Raganorck

[Izeboud Pekel]

Errek blijft stram in de houding staan. Zijn laatste redmiddel als al zijn instincten hem vertellen hier weg te gaan en z'n miserabele lijf te redden. Al zijn instincten op een na.
Is thee echt zo belangrijk? Voor die man wel en dat lijkt voor simpele thee best verdacht. Maar wat als die kerel echt een zieke moeder thuis heeft, waarvoor hij hoopt dat de thee genezing en verlichting brengt? Dat zou dan meteen verklaren waarom hij zo'n haast heeft weg te komen, en zelfs bereid is te betalen om maar snel terug naar boven te mogen.

Errek schraapt zijn keel.

"Smokkelwaar is smokkelwaar. Dat is klaar als vis. Vracht waarover geen invoerrechten zijn verleend en waarvan de eigenaar of nieuwe koper geen eigendomsbewijs kan overleggen.
De invoerrechten zal ik controleren bij Erik van De Behouden vaart. U kunt gaan, als u mij kunt bewijzen dat de thee uw eigendom is. Heeft Erik u geen aankoopsbewijs verstrekt?
In tijden als deze zijn er inderdaad belangrijker zaken dan thee, mits deze natuurlijk niet op de lijst van verboden goederen voorkomt..."

Maar bij de Ene wat is die lijst? Heeft hij die ooit ingekeken? Hoe herken je iets dat verboden is...? Maar Errek houdt zijn gezicht in de plooi en praat kalm door. Nu zijn gedachten weer op bekend terrein zijn, de wetten en regeltjes van het Invoerrecht Raganorcks, voelt hij zich steeds sterker. Zo moeilijk zal het toch niet zijn om illegale waar te herkennen?

"Wat is het voor thee, als ik vragen mag?"
_________________
~ We zullen zien ~

[Jaap Stoel]

"Ik zou niet weten of gewone kruidenthee voorkomt op een lijst van verboden goederen. Ik bedoel er zit alleen wat tjenkeh, Jasmijn en Hebiscus in." Zei Nevarch verontwaardigt.
"En ik wou u net het geld geven voor de invoerrechten als die niet betaald zijn." Nevarch pauzeerde even en vervolgde toen wat luider zodat alle leden van het sjouwersgilde het kon horen. "Ik vind het nogal vreemd dat u de leden van uw gildes hier niet vertrouwd. Dat u ze voor bijna niets meer dan criminelen houdt. Moeten ze dat zomaar nemen?!" Zijn stem was gevuld van een oppervlakkige mengeling van verbazing, verontwaardiging en een klein sprankje woede. Hopelijk de mix nodig om de vlam in de pan te laten slaan en deze dronken lastpost het hazepad te laten kiezen eventueel achtervolgd door een paar van de sjouwers.

[Sjouwersgilde De Bierkaai]

Nevarchs woorden hebben het effect van een flinke scheut olie in een smeulend vuurtje. Ibrahim voelt de verontwaardiging in zijn mannen opvlammen en beseft dat dit niet het moment is om ze tegen te houden. Hij moet ze hun pleziertjes gunnen.

"Crimmenele? Nou ze behandelen ons..."
"Ja en laatst, weet je nog, Jorus? Toen wouwen we..."
"Persies! En toen kwame ze ook al mezze tienen.."
"En altijd overal met hun neuzen bovenop, he. Een eerbaar man kan niet lekker meer werreke zonder..."

"Nee! En nou wordt-ie mooi... Zij ons nie vertrouwe? Weet jij wazze doen met die spullen die ze in beslag nemen? Nou?"
"Verpatse, wat jij? Kenne goed van drinke, die Havenwachters."

"Snap nie wat-ie mot hier ook. Schip leg DAAR toch? Mot-ie die niet controlere voordat-ie arme kerels komt lastigvallen?"

