Raganorck

Paladijn van Peria · Dwaler Joined: 07 Dec 2004 Posts: 5

Zittend achter zijn kom met soep keek Leopold gefascineerd naar het pas binnengekomen stel, het was duidelijk dat de man niks goed meer kon doen in de ogen van de vrouw. Het ging blijkbaar over geld....mmmh, Leopold vond zijn soep toch interessanter. "Dus," zei Leopold, "wat gaan we doen? Gaan we straks nog weg om te onderzoeken, of gaan we vroeg naar bed? Ik denk dat we toch nog maar even eruit moeten, willen we iets te weten komen."
_________________
...Moge Peria je pad altijd verlichten...

Theresia Koffie · Posted: Wed Feb 09, 2005 12:52 pm Post subject:

Theresia zucht....

"Ik hoef u geld niet, misschien kunt U daar integen iets voor me doen...
Eet eerst maar eens, dan zullen we daarna wel iets verzinnen. Maar eet en kalmeer."

Op dat moment beginnen de kinderen te kibbelen. Ze hebben zoals altijd vriendjes bij zich en de zaak lijkt ineens over vol.

Theresia zet haar handen op haar heupen en kijkt nog even van de vrouw naar de man.
"eet en kalmeer, en denk er om er zijn kinderen in de buurt."

Theresia kijkt naar de kudde kinderen en glimlacht. Ze stapt parmant op hen af en sommeert de kinderen een plekje te zoeken en de andere gasten niet te storen....
"wie weet", zegt zij glimlachend "wie weet kent deze meneer wel een verhaal..." Theresia wijst naar parcival. "zo", denkt ze" dat zal de gemoederen wel sussen...."

Tien paar kinderoogjes richten zich gretig op parcival
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

Alassea · Verloren en Vergeten Joined: 02 Nov 2004 Posts: 35

Fea eet van haar soep. "lekkere soep hoor!, ik ga straks die brief van adrea lezen, dat moet ik even alleen doen. Jullie kunnen misschien wel even de stad in." Fea kijkt even naar Caran naast haar. "jij hebt de stad toch al bekeken?"

meis · Posted: Wed Feb 09, 2005 9:51 pm Post subject:

Percival kijkt naar Loeder en zucht. Wat moet ik nou met haar... Ze gelooft me toch niet, en werken wil ze vast ook niet meer...
"Bedankt vrouwe, voor Uw aanbod. Ik ben zeker bereid te helpen, maar ik kan niet voor haar spreken, " gebaart hij richting Loeder, "alhoewel ik een vermoeden heb dat ze wel wil..."
Hij zucht en kijkt eens om zich heen. Theresia loopt richting de kinderen en hij hoort haar zeggen dat hij misschien een verhaal weet. De kinderen kijken hem aan en hij voelt zich erg ongemakkelijk. Hij houdt er niet van om in de gaten te worden gehouden. Onrustig wiebelend op zijn stoel, zegt hij tegen Theresia: "Maar Vrouwe, ik ben bang dat ik geen leuke verhalen ken... Ik kan deze kinderen toch moeilijk een afgrijselijk verhaal gaan vertellen, een verhaal over mijn jeugd? Dan hebben ze vannacht allemaal nachtmerries..." Hij wordt nog onrustiger en kijkt naar Loeder. "Help jij me anders? Jij weet altijd de mooiste verhalen te vertellen en zelfs ik geloof ze..."
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

Alassea · Verloren en Vergeten Joined: 02 Nov 2004 Posts: 35

Fea kijkt weer terug naar Leopold. Zijn oor komt onder zijn haar vandaan.

"Leopold wat zit daar nou aan je oor?"

Slinks · Dwaler Joined: 10 Feb 2005 Posts: 2

Leopold was het dier bijna vergeten todat Fea hem opmerkte, omdat hij weer een met zijn favorite bezigheid bezig was: namelijk het nibbelen aan zijn oor. Het beest was vlak voordat Caran hem riep, aan komen zetten, luid kwetterend, omdat hij zijn vriend alweer een tijd niet gezien had
"Dit is mijn trouwe speurneus, hij is groot maar wel een ontzettend lief beest en dol op aandacht een knuffels" zei Leopold onderwijl het beest van zijn schouder halend. "Zijn naam is Slinks en zoals je ziet is het een fret, erg slim, snel en wat dat aan gaat mijn ogen en oren op plaatsen waar ik niet kan zijn".
Zowel Fea als Caran keken een beetje achterdochtig naar het beest niet wetend of hij wel of niet zou bijten of in je haren zou springen.
Het beest kwetterde een groet en ging geduldig zitten.
"Je mag hem best aaien hoor, zoals ik al zei hij dol op knuffelen en aaien".

