Raganorck

[Alassea]

Fea glimlacht, blij dat de vrouw zich weer wat beter voelt. Mensen helpen was altijd haar doel geweest, haar drijfveer als heelster.

"De vrouw wilde dus meer horen over Peria en de andere goden. Dat moet geen probleem zijn", dacht Fea. "Aan de andere kant, als wij hier op het duister willen jagen kan het moeilijk worden dat voor haar geheim te houden. Maar iemand die de stad kent kan misschien ook wel handig zijn."

Fea neemt een besluit, deze vrouw kan ons helpen. Als ze daar open voor staat.

"Ik denk dat we nog wel een tijdje in de stad zijn. Ik vertel u graag over mijn visie en zou ook graag die van u horen. Misschien kunt u ons ook wat van de stad laten zien? Maar ik geloof dat ik me nog niet echt heb voorgesteld. Ik ben Fea. Ik ben heelster van beroep."

[Paladijn van Peria]

<2 aanhangers van Peria, vanuit Taverne de Lekke Ketel, naar Gannon, de hoofdstraat, op straat>

Terwijl Fea met de schijnbaar ontroostbare vrouw in gsprek was liep Leopold achter Caran aan naar buiten. Zijn trouwe metgezel Slinks zat weer op zijn vaste plek op zijn schouder. De straat was gehuld in de zachtrode kleur van de ondergaande zon.
"Nou, waar gaan we heen, ik bedoel jij kent de stad ongetwijfeld inmiddels beter dan ik" zei Leopold. "Ik denk dat we beter kunnen gaan lopen, een paard trekt misschien teveel aandacht."
"Misschien kan je, terwijl wat rondneuzen, wat meer over jezelf vertellen, hoewel ik van Fea hoorde dat je persoonlijke informatie niet graag deelde met mensen die je niet kent."
_________________
...Moge Peria je pad altijd verlichten...

[Theresia Koffie]

Hoewel ze nog wel wat langer zou willen praten roepen Theresia's werkzaamheden haar weg. Tafels moeten worden afgeruimt en glazen gespoelt. Even mijmert ze nog een beetje weg bij de verhalen van de dames waarna ze resuluut opstaat. Ze verontschuldigt zich bij de dames met een gebaar naar de taverne en begeeft zich richting de bar. Om Josje te helpen met de afwas. Ze ziet duidelijk dat Thomas nog wat stuurs staat te kijken en zijn handen niet uit de mouwen steekt.

Als ze langs de tafel met kinderen loopt wordt ze aan geklampt door Kees, Violette en Sanne. Ze geeft even wat van haar tijd aan haar kinderen.
"mjama?", zegt sanne met een duim in haar mond; "mjag ikke njog even buijten spejen?" Theresia trekt een wenkbrauw op. Even vraagt ze zich af of Sanne ooit wat ouder zal worden in haar geest. "Lieve schat haal je duim uit je mond zodat ik je kan verstaan..." Sanne kijkt haar met grote ogen aan en lijkt zich dan pas haar duim te realiseren. Ze trek haar duim uit haar mond om de zin nog een keer uit te spreken. Verstaanbaar dit keer. Theresia kijkt door het raam naar buiten. "nog even dan.., maar als ik je roep kom je direkt weer binnen, afgesproken?". Sanne knikt trouw en wil haar broertje en zusje al mee naar buiten slepen. Maar Kees zegt dat hij geen zin heeft. Hij begint al echt op te kijken naar zijn grote broer en vind buiten spelen allang niet zo stoer meer. Hij hoopt een beetje dat zijn moeder hem op een boodschap zal sturen nu lijkt dat het verhaal niet verder gaat.

