Raganorck

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

De boekenwinkel is al in de Stronk Familie heeft al heel lang een boekenwinkel en dat is te zien aan het pand. Het is een oud pand en is ietsje kleiner dan de ernaast daardoor wel een beetje opvalt, maar groot genoeg om grote hoeveelheid boeken in op te slaan. De naam Eerste druk is daar deze eigenaar verzonnen. De winkel heette daarvoor gewoon Stronk boeken. Maar volgens Devin Stronk zorgde dit voor verwarring en daarom heet de winkel nu al tientallen jaren De eerste druk. Volgens klanten kan je zien dat er vrouwelijk invloed in de winkel was. Eerst van Devins vrouw en nu van zijn dochter. De winkel zou keuriger zijn dan hij eigelijk hoort te zijn en er zou eindelijk eens een logische volgorde zitten in het plaatsen van boeken.

Het boeken aantal is echt enorm en er staan ook veel zeer oude boeken tussen die al heel lang in bezit zijn van de Stronk familie. Je moet wel flink zoeken om echt originele boeken tegen te komen, want er zijn natuurlijk ook veel andere boeken. De boeken zijn verdeeld in verschillende categorieën en op de bovenverdieping zijn de aparte en minder gewilde boeken. Waaronder ook een klein aantal over waarzeggerij, handlezen en andere onzin zoals de eigenaar het noemt. De boeken zijn er omdat ze ooit aangeschaft al een heel tijd geleden. En liggen nu boven omdat Devin het niet echt over zijn hard kan verkrijgen ze ook echt weg te doen. Dat vindt hij dan weer zonde. Waarschijnlijk heeft hij er ook nog goede herriner aan. Toch heeft hij het niet zo op die boeken en adviseerd soms wel, als iemand ze wil kopen dat je dat beter niet kan doen. In deze stad. Als je vragen hebt over dat soort boeken kan je dat beter aan zijn dochter, Damanja vragen, die weet er soms nog een klein beetje vanaf. De baas zelf helpt je echt niet verder.

Achterin is de werkplaats van de Devin, voor reparatie van sommige boeken en ook gewoon de plaats waar hij zich graag terug trekt. Als er niemand in de winkel is zit hij daar vaak maar hij gaat er niet vaak naar toe als er klanten in de winkel zijn. Hij wil toch graag in de gaten houden wat er in de winkel gebeurd. Vaak geeft hij ook advies over wat je moet nemen en vaak ook vooral, wat niet. Dit zal ook de reden zijn dat hij Damanja altijd alle klusjes laat doen, hij wil graag altijd zien wat er met zijn boeken gebeurd en wie ze koopt.

Van mensen die lang in boeken bladeren word hij zenuwachtig. Hij wil graag dat er verkocht wordt. En als het gebeurd worden mensen er altijd op gewezen. En verteld hij ze dat dit geen bibliotheek is, maar een boekenwinkel.

Inwe Surion · Posted: Sun Jan 23, 2005 12:36 pm Post subject:

Piepend en krakend ging de deur van de boekenwinkel langzaam open. Er kwam een drijfnatte vrouw binnen, die zich snel omdraaide en de deur dichtdeed. Ze zuchtte eens diep en deed haar mantel af, die ze aardelend over haar ook zo kletsnatte mouw heenlegte. Met grote ogen keek ze de ruimte rond. Rijenlange boekenplanken vol boeken opende vele werelden die vele mensen onbekend waren. Opgewonden liep ze op een drafje naar de dichtsbijzijnde boekenplank en keek naar de ruggen van de boeken. Ze zag enkele titels als het Boek met Vragen en Antwoorden en de Duistere Geschiedenis van de Spinelfen. Boven haar zag ze een aantal titels die haar wel aanstonden en bladerde de boeken één voor één aandachtig door.
Net toen ze het laatste boek dicht wou doen hoorde ze voetstappen achter haar en draaide ze zich geschrokken om...
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

