Raganorck

[red]

Een groepje mannen en hun luide stemmen trokken even Pup's aandacht en zijn nieuwsgierige aard deed hem de kar stilzetten.

De mannen stonden om een lijk, Pup schrok, hij had nog nooit een lijk gezien. Toch draaide hij zich niet om, maar bleef staan kijken, iets trok hem, fixeerde zijn blik op het lichaam van een man, nu een vod vlees besmeurd met bloed.

Vanaf zijn kar kon hij net over de lange mannen heen kijken en hoewel hij op afstand stond rook hij de geur van bloed en het zweet van de breedgeschouderden. Ook kon hij de massa kleine zwarte vliegen zien die op het lijk waren afgekomen en als een grijze wolk het lijk bedekten.

[Jaap Stoel]

Nevarch's blik ontmoette die van de voorman en de diepe putten naar Nevarch zijn zwarte ziel openden zich even van verassing en hij luisterde aandachtig naar de voetstappen om hem heen. Het was duidelijk dat hij een probleem had. Zelf wist de zakeman niets van het bloedspoor af en nam aan dat deze mannen dachten een makkelijke prooi gevonden te hebben om hun zout voor de dag wat te vermeerderen.

Als een getraint reflex gleed Nevarch in de rol van een onthuste heer op het verkeerde deel van de wereld. Met een van angst licht overslaande stem stotterde hij een antwoord.

"Nnnnou ik ik ik komhierdezebootbekijken." ratelde het uit zijn mond. "ik ik hebdaarwatzpulletjes besteld en wouweten ofze of ze" Nevarch slikte terwijl hij week onder de imposante blik van de voorman. "aangekomen waren?"

Tijdens deze voorstelling bleven zijn fluwelen hand stevig om de doos heengeklemt en gleed de korte wandelstok met de metalen punt langzaam en geruisloos naar beneden zodat het de figuurlijke transformatie van wandelstok naar wapen onderging.

[Sjouwersgilde De Bierkaai]

Ibrahim snuift. “Wat spullen besteld? Ha! Smokkelwaar zeker!
Jij bent geen handelaar die we kennen, of wel?”
Hij kijkt de kring van kerels eens rond. Een koor van hoofdschuddend gebrom stijgt op. Ibrahim knikt en wendt zich weer tot Nevarch, zijn stem zacht als kwallenvlees..
“Weet je, wij houden van Aankele Haaie. Het is belangrijk dat hier alles netjes verloopt, vat je? En jou ligt opeens Sjofele Sjors in z’n eige bloed naar de Ene te staren en loopt d’r een bloedspoor naar het schip waar jij vanaf komt. Da’s wel erg mooi toeval allemaal, vreemdeling.”
Jorus dringt zich een stapje naar voren “De schipper van De Behouden Vaart, da’s Erik. Die kennen we. Goeie vent, vaart op Kandawel.”
Ibrahim knikt weer. “Ja, ja. Die ken ik ook…maar dit hier?”’[/i] Iep wijst met z’n duim richting Nevarch alsof het een hondedrol op betreft.
Jorus schudt z’n hoofd en de andere kerels met hem “Nooit gezien.”
Ibrahim knikt. “Ik bedoel maar.
“Zoals je ziet, de haven gaat ons aan het hart en als er iets met onze jongens gebeurt… of iemand hier in de haven… Dan willen we weten waarom…”

“Iep..” begint een jonge boomstronk voorzichtig “..hij ziet-er nie echt uit als iemand die Sjors zomaar op z’n knars durft te rammen..”
“Ah..” Ibrahim kijkt z’n mannen grijnzend aan. “Tegenover ons niet natuurlijk!” zegt hij triomfantelijk. “Maar die wandelstok van ‘em is verdraaid zwaar kaliber… Zeker voor een vent die nog prima ter been is.” De vals toegeknepen ogen van de voorman bekijken Nevarch van top tot teen.
“Dus zeg-es op, vreemdeling met je mooie stok. Waarom hebbie Sjors of z’n kanus geslagen? Sjors is nie altijd even zuiver bezig, dat weet ik ook wel, dus wat moest-ie van je? Wat kom je hier doen?”
Hij laat even een pauze vallen en de kring kerels sluit de gelederen wat vaster. Aan de ene kant om Nevarch de pas af te snijden, maar vooral toch om niets te missen. In het eentonige havenleven moet je elk verzetje aangrijpen..