Alassea · Verloren en Vergeten Joined: 02 Nov 2004 Posts: 35

Fea kijkt naar het dier. Het ziet er aaibaar uit maar ze kent fretten. Voorzichtig steekt ze een hand naar slinks uit, een uitnodiging om naar haar toe te komen.

"kom maar schoonheid' zegt ze met een warme glimlach.

Theresia Koffie · Posted: Sun Feb 13, 2005 7:38 pm Post subject:

Theresia glimlacht bij het verbouwereerde gezicht van de man...
Haar gedachten dwalen af terwijl zij terug naar de tap loopt en daar wat gaat staan mijmeren...

Ze kijkt haar nu ineens zo gezellig gevulde taverne eens rond. Ze ziet het kleine groepje vrienden met een fret klooien en denkt aan Herman. Op momenten als deze mist ze hem het meest. Zelfs als ze naar het stel kijkt wat ruzie heeft denkt ze aan Herman.

Haar gedachten dwalen verder naar die nacht zo lang geleden...

Het meisje heeft een snotneusje en kucht. Wanneer ze kucht maakt ze pruttelende geluidjes. Theresia houdt het kleintje vast en probeerdt het te troosten....

"Och och mijn kleine Sanne. Wat ben je verkouden... Je wangetjes zo rood en je neusje kapot." Theresia haalt een zachte lap te voorschijn en veegt het snoetje van de kleine af. Ze legt de kleine tegen haar schouder en sust het. Het meisje wurmt en draait in de armen van haar moeder. Zich te ongemakkelijk voelend om rust te vinden. Theresia houdt de baby net stevig genoeg vast zodat het niet zal vallen maar losjes genoeg om haar draai te kunnen vinden. Met de kleine zo tegen haar schouder begint ze de taverne heen en weer te lopen terwijl ze zachtjes wiegt en zingt:
" Ohhh mijn kleine meisje, zo klein.. zo teer, de kou heeft jou gevangen en je neusje doet zo'n zeer... Ohh mijn kleine meisje mijn poppetje zo teer, je moet nog zo hard groeien dus wordt beter en leer..."
Wanneer zij zich omdraait kijkt ze recht in het bezorgde gezicht van Herman. Herman kijkt naar Sanne en Theresia houdt op met lopen. Even kijkt ze haar man aan en ze ziet het in zijn ogen. Herman denkt aan Jantje. Jantje kleine jantje. Die zo vroeg kwam op deze wereld. te vroeg... En ook verkouden werd. Kleine Jantje. Kleine Jantje die 's morgens niet huilde. En nooit meer zou huilen vanaf die dag. Ze kust de frons die op Herman's gezicht verschenen is toen hij zag dat zij aan het zelfde dacht. Herman besluit zijn zorgen uit te spreken: "Theresia, dit kan zo niet, dadelijk raken we dit kleine mensje ook nog kwijt. Dat zou ik niet kunnen verdragen, mijn hart breekt al bij het idee." Herman strijkt met een lichte vinger over het wangetje van Sanne. Het meisje kijkt hem met grote ogen aan en probeert zijn vinger te vangen. Te vol van het zien van papa om zich te herinneren dat ze zich niet lekker voelt. Herman voelt de warmte die van de kleine afstraalt. "Ze moet een medicijn..." Theresia kijkt verschrikt op. "maar Herman je kunt nu echt niet naar buiten gaan. De reis naar de dokter in dit weer. Je zult zelf kou vatten..." Herman kijkt vast besloten: "Ik ga dit meisje niet verliezen. Het moet! Het kan me niet schelen dat het stormt. Ik ben een volwassen man en kan wel tegen een stootje. Dat geld niet voor deze kleine hier." Herman kijkt zijn vrouw aan en kent haar gezicht alsof het zijn eigen handen zijn. Haar gezicht verraad dat zij het niet met hem eens is. Ze weten beide dat de stad niet veilig is op dit uur. Dat er voor de duistere figuren in de nacht nu weinig "klanditie" is. Herman neemt een besluit:"Ik ga en wel nu". Voor ze hem tegen kan houden ziet Theresia hem de taverne uit stappen de wereld in......