"Denk toch wel dat wij weten wat-of verboden waar is, of niet?"
"Woord van de Bierkaai is zo sterrek as z'n arm! Beter woord ga je hier niet krijgen, meneer mejje blikken pothelm!"

De sjouwers drommen samen rondom Errek. Vuisten gebald en met weinig meer aansporing nodig dan een verkeerde beweging.

Iep wacht af. Het valt hem eigenlijk bar tegen hoe makkelijk zijn mannen op te stoken zijn voor andermans karretje. Maar voor hen is dit geen werk, voor hen is dit een verzetje. Met dat besef begint hij zich af te vragen hoe moeilijk het zou zijn om ze wat vaker klusjes te laten opknappen waarbij overtuigingskracht nodig is. Ze zouwe d'r niet eens geld voor hoeven hebben.
Het is net als met springstof, eigenlijk. Je moet weten wanneer je het aansteekt, en hoe... En daarna niet al te moeilijk doen over de rommel.
_________________
~~ Geen klus te raar, geen bier te zwaar ~~

[Jaap Stoel]

Het enige wat Nevarch nu hoefde en kon doen was wachten. De vlam was in de pan geslagen en het was nu gewoon wachten tot Errek het op een lopen zou zetten of dat hij tot moes geslagen werd door de stompe vuisten van het sjouwersgilde.
Hij wierp even een schuine blik in de richting van Ibrahim en het was best wel opvallend dat hij nog kalm was. Daarom was hij duidelijk de voorman. Misschien kon hij wel zaken doen met deze man.

[Izeboud Pekel]

De om hem heen drommende havenwachters brengen Errek in een steeds verder vorderende staat van paniek. Waar was hij aan begonnen? Altijd ellende met die Bierkaai... Die lui hebben geen respect voor... nou ja, mensen waar ze geen respect voor hoeven hebben. In zijn gerafelde en verroeste wapenrusting voelt hij zich akelig traag en klein.

Rennen gaat niet lukken. Vechten al helemaal niet. Wat moet hij doen? Zijn zwaard trekken of zijn mes? Een druppel bloed en ze maken hem af. In een laatste poging richt hij zich op en roept met gespannen stem.

"Mannen van de Bierkaai!
Ik zou niet durven jullie woord in twijfel te trekken. Maar de havenwacht moet toch ook z'n werk doen en deze vreemdeling hier..."

Nee, dat lukt niet. Geen vent die z'n aandacht ook maar een seconde van hem afwendt om nog eens naar Nevarch te kijken.
Vlug vervolgt hij:

"Als De Bierkaai hem al gecontroleerd heeft, dan is dat zo. Goed gedaan, eh.. mannen.. Dank voor jullie oplettendheid."

Het gemor en gemompel zakt wat af, maar de vuisten blijven gebald en de kerels staren hem nog steeds aan met tot spleetjes geknepen ogen.

"Ik eh.. Ga nu maar eens 'De Behouden Vaart' inspecteren dan. Vreemdeling, je kunt gaan... Naar je zieke moeder, toch? Laat haar niet langer wachten. Ik zal de thee controleren in de vrachtbrieven, dan zal het vast wel in orde zijn...

Heren... Een goede dag."

Hij tikt aan zijn ijzeren helm, draait zich stram om en marcheert stap voor stap weg over de kade in de richting waar 'De Behouden Vaart' ligt aangemeerd. De angst om elk moment een hand op z'n schouder te voelen of een stomp in zijn zij is zo overweldigend dat hij nauwelijks om zich heen kijkt. Ook de vormeloze hoop mens, liggend in zijn eigen bloed verderop ontgaat hem volkomen.
_________________
~ We zullen zien ~

[Sjouwersgilde De Bierkaai]

Iep ziet de wachter wegmarcheren. Met een vlugge hand houdt hij Jorus en Kees tegen, die er wel es effetjes achteraan willen gaan.

"Laat-em maar gaan, die sukkel. Hij heb z'n lessie geleerd. Die komt niet meer."

