Raganorck

Inwe Surion · Posted: Thu Jan 27, 2005 6:49 pm Post subject:

Waarom had Gaia dit in de naam van de Godin gevraagd? Ze kende het meisje niet eens, en per slot van rekening had ze hier een vader en een winkel! Maar toch, ze wist niet waarom, had ze het gevoel dat ze het goede gevraagd had. Zou haar vader wel toestemming geven om met Gaia mee te gaan?

Vast niet, haar vader kent mij niet eens!

Ze wachtte tot het meisje weer terug kwam. Ze begon te rillen van een plotselinge kou die zich over haar hele lichaam verspreidde. Wat was er aan de hand? Waarom had ze hier zo'n raar gevoel over?
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

"Vader?" Devin draaide zich langzaam om en keek zijn dochter met een wazige blik aan. Het leidde Damanja een beetje af en even was ze vergeten wat ze wilde zeggen niet dat hinderde want haar vader sprak voor ze iets kon zeggen.
"Ik had toch gezegd dat je kon gaan."
"Dat weet ik, en dat vind ik juist zo vreemd."
"Je bent eenentwintig. Je vader zou niet meer hoeven te bepalen of je ergens heen gaat."
"Dit is gevaarlijke stad."
"Zeker. Maar je bent een verstandig meisje. Misschien wil je dat ik nee zeg, zodat je niet hoeft te gaan."

Daar zat misschien wel wat in. Ergens. Het was heel erg dubbel. Ze liep weer terug naar voren, maar bedacht zich en liep weer terug.
"Wat is er veranderd?" Vroeg ze zich hardop af.
"Hoe bedoel je?" Wilde haar vader weten.
"Ik weet niet. We waren vroeger heel anders veel hechter." Ze streek haar haren uit haar gezicht. "En nu.." Ze zuchtte. "Is er heel veel afstand."
Devin haalde zijn schouders op. Wat had ze verwacht? Dat hij meteen ging zeggen wat er mis was. En ontevreden liep ze weer naar voren.
"Het mag van mij vader." Zei ze zacht. Wat nog steeds niets zei over of het nu wel zo verstandig was.

Inwe Surion · Posted: Fri Jan 28, 2005 1:44 pm Post subject:

Het mocht? Wauw, dat had ze echt niet verwacht. Wat leuk! Stop, halt, waar was ze mee bezig? Ze kon dit kind niet meenemen terwijl ze haar helemaal niet kende! En toch...
Gaia keek haar aan en glimlachte.

Weet je zeker dat je mee wilt?
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

Dit was vreemd om de winkel zo verlaten en het voelde niet echt goed, maar ook niet echt goed. Natuurlijk ze verliet de winkel vaak genoeg maar nu leek het anders. Ook alsof het een onverstandige beslissing was.
"Zo, waar gaan we heen?" Vroeg ze voorzichtig. En bedacht zich dat als het een hele vreemde bestemming was ze altijd nog nee kon zeggen.

Inwe Surion · Posted: Sat Jan 29, 2005 10:08 am Post subject:

Gaia dacht even na.

Waar we heen zullen gaan weet ik niet, maar ik kwam naar deze stad met een behoefte. Ik zou graag een baan willen hebben waarmee ik wat geld kon verdienen. Ik reis van stad naar stad, van dorp naar dorp. De hele onbekende wereld rond...
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

Zij wel. Dacht Damanja bij zichzelf. Die al haar hele leven in Raganorck woonde en nooit ergens heen was geweest. Ze zocht werk? Damanja had niet echt een idee waar je dat moest zoeken. Zelf had ze al werk, dankzij haar vader natuurlijk dus ze was nooit op zoek geweest en had er nooit op gelet. Even dacht ze er over na. Ze een heel slecht figuur slaan als gids. Veel kende ze hier niet. Buiten de hoofdstraat kwam ze wel eens bij de tien torens omdat daar haar moeder werkte. Haar vader wist trouwens niet dat ze daar ooit kwam, wat maar goed was. Ze was ook al tijden niet meer geweest. Zouden ze daarheen gaan? Nee dat was vast geen goed idee. Bovendien haatte ze te zien hoe minachtend de geleerde soms deden tegenover haar moeder.
"Ik weet het niet. Ik let daar nooit zo op. Of er werk is of niet, bedoel ik. Sorry." Ze keek naar beneden. We kunnen naar een taverne gaan of niet." Ze klonk erg onzeker. En nogmaals vroeg ze zich af of dit allemaal een goed idee was.