”..en…” besluit Ibrahim op een toon alsof het zijn grap van de avond is ”Wat zit er in dat kistje?”
_________________
~~ Geen klus te raar, geen bier te zwaar ~~

[Jaap Stoel]

Nevarch wou wel vloeken toen Ibrahim het over sjofele sjors begon. Bewijs hadden deze lieden niet maar dat zou voor hen ook niet veel uitmaken. Hoewel hij zijn hielen ingroef in de grond bleef hij proberen het op de onschuldige toer te spelen.

"Nee nee geen smokkelwaar. Alleen maar wat kruidenthee. Voor mijn asthma. Kijk maar"

Met een trillende hand opent hij het kistje in Iep zijn rochting zodat hij de bovenste 6 glazen potjes kan zien.

"Alstublieft heren, Ik ben maar een arme oude man. Ik weet niet wie u bedoelt met meneer Sjors."

[Sjouwersgilde De Bierkaai]

Als Nevarch hem het kistje toesteekt knijpt Iep z'n ogen samen. Met een gebaar alsof het het elk moment kan bijten vist hij een van de glazen potjes uit de kist, houdt hem tegen het licht van de straatlantaarn en schudt het heen en weer. Het lijkt op thee... Het lijkt verdomd veel op doodgewone thee.

Bruut draait hij het potje open en ruikt snuivend aan de inhoud. Kruidenthee. Precies wat die vent al gezegd had. Iep begint te vermoeden dat hij zichzelf behoorlijk voor gek aan het zetten is.

Met een gebaar vol minachting smijt hij het potje terug in de kist en het deksel erachteraan. Een paar blaadjes kruiden dwarrelen door de en landen op de kade. Een klein plukje blaadjes blijft steken op een plooi van Nevarch's mantel.

"Kruidenthee! Voor je moeder zeker!" Ibrahim werpt Nevarch een spottende blik toe en vervolgt, op een toon die duidelijk bedoeld is voor zijn achterban "Ga maar snel terug naar boven dan, papventje. Voor je moeder zich ongerust maakt!"

Tot Iep's opluchting gaan de kerels erin mee en barsten in een bulderend gelach uit. Ze stoten elkaar eens aan en beginnen zich dan nog extra te vermaken als ze Nevarch's glimmend gepoetste schoenen zien.
"Moet je die pronkstukken zien! Ze lijken wel licht te geven."

"Zou-ie ook geparfumeerd zijn?"
Een sjouwer met een warrige bos donkere krullen dringt zich naar voren en ruikt overdreven snuivend aan de lucht vlak bij Nevarch. Hij draait zijn gezicht naar zijn maten met stralend geheven wenkbrauwen "Volges mij ruik ik viootjes!"
De schaterstroom die dat veroorzaakt doet Rinus zichtbaar goed. Een brede grijns verschijnt op zijn grove gelaat.

"Rinus!"" vermaant Ibrahim hem "Jij zou niet eens weten hoe viootjes ruiken. Het zal je eigen bovenlip zijn!"
Ook dit veroorzaakt een lachsalvo, nu op Rinus gericht en Iep krijgt weer het gevoel dat hij de boel onder controle heeft.

De mannen worden steeds vrolijker en de Sjofele Sjors wordt steeds onbelangrijker. Hij zal er inderdaad wel niks mee te maken hebben. Zo'n fatje durft niet eens een mug dood te meppen uit angst dat-ie dan vieze handen krijgt.
_________________
~~ Geen klus te raar, geen bier te zwaar ~~

[Izeboud Pekel]

De stemming lijkt te zijn omgeslagen. Het bulderende gelach van de havenwerkers schalt over het kil klotsende water van de haven en weerkaatst tegen de huizen en de wanden van het gewelf.