De wachter verwijdert zich snel, op wat luidere toon, maar rekening houdend met hoe ver geluiden dragen over de gladde stenen en het water zegt hij.

"As we'nem nou op z'n falie slaan, dan komt ie morgen terug met tien van z'n kornuiten. Okee, dan krijge die ook een pak slaag, maar tenslotte komme ze echt met z'n allen en dat is zo'n sukkel me niet waard. Dat blikken emmerhoofd daar weet nou wel dat-ie zich beter niet met onze zaken kan bemoeien, en z'n vrienden leren dat ook vanzelf wel."

Hij kijkt om zich heen. Hij heeft hun aandacht weer gevangen.
"In een ding heb-tie gelijk. Aan onze waakzaamheid ontkomt niets..."
Iep werpt een korte blik op Nevarch die de vent hopelijk opvangt.
"De Handelspost is het domein van de Sjouwers, daar hoeve ze echt geen wachtertjes heen te sturen. Wat jullie? En zeker geen sidderende rietjes als die sukkel daar."

De mannen kijken Errek grinnikend na en een instemmend gebrom stijgt op.
"Stuk verdriet. Heb hier niks te zoeke ook!"
"Die lui van Pekel kenne hun controles beter aan ons over late. Wij zeike teminste niet zo over papieren."
"Ja maar Derk, ken jij leze dan?"
"Wat? Mot je m'n vuist leze? Staat een bericht voor je op in hele kleine lettertjes! Kom maar es kijke!"
Een andere vent, zijn gezicht een brede grijns balt beide vuisten. "Nou Nelis, ik heb hier twee vrachtbrieve voor je, mot je ze hebbe?"

Het is een overwinning. Niet zoals ze gewend zijn, maar genoeg om ze tevreden te houden. Toch zitten er altijd nog kerels tussen die wel wat meer nadenken.

"Ja maar Iep.." Kareltjes gezicht staat bedachtzaam. "We kenne toch niet zomaar alle havenwachters op de vlucht jage? Daar wor die ouwe Pekel echt niet blij van." Er valt een stilte om hem heen. "Nie da'k bang ben natuurlijk, maar-eh. Die lui zijn niet allemaal van die scheitbakken en ik heb geen zin in probleme. As ik achter grendel zit, wie zorgt dan dat m'n Sjaantje te eten krijgt? En m'n drie kinders?"

Ibrahim knikt. Kareltje heeft wel gelijk. Bijna alle kerels hebben gezinnen, of in elk geval een liefje dat ze graag wat leuks toestoppen. Dreunen uitdelen is leuk, maar niet kunnen werken...

Iep's gezicht plooit zich in een half bemoedigende, half valse grijns.
"Wie heb het over op de vlucht jage? Dat wachtertje ging d'r uit eigen beweging vandoor. Hoe gaat-ie dat aan Pekel uitleggen? We hebben em geen klap gegeven!
Kijk... Als we wille dat die wachters zich wat minder met onze zaken bemoeien, dan hoeven we ze echt niet te vertellen dat-ze op moeten rotten. We hoeven d'r alleen maar te ZIJN, snappie?
Net als vandaag. We staan hier toch gewoon? Is ons goed recht. En we hebben nog z'n werk voor hem gedaan ook. Het enige dat ze hoeve te leren is dat als wij d'r al zijn, zij niet meer hoeven te komen."

Hij kijkt zijn mannen triomfantelijk aan, en het lijkt waarempel dat de meesten het nog snappen ook. Dreigend in een hoekkie staan, daar worre de meeste lui veel banger van dan as je ze slaat. As je ze slaat, dan WETEN ze waar ze bang voor moeten zijn, als je niks doet, dan zou het best wel es iets veel ergers kunnen zijn.

"En over jouw Sjaan hoef je je geen zorgen te maken. Het Sjouwersgilde zorgt voor mekaar, toch?"

