Raganorck

[Inwe Surion]

Met een zucht kijkt Gaia naar de deur van het boekenwinkeltje die langzaam dichtvalt. Dan draait ze zich om. Ze zal een herberg moeten vinden, en zo snel mogelijk, want ze heeft niet veel zin meer om in het donker rond te lopen na deze griezelige ervaring. Snel loopt ze door de hoofdstraat, waar de verderop een aanhangbord ziet. Ze hoopt dat dat een herberg is.

((Gaia naar -> Gannon, de hoofdstraat -> Hulsker's Smederij))
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

[Nemesis]

((Nimuë vannuit de Tavernee))

Nimuë deed de deur achter zich en keek de winkel in. Het was er opgeruimd, iets wat je niet van een boekenwinkel verwacht. Er stonden vele kasten, vol met allerlei soorten boeken. Ze zuchtte even, hoe zou ze hier in hemelsnaam een boek vinden over de taal van de woudmensen. Die taal was al een tijdje uitgestorven. Ze glimlachte en mompelde in zichzelf:"Als je niet begint, kom je nooit ergens, en duurt het nog langer." Ze liep naar de eerste rij kasten en bekeek de categorieen, terwijl ze op zoek ging naar boeken met talen of oude talen.

[Nemesis]

Het duurde Nimuë veel te lang voordat ze de boeken had gevonden die onder de categorie oude talen stonden. Ze bleef erbij staan en ging met haar vingertoppen langs de boekruggen en las de titels. Ze vond niets over de taal van de woudmensen. Ze wist dat de mensen hier in Raganorck een hekel hadden aan de mensen die in het woud leefden en andersom natuurlijk ook. Nimuë vond de reden belachelijk. Ze vond het idioot dat de Nachtstorm familie zo onderverdeeld was. Ze begreep het niet, dit kwam mede omdat ze zelf zo'n goede band met haar familie had. Ze bleef verder zoeken maar op ene eggeven moment kreeg ze er genoeg van. Ze liep nbaar de eigenaar van de boekwinkel en vroeg vriendellijk glimlachend:"Zou ik u alstublieft wat mogen vragen. Ik ben op zoek naar een boek over de haast uitgestorven taal van de woudmensen. Kunt u mij vertellen of u een dergelijk beok hier hebt."

[Nemesis]

De man keek haar vreemd aan en zei toen met een toon van lichte achterdocht in zijn stem:”Het spijt me jongedame, maar ik heb geen boeken over het woudvolk. Mag ik vragen waarom je er naar zoekt, en dan speciaal naar de taal die al uitgestorven is.” Nimuë voelde de achterdocht. Ze glimlachte beleefd en zei toen:”Nee het spijt me, maar dat is privé. Als ik iets verkeerd gezegd heb spijt me dat, maar ik kan u niets vertellen want anders komt er misschien iemand die me heel dierbaar is in de problemen. Als hij dat al niet is, en daarom zoek ik een boek over de taal.” De man zijn gezicht verzachtte en zei toen:”Dan zla ik verder niet aandringen en zwijgen als het graf. Misschien kan ik je zelfs helpen.” Nimuë keek hem aan en vroeg toen:”Waarmee?” “Ik kan het niet ontcijferen, maar ik kan je misschien helpen in je zoektocht naar het verboden boek dat je zoekt. Heb je ooit gehoord van het duistere district.” Nimuë knikte, haar aandacht was nu helemaal getrokken. “Dat was mijn tweede keus om naar het boek te gaan zoeken.” “Als er een exemplaar van dat boek in de stad is, zul je het daar vinden, want daar zul je alles wat verboden of illegaal is vinden. Maar wees voorzichtig kind, want de meest gevaarlijke mensen zijn daar op straat.” Nimuë glimlachte vriendelijk en zei:”Duizendmaal dank, voor deze goed raad.” Hierna trok ze de kap van haar mantel weer over haar hoofd en verliet de winkel om op weg te gaan naar het duistere district.


(( Nimue naar >> het duistere district >> Verdwaald en verloren))