Tommy slaat zijn arm om zijn moeder. Theresia schrikt wakker uit haar gemijmer. "Mam, je staat te huilen..." Theresia voelt aan haar wang die inderdaad nat is... Snel veegt zij haar tranen af en kijkt naar haar grote zoon. Tommy kijkt in gedachten terug en denkt: "moeder laat vader gaan, het is al zo lang geleden. Wanneer ziet ze eens in dat er een nieuwe man des huizes is? Wanneer gaat ze me eindelijk het vak leren? Wanneer zal ze me niet meer als een kind zien?" Theresia zich niet bewust van wat er in Tommy omgaat doet een poging zijn haar uit de kreuk te strijken. Tommy ontwijkt haar handig en kijkt haar even fel aan. "mam blijf in deze tijd!" Met een wijds gebaar toont hij haar de taverne. Theresia weet dat hij gelijk heeft en probeert de gedachten aan vervlogen jaren los te laten terwijl ze zich weer op het heden richt....
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

meis · Posted: Mon Feb 14, 2005 1:49 pm Post subject:

Percival eet zijn soep en kijkt even vreemd op als hij de vrouw achter de bar ziet huilen. "Wat heeft die nou weer?" schiet er door zijn hoofd heen. Hij kijkt even opzij naar Loeder en probeert de kinderen nog steeds te ontwijken. "Waarom heeft ze ze naar mij gestuurd?! Wat moet ik met die koters...". Hij besluit dat allemaal maar te negeren verder en eet rustig zijn soep verder op.
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

Theresia Koffie · Posted: Mon Feb 14, 2005 10:13 pm Post subject:

Tien paar kinderoogjes....

Tien paar kinder oogjes kijken naar parcifal...
Tien paar oortjes horen hem zwijgen....
Tien mondjes hangen open in afwachting....
Tien hoofdjes een beetje scheef...

Tien hersentjes beginnen te werken
Tien gedachtes dwarelen op...

Op dat moment schudt het groepje zich wakker..
Ze krijgen inmiddels toch wel het vermoeden dat deze meneer geen verhaaltjes kent. En kijken elkaar toch ietswat gekwetst aan. In de taverne waren vaak vreemden en als je geluk had hoorde je verhalen die ongelofelijk waren. Ze hadden op een goed verhaal gehoopt en teleurgestelt draaien ze zich terug naar de tafel waar ze koude soep vinden. De kinders hebben er duidelijk zwaar de balen in.
Zoals ze daar zitten. Elleboogjes op tafel. Handjes onder hun kinnetjes. Hangende schoudertjes. En een pruillip om het totaal te maken.
Zo hun volgende troef uit te spelent....
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

Witchy · Verloren en Vergeten Joined: 05 Feb 2005 Posts: 28

Loeder staarde naar de kinderen met een mengeling van afschuw en adoratie op haar gezicht. Ze was niet zo dol op kinderen, maar toch kon ze zichzelf wel zien... Een huisje, een liefhebbende man... een wiegje... Ze keek Percival eens aan en zuchtte. Inwendig zette ze vast een knopje op waarzegsters-stand.

"Goed, als ik niks beters te doen heb wil ik best een verhaaltje vertellen aan die koters."

Ze wierp nogmaals een blik op de kinderschare.

meis · Posted: Wed Feb 16, 2005 11:51 pm Post subject:

Percival ziet de kindertjes wel naar hem kijken, maar hij negeert het zo goed als hij kan. Als Loeder voorstelt om dan maar te gaan vertellen zie je zijn gezicht enigzins opklaren, maar ook weer bozer worden.
"Hmpf, ja vertel jij maar," zegt Percival terwijl hij opkijkt van zijn soep, "Zoveel beters heb je nu toch niet te doen he. En die verhalen van mij zijn toch niks waard. Ik denk niet dat ik ze daarmee opvrolijk." hij buigt zich weer over zijn eten en kijkt opeens weer boos. Je kunt hem bijna horen denken,"Vrouwen... ".
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

Witchy · Verloren en Vergeten Joined: 05 Feb 2005 Posts: 28

Loeder glimlachte naar de kinderen, haar groene ogen twinkelden, en het litteken op haar wang gaf d'r wat mysterieus. Ze ging verzitten en schoof de kom soep aan de kant. Ze had toch eigenlijk niet zo veel trek.

"Goed, dus jullie willen een verhaal horen? Hmmmm, even denken... Ja, ik weet wel iets. Het speelt zich af, hier in de stad, maar lang voordat jullie geboren waren, of jullie ouders zelfs maar aan jullie dachten... Toen woonde er, in het Duistere District, een meisje genaamd Riona. Riona woonde in een niet al te groot huisje, en werkte als wasvrouw. Ze kon op zich rondkomen met wat ze verdiende. Riona was gelukkig, en had niet zoveel ambities om hogerop te komen in het leven.