Inwe Surion · Posted: Sat Jan 29, 2005 8:33 pm Post subject:

Gaia wist niet wat ze er mee aanmoest, en kon geen woord verzinnen waarmee ze haar kon laten vertrouwen.

Als we samen nou eens wat in een van de taverne's gaan drinken, kunnen we er over praten?
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

Damanja knikte snel. Dat was in iedergeval wat. Ergens waar ze heen konden gaan. Het leek allemaal niet zo heel goed idee maar toch ging ze met hem mee. Ze knikte nogmaals.
"Dat is een goed idee."

Inwe Surion · Posted: Mon Jan 31, 2005 6:49 am Post subject:

((Inwë en Kaylee naar de Taveerne>> Gelagkamer 2)): http://www.raganorck.com/forum/viewtopic.php?t=910&start=75
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Inwe Surion · Posted: Thu Mar 03, 2005 7:29 pm Post subject:

((Gaia en Damanja vanuit -> Gannon, de hoofdstraat -> Harry de Smid))

Bijna rennend kwamen Gaia en Damanja aan bij het huis. Gaia keek even om naar haar, en zei:

"Zo. Je bent weer thuis."
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

Maar Damanja was er nog steeds niet echt gerust op. Haar vader zou waarschijnlijk boos zijn, en ze hoopte vurig dat hij er niet achter was gekomen waar ze geweest was en wat er gebeurd was, want dan zou hij helemaal laaiend zijn. Toen ze opkeek stond hij ineens voor haar. Damanja maakte een zacht gilletje. Ze was nog steeds erg schrikachtig van wat er in bij het huis van smidse was gebeurd.
"Je bent laat." Zei hij alleen maar. Damanja knikte. Ze wachtte op een uitbarsting maar die kwam er gelukkig niet.
"Ik wist niet dat je zo lang weg zou blijven. Normaal blijf je niet lang van huis." Damanja knikte nogmaals.
"Waar ben je geweest?" Daar was Damanja al bang voor. Ze had geen idee wat ze daar op moest antwoorden. Ze zou zo door de mand vallen bij haar vader. Die had altijd alles door.

Inwe Surion · Posted: Mon Mar 07, 2005 1:05 pm Post subject:

Gaia probeerde Damanja te helpen.

"We zijn in Raganorck wezen rondlopen en hebben even wat gedronken bij een herberg. Maar ik dacht het word laat, dus heb ik uw dochter weer thuis gebracht." zei ze en dit alles zonder één keer aarzelen.

Ze hoopte van harte dat ze niet gestraft zou worden voor Gaia's fout. Ze kon die volgende dag weer even langsgaan, en dan zou ze proberen nog eens naar een smid te gaan, maar die keer niet deze.

"Het spijt me, dat we zo laat terug zijn. Ik hoop dat u het ons niet kwalijk neemt."
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

Haar vader keek nog steeds erg streng naar Damanja en hij was ook helemaal blij dat Gaia wat zei wist ze omdat hij vond dat hij met zijn dochter was praten en geen zin had dat er iemand zo maar tussen kwam. Hij negeerde ook wat ze zei en keek zijn dochter strak aan.
"Ik neem aan dat je nu wel hier blijft."
Damanja knikte.
"En dit is de eerste en de laatste keer dat je zo laat terug komt?"
"Natuurlijk papa."
Ze voelde zich een beetje benauwd als haar vader zo tegen haar praten, maar ze voelde zich ook nog niet rijp genoeg om zich van hem los te maken dus ging ze er niet op in.

Inwe Surion · Posted: Thu Mar 10, 2005 6:53 pm Post subject:

Gaia leek wat verward naar Damanja's vader, omdat hij haar genegeert had, wat ze nogal vervelend vond. Ze had toch echt haar excuses aangeboden, wat was daar mis mee?

"Goed, ik zal een herberg opzoeken om in te overnachten." zei ze hardop, half tegen zichzelf, half tegen vader en dochter. "Is het goed, heer, dat ik uw dochter morgen weer kom bezoeken, zodra het middaguur naderd?"
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

Hij knikte en keek daarna weer naar zijn dochter. Hij was bang dat ze wat uitgevreten had. En ze keek hem ook een beetje schuldbewust aan. Het was voor allebei vreemd omdat Damanja altijd alleen maar klusjes deed en voor de rest, behalve soms naar de taverne, nergens heen. En al helemaal niet met een vreemd iemand. Zwijgend liep ze langs haar vader, waar was het toch mis gegaan? Eerst waren ze zo dik met elkaar, maar de laatste tijd had ze het gevoel dat ze niet meer. Ze zei Gaia niet eens echt gedacht en liep naar meer de zaak in.