueel zou kunnen gebruiken zodra ik goed metaal gevonden heb.
En wat betreft uw voorstel. Ik zal u graag helpen onder de voorwaarden die u stelt, maar ik zou dan wel eerst wat meer willen weten. Over deze wereld, de dame waar u het over hebt, die 'slag om de smidse' en natuurlijk hoe lang dit alles al geleden is. Verder weet ik uit ervaring dat het niet verstandig is, een zulke tocht alleen te ondernemen. Zijn er hier mensen te vinden die te vertrouwen zijn?"
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

ckeetel · Posted: Thu Dec 16, 2004 1:07 pm Post subject: Geschiedenis...

Het laatste stuk van het brood belandt op de vloer... en met een korte welgerichte trap, schopt de kleine man de resten zijdelings de hoek in. Siobhan spreekt alsof ze niets te vrezen heeft...er zijn echter genoeg lijers die uit hun naar bier en pis stinkende holen willen kruipen bij het geluid van een klinkende munt alleen al. Oprechtheid is een doodzonde...
De goden weten dat ook hij geen schone daden op zijn kerfstok heeft, maar het is in zijn belang dat dat mooie nekje niet snel geknakt wordt. Mocht ze de opdracht aannemen en volbrengen dan is zijn handel met die adelijke fatjes veiliggesteld. Scherp spreekt hij tussen het reinigen van zijn gebit door.

Wees spaarzaam pop, met mededelingen over rijkdommen...de muren hebben oren hier. Je zult op je eigen instincten af moeten gaan, vertrouwen is maar net hoe je babbelt, hoeveel geld je erin wilt steken en tegen wie je het hebt.

Hij spuwt een losgewrikt graatje uit en vervolgt zijn verhaal...

Raganorck kent ondergrondse wateren waar een deel van de handel plaatsvind. De Aankele Haaije, de grootste haven met Havenmeester Izebout Pekel als haar bewaker, is het *evalon van iedere rat met een beetje zaken-instinct. Het was ook daar waar ik een overeenkomst sloot met Vareda, een schipper met ervaring in het bewaakt vervoeren van kostbare vrachten.

Damasine is een kostbaar materiaal... uitzonderlijk hard door een juiste verhouding van ijzer en koolstof, een zuivere staalsoort verontreinigd met onbekende stoffen die het nog een eigenschap geven...wanneer het oppervlak geëtst wordt met arsenicum, wordt een bloem-achtige structuur zichtbaar, een smid met de juiste ervaring kan daar zijn handelsmerk van maken...en het is een manier om het te herkennen.
Door het hoge koolstofgehalte, heeft Damasine-staal een lager smeltpunt dan gebruikelijk.
Iedere beunhaas met een goed vuur kan het bewerken.
Uit eigen ervaring kan ik je vertellen hoe hartverscheurend het is... je eigen, door piraten buitgemaakte staal terug te moeten kopen. Soms verwerkt tot mooie wapens, die splinteren als glas... enkel en alleen omdat in die rotte koppen de juiste kennis ontbreekt.

Ik zal er niet om treuren wanneer er enige waarheid in die koppen wordt gestampt...

Met een knik verwijst Harry naar het zwaard aan Siobhans zijde.

Het staal is nodig, voor een mooie order van enkele zeer welgestelden, die bereid zijn een paar weken te wachten op een uitzonderlijk zwaard...zo lang duurt het voor er één gesmeed is...twee weken...
Misschien begrijp je mijn ongeduld nu beter...
Déarc en Onyx edelen, goede klanten...er broedt al langer iets tussen die twee vijandige groepen, maar nog nooit in mijn bestaan als smid is de handel zo explosief geweest...

Als je een voorspelling wilt, zoek dan eerst een smid of een wapenhandelaar.

Misschien dat één en ander te maken heeft met de groeiende ontevredenheid, de stad is een ketel van brandbare mengels... het vuur daaronder is al een paar maal bijna in de ketel geslagen. Zoals de Grote Strijd voor de poorten enige weken geleden.
Coldrin een halfbroed, zo'n verdoemde puntoor, had een smidse buiten de stad en was aan het rommelen met een grietje uit de wouden... er kwam gedonder van, voordat ze het wisten hadden de geliefden de hete adem van de Magister Medarion in de nek, met zijn legers... iedere soldaat die hem gehoorzaamde een verschrikking zoals nog nooit gezien in Raganorck. De Magister had naar verluid een pact gesloten met een mystieke macht uit de wouden, en zo de beschikking gekregen over verdorven krachten. Raganorck heeft de aanval terug weten te slaan...enkele namen zullen daarbij altijd geëerd worden...zoals die van Morcos, een dappere soldaat die zijn leven gaf om het tij te keren en de Scharlaken Vijf. De stad heeft zware verliezen geleden.