Theresia zucht: "Violette wil jij een beetje op je zusje passen? Je weet dat haar ontwetendheid haar vaak in problemen brengt..." Volette rimpelt heel even haar neusje en denkt "Alweeheer?". Maar ze kijkt even naar Sanne die het lievelingetje van het gezin Koffie is en ze weet dat ze het zich nooit zou vergeven als er iets met haar zusje zou gebeuren. Wanneer ze naar buiten lopen kijkt Theresia haar meisjes na. De kleine Sanne. Nu alweer tien maar in haar hoofd nog maar vijf. Haar haar in staartjes, zoals ze het zelf zo graag wil, geven haar een jong uiterlijk. Met elke stap wippen de blonde staartjes vrolijk op en neer. Theresia maakt zich vaak zorgen over haar jongste die ze al op aardige leeftijd zijnde kreeg en die zo vaak ziekjes en snotterig was. Iets leek mis met die kleine haar verstand, maar ze was zo lief en onschuldig. En Violette die de krullen van haar moeder kreeg en de rode kleur van haar vader. Haar jonge ruggetje recht en haar uitstraling vol trots. Theresia glimlacht wanneer ze denkt:"die meid weet veel te goed dat ze ooit een mooie vrouw wordt!" Als de meisjes weg zijn kijkt theresia de kindertafel nog eens rond. "kom schatjes...", zegt zij tegen de vriendjes die er nog zitten; "het wordt tijd dat jullie je papa's en mama's weer eens op gaan zoeken!" De kinderen rollen lachend de taverne uit en Theresia blijft achter met een warm hart. Wanneer zij door wil lopen valt haar blik op het sprietenhoofd van Kees. Kees kijkt haar veel betekend en hoopvol aan. Theresia denk even na heeft ze nog iets nodig? Ze weet immers dat Kees graag dat soort klusjes opknapt. "Hmmm Kees, zou jij willen kijken of het paard achter nog water heeft en misschien geroskamt wil worden?" Ze hoopt maar dat haar gasten dit goed vinden maar na net de vriendelijkheid van Fea ondekt te hebben maakt ze zich daar niet echt zorgen over. Kees springt blij met deze belangrijke taak op en rent door de achter deur naar buiten om het paard (zei ze werkelijk paard??? Hoihoihoi) te gaan bekijken. Ook om hem moet Theresia glimlachen:"kleine halve wilde!" denkt ze en ze loopt verder naar de bar.
"Thomas!" De jongen schrikt op uit zijn sjacherijnige dagdroom en kijkt zijn moeder minzaam aan. "als je toch niets anders te doen hebt dan hier zo lelijk te staan kijken zou je dan de bar even over kunnen nemen? Dan kan Ik je vader en Jantje gaan bezoeken." Aan de ene kant blij met dit vertrouwen aan de andere kant bezorgt gaat Thomas zich groot makend achter de bar staan. Het ziet eruit als of hij een bordje naast zich heeft gezet waarop staat:"kIJK ik sta achter de bar!" Theresia die dit ziet is blij met haar opwelling om hem dit vertrouwen te geven en blij dat ze nu de kans heeft om even langs Herman en Jantje te gaan. Snel haalt zij boven haar cape en spoed zich naar buiten. Voor ze zich kan bedenken.

Thomas en Josje blijven achter. Josje ruimt de laatste vaat weg en blijft om haar broer te helpen mocht het druk worden. Dit soort dingen hoeven aan haar niet gevraagd. Zij vind dit vanzelf sprekend.
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

[Calliope]

Ilme kijkt de twee verdwijnende vreemdelingen na. Ze vertrekken, zouden zij het gesprek niet interessant vinden of is er iets anders aan de hand?
Dan glimlacht ze vriendelijk naar de vrouw. Ze steekt een hand uit.

"Ilme Eschberg is mijn naam. Ik maak slechts notities bij vergaderingen, geen mensenreddend beroep als heelster, vrees ik. Weinig spanning in mijn leven."

Ze glimlacht even droevig.

"Ik zou graag met u verder praten, het enige probleem is dat ik nu eigenlijk al op mijn werk had moeten zijn. Er zijn nu een paar hoge omes in het Tien Torendistrict die op mij wachten om hun vergadering te beginnen. Ik kan mijn baantje wel opgeven als ik hier nog lang blijf praten, ook al vind ik dit veel belangrijker."