De mannen knikken enthousiast. Zeker dat ze voor elkaar zorgen! Toen Peter die kist op z'n poot had gekregen, toen waren ze hem toch ook met z'n allen een biertje komen brengen? Nou dan!

Iep verheft zijn stem nu tot de commanderende voorman-toon.
"En nou allemaal weer aan het werrek! De 'Delichon' leg nog steeds met een half leeg ruim in dok nummer drie en d'r staat een wagen vol balen te wachten bij meneer Haakmans z'n pakhuis. De vaart erin! Of zijn jullie allemaal moe geworden?"

Een voor een of in kleine groepjes verspreiden de kerels zich over de kade. Iep en Nevarch achterlatend. Niemand keurt de vreemdeling meer een blik waardig. Niet dat ze hem accepteren, hij is gewoon niet interessant meer.

Met een peilende blik in z'n ogen wendt Ibrahim zich tot Nevarch.
"Zo meneer. Hebbie door hoe het er hier in Aankele Haaie aan toe gaat?" Hij grijnst. "Als je effe met me meeloopt, dan wil ik je nog wat anders leren..."

Hij wenkt Nevarch en loopt weg in de richting van de waterkant waar nog steeds het lijk van Sjofele Sjors als een aangespoelde walvis op de stenen ligt.
_________________
~~ Geen klus te raar, geen bier te zwaar ~~

[Jaap Stoel]

"Zolang het niet samen gaat met een duik in de rivier." mompelde Nevarch luid genoeg voor Iep om het te horen. Hoewel hij dacht dat hij de man wel aankon of iedergeval lang genoeg van zich af kon houden om het op een lopen te zetten had hij besloten voorzichtig genoeg te zijn om zo'n schermutseling te voorkomen. Liever zou hij zaken met de man doen. Een belofte van rijkdom zou vast wel goed klinken.

Met een voorzichtige tred liep Nevarch naar Iep.

[Sjouwersgilde De Bierkaai]

Met stevige pas beent Ibrahim naar de waterkant. Nevarch volgt hem. In gedachten knikt hij tevreden. Met die man valt wellicht te praten. Hij moet alleen nog een beetje de taal leren.

Aangekomen bij het lijk blijft hij staan en kijkt kort maar onopvallend om zich heen. Niemand meer te zien. Zijn mannen zijn allemaal vertrokken naar pakhuizen en de aanwakkerende gure wind zorgt ervoor dat verder niemand zich meer buiten waagt. Hij meent zich te herinneren dat hij verderop nog een vent met een paard gezien had, maar die is nu door een stapel kisten uit zijn blikveld verdwenen.

Ibrahim wacht tot Nevarch naast hem staat. De man blijft een beetje op afstand, maar dat is begrijpelijk. Reden te meer om aan te nemen dat-ie zeker niet dom is.

"Ik zal je nou es laten zien hoe we hier in Aankele Haaie een misdaad oplossen." zegt hij zacht.

Hij buigt zich voorover en rolt het lijk een keer om. Dat kost best wat moeite want Sjors hield wel van z'n biertjes en de dikke plas bloed houdt hem aan de keien geplakt. Iep's armspieren zwellen en de aderen staan duidelijk afgetekend onder zijn smoezelige huid. Met een zuigend geluid komt het lichaam los van de stenen en rolt op z'n buik. Hij ligt nu zijn gezicht op de stenen en het gapende gat in zijn hoofd is nu goed te zien. Rondom de wond is het bloed gestold in zwarte korsten en de ledematen beginnen al te verstijven.

Iep komt overeind. Sjors ligt nu pal naast het water. Nog een keer kijkt hij om zich heen en duwt het lijk dan met een achteloze trap in het water.

De plons is niet eens zo hard als hij verwacht had. Sjors' kleren raken al snel doordrenkt, maar het lijk blijft wel drijven, zachtjes meegolvend met het havenwater.

Iep veegt z'n handen af aan zijn broek en draait zich half om naar Nevarch.
Hij werpt hem een korte grijns toe en blijft dan staan wachten, zijn ogen speurend over het wateroppervlak.