De puntoor en zijn liefje waren echter spoorloos verdwenen, Coldrin kwam enige tijd later uit de wouden, blind en waanzinnig geworden, aangeraakt door die onbekende macht waar Medarion voor diende. Die puntoor kreeg zijn trekken thuis wat mij betreft.

Misschien ontmoet je ze nog, Valiant en Torgal Kraakwater, beide broers van Medarion. Er wordt gefluisterd dat ze uiteindelijk hun bloedeigen broer om zeep hebben geholpen.
Maar ik vraag me af wat de stad meer zal nekken, een verdoemd leger uit de wouden of haar eigen inwoners die aan haar vreten en elkaar het licht in de ogen niet gunnen...

Mijn handel is goed in ieder geval.

Als je meer informatie wilt, zou je naar de grote spin in het web kunnen gaan...Izebout Pekel...

Een onbedwingbare dorst overvalt hem en Harry grijpt naar een opgewarmde kan koffie op de stenen voor het vuur en biedt Siobhan een smoezelige beker aan.

Nog vragen pop?

Harry, de smid aan de Hoofdstraat
Uw vragen, mij een zorg

*evalon=licht (Oude Taal)
_________________

Uw Shoppe om de Hoeck

Siobhan n'ha Marguerida · Posted: Fri Dec 17, 2004 8:44 am Post subject:

"Ik ben me bewust dat ik niet tegen iedereen alles kan zeggen. Maar uit ervaring weet ik dat vakgenoten te vertrouwen zijn, zelfs mannelijke vakgenoten."
*Een brede grijns siert Siobhan's gezicht. Ze gaat verder:*

"Vooraleer ik deze queeste aanga, wil ik eerst zoveel mogelijk te weten komen. Over de mensen, de stad... is er in deze stad iets van een bibliotheek of wijsgeer, die me meer kan vertellen en van wie ik wellicht een tekening van de stad kan krijgen? Die ondergrondse wateren klinken interessant, maar ook gevaarlijk voor een persoon op zich. Kunt u mij daar ook wat meer over vertellen?
Wat betreft dat Damasine. Heeft u hier wat ervan en mag ik dat van dichtbij bekijken? Op die manier kan ik zeker zijn, dat men mij niet met het verkeerde materiaal naar u toe stuurt." *Glimlacht.*
Wat betreft die lieden die u uw staal hebben ontnomen. Daar weet ik wel raad mee." *Siobhan klopt op haar zwaard en trekt een strijdlustig gezicht.* "Natuurlijk ga ik niet zonder na te denken erop af. Ik zorg altijd dat ik door kennis in het voordeel ben en wellicht ook door medestrijders, mocht ik die vinden.
Het lijkt me trouwens ook handig, eens met een wapenhandelaar te gaan praten. Dus als je er een kent en me de weg erheen kunt vertellen.. graag.
Die Izebout Pekel wil ik ook graag ontmoeten. Zoals u ziet, ik heb veel te doen hier vooraleer ik met de queeste aan de slag kan. Alles natuurlijk om in het voordeel te zijn, mocht het tot een gevecht komen."

*Siobhan pakt de beker aan, ruikt eerst aan de drank en drinkt de beker leeg. Haar mond met de rug van haar hand afvegend zegt ze:*
"Uw klanten hoeven niet te lang meer te wachten. U krijgt uw staal terug!!"
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

ckeetel · Posted: Mon Dec 20, 2004 2:55 am Post subject: De Djatora

Kaarten van hier? Geen idee... men zegt dat Raganorck gebouwd is op de ruïnes van een immense stad, een Labyrinth gebouwd door Connacht Isaiah, de Oermagister die zijn hart verloor aan een jong meidje, Mionee. Na een wilde nacht vond ze hem kennelijk geen goede partij en ze ging ervandoor, het Labyrinth in.
Isaiah, bezorgd om dat vrouwtje en zijn ongeboren kind, ging er achteraan... Alle hellen heeft het wicht opgeroepen om 'm tegen te zitten. Ze werd verhoord en Isaiah verdwaalde in het tot leven gewekte Labyrinth...
Haar vloek werkt door op grote delen van deze stad, geen straat is meer hetzelfde wanneer je haar achterlaat, geen huis heeft hier eigen fundamenten. Groot is het raadsel voor eenieder die zich erin vastbijt...

