Raganorck

Calliope · Posted: Wed Jul 27, 2005 9:19 pm Post subject:

Er gebeurt zoveel in de herberg, dat de vrouw het niet meer allemaal kan volgen. Haar ogen schieten heen en weer. Vooral het volgen van de wervelwind van een jongeman is te vermoeiend voor haar, de slapeloosheid begint zijn tol te eisen.
Ze besluit om maar te concentreren op het meisje dat zojuist haar hulp heeft aangeboden. Ze ziet hoe het meisje naar haar kijkt, ze ziet de afkeuring en zucht.

"Als je zou willen helpen zou dat erg vriendelijk zijn. Een tekening zou misschien wel helpen. Ik heb zo het vermoeden dat je een goed mens bent."

Ze glimlacht flauwtjes.

"En een mens dat een aantal keuzes gelukkiger heeft laten uitvallen dan ik, zonder twijfel. Ik zou hier ook liever niet zitten en jullie tijd opeisen. Alleen de Ene weet hoeveel ik ervoor zou geven om hier niet zo te zitten. Maar het leven beweegt alle kanten uit, plotseling en onverschuifbaar als de stad, en we kunnen haar alleen maar volgen."

Ze kijkt naar haar handen en zucht nog eens.

"Zou je dat willen doen? Een tekening maken van Vlinder? Je zou er een moeder heel gelukkig mee maken. Sterker nog, als we het kind niet snel vinden denk ik niet dat ze het haalt."
_________________
Oh Muze bezing mij het verhaal van de stad...

Elisa · Posted: Sat Jul 30, 2005 12:01 pm Post subject:

Vleugels van gebroken wit, een zweem blauw scheert voorbij en mengt zich met elkaar. Elisa vergeet hem bijna en blijft met haar gedachten bij het meisje. Ze voelt angst, verwondering en betovering. Geen liefde die haar kon verwarmen. De grauwe straten van Raganorck, hoge torens die boven haar uit torende. Vochtige stenen, de geur van brandend hout.

Hij werd boos, nijdig gooit hij alle scherven van tafel en een oorverdovend gerinkel bezorgd Elisa een stekende hoofdpijn. Maar hij is daar niet, niet in haar hoofd... toch?
Of ze moest zich vergissen, ze voelde zijn pijn en boosheid. Ze voelde hoe hij in zijn handen had gesneden... ze voelde helemaal niets.

Snel stond ze op en liet haar kop thee staan. Lijnen schoten door de lucht, twee grote vleugels; een kinderlach. Vlinder was haar naam... ze wist het en had het altijd al geweten.

((Elisa naar het duistere district - de steeg))
_________________
* Elisa’s beschrijving

CryssieWillow · Sporenzoeker Joined: 26 Jun 2005 Posts: 17

Mara glimlacht verlegen naar de vrouw op de stoel.
"Ik help je graag, geen probleem... Eerst even Mijn spullen schoon krijgen...."
Ze was erg dankbaar voor de hulp van de jongen. Thomas heette hij....
'Thomas, net als ik. Maar hij is mij niet.'
De verwarring die was ontstaan verdween, maar Mara kon niet voorkomen dat ze wat onzeker klonk. "Dankjewel, Thomas."
Haar broer ging door. 'Al die mensen, het is hier veel te druk.'
Mara maande hem tot stilte. "Dat meisje moet geholpen worden...."
Ze was niet zeker of ze het hardop had uitgesproken.

Even later nodigde Mara de vrouw op de stoel uit om bij haar te komen zitten en pakte ze haar schetsboek en tekenspullen erbij.
"Je mag kijken als je wilt...." zei ze vriendelijk tegen Thomas.
_________________
"Ja dat is mogelijk... Maar het is niet goedkoop en zal lang duren. En het is.... pijnlijk."
Mara Raaf Johanssen

Theresia Koffie · Posted: Thu Nov 09, 2006 9:35 am Post subject:

Thomas laat zich dit geen twee keer zeggen. En pakt een stoel. Hoe dichtbij zou hij kunnen zonder in de weg te zitten. Hij draait de stoel om en neemt plaats op wat hem een geschikte afstand lijkt achter de vrouw die op de stoel geklomen was. Zo kan hij de kunstenaares goed observeren. Hij legt zijn armen op de leuning van de stoel en laat zijn hoofd er op rusten. De taverne vervaagt om hem heen en met een dromerige glimlacht staart hij naar het geen wat gebeuren gaat.
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