Daarin ontstaan al snel rimpelingen, als van iets grootst dat naderbij beweegt. Veel sneller nog dan Iep verwacht had hapt de vinrat toe, zijn veeltandige muil sluit zich om een arm en met een woest schuddende beweging rukt hij een homp vlees los. Het dier heeft de vorm van een vis, maar met reptiel-achtige schubben waar een rode gloed overheen ligt. Het is nog maar een kleintje, ziet Iep, krap twee meter lang. Rimpelingen verderop vertellen dat er meer onderweg zijn.

Met een halve duik breekt een tweede vinrat door het wateroppervlak, net voor Iep's voeten. In een reflex doet hij een stap naar achteren en vervloekt zichzelf daar binnensmonds over. Elk teken van zwakte is er een teveel. Vlug tovert hij een nieuwe grijns op zijn gezicht en kijkt Nevarch aan.

"Dingen lossen zich hier vanzelf op, vat je?"

Een derde vinrat laat zich zien. Een monsterlijk exemplaar dat met een scheurende hap Sjors' buikwand open rukt. Het havenwater kleurt donker, maar in het zwakke lantaarnlicht is nauwelijks te zien dat het bloed is. Sjorrend en trekkend slepen de drie beesten het lijk verder van de kant af, naar meer open water. Over een kwartier zal er niets meer van over zijn.
_________________
~~ Geen klus te raar, geen bier te zwaar ~~

[Jaap Stoel]

Een lichte glimlach speelde op het stenen gelaat van Nevarch. Hij had nooit de moeite genomen eens een boek te pakken over het onderwaterleven van de rivier en hij besloot in zichzelf toch maar eens een boek hierover open ste slaan. "Juist." zei hij goedkeurend en hij keerde zich af van de kade en keek iep aan.
"Nou 'bedankt' voor uw 'assistentie'. Maar nu moet ik toch echt vertrekken. Mijn moeder wacht op haar thee."
Nevarch raakte met zijn wijs- en middelvinger de rand van zijn hoed aan als groet maar vertrok nog niet. De man voor hem had ongetwijfeld nog wel wat vraagjes en Nevarch had misschien ook nog wel een voorstel.

[Sjouwersgilde De Bierkaai]

Bij het woord "assistentie" moet Iep even minachtend snuiven, maar het lef van de vent bevalt hem wel.

"Meneer, het was me een genoegen u iets over onze mooie haven bij te kunnen brengen."
Hij grijnst en zet z'n beide vuisten in zijn zij.
"Het zal je nog verbazen hoe blind de meeste bovenlui zijn voor de mogelijkheden die Aankele Haaie te bieden heeft."

Het sierlijke hand-aan-hoed gebaar van Nevarch verbreedt zijn grijs nog iets. Zo een nette vent, zou je denken, maar een nette vent blijft niet glimlachend staan kijken terwijl de vinratten voor je ogen een lijk verscheuren.

"En zelfs ik leer elke dag weer wat nieuws bij... Zoals die thee van je. Verbazingwekkend geneeskrachtig spul, lijkt me, als je daar zelfs een havenwachter voor om wil kopen. Je moet wel erg veel van je moeder houden."

Iep schudt zijn hoofd en vervolgt op spottend-bezorgde toon
"Nee, mensen die de regels en formuliertjes van meneer de Havenmeester niet kennen, en ook niet weten waar ze moeten wezen voor... 'assistentie'..." hij kan een grinnik niet onderdrukken "..kunnen hier nog goed in de problemen raken."

"Het is maar goed dat wij d'r waren om dat wachtertje op z'n echte taken te wijzen. Ik zou niet willen dat je moeder haar kopje thee misloopt."