Voor zover ik weet is 't Onder nooit in kaart gebracht, maar mij moet je het niet vragen...ik ben smid, geen schipper, als er kaarten bekend zijn dan weet Meester Pekel daar meer van. Een grove kerel met een steek en een enterhaak waarmee hij dikwijls op zijn met ijzer beslagen schoenen leunt, moeilijk om over het hoofd te zien...

Larrik Tuimelaar is een relatief betrouwbare handelscontact met de Benedenwereld...heb ik gehoord...Beneden zou je verder naar 'm kunnen vragen. Ik heb bitter weinig te maken met die afpersers...dat drijft de prijs van m'n materialen te hoog op.
De weg is eenvoudig, de Hoofdstraat af en richting de Tien Torens, volg de handel, bezopen matrozen en je komt er vanzelf. Meester Pekel heeft een kantoor naast een houten vlonder vooraan de Haven, met uitzicht op de wachttorens die de toegang ervan overzien.

Harry neemt een slok uit zijn eigen groezelige mok, de zwarte koffie door zijn grauwe tanden proevend.
Siobhan heeft meer vragen dan hem lief is, maar ze lijkt voorzichtig...en dat zou alleen maar zijn zaak ten goede komen... Het zou het dan ook waard zijn om haar te laten zien waar het om draait...

Wacht effe pop...

Een koortsachtige glans verschijnt er in de dicht-opeenstaande ogen van de smid. Bruusk staat hij op, de koffiepot met een droge tik op het stenen muurtje neerzettend. Alvorens hij de zware houten deur van de smidse op een kier zet, werpt de kleine man enkele onderzoekende blikken naar de linker- en naar de rechterzijde van de Hoofdstraat. Klanten van de 'tegenpartij' kan hij niet gebruiken nu. Alleen dan, wanneer hij zichzelf overtuigd lijkt te hebben dat de kust veilig is, loopt hij naar een muurkant achter het smeedsvuur, waar in de grillig spelende schaduwen van de roodgloeiende kolen een sobere, houten kist verscholen staat.

Zich vooroverbuigend, opent Harry het deksel, om vervolgens een langwerpig voorwerp, gewikkeld in een vuile juten zak, eruit te lichten.
Hij tikt met de binnenkant van zijn voet tegen de kist, een verklaring gevend voor het eenvoudige houten casco zonder slot.

Als er ingebroken wordt, vinden ze toch gereedschap zat om 'm open te krijgen. Maar de deur is hard en de luiken staan vast wanneer de nacht valt...

Zijn aambeeld als zetel gebruikend, legt hij het voorwerp op zijn schoot. Dan schuift hij met zorg het jute naar beneden.
Een grote, staalkleurige knop wordt zichtbaar, dan een gegroefde, gebroken hoornen gevest waar een, naar de kling toe, lichtgebogen pareerstang op staat. Vervolgens onthult het vuile doek het eerste deel van een geleidelijke taps-toelopende kling met geul, een kleine meter lang. Een opvallend patroon draagt het donkere staal, in hele fijne lichtgekleurde lijnen ontvouwt zich een landschap dat aan een zee van grillige bloembladen doet denken.

Welnu... Damasine, m'n beste Siobhan, je kijkt naar een echte Raganorcker *djatora, een ridderzwaard... hij is van een adelijke boer, Adelbert van de Hoeve Barnsteen, ze hebben die ouwe net levenloos in de bossen aangetroffen, een knecht heeft het familiewapen ter reparatie aangeboden, maar afgezien van een beschadigd gevest en wat periodiek onderhoud is het zo goed als nieuw...
Een kostbaar zwaard dat generaties heeft overleefd en nu waarschijnlijk naar zijn zoon Walefrid zal gaan, gemaakt door een meestersmid genaamd Seamus, de dag zij gezegend wanneer ik zijn perfectie bereik, alleen de goden weten hoe lang die weg nog is...