Toen Damanja vanuit de werkplaats naar de winkel liet zag ze dat haar vader echt pal achter een klant. Om te kijken wat ze aan het lezen was. Ze zuchtte. Moest dat nu weer. Devin leek overigens helemaal niet door te hebben dat haar dochter zich zo ergerde en ging onverstoord verder. Pas na een paar minuten had hij door dat Damanja zich zo ergerde en liep naar haar toe.
"Wil je alle klanten kwijt raken?" Vroeg ze beschuldigend. Devin deed alsof hij niet begreep waar ze het over had, maar Damanja had het gevoel dat hij het wel degelijk wist. "Laat haar gewoon even rustig kijken. Op jou manier jaag je nog klanten weg. Als het zulke onzin boeken vind had je ze al weg moeten doen." Devin zweeg even en toen liep hij zijn werkkamer. Een stille manier om te zeggen als ze wat wil kopen of vragen doe jij het dan maar. Ze keek even naar de klant en hoopte dat die niet al te veel had gemerkt van de gespannen sfeer tussen vader en haarzelf. Vader had haar in ieder geval niet weggejaagd en dat was al iets.

Inwe Surion · Posted: Sun Jan 23, 2005 6:55 pm Post subject:

Ze draaide zich glimlachend om en knikte naar het meisje, die er een beetje beschaamd bij stond, om te laten merken dat ze het niet erg vond.

Gaia snapte als de beste hoe het was om een vader te hebben die dingen deed waardoor jij je beschaamd voelde. Haar vader had haar en zichzelf zo vaak voor paal gezet, voor zover zij zich kon herrineren, wat erg genant was geweest.

Ze keek in haar buidel naar haar overgebleven geld.

Nog maar 1 goudstuk en 5 zilverstukken, wat weinig! Hoe kan ik daar in de naam van de Heilige Godin mee door komen deze dagen?

Aarzelend keek ze nog eens in haar buidel. Zou ze de man en zijn dochter een plezier doen en een boek kopen, of zou ze het geld bewaren voor eten, drinken en een slaapplaats...?
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

Achter hoorde Damanja dat haar vader ijverig bezig was. En het leek alsof hij meer lawaai maakte dan hoorde maar ze besloot er niets van te zeggen al had ze zin om het wel te doen. Op een of andere vreemde manier had ze zin om ruzie met haar vader te maken. Maar ze hield zich toch maar in.

Ze keek weer even naar de klant, het zag er niet naaruit dat ze iets ging kopen, maar dat kon Damanja op dat moment ook niet zo veel schelen. Ze had het gevoel dat er al dagen geen klanten waren geweest. Net toen Damanja haar wilde aanspreken riep haar vader haar. Maar toen ze naar zijn kamer wilde lopen maakte hij haar duidelijk dat ze bij de klanten moest blijven.
"Jij riep me." Zei ze terwijl ze afdroop.
"Ik wilde alleen weten of er nog klanten zijn."
"Ja, die zijn er."
"Dan bespreek ik het zo wel."
Ze glimlachte geforceerd naar het meisje. En daarna keek ze zenuwachtig weg.
"Ik heb het gevoel dat me vader me iets belangrijks wil vertellen, maar ik denk dat hij niet durft." Flapte te ze er ineens uit en haalde toen haar schouders op.
"Ik hoor het vanzelf wel."[/i]

Inwe Surion · Posted: Mon Jan 24, 2005 11:40 am Post subject:

Gaia vroeg zich af wat er met het meisje was. Ze leek niet erg gelukkig zo.
Ach, die vaders, ze konden soms zulke domoren zijn! Zal ik toch maar een boek kopen? Hm... zal ik eens vragen of ze een goedkoper boek hebben dan 3 zilverstukken?

Aarzelend liep ze naar de toonbank toe en drukte op het bronzen, wat geroeste belletje. Ze keek om zich heen en zag het meisje, die aan kwam lopen en achter de toonbank ging staan.