"... Vertel eens, gaat je moeder nog vaker van die thee nodig hebben?"
_________________
~~ Geen klus te raar, geen bier te zwaar ~~

[red]

De opgebouwde spanning leek te smelten als sneeuw in de lente. De mannen schertsten nu nog woordelijk met elkaar, en de vuister werden in zakken gestopt. Ontspannen was het niet, maar het leek niet meer op een knokpartij of een arrestatie uit te lopen.

Pup klom op de bok en klikte zachtjes tegen dondervoet die rustend op drie benen stond te slapen. Hij klikte wat harder.

' *kik kik* jongen we hebben nog wat werk te doen' Het grote paard zette de kar in beweging en reed voorzichtig tussen de verzamelde mannen door.

' Pardon heren, mag ik passeren' zei Pup terwijl hij het paard verder de handelspost in stuurde op zoek naar de haver en hooi afslag.

[Jaap Stoel]

Nevarch glimlachte beleefd terwijl hij de glimmende knop van zijn wandelstok met zijn handschoen tot glimmen toe poetste.

"Ja ik denk dat mijn moeder nog wel meer thee nodig gaat hebben. Het gaat echt niet goed met haar, Het zullen binnenkort wel balen worden. Ik neem aan dat uw mannen met thee overweg kunnen?"

Drie vliegen in een klap dacht Nevarch. Hij had nu de kustwacht omzeild, hij had nu een groep mensen die zijn goederen vlug konden uitladen en ze zouden tegelijkertijd de mensen van Izeboud Pekel onder de duim houden. Nu alleen nog een paar van de juiste mensen aan de thee brengen en hij was klaar.

[Sjouwersgilde De Bierkaai]

Balen, he? Die kerel heeft grootse plannen. Iep knijpt zijn ogen half dicht en denkt na. Dat spul is iets waard. Hoeveel, kan hij zo niet zeggen, maar dat het woord 'thee' de lading niet dekt staat buiten kijf.

Het kistje zit nu weer strak onder Nevarch's arm geklemd. Een keurig kistje. Klein, handzaam. Niet teveel... Een proefpakketje, wellicht? Maar een proef voor wie? Als hij hier aan begint moet hij wel weten wat het nou eigenlijk voor spul is.

Niet dat hij ook maar een seconde verwacht dat Nevarch hem dat zal vertellen. Maar er zijn meer manieren om daar achter te komen. Hij had vroeger ook al zo'n plezier van zijn kooi met zwerfkatten. Die gingen nooit lang mee, maar leerzaam dat het was!

Ibrahim plooit zijn gezicht in een grijns.

"Met balen tegelijk? Klinkt alsof je een heel klooster zieke nonnen moet verzorgen... Niet dat-et mij een ruk interesseert waar dat spul heen gaat, maar hele balen vallen wel op. Die moeten snel gelost worden, en opgeslagen voordat er ook maar een blikhoofd naar kraait."

Hij grinnikt "Maar daar zijn oplossingen voor..."
Zijn blik glijdt kort over het water, dat glinsterend verdwijnt in de eeuwige nacht van het gigantische gewelf. Niets meer te zien.

"Of de Bierkaai met thee om kan gaan? Wij sjouwen alles. Al was het je moeder zelf in zes stukken. Maar een voorkeursbehandeling heeft natuurlijk een prijs. En ik weet welke kerels ik stuur. Lui die niet weten wat een vraag is, laat staan dat ze'nem stellen."
Hij grijnst "Zulke lui hebben doorgaans wat meer dorst dan anderen, als je me vat..."

De voorman knikt langzaam. Nu al selecteert hij gezichten. Wie is er te vertrouwen? Of beter, wie heeft er wat te verliezen? Slimmerikken vallen af. Stomme varkens ook. Wie zuipt er teveel? Wie zuipt er te weinig?

"Over de prijs zullen we het wel eens worden, als de tijd daar is.
We hebben nog wel meer te bespreken, dacht ik zo."