Hij zwijgt, korzelig, zich ineens betrapt voelend op melancholie en sentimentele bewondering.

Hier, pak aan, bekijk het en drink je koffie uit pop...ik moet weer aan de slag

Dan reikt hij Siobhan het zwaard aan. Hij peilt haar blikken terwijl hij zijn klemtang pakt en opstaat om zijn werk te hervatten. Wachtend, benieuwd zelfs, hoewel hij dat niet wil toegeven, naar de reactie van een andere goede smid.

Harry, de smid aan de Hoofdstraat
Uw mening, mij een zorg

*djatora (Oude Taal)=beschermer, beschermster.
_________________

Uw Shoppe om de Hoeck

Siobhan n'ha Marguerida · Posted: Mon Dec 20, 2004 11:17 am Post subject:

*Siobhan pakt het zwaard aan. Ze bekijkt het aan alle kanten, kijkt hoe scherp het is en snijdt zich daarbij. Achteloos steekt ze haar vinger in de mond en gaat dan verder met het onderzoeken van dit prachtige zwaard en vooral het materiaal. Zulk fijn staal heeft ze nog nooit eerder gezien en haar ogen worden groot van bewondering. Een paar stappen terug nemend maakt ze voorzichtig en langzaam wat vechtbewegingen en balanceert het zwaard om te zien hoe het in de hand ligt. Met een blik vol eerbied overhandigt ze het aan de smid. Ze blijft even stil en zegt dan:*

"Dit is uitzonderlijk goed materiaal en vakwerk van degene die het gesmeed heeft."

*Snel slaat ze het laatste restje koffie achterover.* "Ik dank u voor de koffie. Me dunkt dat het het beste is, als ik die heer Pekel eerst opzoek en daarna de heer Tuimelaar. Weet u ook de weg naar de heer Pekel? Dan ga ik meteen op pad."

*Na een laatste bewonderende blik op het zwaard in handen van de smid kijkt ze de smid zelf aan en wacht af.*
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

ckeetel · Posted: Mon Dec 20, 2004 5:39 pm Post subject:

Een lichte trots overviel hem, haar bezig te zien met het zwaard, een staaltje van Raganorcker vakmanschap.
Even heeft hij de tang aan de kant gelegd om het wapen weer in het jute te verpakken, daarbij dwalen zijn ogen enkele malen naar de op een kier staande deur.

Naar Meester Pekel, daarvoor ga je eerst naar het TienToren district, herkenbaar aan de vele hoge, donkere torens die samen uitzien op de stad, volg de handel en de dronkelappen, die dikwijls gesierd zijn met tattoeages van vrouwen, zeevaarders-symbolen en vinratten.
Misschien dat je het boven enkele huizen kunt zien uittorenen wanneer je het district hebt bereikt, de kraan van het handelsgilde, De Norcker Reus. Daar moet je heen en kun je naar beneden.

Loop naar de kade zodra je in de Aankele Haaie bent en volg het water naar de met vuur verlichte torens, die een grote toegang bewaken. Dan loop je vanzelf tegen een klein kantoortje aan bij een houten vlonder, daar moet je zijn..."

Harry loopt weer naar achter, naar de kist, om de djatora van Adelbert weer op te bergen. Dan pakt hij de tang weer op, haalt het afgekoelde blad van de partisaan uit het water.

*scaram-né Siobhan n'ha Marguerida, smid uit Darkover. Pas goed op jezelf pop, ik wens je succes, je gaat 't nodig hebben, als er iets is dan weet je me te vinden.

Harry, de smid aan de Hoofdstraat
Uw missie, mij zeker een zorg

*scaram-né= afsheid
_________________

Uw Shoppe om de Hoeck

Siobhan n'ha Marguerida · Posted: Tue Dec 21, 2004 8:40 am Post subject:

*Siobhan glimlacht vriendelijk, duidt een lichte buiging aan en probeert, de vreemd klinkende afscheidsgroet over de lippen te brengen.*

"Scaram-né, heer, ik hoop voor ons allebei dat ik succes zal hebben en zal u aan uw woord houden wat betreft uw aanbod van hulp. Gegroet."

