Raganorck

[Syvinna Amaranth]

Zonder vaart te minderen rent Elia de taverne binnen. Haar voet blijft haaken achter de drempel, ze struikelt en valt op de vloer. Dat ze haar armen schaaft en dat er een scheur in haar broek zit, dat merkt ze niet eens. Ze wil alleen zo snel mogelijk weer overeind komen. "Help!" Roept ze nog voor dat ze goed en wel rond heeft gekeken wie er in de kamer zaten.
"Ik heb een priester nodig, en ik weet niet waar ik er een kan vinden."

[Maris]

((Maris vanuit De Kasteelpoort -> Gannon; op straat))

Nu het kasteel voor haar gesloten was en Maris geen behoefte had om langer dan noodzakelijk in de woning van haar oom te verblijven, besloot ze de gezellig uitziende taveerne binnen te wandelen. Als edeldame was ze nog nooit eerder in een taveerne geweest, maar nu ze in Gannon woonde kon ze daar best verandering in aanbrengen. Het gezelschap van mensen die niet bezig waren elkaar te overtreffen met kostbare bezittingen en status zou misschien wel een welkome verandering kunnen zijn.

Bij haar binnenkomst struikelde Maris echter bijna over een jonge vrouw die in paniek om een priester schreeuwde. De kleren van de vrouw waren gehavend en ze had schrammen op haar handen en armen.
Maris keek verschrikt om zich heen niet wetende wat te doen met dit onverwachte voorval. Aarzelend pakte ze een van de handen vast en probeerde zo geruststellend mogelijk tegen haar te praten. "Mevrouw, misschien kunt u beter eerst even gaan zitten."

[Theresia Koffie]

Theresia staat in al haar moederlijkheid op en stapt op de vrouw die binnen kwam struikelen af.
"huptee nu eerst eens op de voten en haal een keer adem... Een priester zoek je? Tja dan is mijn taverne misschien niet de juiste plaats en had u misschien beter een kerk binnen kunnen rennen. Maar nu je hier toch bent. Ga even zitten en deel een glas thee met ons."

Ze pakt de dame bij een elleboog en plant haar bij een van de tafeltjes, Josje springt op om de verband doos te halen. En geeft deze snel aan Theresia. Violette heeft al een glas ingeschonken.

"nu" zegt Theresia terwijl ze de wonden begint te verzorgen; "begin een s bij het begin....."
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

[Syvinna Amaranth]

Een beetje verdwaasd liet Elia zich in een stoel planten terwijl er een glas thee voor haar neer wordt gezet. Zodra de moederlijke vrouw echter haar schrammen begon te verzorgen schudde ze de waas van zich af. Ze sprong op.

"Ik heb geen tijd om te zitten! Gunther is heel erg zieken hij wil een priester, maar ik ken de stad helemaal niet, dus ik weet niet waar ik moet zoeken!"

Elia keek de vrouw smekend aan. "Alstublieft, ik heb echt een priester nodig!"

[Theresia Koffie]

"hmmm" Theresia kijkt even bedenkelijk en maakt dan een paar snelle beslissingen.

"kees! Ga een priester halen bij de tien torens, Josje jij hebt de bar! Thomas help je zus! Waar moet de priester heen?"
Vrouwe toon mij uw vriend, misschien kan ik helpen..."

Kees wacht net lang genoeg op het antwoord en staat direkt in start positie om op weg te gaan.
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

[Maris]

Maris keek een beetje beteuterd naar het schouwspel voor zich. Ze was het niet gewend om totaal genegeerd te worden en slikte nog net een hooghartige opmerking in. Ze was nu tenslotte niet in het kasteel en dit waren niet haar bedienden die ze kon rondcommanderen. Bovendien leek de eigenaresse heel wat beter in staat om met een dergelijke situatie om te gaan dan dat zij dat was.
Al snel stond een van de jongens klaar om op zoek te gaan naar een priester en werd de bar overgenomen door 2 van de andere kinderen. Maris besloot zich verder niet druk te maken om het voorval en keek de taveerne eens rond.