Ze kijkt bijna ongelukkig naar Fea, haastig staat ze haar laatste slok wijn naar binnen. Ze legt een paar koperstukken op tafel voor de tijdelijke waard.

"Bent u hier over een paar uur nog? Ik zou heel graag met u verder praten als ik terugkom en meer leren over de goden. Maar die vervloekte vergaderingen altijd, op de meest vreemde uren...ik kan er niet onderuit vrees ik. Zal u nog hier zijn?"

Ze werpt de heelster een smekende blik toe.
_________________
Oh Muze bezing mij het verhaal van de stad...

[Alassea]

Fea schud de hand van Ilme.

"Ik denk dat ik hier over een paar uur nog wel ben", zegt Fea. "We hebben hier een paar kamers genomen, want we blijven wel een tijdje in de stad. Ik ben denk ik op mijn kamer als je terug komt. Vraag maar naar me. Ik zou het erg fijn vinden om verder met je te praten"

Fea schenkt Ilme een warme glimlach, licht lijkt bijna van haar gezicht af te stralen.

[Calliope]

Ilme knikt.

"Bedankt Fea. Ik kom zeker terug...later."

Ze legt nog een paar muntstukken op tafel.

"Neem rustig wat te drinken. Ik zou liever blijven praten hier, maar de plicht roept."

Ilme schudt haar donkere krullen en zet haar kap weer op. Ze loopt richting de deur en steekt als groet nog haar hand op naar Fea. Ze opent de deur naar de straat. Geheel buiten het zicht van Fea verschijnt een bijna opgelucht glimlachje op haar gezicht. De plicht roept. Maar al te waar.

Vergeef me Ene, want ofschoon ik het woord van de Ongelovigen niet heb verspreid heb ik het wel aangehoord...

((Ilme naar Tien Torens: Iris de Muralt))
_________________
Oh Muze bezing mij het verhaal van de stad...

[Alassea]

Fea kijkt Ilme glimlachend na als ze de taverne uit loopt.

Ze is blij is deze vreemde stad een contact te hebben gemaakt, een contact waar ze misschien wat aan had om de stad beter te leren kennen.

Fea zucht en kijkt naar de munten die Ilme haar had toegeschoven. "Dat drinken komt later wel, er wachten belangrijker zaken" De brief van de hogepriesteres leek wel te branden in haar zak. Fea pakt de munten en doet ze in een van haar buidels. Ze staat op van de tafel en loopt naar de bar waar de zoon van de waardin achter staat.

Ze glimlacht naar hem. "Zou je mij misschien mijn kamer kunnen wijzen?"

[Theresia Koffie]

Thomas verlaat zijn positie om de munten op te halen. Aan de tafel aangekomen kijkt hij Alassea haast hooghartig aan. Thomas lijkt zijn woorden zorgvuldig te kiezen.
Aha ach zo U had een kamer hiert genomen. Weet U ook of mijn moeder uw kamer al had voorberreid. Hmm mijn moeder kennende nog niet. Maar ach neemt U nog een glas wijn. Ik vraag mijn zuter de kamer voor U klaar te maken.

Thamas loopt gewichtig naar zijn zus en zegt eigenlijk net te hard: "Josje maak de kamers eens gereed voor onze gast..."


Josje wel wat gewent kijkt even verbaasd naar Thomas. "Die heeft lef zeg!", denkt ze "arrogante bal!" Josje kijkt even naar de gast die haar broer aanwees en ziet dat de vrouw vermoeid is en graag naar boven wil. Duidelijk haar talenten van haar moeder geerft. Ze lacht de vrouw toe en maakt een wenkend gebaar. "volgt U mij maar, de kamers zijn al klaar. Ik heb ze vanmorgen nog even na gelopen. Er komt veel volk in de stad. Dan kun je je gastverblijven beter paraat hebben..." Josje zegt dit laatste met een nauwelijks zichtbaar knikje naar Thomas als of ze er eigenlijk domoor achter aan had willen zeggen. Terwijl ze wacht op Alassea komen de zusjes binnen stappen. Josje kijkt even afkeurend als ze ziet hoe netjes de haren van Violette gekamt zijn en hoe doorweekt sanne is. Later zal ze hier nog wat over zeggen. Ze stuurt Voilette aan de afwas en neemt Sanne ook mee naar boven.....