*Siobhan verlaat de smidse.* <<verder Op Straat>>
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

ckeetel · Posted: Sun Jan 09, 2005 1:22 pm Post subject: Absint

Harry proostte met zichzelf, de volle koffiemok stootte tegen de lege, een scheutje absint in de vloeistof getrokken van Notelarijn deed wonderen. Zijn humeur was aanmerkelijk verbeterd na het onderhoud met die vreemde dame die zich Siobhan had genoemd. De aangename warmte van de sterke drank, gecombineerd met de koffie bezorgde hem een snelle en enigzins euforische roes.

Wat een buitenkans was dit geweest, tenminste, als dat mokkel zich aan d'r woord zou houden...
Hij sloeg verschillende vliegen in één klap... Zijn partij Damascine-staal beschouwde hij zo goed als verloren... Het zou een gevaarlijke missie worden voor de strijdster, hij zou er geen traan om laten wanneer ze mocht 'verdwijnen', een concurrent minder... mocht ze toch slagen en hem het metaal bezorgen, dan was dat een Duivelswonder, maar dan kon hij zijn klanten tevredenstellen, de aderlating, het Damascine-staal dat hij haar als beloning beloofd had, viel daarbij in het niet. En mocht ze terugkomen met zijn staal, dan was het dubbele winst... Zijn partij was verzekerd bij die afzetters van P&P, hij kreeg zijn verloren partij ook nog 's vergoed.

Zijn glimlach liep van oor tot oor, niet dat het zijn verschrikkelijke uiterlijk verbeterde, integendeel...het kreeg iets van een vergenoegzame duivelse grimas.
De smid zette de beker neer en besloot het te vieren, in Den Acker.

Harry sloot de smidse af, stak de sleutelbos in zijn zak en verliet 't Gannon

((Harry -Tien Torens-Herberg "den Groene Acker"))

Harry, de smid aan de Hoofdstraat
Uw noodlot mij een zorg
_________________

Uw Shoppe om de Hoeck

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

((Gaia en Damanja van-> Ganon, de hoofdstraat))

Zenuwachtig deed Damanja de deur open. Ze was er nog steeds van overtuigd dat dit een slecht idee was. Als deze man haar vader haar niet kende, anders was ze er gloeiend bij. Het bleef maar door haar hoofd spoken hoe boos vader wel niet zou zijn als hij hier achterkwam. De kunst was dit niet te erg te laten merken. Te laten merken dat je bang was, was nooit een goed idee in deze stad. Ze keek naar Gaia die moest het woord voeren, vond Damanja zij zou niets zeggen. Nou misschien als het moest. Zou het niet extra vreemd zijn als ze niet zij? Stil keek ze de winkel rond. Nog nooit had ze zich zo lang onzeker gevoeld. Nogmaals keek ze naar Gaia in de hoop dat zij wat zou zeggen.

Inwe Surion · Posted: Fri Feb 18, 2005 2:15 pm Post subject:

"Kom maar mee, dan kijken we even of de smid er is." zei Gaia en liep naar het smalle, houten toonbankje van de smederij, waar een klein bronzen belletje op stond. Ze drukte erop...

"TRRIIINNNNGGG!"

Er kwam niemand aangelopen. Gaia bekeek de werkplaats nauwkeurig. Op het toonbankje lag een stuk onbesmeedt ijzer. Het kamertje was vrijwel volledig van hout gemaakt en alleen de haard was van een soort ijzer of metaal.

Nadat ze even gewacht hadden, riep Gaia: "Is er iemand aanwezig?!"
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Calliope · Posted: Wed Feb 23, 2005 5:26 pm Post subject:

Er is een enorm kabaal hoorbaar, alsof het hele dak naar beneden komt. Het geluid van klinkend metaal, ijzer op ijzer, weerkaatst hol door de ruimte. Een schrille angstkreet volgt kort daarop.

Het komt duidelijk van achterin de smederij. De ruimte is echter te donker om tot achteren te kunnen kijken, hoe men ook tuurt. Donker is het daarachter. Donker en stoffig en leeg. Of lijkt er daar toch iets te bewegen, helemaal achterin?

"Nee...nee, er is hier niemand! Helemaal niemand! Vooral ikke niet!"

Een ijl stemmetje, als van een kind.
_________________
Oh Muze bezing mij het verhaal van de stad...

