Raganorck

[Sjouwersgilde De Bierkaai]

Vlak bij het Zeven Pelgrims Plein kronkelen steeds smaller wordende zijstraatjes hun weg naar het Duisterdistrict. In een van die straatjes, scheefgezakt tussen de andere huizen als een dronkelap tussen z'n maten, ligt een vervallen uitziend pand. De houten gevelplanken waren ooit zwart geschilderd, maar nu bladdert de verf in schilfers naar beneden. De ramen zijn geblindeerd met planken, stukken gescheurd doek en tenslotte met hun eigen vuil. Boven de deur, aan scharnieren die zo roestig zijn dat ze elk moment kunnen afbreken, hangt een uithangbord met de woorden "Bierhuys De Zwarte Rat" en in het midden een verbleekte schildering van een bierkroes met een rat erin.

Het pand lijkt verlaten, maar de brallende klanken die er 's avonds en 's nachts uit opstijgen doen anders vermoeden. Dit is geen kroeg om gezellig wat na te borrelen. Een stevige roffel op de deur doet (soms) een luikje openschuiven waarachter het eenogig gelaat van de portier opduikt. Mensen zonder goede reden komen er niet in, hoewel "Ik heb veel geld en wil daar graag vanaf" ook als goede reden berschouwd wordt, zelfs als jij dat zelf nog niet door hebt.

Binnen walmen kaarsen en pijptabak je tegemoet, alsmede de geuren van verschraald bier en oud zweet. In de visnetten aan het plafond hangen allerhande voorwerpen verstrikt zoals laarzen, gebroken spades, een ingedroogde dode kat en zelfs een stoffige edelmanspruik met bijbehorende handschoentjes.

Achterin, tussen scheef staande banken met glurend gespuis erop bevindt zich de bar. Daar troont Marata Tri-jinka, de kroegbaas, "Ratta" voor vrienden. Zijn bier is lauw en zijn praatjes gepeperd, maar probeer eerst maar eens onopgemerkt tussen de hoeren door te glippen. Ja, het is gezellig hier!

De Zwarte Rat is de kroeg van het ruwe volk. Hier, vlak bij de ingang naar Aankele Haaie, ontmoeten de leden van beide sjouwersgildes elkaar, "De Bierkaai" van beneden en "De Zakkendragers" van boven. Mensen die elkaar bij daglicht nooit zouden ontmoeten, zitten hier broederlijk aan een tafel bijeen. De meeste gesprekken die hier worden gevoerd, hebben nooit plaatsgevonden. En de kwaliteit van het bier draagt daar z'n steentje aan bij.
_________________
~~ Geen klus te raar, geen bier te zwaar ~~

[Calliope]

Allerd is vanuit het Gildehuis rechtstreeks naar de Zwarte Rat gelopen. Alhoewel, rechtstreeks...hij heeft zeker een uur gedwaald, hoewel hij al die tijd in het District is gebleven. Zo dichtbij en toch zo ver weg. Als hij zich nog verder had opgefokt was hij ter plekke voor de deur in brand gevlogen.

Hij hoeft tot zijn grote genoegen geen woorden vuil te maken bij de deur. Iedere keer dat de portier zijn smerige equivalent van een grijns trekt en zich haast om de deur open te maken, kan Allerd het niet helpen dat hij bijna gaat glimmen van trots. Laat de mensen maar denken dat hij in het leven niets heeft bereikt. De edelen, de handelaars, de professoren en notarissen. Hij hoort in de donkere, vieze straten van Raganorck, tussen het werkvolk en de schooiers die hem kennen. De mannen die nu al halflege pullen opheffen om te toosten op zijn gezondheid. Hij kent ze allemaal bij naam, en tussen hen, dóór hen, is hij zoveel meer dan de hoge heren ooit zullen zijn. Laten er een paar lui zijn op het Gannon die respect voor hen hebben. Honderden mensen kennen Allerd, honderden echte mensen...zijn woede smelt langzaam weg in het geroezemoes.

Allerd stapt resoluut naar de toog, waar een spichtig mannetje snel van zijn kruk springt om plaats te maken voor hem. Met een knik van zijn hoofd gaat Allerd zitten, er verder geen woorden aan vuilmakend. Zo hoort het. Hij keert zich naar de barman.

"Een Raganorcker, Ratta, en een goede reden waarom ik Sipko niet finaal op zijn bek zou timmeren als hij morgen zijn inhalige kop weer om de hoek steekt."

Allerd kijkt over zijn schouder. Het is drukker dan anders vanavond.
_________________
Oh Muze bezing mij het verhaal van de stad...