Ibrahim knikt nogmaals en zet zijn armen in zijn zij.
"Ik weet het zo gemaakt. Jij gaat naar je arme moeder en ik stel verder geen vragen. Nooit...
In feite, ik zal er voor zorgen dat niemand nog vragen stelt..."
Een vreemd koud licht glanst in zijn ogen.
"En als blijk van vertrouwen geef je mij een van die potjes.
Geen nood, je krijgt em van me terug en wat is nou een potje op een hele baal?"

Hij bekijkt Nevarch van top tot teen. Van z'n zwierige mantel tot de glimmend gepoetste knop op z'n stok.

"Ik wil graag voor mezelf uitvinden waar ik aan begin.
En zelfs een landrot als jij moet weten dat je zonder aas geen vissen vangt"
_________________
~~ Geen klus te raar, geen bier te zwaar ~~

[Lunea]

(( verderop op de kade, buiten het zicht en gehoorsveld van de andere spelers))

Pup sprak kort met Willem Koopmans die de haver zakken aan hem verkocht en hij nam ook gelijk een zak havermeel mee voor Fritherik. De kar zakte zachtjes door zijn vering bij elke zak die erop werd gelegd. Pup betaalde de man. Hij veegde even zijn kilt schoon en rechtte zijn jasje met hofembleem. Hij sprong weer op de kar en maakte Dondervoet wakker.

Het grote paard hing even in zijn tuig om de kar in beweging te krijgen en stapte de licht stijgende heuvel op op weg naar de uitgang. Mensen krioelden links en rechts en de stalmeester baande rustig een pad erdoorheen. plots stond Dondervoet echter stil en wilde niet verder. Pup sprong van de kar af om een kijkje te nemen. Dondervoet was niet lui als hij op weg naar huis was, er moest iets zijn.

Een klein vies meisje stond voor de hoeven van het paard en probeerde zijn neus te aaien. Haar handje strekte zich zover mogelijk uit naar boven. Onder haar andere arm droeg ze iets wat op een pop leek. OP haar wangen stonden dunne zwarte strepen getekend met houtskool, een bel snot droop uit haar neus en je kon zien dat ze gehuild had aan de twee schone banen die over haar gezicht liepen. Ze kon niet ouder zijn dan drie of vier jaar.

' Een rat?!' mompelde Pup verschrikt. Het meisje kek hem met grote ogen aan. Haar lip begon te trillen en ze liep langzaam achteruit. Pup zakte onmiddelijk op zijn hurken, zolas hij dat bij bange paarden deed en wendde zijn blik af.
' Wil je het paard aaien kleine meid? Kom maar dan til ik je op.'
Hij stak zijn arm uit terwijl hij in zijn geheugen graafde naar de woorden die hem een bekende zouden maken voor het meisje.

Het kleine ding bleef staan en keek de man, want voor haar was Pup een grote enge man, met reusachtige ogen aan. Pup zag dat ook op het gezicht van haar vodden pop de snorharen stonden getekend met vervaagd houtskool. Het kon niet missen, ze was een Rat, of in haar geval misschein een muisje. Hij glimlachtte even bij de herinnering, krabte zichzelf onder zijn vilten muts en fluisterde zodat alleen zij het kon horen

' Voor het Duister, de straat en de Ratten.'

Pup de stalmeester

[Jaap Stoel]

Nevarch pauzeerde even om na te denken. Als deze man erachter kwam wat er in de thee zat naast onder andere kruidnagels zou hij redelijk vlug zijn prijzen omhoog schroeven. Dat is iets wat Nevarch niet nodig had en daarom schudde hij zijn hoofd ook terwijl hij weer doorging met glimlachen.

"Nee, ik hou dit bij me. Het is niet nodig dat u weet wat u versleept en als de balen binnenkomen verwacht ik niet anders dat u een paar blaadjes voor uzelf achterover drukt. Dat moet wel voldoende zijn als aas denkt u niet?"

Nevarch's glimlach verdween daarna in zijn geheel en de zakeman keek Iep koud aan.
"Anders vinden we vast wel manieren om anders zaken te doen....."