Raganorck

[Lunea.]

Het kleine mesije sperde haar ogen zo mogelijk nog verder open en daarna leek er een gevoel van veiligheid over haar heen te gaan. Haar lijfje ontspande zich, de pop werd niet meer geplet in haar kleine armpjes. Ze nam een duim in haar mond en zowaar brak een waterig glimlachje door. Ze deed een voorzichtig stapje naar voren.

'Oor djuister staat en watten' sprak ze om haar duim heen. Waarschijnlijk de eerste woorden die ze had geleerd.

Pup tilde haar rustig op en liet haar even Dondervoet aaien, die op zijn beurt aan het meisje rook. Niet eetbaar leek hij te denken en liet haar zijn neus aaien. De jonge stalmeester zette haar op de balen. ' Goed vasthouden hoor.' Kleine knuistjes groeven zich in de jute zakken haver.

Pup klom zelf ook op de kar en ging naats haar zitten. ' Kom op Dondervoet, een kleine omweg naar huis...'

Pup reed weer langs het groepje mensen die eerder nog zoveel heibel haddne geschopt.. ze stonden er nog steeds en zouden waarshijnlijk nog wel even blijven staan. Het was deel van Aankele Haaie. pup was blij dat hij niet dieper de haven in hoefde en reed weer naar buiten de stad in.

(( Pup met aanhang naar het Gannon.. op de straat))

[Sjouwersgilde De Bierkaai]

Ibrahim beantwoordt Nevarch's blik met kalme onverschilligheid. Anders zaken doen? Wat heeft die rare snuiter daarbij in gedachten? Het lijkt warempel op een poging hem te bedreigen... Hij kan een meewarige zucht maar net onderdrukken.

"Goed dan, jij je zin. Hou je potjes voor jezelf..."
Iep knikt langzaam en haalt dan zijn schouders op in een achteloos vertoon van rollende spierbundels.
"Die lading van jou klinkt me steeds kostbaarder in de oren met elk woord dat je zegt... Ik krijg bijna de indruk dat het spul niet helemaal wettig is."

Zijn gedachten glijden terug naar Kareltjes' protest. Die jongen had een punt. Niet een punt waar hij, Ibrahim, persoonlijk last van heeft maar dat hoeft die glimmend gepoetste grijnsbak hier niet te weten.

"Dat zou uiteraard extra risico's met zich meebrengen... Risico dat zover ik het zie volledig bij de Bierkaai terecht komt. Wij lossen je lading en slaan em ongemerkt op in onze pakhuizen, terwijl jij met je mooie kleertjes rustig boven op je spullen wacht... Wij van de Bierkaai zijn eerlijke lui, met een vrouw en kinders. Die moeten goed verzorgd achterblijven als wij opeens moeten brommen...of wie weet erger..?
Alles heeft een prijs, en ik, Ibrahim kan verdraaid goed rekenen."

Hij leunt achterover, zijn armen gekruisd voor zijn borst en zijn ogen niet zozeer kil maar volledig emotieloos.

"En dit is mijn prijs." doorbreekt hij tenslotte de stilte
"Tien goudstukken per kilo wil ik zien, vijftien als het een haastklus is... En da's alleen de prijs van het lossen. Voor elke dag dat die thee van jou in onze pakhuizen ligt komt daar vijf goud per kilo bovenop.

Ik weet zeker dat ik je mats, want dat spul lijkt me veel meer waard dan dat, maar voor een eerste lading doe ik niet moeilijk. Noem het een...vriendenprijsje."
Hij grinnikt maar nog steeds tonen zijn ogen geen enkele emotie. Dit is een spel. Een interessant spel, maar niet iets dat hem, Iep, echt kan raken.

"Nou, wat zeg je d'r van...Handelspartner?"
_________________
~~ Geen klus te raar, geen bier te zwaar ~~

[Jaap Stoel]

Nevarch bekeek Iep aandachtig. Blijkbaar ging niet al zijn energie naar de spieren van die man. Hij rekende het tarief in zijn hoofd nog een keer na en inderdaad Iep was redlijk gul geweest. In het begin zou het wat krapper zijn maar als de zaken eenmaal liepen kon hij wel tien keer dat bedrag missen. maar dat hoefde deze man niet te weten.
Met een kalme stem antwoordde hij;

"Alles op zijn tijd. Het aanbod is het zeker waard om in overweging te nemen."

Hij klopte even op het kistje met 'thee' en keek toen beleefd naar Iep.

"Ik ga mijn werk doen en wanneer dat gedaan is kunnen we zaken doen."

De zilveren knop op Nevarch's wandelstok tikte zachtjes tegen de rand van zijn hoed terwijl hij aanstalte maakte om weg te lopen.
"Laat hem maar even bengelen." Dacht de zakeman. Dat doet altijd interessante dingen met de prijs en wie weet had deze man nog familie. Een vader, moeder, vrouw of beter nog, kinderen....