Een van de jongens uit de straat, Peter, vond Riona wel leuk. Ze was niet verliefd op hem, maar omdat hij zo aan bleef dringen, begon ze toch met hem uit te gaan naar de verscheidene taveernes en barretjes in het District. Peter was smoorverliefd op Riona. Hij was zo verliefd, dat hij ieder moment van de dag bij haar wilde zijn. Soms kwam hij zomaar ineens binnenvallen, op de meest onverwachte momenten. En soms, in een slechte bui, rammelde hij haar flink door elkaar.

Dagen werden weken, en weken werden maanden... Peter werd steeds gewelddadiger en hij hield Riona steeds meer in de gaten. Het arme meisje werd steeds ongelukkiger. Ze wist dat Peter de houtzagerij als dekmantel voor een grote smokkeloperatie had, maar durfde dit aan niemand te vertellen... bang voor wat Peter haar aan zou doen als hij er achter kwam. Op een gegeven moment was Riona echt bang voor Peter. Hij bemoeide zich met alles en had controle over alles wat ze deed...

Maar toen, toen ze de was naar een van de taveernes bracht, en binnen nog gauw even een kop thee dronk, ontmoette ze Rysh. Hij zat aan een van de tafeltjes, achter een pul bier. Riona was op slag verliefd op Rysh, als een bliksemslag bij klare hemel. Ze betrapte zichzelf erop dat ze met open mond zat te staren, toen Rysh d'r aankeek en glimlachte. Hij pakte zijn pul bier op, en liep naar Riona toe.

"Een goedemiddag, Vrouwe..." sprak hij. Het was duidelijk te horen dat hij niet uit het Duistere District kwam. Riona kon niet veel anders uitbrengen dan wat gebazel, maar Rysh liet zich niet van de wijs brengen. Je zou kunnen zeggen dat het liefde op het eerste gezicht was, echt liefde...

Rysh en Riona kwamen aan de praat. Bleek dat Rysh zijn vader een meubelmakerij in de hoofdstraat had. De tijd vloog voorbij, en geen van beiden had door dat de avond allang was gevallen. Totdat Peter de taveerne binnestoof... Zo kwaad had Riona hem nog NOOIT gezien! Peter stampte woedend naar Riona, gaf haar een oorvijg, en wilde haar toen aan aan bovenarm de taveerne uit slepen. Maar dat liet Rysh niet zomaar gebeuren.

Dappere Rysh greep Peter's arm toen hij Riona's bovenarm greep, en dwong hem los te laten. Peter siste een vloek, terwijl Rysh rustig verklaarde dat Peter Riona met rust moest laten, dat ze niets meer met hem te maken wilde hebben... Woedend keerde Peter zich tot Riona, en vroeg haar of het waar was wat Rysh zei. Riona kon alleen maar knikken...

Rysh zei Peter nogmaals dat hij weg moest gaan, maar Peter liet dit niet zomaar over zijn kant gaan! Met een schreeuw trok hij zijn dolk, en wilde deze tussen Rysh' ribben steken! Gelukkig was die slimme Ryhs voorbereid op zo'n actie. Behendig stapte hij opzij, trok zijn eigen dolk en stak deze diep in Peter's zijde..."

Loeder pauzeerde even, en nam een slokje van d'r kom soep. Ze wist dat dit een strategish moment in het verhaal was en besloot de spanning er nog even in te houden door eerst d'r soep op te drinken.

Nog half in slaap wreef ze zich een poosje later de korreltjes uit haar ogen. Ze moest in slaap gevallen zijn... Warme soep en een behaaglijke omgeving deden dat wel eens... Ze wierp een blik op Percy en besloot om haar tijd hier niet langer te verspillen. Bovendien was ze eigenlijk ook nog steeds boos op hem. Zachtjes stond ze op en liep de Lekke Ketel uit, op weg naar haar huisje in het Duistere District.

((Loeder naar " Het huisje van Percival en Loeder" in het Duistere District))

Theresia Koffie · Posted: Fri Feb 18, 2005 7:17 pm Post subject:

De kinderen zijn hun soep allang vergeten. De meisjes zwijmelen weg bij de liefdes stukjes en de jongens vlammen op bij de wat agressieve stukjes. Regelmatig vallen ze de vrouw bij met opmerkingen als: "wat dapper", "ohh" en "ahh" en "goed zo".

De kinderen vormen een goed publiek. En smeken haast om meer...
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

meis · Posted: Mon Feb 21, 2005 1:44 am Post subject:

Percival wordt naarmate het verhaal vordert en de kinderen meer geinteresseerd raken, steeds chagerijniger. Zijn soep is al lang op, maar hij blijft maar naar de lege kom kijken, zijn hoofd in zijn handen. "Zo halen we natuurlijk nooit geld binnen.. Druk in gedachte blijft hij daar zitten en negeert het verhaal en de mensen.
_________________
Atashi no naka wa anata dake.