Errek neemt nog een flinke slok uit zijn flesje moed en overdenkt zijn volgende zet. Zou De Behouden Vaart haar vracht al hebben laten controleren? Hij vermoedt heel sterk van niet. Controles van schepen is iets waar Pekel z'n mannen altijd veel plezier in hebben. Rondneuzen in andermans spullen en kisten laten openbreken als het hoofd van de schipper hen niet aan staat.
De Behouden Vaart hebben ze nog niet gedaan... En nu komt er opeens iemand vanaf met een kistje thee. Zou hij daar de papieren voor hebben? En thee... Uit Kandawel??

Errek is niet dom, hij is alleen een zuiplap, en op dit moment een zuiplap die net genoeg moed binnen heeft gedronken om zich ermee te bemoeien.

Langzaam komt hij van achter zijn stapel balen tevoorschijn en loopt op het groepje mannen af. Ze zijn in een goed humeur nu, toch? Het zal nou wel veilig zijn.

Errek trekt zijn tuniek met daarop het wapen van Izeboud Pekel - een enterhaak op een blauwgrijs veld - wat rechter en steekt zijn kin naar voren.

"Vreemdeling! Je hebt net het schip De Behouden Vaart verlaten met vermoedelijk ongedeclareerd handelswaar. Controle van je handelspapieren en wel onmiddelijk!"
Het wordt iets stiller en dat valt toch wel wat ongelukkig, hoewel sommige van de sjouwers gewoon door blijven grinniken. Errek haalt nog eens adem en maakt maakt zijn zin vlug af met "..Uit naam van de Havenmeester!"

Te laat om weg te rennen plant hij zijn slecht belaarsde voeten een eindje uit elkaar en kijk Nevarch aan met wat hopelijk een strenge maar rechtvaardige blik is.
_________________
~ We zullen zien ~

[Jaap Stoel]

Nevarch hield behoedzaam een oogje op het sjouwersgilde terwijl hij het glazen potje weer sloot en daarna de kist. Hij had verdomd veel zin om het straatbeeld te decoreren met hun vermorzelde ingewanden maar ja nu was er weer iemand anders die een monopolie op zijn tijd eiste. In zijn gedachte en met een zachte stem vervloekte hij de hele haven en rivier in de naam van de Ene in welke Nevarch niet geloofde dus wist hij niet zeker of het nut zou hebben.

Errek zag er in de ogen van Nevarch duidelijk uit als een dronkelap en hoewel hij normaal geen tijd besteedde aan dronkelappen maakte de zakeman in dit geval een uitzondering. Hij herkende het zegel van Izeboud Pekel. Het lokale alfa mannetje. Maar de timide houding die hij eerder aan had genomen verdween als sneeuw voor de zon en zijn arm klemt weer stevig om het kistje.

"De invoerrechten zijn hier nog niet over betaald. Hoeveel moet ik je geven om te zorgen dat je denkt dat dit wel zo is?"

Kort maar krachtig. Deze zuiplap zou vast wel interesse hebben in wat extra zakgeld voor een lekker slokje oude klare. En Nevarch was liever wat zilverlingen armer dan een paar pottekijkers rijker.

[Izeboud Pekel]

Errek spert zijn ogen verbaasd open. De man biedt hem smeergeld? Voor THEE? Een priemend straaltje nuchterheid begint alweer binnen te sijpelen door het wollige laagje veiligheid dat de alcohol om zijn brein heeft gelegd. Hij richt zich op, schuift zijn met bont gevoerde ijzeren helm wat rechter op zijn hoofd.

”Meneer. U weet toch dat poging tot omkoping van een Wachtsman in functie een strafbaar feit is? In strijd met artikel 26 sub B verordening 23A van het Beknopt Wetboek van Strafrecht Ranorcks!”