[Sjouwersgilde De Bierkaai]

Iep knikt eenmaal, zijn armen nog altijd voor zijn borst gekruisd. Een glibberige vis, die vreemdeling, maar zo te zien ook een hele vette. Dat zijn de interessantste...

"Goed dan. Regel jij jouw zaakjes, dan regel ik de mijne."

"Gezien de aard van onze handelsbetrekkingen is het beter als jij en je sierlijke pakje zich hier beneden niet meer vertonen. Tegen de tijd dat je thee getrokken is, heb ik boven een mannetje klaarzitten."

Hij denkt even na.
"Als die kruidenthee van jou deze kant op komt, laat dan een bericht achter in "De Zwarte Rat"..." hij wijst met z'n duim naar het plafond van de grot "Da's hier boven, onder de Tien Torens in een zijstraat van de Zeven Pelgrims Plein. Ze laten niet iedereen binnen, maar een slimmerik als jij kletst zich de deur wel door."

Ibrahim grinnikt, zowaar met een oprechte glinstering in zijn ogen.
"Als je aan de bar een Raganorcker bestelt op de gezondheid van je moeder, dan weet mijn mannetje je wel te herkennen... Wat je ook doet, blijf bij het bier vandaan! En da's het laatste advies dat je voorlopig van me krijgt."

Hij doet een pas naar achteren, en tikt half spottend aan z'n pet, in een immitatie van Nevarchs gebaar.

"Tot wederziens dus, partner... Ga je me nog een naam geven waaronder ik je mag kennen, of is ook dat een te riskante investering?"

Hij blijft afwachtend staan met z'n duimen achter zijn broekband gehaakt.
_________________
~~ Geen klus te raar, geen bier te zwaar ~~

[Jaap Stoel]

Necarch dacht even na. Het geven van zijn naam klonk hem niet echt als een wijze zet maar anders zou hij de naam van deze man ook niet te weten komen en die kon best wel eens belangrijk zijn. Een valse naam zou makkelijk werken

"Noem mij maar Evert. En hoe heet u?"

Deze man had vast wel ergens een liefje waarmee hij gechanteerd kon worden. Dat zou de prijs wel omlaag werken.

[Sjouwersgilde De Bierkaai]

Iep knikt eenmaal kort.

Welnu, Evert, mijn naam is Ibrahim... Maar de meesten kennen me als Iep van de Bierkaai. Onthoudt die naam als je in de Zwarte Rat staat. Het kan je wat... onaangename verwikkelingen besparen... Maar wees er zuinig mee, het is een munteenheid die snel in waarde daalt als je er teveel mee smijt, vat je?"

"Wij hebben mekaar nooit ontmoet."

Hij grijnst.
"En als je me nou wil excuseren, meneer Evert.... Ik moet even wat zaken rechtzetten voor ons hooggeeerd publiek..."

Rondom de twee mannen is de bedrijvigheid op de Handelspost alweer in volle gang. Sjouwers slepen af en aan met pakketten en vaten en een enkele schipper slentert voorbij op zoek naar zijn schuit. Wat onvast ter been, maar nog zeer goed van gehoor.

Iep doet een pas achteruit en brult met stemverheffing.

En nou OPSODEMIETEREN bekakt stuk vreten! Als ik je geparfumeerde smoelwerk hier nog een keer zie dan voer ik je aan de ratten!"

De aderen in zijn gezicht en armen zwellen op, maar zijn ogen blijven diezelfde kalme poelen van ijskoud havenwater. Met diep daarachter een geamuseerd lichtje. Dat moet Nevarch maar snappen.

Bruusk draait hij zich om en wandelt weg met stevige pas, de vreemdeling geen blik meer waardig keurend. De havensjouwers werpen hem een paar blikken toe en grinniken. Dan gaan ze weer verder met hun bezigheden.
_________________
~~ Geen klus te raar, geen bier te zwaar ~~

[Jaap Stoel]

Nevarch shcrikt even wanneer Iep zijn stem zo verheft en realiseert zich dan aan de hand van de glinstering in de ogen van Ibrahim dat het een spelletje is. De overgang tussen angst en acteren is naadloos wanneer Nevarch begint met bibberen en een snelle aftocht. Besluitend het toneelstuk zo overtuigend mogelijk te maken kijkt hij niet om maar blijft hij doorgaan met rennen tot hij de bovenste trede van de trap heeft bereikt.

Nog een keer kijkt hij om en dan verdwijnt Nevarch uit de handelspost.

((Nevarch naar Het zeven pelgrims plein)).
_________________
Holy Wood dreams...