Thomas blijft iets verward achter... "ging dat nou goed???"
(Alassea, Josje en Sanne richting kamers boven de lekke ketel)
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

[Theresia Koffie]

((Theresia en Lunea vanaf het Hof de Doden, Duister District))

Theresia komt de taverne in stappen met Lunea.

Ze staat even stil om de taverne in zich op te nemen. "hmm Josje is waarschijnlijk Sanne naar bed aan het brengen, kees zal nog wel in de buurt van het paard staan, ah daar zit Violette. Hmm dromerig starend, zoals altijd. Even kijken De vrouw waar ik eerder mee gepraat heb is er niet en haar kameraden ook niet. Misschien zijn ze op hun kamers..."

Theresia ziet dat alles in orde lijkt en wijst Lunea een tafel.
"laat me eerst eens wat soep voor U gaan halen."

Ze loopt naar de pan en schept wat soep in een kommetje die ze naar lunea brengt en gaat bij haar zitten...
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

[Lunea]

De kleine taverne was even gezellig als de vrouw die Lunea had gevolgd door de straten van de stad. Hier was ze meer op haar plek dan op het grauwe hof. Ze wees naar een grote tafel en Lunea nam voorzichtig plaats. Het was zolang geleden dat ze zo hoofelijk behandeld werd en dat er eten, echt eten voor haar gehaald werd.

De kop soep die voor haar neerdaalde rook overweldigend lekker en voorzichtig pakte ze het kommetje op. De soep was heet en Lunea brandde haar mond een beetje. Het maakte niet uit, ze kauwde op de stukjes vles en groente en zette de lege kom weer neer.`

`Heerlijk,`

Ze zweeg even, koesterde de nasmaak van de soep en wreef met haar tong over haar gehemelte om de tinteling van verbranding weg te laten gaan. Ze probeerde weer een glimlach zonder haar ondertanden te laten zien, ze wilde deze vrouw niet afschrikken.

`bent u altijd zo vriendelijk tegen vreemden? Ik kan u niet betalen, maar als u een klusje heeft knap ik dat graag op.`

[Theresia Koffie]

Theresia ziet aan de gebaren dat het lang geleden is dat deze vrouw gewoon behandelt is en glimlacht inwendig.
Als ze ziet hoe de veel te hete soep gretig opgegeten wordt vermoed ze dat het ook al even geleden is dat de vrouw gegeten heeft. Nu ze al wat gewend raakt aan het gelaat van de vrouw vind ze het ook niet zo vreemd meer en begint ze wat nuances te onderscheiden in de gelaatstrekken.

Ze ziet dat de vrouw erg haar best doet om "normaal" over te komen en vraagt zich af wat ze allemaal wel niet mee heeft moeten maken.

Ze wacht rustig tot de soep op is en gunt de vrouw de tijd om na te genieten.
Wanner Lunea begint te spreken schrikt Theresia een beetje wakker uit haar overpeinzingen...

"Vriendelijk?" even kijkt ze wat bevreemd en weer denkt ze "Hoe is er met deze vroue omgegaan, ze heeft haar uiterlijk ook niet kunnen kiezen en lijkt toch zo haar best te doen om zich aan te passen".
Op rustige toon spreekt ze.
"Maakt U zich nou over die paar muntstukken voor de soep geen zorgen, als ik nog een kamer over had dan had ik die U graag ook aangeboden. Maar voor de soep was Uw uitstraling al betaling genoeg. En om de vraag te beantwoorden... Tja ik ben vaak vrijgevig maar aan de andere kant zijn andere manesen dat vaak niet."