"Sorry, mag ik misschien wat vragen?"
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

Damanja schaamde zich dat ze over wat ze had gezegd. Het was niet netjes om het er zo over te hebben. Toch voelde ze een bepaalde behoefte om het er toch over te hebben en ze probeerde zich in te houden. Toen de klant vroeg of ze wat wilde vragen knikte ze kort. Natuurlijk mocht ze wat vragen. Al was Damanja niet echt in de stemming.

Inwe Surion · Posted: Mon Jan 24, 2005 1:17 pm Post subject:

"Zeg, vrouwe, heeft u misschien een boek voor minder dan 3 zilverstukken?"

Voor de zoveelste keer wat Gaia bang wat verkeerds gezecht te hebben. Als ik haar en haar vader hiermee beledig, voelt niemand zich fijn meer. Hoewel Gaia het gevoel had dat op dit moment zich niemand echt fijn voelde hier in de winkel...
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

Damanja beet op haar lip terwijl ze er over nadacht.
"Misschien hebben we boven nog wel wat." Ze wees naar de houten trap aan de zijkant van de winkel.
"Volg mij maar." Zei terwijl ze zelf naar de trap ging, maar bedacht zich toen wat. En liep de winkel daar naar achter om haar vader te vertellen dat ze naar boven ging en toen kwam ze terug. Enigszins voorzichtig betrad ze de trap. Ze keek achterom om te kijken of de klant volgde en toen dat het geval deed ze het luik open en klom de zolder op. Waarna ze de klant ook op de zolder hielp.
"Hier zijn de minder gewilde boeken." Legde Damanja uit. "Daar zitten ook wel wat goedkopere boeken tussen." Ze hoeste even van al het stof. Damanja begon ook zelf een beetje rond te kijken. Het had altijd wel de charme de zolder.

Inwe Surion · Posted: Mon Jan 24, 2005 7:35 pm Post subject:

Met gefronste wenkbrauwen keek Gaia eens naar de ruggen van de dunne, en soms dikke boeken, die onder het stof zaten. Er zaten wat duistere titels bij, die ze niet helemaal kon verklaren, en haar de rillingen gaven. Sommige boeken waren aan de binnenkant helemaal vergeelt en sommigen waren zelfs aan het schimmelen. Het was hier niet echt schoon, dat was goed te merken. Toch voelde ze zich op een of andere manier verplicht een boek te kopen in deze vreemde, stille winkel, alsof haar geweten het haar opdroeg.
Ze keek eens naar het meisje, dat ook aandachtig naar de boeken keek. Was ze hier dan nooit eerder geweest? Dat zou raar zijn, want ze werkte hier toch immers? Even kneep ze haar ogen tot spleetjes en keek naar het vreemde meisje, maar schudde toen verward met haar hoofd.
Toen pakte ze maar een willekeurig boek uit de stoffige boekenkast, met de titel de Raadsels van het Ondergrondse en liep met het boek in haar hand naar het meisje toe.
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

Pas na een tijdje had Damanja door dat de klant iets had gevonden. Ze was zo verdiept geweest in een boek dat ze niet zo snel door had. Verstoord keek ze op. Deed haar boek weer dicht en zette het terug. Heel even keek ze onbewust naar de abrubte streep op haar handpalm die door haar levenlijn liep. Ze schudde de gedachte van haar af. Daar moest ze niet aan denken. En ze moest zeker niet hier in die boeken kijken. Ze opende de zolderluik weer en liep naar beneden. Daar wachtte haar vader haar op.
"Is het gelukt?" Wilde hij weten. Hij liet me een gerepareerd boek zien. Het zag er goed uit, maar het bleef vreemd dat hij ineens goedkeuring wilde voor iets wat hij met de boeken had gedaan. Dat was echt nog nooit gebeurd. Ze staarde hem even aan.
"Hou daar mee op. Je ene oog kijkt naar mij en kijkt duidelijk ergens anders naar."
Damanja wende haar blik af.
"Maar het ziet er goed uit." Zei ze daarna. "Was een duur boek toch." Devin knikte.
"Ik ga even afrekenen." Ze keek weer even naar haar vader. Wat was er toch? Zou hij ziek zijn?
"Je ging toch afrekenen?" Zei hij scherp. Gehoorzaam liep Damanja naar de kassa.
"Sorry." Kwam er ineens uit haar mond. Ze wist niet eens echt waarom. Alleen dat ze gek werd van de gespannen sfeer.