Inwe Surion · Posted: Wed Feb 23, 2005 5:29 pm Post subject:

Gaia schrok en keek naar de werkplaats. Wie in de naam van de Godin was dat geweest?

"Het lijkt me sterk dat er niemand is, terwijl ik een stem hoor!" riep Gaia, met een lichte klank van verbazing in haar stem.
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Calliope · Posted: Wed Feb 23, 2005 5:48 pm Post subject:

"Pah!"

De stem klinkt nu iets zekerder.

"Misschien heb je gewoon stemmen in je hoofd. Of het was een vogel!"

Opnieuw klinkt er geluid van metaal dat wordt versleept. Deze keer opzettelijker en doelbewuster. Een tijd lang is dit alles dat er te horen is. Schrapende geluiden met af en toe een doffe -kloink-.
Er is echter nog steeds niets te zien, hoewel het af en toe lijkt of er iets beweegt in één van de hoeken van de ruimte achter de winkel. Alleen is de ruimte slecht zichtbaar, het is er donker, veel te donker.
Uit een hoger raampje in de winkel vecht een straal zonlicht om door het stof heen te breken. Er hangt een bijna serene rust in de lege smidse. Af en toe wordt de rust verstoord door een nieuwe dreun.
Het is een geluid dat de rillingen over de rug doet lopen, de doelbewuste geluiden van ijzer doen onbewust denken aan zwaarden...of erger.

Dan klinkt er weer een harde klap, en een verongelijkt "Nou!"

"Ik zei-hei het toch, er is hier nie-hie-mand!"
_________________
Oh Muze bezing mij het verhaal van de stad...

Inwe Surion · Posted: Thu Feb 24, 2005 12:33 pm Post subject:

Met opgetrokken wenkbrauwen hoort Gaia het stemmetje aan, die nog steeds koppig beweerd er niet te zijn.

"U bent er wel, dat weet ik zeker, u bent geen hersenspinsel. Ik kan u goed en duidelijk horen."

Ze kneep haar ogen tot spleetjes en zocht de donkere ruimte van de smidse af. Er was iemand, zeker weten. Maar wie? Het klonkt als een kinderstemmetje, maar wie weet was dat bedrog.

"Moet ik u komen zoeken?" zei Gaia met een lichte strenge klank in haar stem. "Wij willen alleen iets vragen, we hebben een wapen nodig. Waar is de smid?"
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Calliope · Posted: Thu Feb 24, 2005 1:25 pm Post subject:

Er klinkt een luide lach uit de achterkamer. Nog steeds klinkt het geschraap van voorwerpen, soms metalig, soms doffer. Af en toe is een klap hoorbaar. De echo's weerkaatsen dreigend door de holle ruimte. Degene achterin lacht nog eens.

"Mij zoeken? Doe niet zo raar! Als je me gaat zoeken, ga je me vinden. En je kan iets niet vinden als het niet kwijt is. Ik ben nog lang niet kwijt. Misschien kan ik later een keer kwijt zijn, als je wil."

De stem is nu anders, nog steeds betrekkelijk jong, maar wel ouder en zekerder. Het lijkt geen kind meer. In de ruimte beweegt iets, ook voetstappen zijn duidelijk te horen. Dan begint de stem te zingen. Het gezang klinkt onaards. Diep, dreigend en vol van echo's. Het contrasteert scherp met de schijnbare onzinnigheid van de tekst. Maar toch...de stem is genoeg om iedere luisteraar de kriebels te geven. Trillende resonanten hangen in de lucht en zweven door de ruimte.

Er woei vandaag een vreemd soort wind
Met fluitend gedans en gedraai op het grind
Als een roddelaar die geen gespreksgenoot vindt.
Er stond vandaag een vreemd soort wind.

Er sond vandaag een vreemd soort wind.
Die blies uit een hemel grijs getint.
Mijn hoed bleef op, maar mijn hoofd woei van mijn kraag.
Wat een vreemde wind vandaag!*

Even is het stil. Dan vraagt de stem, inmiddels weer in normaal volume:

"Wat is een Smid? Is het zo'n rond ding dat door de lucht vliegt, van papier, en dat ze proberen het naar je toe te sturen en dat je veel te snel voor ze bent?"

Opnieuw een lach.

((* copyright Shel Silverstein))
_________________
Oh Muze bezing mij het verhaal van de stad...