Theresia pauzeerd even en twijfelt over haar volgende vraag maar kan toch niet laten om hem te stellen:

"Wat brengt U hier eigenlijk? Ik kan me niet herinneren U ooit gezien te hebben, komt u uit de omgeving?"
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

[Lunea]

Van alle vragen die deze vrouw haar had kunnen stellen was dit toch wel de meest complexe. Maar ze besloot Theresia alles te vertellen, ze had niets te verbergen.

" Ik was één van de Scharlaken Vijf, we waren gezamelijk op zoek naar iemand." De moordenaar van onze vaders, zo lang geleden en onbelangrijk " We kwamen aan in de stad en al snel werden we gevraagd te helpen met een spinelven probleem in de Wilde Wouden, ze hadden de smid Coldrin te pakken en we hebben hem bevrijd. Maar eenmaal terug in de smidse brak daar een woeste strijd uit. De stad werd aangevallen door ene Medarion." En een horde orken, waaronder Arnmack en twee oude stamgenoten, maar ook dat maakt het verhaal alleen maar ingewikkelder bedacht Lunea.
" Ik raakte na die slag de Scharlaken kwijt en ik denk dat ze de stad hebben verlaten." Maar als ik de geruchten mag geloven zijn ze nog hier. " Uiteindelijk hebben we Medarion ontmoet in de Wouden en een einde gemaakt aan zijn duistere praktijken. Sindsdien heb ik een huis betrokken in het Duistere District en tracht ik hier een bestaan op te bouwen. Misschien vind ik mijn scharlaken vrienden nog terug. Ook ben ik op zoek naar een kistje waar deze sleutel op past."

Ze liet Theresia de hamervormige sleutel zien die aan een koord om haar hals hing.

" Ik ben het ding ergens kwijt geraakt, het heeft weinig waarde, maar ik ben er .... emotioneel aan gehecht."

" Dat u mij niet veel heeft gezien is kan dus kloppen, ik verbleef voorheen in de Kraakwater Taveerne. Ik heb deze herberg niet eerder gezien."

Ze zuchtte diep en haalde haar vinger door de bijna lege kom om echt het laatste drupje op te eten. Bovendien had de soep niet echt haar maag gevuld, de smaak van eten had haar er eerder erop gewezen dat haar laatste maal toch best lang geleden was en zelfs die was karig geweest. Misschien moest ze het erop wagen om in de wouden op jacht te gaan.

" Zal ik de vloer voor u vegen? Of moeten de tafels verplaatst?" Lunea stond op en maakte de knoopjes van het jasje los, het waren niet de schoonste kleren, maar Lunea wilde niet nog vuiler eruit komen te zien.

[Theresia Koffie]

"Weetje wat..."
Zegt Theresia lachend...

"Als jij hier de vloer veegt, en sopt, en het koper poetst mag je niet alleen nog een kom soep maar als het je blieft ook de was tobbe gebruiken voor u zelf of uw kleding...."

Theresia zegt dit op een vriendelijke manier en zo vol hartelust dat het moielijk als een belediging op te vatten is maar meer als spontaniteit...


"Misschien kan ik zelfs zowiezo wel wat hulp gebruiken in de taverne....
Ik zal daar eens over na denken..."




Thomas die dit hoort draait zich woest om en loopt naar zijn kamer....


(Thomas naar de kamers boven de lekke ketel)
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

[Lunea]

Lunea had geen idee ervan dat ze zo vuil was en keek Theresia droog aan, wetend dat een andere Lunea heel anders gereageerd had.

Een jongen liep stampvoetend naar boven, maar de halfork is al bezig met de stoelen aan kant te zetten om de vloer te vegen.

" Een bezem?" vraagt ze de vrouw die de jongen nakijkt.

[Theresia Koffie]

Even kijkt Theresia Thomas wat verbouwereerd na...

"wat heeft die jongen?"

Wanneer zij uit haar overpeiningen gehaald wordt door Lunea's vraag kijkt ze eerst nog wat verbaasd dat alles al aan de kant staat...

"Eh een bezem, tja ow daar staat hij in de hoek. De emmer en de mob vind je achter de bar. Daar is ook warm water en koud water... Ik eh Ik ga even kijken waar mijn zoon heen gaat..."
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op