Aan een van de tafeltjes zat een jonge vrouw een boek te lezen. Aan de kleding te zien was ze vrij welvarend. Maris herkende haar gezicht echter niet en nam aan dat het hier niet ging om een van haar vele verwanten van de Nachtstorm familie. Vast een dochter van een van de kooplieden uit Raganorck of iets dergelijks. Misschien zou zij wel zin hebben in een praatje of in ieder geval nieuwsgierig zijn naar het verontrustende nieuws uit het kasteel.

"Goedemorgen," zei Maris vriendelijk. "Zou u het vervelend vinden als ik u vergezelde of bent u momenteel op iemand aan het wachten?"

[Elisa]

((Elisa vanuit Gannon; de hoofdstraat - huize de Brederode))

De lucht boven haar hoofd vertelde haar dat ze eigenlijk al te laat was, maar hij had haar er niet over gewaarschuwd. Nog altijd wist ze niet waarom hij zijn ogen voor die paar momenten had neergeslagen, voor die paar momenten haarzelf had mogen zijn. Zijn ogen waren nu wijdopen gesperd, net als hem merkte zij ook de paniek in de ruimte op. Het sloeg hem aan, zijn handen grepen naar haar hals. Roffelende voetstappen in het duister, hij rende weg, maar hij liet haar niet los.

Haar hand gleed naar haar hals, zijn hand was weg. Toch voelde ze hem nog steeds knijpen, ze haalde diep adem. Ze keek naar vrouwe Koffie, toen naar de overige mensen in de taveerne, zij mochten niets weten. Beschaamd slikte ze even en mompelde, 'het spijt me heel erg dat ik te laat ben vrouwe.'
Flauw glimlacht ze even naar de vrouw waar de paniek van afstraalde. Het zwarte lange haar stond in contrast met haar blauwe ogen, het intrigeerde hem.
Op het moment dat hij zijn handen naar haar uitreikt met vochtige en verlangende ogen, slaat Elisa snel de hare neer. Ze wilde dit niet.

((Even voor de duidelijkheid de "hij" is in haar hoofd. Er is geen hij op dit moment in de levende lijve aanwezig, de handen en ogen die ze ziet, verbeeld ze eigenlijk alleen maar.))
_________________
* Elisa’s beschrijving

[Theresia Koffie]

Geheel in de situatie opgaande had Theresia Elisa niet eens opgemerkt. Toen zij haar in dienst nam had Theresia haar een dromerig meisje gevonden die wat afleiding nodig leek. En haar deze geboden in de rol van kamermeisje. Al kwam elise soms binnevallen opmomenten dat Theresia haar even vergeten was. Het leek haar duidelijk nu niet al te veel aandacht te kunnen geven aan haar.

Dus ze hield het kort.

"goedemorgen lieverd, maak je maar geen zorgen. De gasten slapen nog volgens mij dus je kunt nog niet beginnen. Neem eerst een kop thee.

Nu aan de slag..." Theresia keek hierbij naar de ongeruste dame met de zieke vriend,

"Waar moet die priester heen, Kees wil op weg... "
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

[Florinda Bruinsmit]

Florinda's concentratie werd plots verstoord door een jonge vrouwen stem. Ze zag een jonge vrouw staan gekleed in een rood met groen gewaad. De vrouwe die Florinda bekend voor kwam vroeg op een vriendelijk toon of ze haar kon vergezelen. Florinda zweeg even maar knikte toen beleef en wees een stoel aan. "Gaat U zitten vrouwe, waaraan heb ik uw gezelschap te danken?"