Ongemerkt heeft hij met stemverheffing gesproken. In een zak van zijn mantel zit nog steeds zijn oude wetboekje. Het ding is zwaar beduimeld, enkele pagina’s zitten los en het vertoont lichte waterschade nadat hij er een nacht mee in een goot heeft gelegen. Toch is het boekje Errek nog steeds dierbaar. De laatste connectie die hij nog heeft met zij vroegere eerbiedwaardige zelf. Hij kent het al lang niet meer uit zijn hoofd, zoals eens in zijn jonge jaren, maar bepaalde passages blijven hangen. In feite alle passages die van doen hebben met vergrijpen waar men in Aankele Haaie zeer regelmatig mee geconfronteerd wordt.

”Ongetwijfeld zult u dat niet bedoeld hebben...?
Betaling van invoerrechten, verstrekking van handelspapieren en registratie van uw handelswaar kunt u regelen met de heer Izeboud Pekel, Havenmeester van Aankele Haaie. Ik zal u gaarne naar zijn kantoor begeleiden.”

De inspanning van al die hoogdravende woorden doen bij Errek het zweet uitbreken onder zijn versleten kleding en de zware helm jeukt op zijn hoofd. Het duizelt hem een beetje en zijn voortschrijdende nuchterheid sleept hoofdpijnen en misselijkheid mee in haar kielzog.
Hij probeert niets te laten merken. Hij plaatst zijn hand op het gevest van zijn zwaard. Het andere rust op zijn gordel, half verborgen onder zijn mantel.

Tot verhoging van zijn ongemak ziet hij dat de mannen van De Bierkaai zwijgend naar hem staan te staren. Errek slikt iets weg en vervolgt op wat hij hoopt een kalme en gezaghebbende toon.

”Mag ik u tevens aanraden uw handelswaar te verzekeren bij Prosper en Prudentius? Hun gildehuis ligt hier vlakbij aan de kades. In Aankele Haaie weet je nooit wie je tegenkomt en u heeft niet altijd het geluk een Havenwachter te treffen.”

Zijn ogen flitsen kort heen en weer van Nevarch naar de sjouwers en terug. Het zijn er veel. Ze zijn groot. Ze lijken niet geamuseerd. Maar het vuur van zijn taak weet zijn angst nog op een afstand te houden.

"Onderweg zal ik u hun gildehuis wijzen.
Als u mij nu wilt volgen naar het kantoor van de Havenmeester...?"

Errek blijft afwachtend staan. Zijn lichaam herinnert zich opeens weer de trainingen die hij ooit bij de Stadswacht van Raganorck zo ijverig heeft gevolgd en hij is in een stramme houding gesprongen.
_________________
~ We zullen zien ~

[Jaap Stoel]

"Oh nee van omkoping is er geen sprake!" Zei Nevarch meteen toen Errek het wetboek begon te citeren.

"Misschien een verkeerde keus van woorden. Als ik de importrechten moet
regelen bij de heer Pekel dan moeten we dat maar doen"

Gadvrrdrie waarom moet ik nou juist de dronkelap met een geweten hebben? dacht Nevarch terwijl hij zich opmaakte om de wachter te volgen. Nou ja. In iedergeval zou hij te weten komen of de 'thee' door een zware test heen zou komen. Izeboud Pekel was een gehaaid individu en had een scherpe neus.

[Sjouwersgilde De Bierkaai]

Ibrahim de voorman bekijkt het gesprek met interesse. De subtiele verandering in Nevarchs houding als hij tot de Havenwachter spreekt ontgaat hem niet. Nee, hij had zich toch niet in hem vergist... Er steekt meer in die vent. Het was een mooie voorstelling, dat gestuntel, dat is zeker. Iep knikt waarderend.

Uit een ooghoek beziet hij de reacties van zijn maten. Die merken niets meer op dan de grove lijnen van de situatie. Een totaal gebrek aan noodzaak tot subtiliteit maakt dat ze niet verder dan recht vooruit kunnen denken. Niet dat ze dom zijn, ze hoeven gewoon niet.
Ibrahim wel. Hij heeft zichzelf al jaren aangeleerd opzij te denken, en vaak zelfs om een hoekje.