Jaap Stoel · Posted: Sat Nov 11, 2006 9:31 pm Post subject:

[Nathan Gustav vanuit De Tien Torens; De Toren der Magie]

Nathan kwam nogal uitgeput binnen. Niet omdat hij hard had gerend of wat dan ook maar om de drukte. Nog nooit had hij zoveel mensen bij elkaar gezien. Ze liepen dicht tegen elkaar op de grote brede straat buiten en hij voelde continue of hij zich erdoor heen moest worstelen. De mensen waren luidruchtig en grof. Ook toen hij een of twee keer een winkel in ging waren de mensen opdringerig. Meteen moest hij wat kopen en wanneer hij zei dat hij niets had om mee te betalen wouden ze hem meteen weer weg hebben.
Uiteindelijk was hij hier naar binnen gedoken en gelukkig was het wat rustiger hier. Het was nog een taveerne ljikend op de gene welke hij eerder had bezocht.
Met een plof liet hij zich in een stoel zakken die achter een lege tafel stond. Leeg op een kaars na dan.
En daar liet hij zichzelf even kalmeren.
_________________
Holy Wood dreams...

Calliope · Posted: Fri Dec 01, 2006 7:11 pm Post subject:

De vrouw schuift haar stoel iets verder naar Mara toe. Ze glimlacht breed, maar haar ogen lachen geen moment mee. Nu ze geen make-up draagt zijn de zwarte kringen en de rimpels, de sporen van vermoeidheid, ziekte en Lotus niet meer te negeren.

"Eh...hoe begin je zoiets? Moet ik je nou vertellen hoe Vlinder eruit ziet? Hoeom dan? Haar gezicht eerst, of hoe groot ze is of..."

Ze schuift nerveus een lok haar uit haar gezicht. Dit brengt de immense berg van een pruik uit zijn evenwicht, en met een zucht probeert de vrouw hem weer enigszins te fatsoeneren. Hij staat duidelijk scheef. Ook dat nog. Ze trekt haar schouders op, als om een muur te zetten tussen haarzelf en de anderen in de gelagkamer, die nu ongetwijfeld fluisteren en met hun ogen rollen. Ineens mist ze Zatte Nelis. Niet omdat hij zulk verheffend gezelschap is, maar omdat hij haar begrijpt. Haar wereld begrijpt, waar elke nacht zo lang is als de fles vol is. Leven van dag tot dag.

"Weet je echt zeker dat je hier tijd voor hebt...ik wil je niet van je werk afhouden, maar het is echt belangrijk. De moeder is één groot tranendal, moge de Ene haar beschermen, we weten echt niet meer waar we moeten zoeken. Ik vraag me af of zo'n tekening gaat helpen maar vast wel want niet iedereen kan lezen..."

De vrouw slaat haar mond met een klap dicht, zich realiserend dat ze probeert haar ongemak te smoren in een stortvloed van gepraat.
_________________
Oh Muze bezing mij het verhaal van de stad...

Theresia Koffie · Posted: Wed Dec 13, 2006 11:02 am Post subject:

Josje staat achter de tap een beetje afwezig voor zich uit te staren. In haar handen draait de doek als vanzelf door de mok die zij nu toch al een minuut of wat op staat te poetsen. Ze merkt dit zelf niet eens. De drukte die in de taverne heerst gaat totaal langs haar heen. Er is een kind vermist. Josje laat haar gedachten hierover gaan:
"Zou er misdaad in het spel zijn of betreft het hier de ontwikkeling van een eigen wil. Hoe graag zou zij een eigen wil hebben. Ze is hier geboren en groot geworden. Ze weet dat ze nog niet volwassen is. Maar het komt haar toe dat zij altijd alleen maar in de taverne is geweest. En hier ook alleen maar zal blijven. Okay ze kan rekenen. Iets wat je leert wanneer drankjes betaald worden. Goed ze kan wel wat lezen. Dat had haar vader haar geleerd. Och haar vader. Ze miste hem. Natuurlijk hield ze van haar moeder. Maar met haar vader erbij was het anders geweest. Ze wist dat haar moeder hem ook nog altijd miste. Ze zag heus wel het verdriet wat op momenten die blij zouden moeten zijn boven kwam. Zoals bij de eerste stapjes van Sanne. Een mengeling van vreugde en verdriet. Omdat haar vader Sanne nooit zou zien lopen. "

Josje zucht.