Florinda had de vrouw echt eerder gezien, dat moest wel. Ze kwam zo bekend voor. Was ze een nachtstorm? Kwam ze haar daarom zo bekend voor? Of was zij haar gewoon ooit tegen het lijf gelopen? Plots viel Florinda de schede aan de vrouwe's middel op. Ze dacht aan Javier, hoe hij beloofd had zijn zwaard in haar schede te steken. Ze zuchtte zachtjes maar keek toen nieuwschierig weer naar de vrouwe.

[Syvinna Amaranth]

Elia keek de vrouw aan. "Oh, eh, naar het Gannon. De winkel van Gunther, ik weet niet of u weet waar dat is?" Elia had geen idee hoe ze uit moest leggen waar de winkel was behalve 'Gannon'. Ze hoopte dat de jongen wist waar het winkeltje was.

"Laten we nu inderdaad terug gaan naar de winkel." Zei ze daarna. "Misschien heeft Gunther hulp nodig. Of thee. Ofzo." Elia liep richting de deur. "Ze hoopte maar dat de jongen snel met een priester zou komen. Gunther had er echt niet goed uitgezien. Hij zou toch niet.... nee, dat mocht ze niet denken. Elia liep de taveerne uit en ging weer richting de winkel.

(Elia > De winkels van Gannon)

[Maris]

Maris nam met een glimlach de stoel aan.
"Ik zal me eerst even voorstellen," zei ze toen ze ging zitten. "Mijn naam is Maris Nachtstorm en ben sinds kort naar Gannon verhuisd. Ik was van plan om deze morgen naar mijn oude vertrekken te gaan in het kasteel, maar helaas zijn de poorten vandaag volledig gesloten. Niemand kan er meer in of uit, zelfs de adelijke bewoners niet. In plaats daarvan probeer ik Gannon dus maar wat beter te leren kennen."

[Theresia Koffie]

Op het woorden gannon de winkel van Guntar begonnen de voeten van Kees met lopen. Hij spoede zich de deur uit en ging opweg naar de tien torens.

Blij met dit klusje ging hij opweg.



(kees naar gannon de hoofdstraat de rest blijft achter)

Theresia kijkt de vrouw na en besluit haar hulp niet op te dringen. "wou ze nou dat ik mee ging of niet?" Leek zij te piekren. Theresia voelde zich er wat onzeker over. Pas dan lijken de woorden tot Theresia door te dringen. "zei ze Gunter is ziek? Onee Gunter die goede oude man." Maar wanneer hij om een priester vraagt is het niet te best." Theresia weet dat haar taken haar enigsinds verplichten hier te blijven of de dingen te gaan doen die zij doen moest. Ze streed met zichzelf. Graag wou ze helpen maar ze wist dat Gunter niet groot woonde en zijn kamer zou snel vol zijn. Ze wou dat ze het meisje meer had kunnen vragen. Of de patient nu alleen was bevoorbeeld. Zorgen beginnen Theresia op te eten....
Wat moest ze nu doen?
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

[Elisa]

Elisa deed wat vrouwe Koffie haar gevraagd had en was stiekem dankbaar dat ze verder geen blik meer op haar liet vallen. Hij leek zich uit te rekken en toen de vrouw met de lange zwarte haren en mooie ogen de taveerne uit was, had hij zich weer naar de achtergrond verplaatst. Alsof hij het accepteerde dat ze moest werken, dat ze zoveel mogelijk moest concentreren op haar werk.

Ze bewoog zich stil langs de mensen heen en nam plaats aan een tafeltje wat niet bezet was. Ze besloot in de zon te zitten, ze wist dat het hem een groot plezier deed. Hoe dan ook, hij hield van de zon. Dan was hij net een zonnebloem en het licht opzoog; een gepassioneerde minaar van de zon. Maar juist dan... juist dán voelde zij zich ook op haar gemak.