Inwe Surion · Posted: Tue Jan 25, 2005 8:15 am Post subject:

Verward keek Gaia op uit haar boek. Ze stond onderaan de trap die naar de zolder vol oude en stoffige boeken leidde, met het boek dat ze ging kopen in haar hand. Vlug liep ze naar de toonbank en legte het boek erop. Nu zag ze pas dat het boek een bloedrode kaft had, met vreemde tekens op de rug ervan. Het leken op runen, alleen niet die ze kende. Dit waren andere. Ze hoorde een stem, die van ver leek te komen, een keek verward op...
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

Damanja keek de klant raar aan omdat deze ineens zo vreemd opkeek. Ze wachtte met afrekenen en nam de persoon die tegenover haar stond in haar op. Zo goed had ze haar eigelijk nog niet bekeken. Even luisterde ze of ze haar vader hoorde, alsof hij elk moment weer iets kon bulderen haar richting op.
"Is er wat?" Vroeg ze aan de klant. Op een of andere manier wilde ze niet dat deze klant de deur uit zo gaan. Dan zou ze zich echt weer sierlijk vervelen en er was iets aan haar dat Damanja's intresse wekte.

Inwe Surion · Posted: Thu Jan 27, 2005 7:08 am Post subject:

Even schudde Gaia met haar hoofd om weer een beetje op aarde te komen, en knipperde met haar ogen.

Nee, er is niks aan de hand. Het spijt me.

Ze legde het boek op de toonbank en wou vragen of ze af kon rekenen. Maar op een of andere manier had ze had vreemde gevoel dat ze hier nog wel langer kon blijven. Ach, ze had toch niks anders te doen dan een herberg opzoeken, en die waren hier vast in de buurt.
Toen plofte ze neer op het krukje dat naast de toonbank stond en keek de het meisje aan. Het meisje keek haar ook aan, met haar grote ogen en haar lieve gezichtje. Ze voelde een soort onzichtbare draad tussen hun in, alsof iets zei dat Gaia niet weg moest gaan uit de boekenwinkel. Even kneep Gaia haar ogen tot spleetjes, alsof ze de gedachten van het meisje zou willen lezen.
Opeens kwam Gaia op een vraag, waar ze nooit aan gedacht zou hebben die aan een vreemd iemand te vragen, maar op een of andere manier moest ze het doen.

Zeg, vrouwe, wilt u misschien met mij meereizen...?
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

De mond van Damanja viel open toen ze dit hoorde. En het meeste verbaadde het haar nog dat ze eigelijk meteen ja wilde zeggen maar ze hield zich in. Het was niet verstandig om meteen ja te zeggen ze wist niet een de naam van degene die tegenover haar. En toch was er een grote verleiding om gewoon ja te zeggen en gewoon met haar mee te reizen. Wat was er aan de hand? Normaal was ze een stuk verstanderiger dan nu en zou ze over zo een voorstel niet eens nagedacht hebben. Dit was niet hoe vader haar had opgevoed.

"Dat moet ik eerst aan mijn vader vragen." Zei ze tenslotte. En ze liep naar achteren. Al was er weinig kans dat haar vader hier ja op zou zeggen. Maar tot haar verrassing leek hij er niet eens zoveel bezwaar mee te hebben. Het leek er op dat hij ook graag wilde dat ze even naar buiten ging omdat de sfeer vaak erg gespannen was als ze allebei in de winkel waren. Ze bleef hem even aanstaren maar stopte daar mee omdat ze bang was dat hij anders van gedacht zou veranderen.
"Pas je wel op." Zei hij tenslotte.
"Natuurlijk. Zoals altijd."
Ze had het wel goed meegekregen dat ze moet oppassen al leek het daar nu even niet op. Ineens besefte ze dat ze niet eens gevraagd hadden waar ze heen gingen. Wat bezielde haar toch?