Raganorck

[Gashyr]

((OOC: als je iets gedaan wilt hebben moet je het heft in eigen hand nemen, als iemand het genoegen had willen smaken mij in de cel te gooien had ie het maar eerder moeten doen.))

Koud en vochtig was iedere muur, en iedere hoek stonk naar pis en andere dingen. Een rij met vrijwel identieke cellen, van elkaar gescheiden door tralies, werd in de gaten gehouden door twee kasteel wachters, die verveeld van hun bier dronken en om soldij en wachtdiensten dobbelden. Om de zoveel tijd stond één van de weinige gevangenen op en rammelde met zijn drinknap tegen de traliën, tot één van de wachters hem een schop gaf en hij zich weer een tijdje stil hield. Het waren ongure types, groot, ongewassen en ongeschoren. De zwaardmeester stak schril af tegen zijn medegevangenen. Hij had geweigerd zich te kleden, maar de oude paardendeken die hij bij de poort had gekregen toch aangenomen, na een paar uur in de koude cel. Nu lag hij in feutus-houding op een veel te smalle brits, en staarde naar de vlam van een fakkel aan de muur, ver buiten het berijk van de gevangenen. In de cel naast hem zat een dikke, kale man met een vies gezicht en bijna geen tanden meer, die om de zoveel tijd de meest walgelijke dingen tegen hem zei, maar hij hoorde ze niet. Hij voelde niet hoe zijn enkels en polsen gekneusd en verwond waren door de kettingen waarmee hij geketend was. Soms mompelde hij wat, en keek één van de wachters hoofdschuddend in zijn richting. De man kon nauwelijks geloven dat de kapitein een kind had laten arresteren.

De Zwaardmeester begon weer te mompellen, met een zwakke stem, en slechts flarden van wat hij uitbracht kon goed genoeg worden verstaan om er bepaalde klanken van te maken. Maar nog de wachters, nog de gevangenen, konden woorden maken van de klanken die hij uitstootte:

"saya ra... vay... rinn..
...
Hiai nano râz-isa... Io..
Agal"

Zo ging het een tijdje door. Tot ongenoegen van de vieze dikke man. Deze smeet zijn nap tegen de tralies met zo'n kracht, dat het houten ding brak. "He, hou je rustig jij!" Riep één van de wachters.

De zwaardmeester schrok op, alsof hij plotseling uit een trance ontwaakte. Hij stond op en liet de deken liggen op de brits. Het commentaar van de dikke gevangene negerend liep hij naar de tralies, en keek naar de wachters. "Jullie daar! Ik wil de koningin spreken. Laat me hier onmiddelijk uit, of breng haar hier, het is mij om het even, maar doe het nu!"
De wachters op hun beurt lachten de jongeling uit, maar reageerden verder niet. Teneer geslagen ging de zwaardmeester op zijn brits zitten. Goden, wat was het hier koud.

[ckeetel]

De wachters dobbelden, hun rauwe gelach weerkaatse tegen de zwarte, vochtige stenen. Guur was het hier, koud en een enkele keer blies een cipier warme lucht in zijn verkilde vuisten. De ogen nimmer van het dobbelspel afgewend, beducht voor de snelle vingers van zijn kameraden. Alleen wanneer het potje over was richtte hij zijn blikken op de ingesloten gevangenen.
Toen weerklonk hol verderop in de gang het geluid van ratelende kettingen en sleutelbossen. De man naast de zwaardmeester sprong op, klemde zijn gezicht vast tegen de tralies. Een schuifelende gevangene naderde, kettingen om zijn knokige polsen en enkels, kleine stappen nemend en een kar met een pan voor zich uitduwend.
Uit de deels afgesloten pan rees een weeïge stank van verbrand brood omhoog, die een maag kon doen omkeren. Een tweede gevangene, met een grauwe, vettige baard schonk een houten nap vol met de grijze drab uit de pan, zette die, overdekt met een stuk grijs brood en een mok met water op een plankje, nadat een schuif onderin de deur geopend was.

Een gift van de Ene, soep vandaag, de Ene zij geëerd

De grijze karavaan trok verder naar de daarnaast gelegen cel, waar de gezette man zijn mooiste glimlach toonde, en zijn bruine tanden...een kenteken van jarenlang kauwen op pruimtabak.

Maar het oog van de begeleidende cipiers vielen op de gebroken houten mok.

Vernietiging van staatseigendom, vandaag geen eten en drinken voor jou

En de bewakers wenkten de beide gevangenen verder, nagestaard door een verbouwereerde kop van de gezette man. Zijn blik veranderde in blinde woede en hij schreeuwde het groepje na, trachtte uit alle macht de tralies de rammelen, maar de ijzeren staven waren onverzettelijk...

De cipiers aan de dobbeltafel stootten elkaar grijnzend aan en keken naar de cellen alsof ze iets verwachten...

De blikken van de gezette gevangene richtten zich op het eten op het plankje van de wapenmeester... plotsklaps dook hij naar het walmende voedsel, zijn vette arm door de ruimte tussen de tralies heen wringend in de cel van de Zwaardmeester.

Gedetineerde, man 942
In hechtenis wegens openbare dronkenschap, urineren in een openbare fontijn, het bespuwen, beledigen en mishandelen van respectievelijk een paard, koetsier en een jonker, onbetamelijk gedrag, het beledigen en bedreigen van een ambtenaar in functie, verzet bij arrestatie, blasfemie, poging tot doodslag
_________________


Uw Shoppe om de Hoeck