Terwijl hij het zichzelf gemakkelijk maakte in de zon, had Elisa wat meer tijd voor haarzelf. Op zulke momenten voelde ze zich vaak kaal, maar wel opgelucht. Het was een onbegrijpelijke leegte, maar hij was wel fijn. Alsof ze in een heel groot bad zwom, ze de ruimte had om te bewegen. Haar vleugels uit te slaan. Stralend, oogverblindend wit in de felle zon. Alsof ze zich bewoog in de uitgestrekte hemel.
Hij was de zonnebloem, zij de vogel.
_________________
* Elisa’s beschrijving

[Jaap Stoel]

((Clementius Bodenaar vanuit de stadspoort))

Na het verkrijgen van zijn akte van verblijf zou het misschien verstandig geweest zijn om direct naar de universiteit te gaan en een plaatzs te vinden om zijn spullen op te slaan. Maar Klemens was moe en uitgehongerd en door zijn haastige vertrek uit Araxië had hij geen kans om wat te eten mee te brengen. Geleid door de keur van warme soep en brood zette Klemens zijn wagen aan de kant van de weg en stapte hij naar binnen.

"Goedemiddag samen." Zei hij in een luide maar vriendelijke stem en hij zette zijn hoed af. Hij wierp een korte blik rond de gelachkamer en knikte beleefd naar ieder die zijn blik kruiste alvorens zijn hoed en jas op te hangen aan de kapstok.
_________________
Holy Wood dreams...

[Calliope]

Voorzichtig blijft de dame van lichte zeden staan voor de deur. Ze heeft vandaag Zatte Nelis achtergelaten in één van de achterkamers van het bordeel. De man zal wel niet voor het middaguur wakker worden, zoals gewoonlijk, maar zij had snel weggewild. Het kon haar niet snel genoeg ochtend zijn, met ieder verstrijkend uur werden de beelden sterker. De beelden voor haar geestesoog, waarin het kind gavaar na gevaar moest doorstaan. Als ze haar niet snel vinden overkomt haar misschien wel iets...of vinden zij haar eerst.
De dame rilt en doet de deur open. Tot haar grote verbazing is het al vol zo vroeg in de ochtend.

Vandaag is de prostituée gekleed in een enigszins opzichtige jurk van lichtgroen fluweel, met verschoten gouden borduursel en een decolleteé dat er niet om liegt. De jurk is eveneens mouwloos en te strak volgens de goede zeden. Niet dat er veel figuur is om rond te zitten, de vrouw is mager en ziekelijk op het eerste gezicht. Hoewel de pruik met blonde krullen nog steeds erg in het oog springt, is ze vandaag niet opgemaakt, in tegenstelling tot de plamuurlagen van gisteren...alsof ze zichzelf de tijd niet heeft gegunt.

Ze constateert nogmaals de drukte, met mensen uit alle lagen van de bevolking op het eerste gezicht. Haar hart maakt een sprongetje, en ze knikt even naar de herbergierster voordat ze op de eerste de beste stoel klimt. Haar stem klinkt helder over het geroezemoes heen.

"Mensen! Ik vind het vervelend u te moeten storen maar ik heb jullie hulp hard nodig! Het dochtertje van een vriendin van mij is weggelopen en we zijn ten einde raad. Het is een vrij klein, tenger en donkerharig meisje. Ze had een blauwige jurk aan en heeft haar schoenen niet meegenomen. Ze is zeventien maar ze lijkt veel jonger omdat ze zo klein is. Normaal gesproken kan iemand van zeventien zichzelf wel redden, maar zij is...een beetje bijzonder. Ze leeft in haar eigen wereldje en loopt daarom misschien wel gevaar nu. Kijkt u alstubieft allemaal naar haar uit, haar moeder gaat er zowat aan onderdoor en we zijn allemaal zo bang..."

De vrouw slikt even en stapt weer van haar stoel af. Meer heeft ze niet te zeggen, en de precieze details durft ze niet te geven uit angst dat ze Vlinder naar hen zullen brengen in plaats van haar het bordeel. Ze kijkt afwachtend naar de mensen...
_________________
Oh Muze bezing mij het verhaal van de stad...