De gezichten van de havenwerkers spreken boekdelen. Daar komt zo'n wachtertje zomaar hun plezier afnemen! Maar niemand zet een eerste stap.

Ibrahim grijnst.
Eens zien...

"Hee, knecht van Pekel!"

De wachtsman met de antieke bolle helm en de rafelige mantel heeft zich nog niet bewogen.

"Wij van de Bierkaai hebben-em al gecontroleerd. Niks dan thee. Ga je de Havenmeester DAAR mee lastig vallen?
Die ouwe Izeboud heb echt niks beters meer te doen tegenwoordig, of wel?"

Grijnzend blijft hij staan, zijn dikke gespierde armen gekruisd voor zijn borst. Achter zich hoort hij zijn mannen grinniken en gnuiven.
_________________
~~ Geen klus te raar, geen bier te zwaar ~~

[Izeboud Pekel]

Errek slikt. Het middelpunt zijn van Ibrahim's aandacht voelt aan als zwemmen in een rivier vol vinratten. Je weet nooit vanuit welke hoek je het eerst gebeten wordt.

Toch haalt hij diep adem, en harkt zijn laatste brokjes waardigheid bij elkaar. Zijn verstijfde spieren zijn gelijk zijn beste verdediging, want hij blijft moeiteloos in de houding staan. Dat geeft hem iets... onverzettelijks.. toch?

"Wat de Havenmeester wel of niet interesseert, is zijn zaak.
Vraag het hem zelf als je twijfelt aan zijn orders."
Errek's hart klopt zo hard in zijn keel dat hij zijn eigen stem nauwelijks meer hoort.

Door de stekende hoofdpijn heen pijnigt hij zijn hersenen wat zijn orders van vandaag eigenlijk waren.
"controleer de handelspost op illegale kruidenthee" was het vrijwel zeker niet.

Hij ziet dat Nevarch aanstalten maakt met hem mee te lopen. Het is nu of nooit. Om naar Pekel te gaan moet hij die kerels toch echt zijn rug toe keren. Met een het gevoel alsof hij daadwerkelijk in een rivier met vinratten springt draait Errek zich een kwartslag om en zet een paar passen richting de Kade.
_________________
~ We zullen zien ~

[Jaap Stoel]

"Tussen twee vuren." is wat Nevarch dacht direct nadat hij de volgende feiten op een rijtje zette; Hij had zijn hand overspeeld toen hij de fout maakte om de wachter om te kopen en deze zou bij de havenmeester, Izeboud Pekel zeker doorgeven dat dit was voorgevallen. De sjouwer die eerder het voortouw had genomen had eigenlijk geen reden meer om Nevarch lastig te vallen maar had net zo min de reden om hem te helpen om van de wachter af te komen hoewel deze waarschijnlijk hier later geld voor zou vragen. En dan waren daar nog de ogen van de wacht. Spiegels van de ziel die bij deze man zich plots verwijdden. De man hield zijn min of meer fiere houding vast maar de lichte opwelling van rood in zijn wangen gaven aan dat hij het liefst had dat hij nu ergens anders was.
Dit was een kans! Nevarch hield zijn pas in en blikte onder de rand van zijn hoed naar Ibrahim in misschien een onderbewuste poging zijn gedachten te raden.
"Deze man heeft wel gelijk. De heer pekel heeft vast belangrijkere dingen te doen dan aan mijn thee te ruiken. Het woord van de bierkaai zou toch wel goed zijn voor jouw meester?"

[red.]

Pup was blijven kijken vanaf de kar.. hij was even uitgestapt om bezig te lijken met het tuig van Dondervoet en het paard een aai over zijn hoofd te geven. de knol stond op rust met zijn ogen halfdicht en vond het allemaal wel best.. De jonge stalmeester wist dat het verstandiger was om weg te rijden, maar hij kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Waarschijnlijk had zijn kleine avontuur met de heer Galliminus iets in hem losgemaakt.