"Sanne, wat is er toch met dat kind? Zo anders dan Violette. Haar lichaam groeide maar het leek wel of er niets in haar hoofd gebeurde. Alsof ze nog steeds een kleuter was. Maar daar moet moeder zich maar zorgen over maken. Zij had wel voldoende om over te denken. Ze leefde haar moeders leven dat hoeft toch niet te betekenen dat ze ook haar zorgen moest dragen?"

Het belletje van de deur dringt onverwachts door de herrie heen haar oren binnen. Een nieuwe gast....

Josje kijkt heel even wat verbaasd naar de mok en de doek in haar handen. Snel zet ze de mok op zijn plaats en slaat ze de doek over haar schouder. Haar gedachten verwaaien in de trasformatie naar barmeid. Ze stapt achter de bar verdaan en loopt, handig klanten ontwijkend om botsingen te verkomen, naar de tafel waar de nieuw komer is gaan zitten.
Daar aangekomen kijkt ze even naar de man. Hij ziet er moe uit.
"Wilt U misschien wat drinken of eten. we hebben heerlijke soep"
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

Jaap Stoel · Posted: Wed Dec 13, 2006 11:34 pm Post subject:

Nathan kijkt verrast op naar de plotselinge verschijning van de dame voor hem. Hij glimlacht beleefd. het idee van warme soep spreekt hem wel aan.
"Ik zou zeker wel een kop soep lusten. Maar ik moet er helaas wel bij zeggen dat ik geen monetaire eenheden bij me heb om te ruilen voor dit goed."
Als zijn kleding het al niet verraden had dat hij niet van in de buurt was dan doet zijn stem dit nu wel.
"Misschien kan een wederdienst volstaan?"
_________________
Holy Wood dreams...

Theresia Koffie · Posted: Fri Dec 15, 2006 11:46 am Post subject:

(josje is slechts een kind nog van 14)
Josje denkt even na, hoe zou haar moeder dit oplossen?
Dan neemt ze een besluit, ze weet dat haar moeder vaker mensen kleine dingen laat doen voor een kom soep.

Glimlachend zegt ze:

"Als U voor mij alle lege glazen en afwas ophaalt schenk ik voor U een ko soep in"
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

Jaap Stoel · Posted: Fri Dec 15, 2006 1:56 pm Post subject:

(Ben ik me van bewust. Het heeft met de cultuur van Nathan te maken.)
"Dat is heel schappelijk van u mevrouw." Antwoordde Nathan en hij maakte aanstalten om aan het werk te gaan. "Waar wilt u dat ik het neer zet?"
_________________
Holy Wood dreams...

Maris · Posted: Wed Dec 20, 2006 9:32 pm Post subject:

Het meisje tegenover Maris leek langzaam met haar gedachten af te dwalen. Met een niets ziende blik staarde ze voor zich uit. Zou ze me dan niet gehoord hebben? Maris kon het zich haast niet voorstellen; ze was toch heel duidelijk een gesprek begonnen. Maar misschien was dit het soort meisje dat graag hele dagen doorbrengt met dagdromen of misschien maakt ze zich wel ergens zorgen om. In ieder geval had Maris geen zin om er wat van te zeggen; ze was hier tenslotte gekomen op zoek naar goede conversatie, niet naar gedoe.

Eigenlijk wilde ze ook wel graag wat drinken, de eigenaresse was echter net vertrokken en het meisje dat haar verving had blijkbaar nog niet gezien dat ze nog steeds wachtte. Dat bleek wel, want de man die pas net binnengekomen was en aan het tafeltje naast haar was gaan zitten werd wel meteen geholpen.
”Juffrouw,” onderbrak ze het gesprek. ”Zou je zo vriendelijk willen zijn om mij dadelijk thee te brengen? Dankjewel.
Hoewel ze vriendelijk had gesproken wendde ze haar blik af zonder op antwoord te wachten en bestudeerde in plaats daarvan het heerschap dat aan de tafel naast haar plaatsgenomen had.

