Raganorck

[Javier]

Diep, diep, heel erg diep in het woud ligt een beek.
Al vanaf kilometers afstand kan je het water in de beek horen stromen.
Om bij deze beek te komen moet je dagen lang lopen.
De vissen in deze beek springen altijd vrolijk voorbij.
Alsof ze niets liever doen dan dat.
De beek is lang, en stopt uiteindelijk bij de zee als je de stroom volgt.
Dit is alleen nog veel meer dagen lopen.
Bij de beek staat een hele dikke oude boom.
Deze wijst de weg naar een pad.
Een klein pad, ooit ging dit pad naar een dorp.
Een dorp dat bewoond werd door woudbewoners.
Nu wordt het pad niet vaak meer bewandeld.
Het dorp is nu een spookdorp. Letterlijk. Het spookt er.
Het pad is erg overwoekert met onkruid met hier en daar een bloemetje.
Grote dikke wortels steken het pad over.
Je moet daardoor erg uitkijken waar je loopt.
Voor je het weet struikel je over een wortel.
Of een onopvallende tak of misschien een steen.
Hier en daar hoor je vogeltjes fluiten, ze zingen hun lied.
Muisjes knisperen in de oude bladeren.
Eekhoorns de boom in schieten.
De beesten van het woud zijn geen bezoek gewend hier.
Na ongeveer een uur of twee kom je bij een trap.
Als je deze lange trap de heuvel op volgt.
Kom je boven aan de heuvel.
Vanaf hier kan je heel in de verte Raganorck zien liggen.
Je kan hier uren weg dromen.
Liggent in het gras van de heuvel.
Zo nu en dan hopt er een konijntje of haas voorbij.
s'Avonds zou je hier wel eens een hert kunnen zien.
Of een beer.
Echt een plek om lang rond te hangen is het dus niet.
Als je je dan om draait zie je een grot.
De grot is lang, en lijkt geen eind te hebben.
Het duurt dan ook zo ongeveer een dag voordat
je het eind van de grot gevonden hebt.
Eenmaal in de grot overheerst de mufheid je.
De vochtigheid slaat op je huid.
Het is hier altijd koel, zelfs hartje zomer.
Vleermuizen hebben deze grot hun
natuurlijke habitat gemaakt.
Het is dan ook niet vreemd dat je de grot
niet uit komt zonder een paar vleermuis beten.
Uiteindelijk, als je denkt dat er geen eind aan de grot komt.
Vind je de uitgang.
De ene keer lijkt het veel langer te duren,
dan andere keren.
Dit komt misschien door de woudgeesten.

Aan het eind van de grot vind je nog een bos.
Een die er heel anders uit ziet dan de wilde wouden.
Misschien is het wel het zelfde bos.
Niemand weet het.
De plantjes tussen deze bomen
zijn weides vol met Zwarte Lotus.
Een leek zou denken dat het onkruid is.
Maar een kenner weet wel beter.
Dit is een Zwarte Lotus paradijs.

[Javier]

((Van: Gannon de Hoofdstraat --> Huize Bruinsteen))

Na dagen te hebben gekoukleumt en gepiekert te hebben over Florinda.
Struint Javier nog altijd door het bos.
Zijn vraag naar Zwarte Lotus is alleen maar erger geworden.
Hij trilt, en denkt overal Zwarte Lotus te zien.
Maar niets is minder waar.
Zwarte Lotus komt maar sporadisch voor in het Wilde Woud.
Er is maar een plek waar je praktisch altijd Zwarte Lotus vindt.
Javier weet die plek.
Maar het duurt nog een paar dagen voordat hij daar aan komt.
Inmiddels heeft Javier al een aantal onkruid plantjes opgegeten.
Alleen maar omdat het zo veel leek op Zwarte Lotus.

Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.
De trap die naar de grot leidt.
"EINDELIJK" .... Javier is opgelucht, de trap is gevonden.
Hij stapt de eerste tree op.
Hij weet dat dit pas de eerste stap is, en dat de laatste nog niet eens in zicht is.
Langzaam stapt hij door....