De spanning was te voelen in de lucht, het verbaasde hem dat de verdachte er zo koeltjes onderbleef. Het deed hem denken aan de kleine adder die eens in de hengstenwei was gekropen en aangevallen werd door de jonge speelse paarden die niet wisten dat slangen beten, maar wel wisten dat ze groter waren. De slang was omsingeld en had gekronkeld om te kunnen ontsnappen. het was de adder gelukt....

Pup klom weer op de kar, daar had hij beter uitzicht.

[Sjouwersgilde De Bierkaai]

De vlugheid waarmee de vreemdeling in de door hem geslagen opening weet weg te kronkelen amuseert Ibrahim enorm. Toch houdt hij zijn gezicht in de plooi. Hij plaatst zijn vuisten in zijn zij en steekt zijn borst vooruit.
"En OF het woord van de Bierkaai hier iets betekent!"

De mannen achter hem vallen plotseling stil. Zwijgend en kil, als een vuurtorenlicht over een zinkend schip, glijden hun blikken naar Errek. Als zelfs een ongelukkig geplaatste haar op zijn linkerpink onkenning zou suggereren, dan was hij nog niet jarig.
Maar Iep wil geen klappen. Geen rechtstreekse confrontaties met de Havenwacht. Hij is welliswaar geen schipper, maar hij weet genoeg van de werking van het water om te weten dat het juist het trage schuren en slijpen onder water is dat de sterkste rotswanden doet instorten.

Hij haalt eens diep adem en plooit zijn gezicht in wat bedoeld is als een welwillende grijns. Zijn grove gelaatstrekken maken het echter alleen voor het getraind oog mogelijk het verschil te zien tussen welwillend, geamuseerd of ronduit vals.

"Je mot et zellef weten, meneer de Havenwachter, maar wellicht is het je ontgaan dat er een schip vermist wordt. De Tormentil, gaat er dan een klokkie rinkelen? ... Ja? Nou dan kan IK me zo voorstellen dat de weledele heer Pekel momenteel effe niet zit te wachten op een kissie met thee, of wel?"

Hij laat een korte pauze vallen, lang genoeg om de aandacht extra naar zich toe te trekken, te kort voor Errek on te reageren.

"Bovendien, dat kruidenspul zal toch netjes in de vrachtbrieven staan? Hebben jullie Havenwachters de brieven van De Behouden Vaart niet al lang gecontroleerd? Ze leg hier al een dag of wat hoor."

Achter hem wordt alweer gesnoven en hij hoort een beginnende grinnik. Hoewel bij de Bierkaai lachen en slaan elkaar geenszins uitsluiten kent Ibrahim het verschil tussen geamuseerd toekijken en zich verheugen op het mogen uitdelen van een dreun.

"Die kruidenthee is voor z'n ouwe zieke moeder! Dat hep-tie ons zellef gezegd, niet, jongens? Dat arme wijf leg met smart te wachten tot haar zoon met die thee naar huis komt."

De mannen brommen en knikken. Zeker, die vent z'n moeder was ter sprake gekomen. Geen twijfel over mogelijk.
_________________
~~ Geen klus te raar, geen bier te zwaar ~~

[Jaap Stoel]

Nevarch knikte instemmend en keek Errek afwachtend aan. Deels nieuwschierig of de wachter die duidelijk betere tijden had gekend het risico om deze brede en sterke 'heren' te beledigen in hun integriteit. Of zou hij zijn plicht verzaken en de aftocht blazen waarbij hij zijn waardigheid weer door het slijk zou halen.
Maar dit was alleen maar een passerende interesse aangezien hij al vlug weer na ging denken over belangrijkere zaken. Zou Izeboud Pekel de Lotus herkennen als hij het onder ogen krijgt? Het zou een goede test zijn maar hij zou het liever hebben dat hij er eerst een invoervergunning zou kunnen krijgen zodat de wet niet meer in de weg zou zitten.

"Nou mijnheer? Is thee echt zo belangrijk?"