Jaap Stoel · Posted: Fri Dec 22, 2006 7:53 pm Post subject:

Nathan rilde nog een keer. Het was hier gewoon te koud! Hoe konden mensen hier nou gewoon stilzitten? Hij sloeg zijn mantel dicht om zich heen en keek in de rondte om te zien of andere mensen het ook koud leken te hebben. Toen zijn blik die van Maris ontmoette knikte Nathan uit beleefdheid.
_________________
Holy Wood dreams...

Theresia Koffie · Posted: Sat Dec 23, 2006 1:21 pm Post subject:

Josje staat paf...
even weet ze niet goed hoe te reageren.
Ze maakt een gebaar naar de bar. Nog te verbaasd om te reageren. Zelf loopt ze ook naar de bar om een kom soep en een kop thee klaar te maken.
Ze loopt eerst met de thee naar de nette dame. En zet deze op het het tafeltje. Er extra op lettend niets te morsen. Ze maakt er een stuntelig knixje bij. Snel hobbelt ze weer naar de bar waar ze op de aangerijkte glazen wacht. Ze ziet hoe de man zijn mantel wat verder om zich heen trekt.

Ze bedenkt ze zich weer en gooit wat extra hout in de haard. Ze pookt een paar keer in het vuur. Eigenlijk alleen maar om even iets te doen tot ze zich zelf weer gevonden heeft.

"Ik wou dat ik wist waar Kees was dan kon hij wat hout gaan halen... en waar blijft moeder toch? Die tommy daar heb je ook niets aan die zit daar aar wat te zitten...."
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

Maris · Posted: Thu Jan 04, 2007 10:40 pm Post subject:

Maris, gewend om altijd en eeuwig op haar wenken bediend te worden merkte niet dat ze het meisje van haar stuk gebracht had. Blij nam ze de thee aan en rook aan de kruidige geur die uit het kopje opsteeg. De thee was nog veel te heet om te drinken, maar in ieder geval voelde het goed om iets in haar handen te hebben. Normaal gesproken had ze thee in haar vertrekken of in een van de grote gezelschapszalen samen met andere edeldames en heren. Gezellige gesprekken over de nieuwe mode in japonnen en boeiende discussies over het doen en laten van anderen, kunst en niet te vergeten de politiek rond het regeren van Ophelia. Ze was pas een dag weg en ze mistte het nu al.

Het idee om nog voor lange tijd te moeten wonen in het oersaaie huis van haar suffe oom Allibert begint haar steeds meer tegen te staan. Stel je toch voor; iedere dag stamppot te moeten eten terwijl de dienster gewoon naast haar aan tafel zat, gesprekken te voeren met haar oom die werkelijk geen sociaal inzicht bezat en haar beledigde zonder het ook maar in de gaten te hebben. Ze merkte dat ze onbewust met haar vingers op tafel aan het trommelen was. Geïrriteerd hield ze haar hand stil terwijl ze nipte van de thee. Het smaakte lekker en kruidig hoewel het een bittere nasmaak had.

“Juffrouw,” riep Maris naar het meisje dat nu druk in de weer was met wat blokken hout. “Ik zou graag wat suiker willen, de thee is ietwat bitter.”

Jaap Stoel · Posted: Wed Jan 10, 2007 10:41 am Post subject:

((Sorry voor mijn afwezigheid, ik had het de afgelopen weken even niet in me.))

Nathan voelde de warmte van het opblazende haardvuur in zijn botten trekken Dat was tien maal beter, hoewel het van hem nog wel warmer mocht. Een paar beelden van thuis zwierven kort door zijn hoofd heen en even weer voelde hij zich zo alleen. Maar het had geen zin om hierover te tobben. Hoe je het ook wende of keerde, hij leefde nog en dus moest hij verder.

Zijn mantel nog steeds dicht om hem heengeslagen stond hij op en pakte hij de lege borden van de verschillende tafels bij elkaar en bracht ze naar de bar toe.
_________________
Holy Wood dreams...